- عضویت
- 15/12/20
- ارسال ها
- 253
- امتیاز واکنش
- 7,222
- امتیاز
- 213
- محل سکونت
- your heart
- زمان حضور
- 24 روز 11 ساعت 27 دقیقه
کاشی سازی و کاشی کاری اصفهان از مغول تا صفویه
حمله مغول و پیامدهای ویرانگر آن برای مدتی رکودی عمیق در سازندگی و هنرها و صناعات مربوط بدان پدید آورد. به گونه ای که از حدود سالهای (۱۲۵۵-۱۲۴۳م/ ۶۵۴- ۶۴۲ ه. ق) بیش از یک دهه از دوران فترت پس از تهاجم اولیه مغول تا تشکیل حکومت ایلخانان در ایران هیچ نوع کاشی برجای نمانده است. در اواسط حکومت ایلخانان، سلاطین مسلمان روی به ساخت بناهای مذهبی و عام المنفعه آوردند. از این روی، کاشیکاری به عنوان یکی از عوامل مکمل معماری مورد توجه خاصی قرار گرفت؛ به گونه ای که حتی از این دوره به عنوان یکی از دوره‌های رونق تولید کاشی در ایران نام میبرند (یاوری، ۳۷:۱۳۸۰ و کاربونی و ماسویا، ۱۳۸۱: ۹). این تولیدات بدان حد بوده است که "زکی محمد حسن" عقیده دارد، این صنعت در دوره سلجوقیان و مغول (بین قرنهای ششم تا هشتم هجری)، به منتها درجه خوبی و زیبایی رسیده است (زکی محمدحسن) کاشان در این دوره نیز چون گذشته در کاشی سازی و کاشی کاری جایگاهی ممتاز داشت و کارگاه‌های مهم کاشی سازی در این شهر فعال بودند. بر پایه روایت "ابوالقاسم کاشانی " در زمان اور یعنی در حدود سال ۷۰۰ ه ق، ساخت کاشی زرین فام در کاشان مرسوم بوده و وی در کتاب خود به چگونگی ساخت کاشی نیز پرداخته است (کاشانی). در سده‌های ۸ و ۹ هجری قمری در ایران صنعت کاشی کاری و ساخت انواع کاشیها از جمله کاشی معرق و هفت رنگ و یکرنگ گسترش و رواج بینظیری یافت. اصفهان در کنار شهرهای یزد، هرات، سمرقند و تبریز یکی از مراکز اصلی معرق کاری بود. شهر کاشان هنوز در کاشی سازی شهرت داشت و کاشی‌های سبز و آبی کاشان بیشتر در ساخت مساجد باشکوه به کار میرفت (لسترنج، ۱۳۶۴: ۲۲۶)، کاشی سازان این شهر روی کاشی ها را با انواع درختان و پرندگان طراحی می کردند و این امر به رونق هنر نقاشی نیز کمک کرد (زکی، ۱۳۲۰: ۲۱۰). در این شهر همچنین در این زمان روشی جدیدی برای ساخت کاشی ها به وجود آمد که نمونه آن در مسجد میدان سنگی کاشان و توسط حیدر کاشی تراش دیده می شود (وولف) کاشی معرقی هم که در این دوران در اصفهان استفاده می شد، دارای انواع متعددی بود. تقسیم بندی کاشی ها به لحاظ رنگ شامل کاشی معرق سفید و کاشی معرق طلایی است که دارای زمینه‌های آبی رنگ و طلایی رنگ می شد.
