M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,861
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 23 دقیقه
نویسنده این موضوع
بازوی اصلی انتقال شعر، هنر خوشنویسی است
وی درباره ماهیت خط، اضافه میکند: وقتی از "خط" صحبت میشود، مقصود اصلی نظامی هندسی است که دارای زیباییهای بصری است و این نظام هندسی در انباشت اطلاعات و انتقال آنها به خواننده ایفای نقش میکند. حال هر چه بیشتر حس زیبایی شناختی خواننده تلطیف شود آن خط دارای زیبایی بیشتری است بر همین اساس هر کدام از این شش خط از لحاظ زیبایی در جایگاهی مختص به خود قرار میگیرد.
این پژوهشگر خط تصریح میکند: از قرن هفتم هجری به بعد، کم کم در کشور ما خطوط ایرانی نیز رواج پیدا کرد و در نهایت این تلاش به ایجاد سه نوع خط منجر شد؛ خط تعلیق، نستعلیق که تلفیقی از تعلیق و نسخ است و خط شکسته نستعلیق. بنابراین در یک تقسیم بندی کلی، هنر خطاطی شامل خطوط اسلامی عربی و خطوط اسلامی ایرانی میشود. مراحل شکلگیری و سلسله مراتب این خطوط نیز بحث مبسوطی میطلبد.
تیموری توضیح میدهد: از قرن هشتم به بعد زمان اوجگیری خط با شکوه نستعلیق فرا رسید. این خط مختص متون ادبی بوده و نشو و نما و پرورش خود را از متون ادبی آغاز کرده است. یکی از ویژگیهای خط نستعلیق این است که در سایه تکامل آن بیشتر میتوان با نسخههای خطی آشنایی پیدا کرد.
وی خاطر نشان میکند: بازوی اصلی در انتقال هنر شعر، که هنر اول ایرانیان به حساب میآید، خوشنویسی است یعنی با یک تقسیم بندی ساده میتوان فهمید که خوشنویسی، جایگاه دوم را در هنر ایران داشته و در متن زندگی اجتماعی مردم جاری بوده است. حداقل طبقه فرهیخته و باسواد به طور مستمر با خوشنویسی ارتباط داشتهاند.
خوشنویسی چه کارکردی دارد؟
این پژوهشگر خط ادامه میدهد: برای نمونه در دربار شاهان، ساختار و فرایندی به نام "فرمان نگاری" وجود داشته است و برای آن بهترین و ماهرترین خوشنویسان را به کار میگرفتند همچنین در عهد تیموری یا عصر صفوی که دوران اوج خوشنویسی ایران به حساب میآید، شاهان و شاهزادگان نیز به خوشنویسی اهتمام داشتند. حتی در این باره روایتی مشهور است که شاه عباس صفوی شمعدان نقرهای را در دست میگرفته و در کنار علیرضا عباسی، استاد بزرگ خوشنویسی خود، سرمشق میگرفته است. در کتابخانههای مشهور و وابسته به سیستمهای حکومتی نیز، تعداد بسیاری از خوشنویسان مشغول تحریر کتابهای مهم بودند.
تیموری اظهار میکند: این بدان معنا است که در دوران قدیم صنفی از کاتبان و خطاطان به صورت جدی در جامعه فرهنگی فعالیت میکردند و در یک جمله هنر خوشنویسی تا پیش از صنعت چاپ یکی از پایههای استوار نظام فرهنگی زمان خود بوده است. از نیمه دوم دوره قاجار به این طرف و از زمانی که شاهزاده عباس میرزا چاپ سنگی را وارد تبریز و تهران کرد، خوشنویسان فقط برای چاپهای سنگی مینوشتند و با این روند آرام آرام کارکرد خوشنویسی دچار افول میشود.
وی میگوید: در قرن سیزدهم این مسئله تشدید میشود و با به وجود آمدن چاپ سربی و پیش از آن، چاپ سنگی، نیازهای بازار مرتفع میشود. امروزه کسی نیست که برای تحریر و خوشنویسی اثری مطالبه کند و تکنولوژی تمامی اینها را بلعیده است. با تمامی این اوصاف، گرچه خوشنویسی از زندگی اجتماعی فاصله گرفت اما همچنان ماهیت خود را به عنوان یک هنر مردمی حفظ میکند. در دوره فعلی، یعنی از اواخر پهلوی اول، با یک چالش و سوال بزرگ رو به رو هستیم. "هنر خوشنویسی چه کارکردی دارد و چه نقشی را میتوان برایش تعریف کرد؟ "
موظفیم هویت هنر اصیل خوشنویسی را تازه کنیم
سردبیر مجله تخصصی رشد آموزش هنر با بیان این که «در جواب این سوال با عدهای علاقمند مواجه هستیم که بخشی از آنها نیاز محدود بازار را بر طرف میکنند و برای بخشی دیگر خوشنویسی امری ذوقی به حساب میآید که با آن حس زیبایی شناسی خود را تلطیف میکنند» تصریح میکند: بخشی از سلامت روان افراد، وابسته به ارتباط آنها با هنر، و به صورت خاص تر با هنر خوشنویسی است که البته این امر جایگاه کمی برای این هنر به شمار نمیآید. با این وجود خوشنویسی هیچ گاه از صحنه اجتماعی حذف نشد و امروزه میبینیم که در هر مقطعی تعداد علاقمندان به این حوزه بیشتر میشود اما به ان معنا نیست که ما با چالش رو به رو نیستیم. ما موظفیم که هویت این هنر اصیل را تازه و برای آن نقش آفرینی کنیم.
وی درباره ماهیت خط، اضافه میکند: وقتی از "خط" صحبت میشود، مقصود اصلی نظامی هندسی است که دارای زیباییهای بصری است و این نظام هندسی در انباشت اطلاعات و انتقال آنها به خواننده ایفای نقش میکند. حال هر چه بیشتر حس زیبایی شناختی خواننده تلطیف شود آن خط دارای زیبایی بیشتری است بر همین اساس هر کدام از این شش خط از لحاظ زیبایی در جایگاهی مختص به خود قرار میگیرد.
این پژوهشگر خط تصریح میکند: از قرن هفتم هجری به بعد، کم کم در کشور ما خطوط ایرانی نیز رواج پیدا کرد و در نهایت این تلاش به ایجاد سه نوع خط منجر شد؛ خط تعلیق، نستعلیق که تلفیقی از تعلیق و نسخ است و خط شکسته نستعلیق. بنابراین در یک تقسیم بندی کلی، هنر خطاطی شامل خطوط اسلامی عربی و خطوط اسلامی ایرانی میشود. مراحل شکلگیری و سلسله مراتب این خطوط نیز بحث مبسوطی میطلبد.
تیموری توضیح میدهد: از قرن هشتم به بعد زمان اوجگیری خط با شکوه نستعلیق فرا رسید. این خط مختص متون ادبی بوده و نشو و نما و پرورش خود را از متون ادبی آغاز کرده است. یکی از ویژگیهای خط نستعلیق این است که در سایه تکامل آن بیشتر میتوان با نسخههای خطی آشنایی پیدا کرد.
وی خاطر نشان میکند: بازوی اصلی در انتقال هنر شعر، که هنر اول ایرانیان به حساب میآید، خوشنویسی است یعنی با یک تقسیم بندی ساده میتوان فهمید که خوشنویسی، جایگاه دوم را در هنر ایران داشته و در متن زندگی اجتماعی مردم جاری بوده است. حداقل طبقه فرهیخته و باسواد به طور مستمر با خوشنویسی ارتباط داشتهاند.
خوشنویسی چه کارکردی دارد؟
این پژوهشگر خط ادامه میدهد: برای نمونه در دربار شاهان، ساختار و فرایندی به نام "فرمان نگاری" وجود داشته است و برای آن بهترین و ماهرترین خوشنویسان را به کار میگرفتند همچنین در عهد تیموری یا عصر صفوی که دوران اوج خوشنویسی ایران به حساب میآید، شاهان و شاهزادگان نیز به خوشنویسی اهتمام داشتند. حتی در این باره روایتی مشهور است که شاه عباس صفوی شمعدان نقرهای را در دست میگرفته و در کنار علیرضا عباسی، استاد بزرگ خوشنویسی خود، سرمشق میگرفته است. در کتابخانههای مشهور و وابسته به سیستمهای حکومتی نیز، تعداد بسیاری از خوشنویسان مشغول تحریر کتابهای مهم بودند.
تیموری اظهار میکند: این بدان معنا است که در دوران قدیم صنفی از کاتبان و خطاطان به صورت جدی در جامعه فرهنگی فعالیت میکردند و در یک جمله هنر خوشنویسی تا پیش از صنعت چاپ یکی از پایههای استوار نظام فرهنگی زمان خود بوده است. از نیمه دوم دوره قاجار به این طرف و از زمانی که شاهزاده عباس میرزا چاپ سنگی را وارد تبریز و تهران کرد، خوشنویسان فقط برای چاپهای سنگی مینوشتند و با این روند آرام آرام کارکرد خوشنویسی دچار افول میشود.
وی میگوید: در قرن سیزدهم این مسئله تشدید میشود و با به وجود آمدن چاپ سربی و پیش از آن، چاپ سنگی، نیازهای بازار مرتفع میشود. امروزه کسی نیست که برای تحریر و خوشنویسی اثری مطالبه کند و تکنولوژی تمامی اینها را بلعیده است. با تمامی این اوصاف، گرچه خوشنویسی از زندگی اجتماعی فاصله گرفت اما همچنان ماهیت خود را به عنوان یک هنر مردمی حفظ میکند. در دوره فعلی، یعنی از اواخر پهلوی اول، با یک چالش و سوال بزرگ رو به رو هستیم. "هنر خوشنویسی چه کارکردی دارد و چه نقشی را میتوان برایش تعریف کرد؟ "
موظفیم هویت هنر اصیل خوشنویسی را تازه کنیم
سردبیر مجله تخصصی رشد آموزش هنر با بیان این که «در جواب این سوال با عدهای علاقمند مواجه هستیم که بخشی از آنها نیاز محدود بازار را بر طرف میکنند و برای بخشی دیگر خوشنویسی امری ذوقی به حساب میآید که با آن حس زیبایی شناسی خود را تلطیف میکنند» تصریح میکند: بخشی از سلامت روان افراد، وابسته به ارتباط آنها با هنر، و به صورت خاص تر با هنر خوشنویسی است که البته این امر جایگاه کمی برای این هنر به شمار نمیآید. با این وجود خوشنویسی هیچ گاه از صحنه اجتماعی حذف نشد و امروزه میبینیم که در هر مقطعی تعداد علاقمندان به این حوزه بیشتر میشود اما به ان معنا نیست که ما با چالش رو به رو نیستیم. ما موظفیم که هویت این هنر اصیل را تازه و برای آن نقش آفرینی کنیم.
بازوی اصلی انتقال شعر، هنر خوشنویسی است
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com