این نمونه‌های ذکر شده را می توان در خانقاه یا مقبرهٔ نصرآباد اصفهان مشاهده کرد. استاد کاشی کار این بنا حیدر نافجی در سال ۸۵۴ ه. ق است (گدار، ۱۳۶۸: ۲۳۴). کاشیکاران اصفهان به سبب مهارت و شهرت به خدمت فرمانروایان این دوره در آمده و در احداث بناهای با شکوه معاصر خود نقش یافتند. به گونه ای که بسیاری از بناهای باشکوه تیموری توسط معماران و کاشیکاران اصفهانی ساخته و تزیین گردید. محمد بن محمود اصفهانی از جمله کاشیکاران مقبرهٔ گور میر در سمرقند است. اسماعیل بن تاکر بن محمود اصفهانی نیز از معماران مدرسهٔ الغ بیک در بخارا بود (دانی، ۱۳۷۸: ۸۶). استاد "میرم" کاشی تراش از استادان کاشی تراشی اصفهان در قرن ۹ ه.ق است که نمونهٔ آثارش را میتوان در بقعهٔ شهشهان (۸۵۲ ه ق) دید (سمرقندی، ۱۳۸۲: ۳۷۸). پیش از تیموریان حکمرانان حاکم در اصفهان نظیر آل مظفر نیز در این دوره آثاری از کاشی کاری بنا نهادند. که می توان هنر و مهارت کاشی سازان و کاشی کاران اصفهانی را در آن مشاهده کرد. حتی زنان این سلسله نیز در این مورد مشارکت می نمودند از جمله می توان به "خواند سلطان" همسر شاه محمود مظفری، بانی کتیبه کاشیکاری مسجد جامع اصفهان اشاره نمود (جناب ، ۱۳۷۶). ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو نیز از دیگر حکمرانان ایران بودند که آثاری با کاشیکاری‌های زیبا در اصفهان از خود به یادگار گذاشتند. از مهمترین و زیباترین آنها ضریح درب امام اصفهان است که با کاشیکاری موزائیک تزیین گردیده است. این اثر در سال 857 ه.ق و در دوره جهانشاه قراقویونلو به اتمام رسید. (دی ماند، ۱۹۷:۱۳۸۳). در زمان یعقوب اققویونلو نیز در سردر خانقاه شیخ ابو مسعود با کاشیکاری معرق نفیسی ساخته شد (هنرفر، ۱۳۸۳)، از بناهای مشهور اصفهان که در قرن ۸ هجری قمری به وسیله کاشی معرق تزیین شده اند. می توان به مقبره بابا قاسم، کتیبه مدرسه امامی، منارهٔ خواجه علم (مناره گلبار) و مسجد جامع اصفهان اشاره کرد(ستوده)
حمله مغول و پیامدهای ویرانگر آن برای مدتی رکودی عمیق در سازندگی و هنرها و صناعات مربوط بدان پدید آورد. به گونه ای که از حدود سالهای (۱۲۵۵-۱۲۴۳م/ ۶۵۴- ۶۴۲ ه. ق) بیش از یک دهه از دوران فترت پس از تهاجم اولیه مغول تا تشکیل حکومت ایلخانان در ایران هیچ نوع کاشی برجای نمانده است. در اواسط حکومت ایلخانان، سلاطین مسلمان روی به ساخت بناهای مذهبی و عام المنفعه آوردند. از این روی، کاشیکاری به عنوان یکی از عوامل مکمل معماری مورد توجه خاصی قرار گرفت؛ به گونه ای که حتی از این دوره به عنوان یکی از دوره‌های رونق تولید کاشی در ایران نام میبرند (یاوری، ۳۷:۱۳۸۰ و کاربونی و ماسویا، ۱۳۸۱: ۹). این تولیدات بدان حد بوده است که "زکی محمد حسن" عقیده دارد، این صنعت در دوره سلجوقیان و مغول (بین قرنهای ششم تا هشتم هجری)، به منتها درجه خوبی و زیبایی رسیده است (زکی محمدحسن) کاشان در این دوره نیز چون گذشته در کاشی سازی و کاشی کاری جایگاهی ممتاز داشت و کارگاه‌های مهم کاشی سازی در این شهر فعال بودند. بر پایه روایت "ابوالقاسم کاشانی " در زمان اور یعنی در حدود سال ۷۰۰ ه ق، ساخت کاشی زرین فام در کاشان مرسوم بوده و وی در کتاب خود به چگونگی ساخت کاشی نیز پرداخته است (کاشانی). در سده‌های ۸ و ۹ هجری قمری در ایران صنعت کاشی کاری و ساخت انواع کاشیها از جمله کاشی معرق و هفت رنگ و یکرنگ گسترش و رواج بینظیری یافت. اصفهان در کنار شهرهای یزد، هرات، سمرقند و تبریز یکی از مراکز اصلی معرق کاری بود. شهر کاشان هنوز در کاشی سازی شهرت داشت و کاشی‌های سبز و آبی کاشان بیشتر در ساخت مساجد باشکوه به کار میرفت (لسترنج، ۱۳۶۴: ۲۲۶)، کاشی سازان این شهر روی کاشی ها را با انواع درختان و پرندگان طراحی می کردند و این امر به رونق هنر نقاشی نیز کمک کرد (زکی، ۱۳۲۰: ۲۱۰). در این شهر همچنین در این زمان روشی جدیدی برای ساخت کاشی ها به وجود آمد که نمونه آن در مسجد میدان سنگی کاشان و توسط حیدر کاشی تراش دیده می شود (وولف) کاشی معرقی هم که در این دوران در اصفهان استفاده می شد، دارای انواع متعددی بود. تقسیم بندی کاشی ها به لحاظ رنگ شامل کاشی معرق سفید و کاشی معرق طلایی است که دارای زمینه‌های آبی رنگ و طلایی رنگ می شد.
این نمونه‌های ذکر شده را می توان در خانقاه یا مقبرهٔ نصرآباد اصفهان مشاهده کرد. استاد کاشی کار این بنا حیدر نافجی در سال ۸۵۴ ه. ق است (گدار، ۱۳۶۸: ۲۳۴). کاشیکاران اصفهان به سبب مهارت و شهرت به خدمت فرمانروایان این دوره در آمده و در احداث بناهای با شکوه معاصر خود نقش یافتند. به گونه ای که بسیاری از بناهای باشکوه تیموری توسط معماران و کاشیکاران اصفهانی ساخته و تزیین گردید. محمد بن محمود اصفهانی از جمله کاشیکاران مقبرهٔ گور میر در سمرقند است. اسماعیل بن تاکر بن محمود اصفهانی نیز از معماران مدرسهٔ الغ بیک در بخارا بود (دانی، ۱۳۷۸: ۸۶). استاد "میرم" کاشی تراش از استادان کاشی تراشی اصفهان در قرن ۹ ه.ق است که نمونهٔ آثارش را میتوان در بقعهٔ شهشهان (۸۵۲ ه ق) دید (سمرقندی، ۱۳۸۲: ۳۷۸). پیش از تیموریان حکمرانان حاکم در اصفهان نظیر آل مظفر نیز در این دوره آثاری از کاشی کاری بنا نهادند. که می توان هنر و مهارت کاشی سازان و کاشی کاران اصفهانی را در آن مشاهده کرد. حتی زنان این سلسله نیز در این مورد مشارکت می نمودند از جمله می توان به "خواند سلطان" همسر شاه محمود مظفری، بانی کتیبه کاشیکاری مسجد جامع اصفهان اشاره نمود (جناب ، ۱۳۷۶). ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو نیز از دیگر حکمرانان ایران بودند که آثاری با کاشیکاری‌های زیبا در اصفهان از خود به یادگار گذاشتند. از مهمترین و زیباترین آنها ضریح درب امام اصفهان است که با کاشیکاری موزائیک تزیین گردیده است. این اثر در سال 857 ه.ق و در دوره جهانشاه قراقویونلو به اتمام رسید. (دی ماند، ۱۹۷:۱۳۸۳). در زمان یعقوب اققویونلو نیز در سردر خانقاه شیخ ابو مسعود با کاشیکاری معرق نفیسی ساخته شد (هنرفر، ۱۳۸۳)، از بناهای مشهور اصفهان که در قرن ۸ هجری قمری به وسیله کاشی معرق تزیین شده اند. می توان به مقبره بابا قاسم، کتیبه مدرسه امامی، منارهٔ خواجه علم (مناره گلبار) و مسجد جامع اصفهان اشاره کرد(ستوده)
کاشی سازی و کاشی کاری اصفهان از مغول تا صفویه
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
