در حال تایپ رمان طلوع سرخ | zhrwaz کاربر انجمن رمان ۹۸

zhrwaz · 15/1/22

به نام خالق مهربانی

نام رمان : طلوع سرخ
نام نویسنده : zhrwaz کاربر انجمن رمان 98
نام ناظر: ^~SARA~^
ژانر : اجتماعی، عاشقانه
خلاصه :
و خورشید باری دیگر طلوع می‌کند در شالیزارهای ظلمات و دشت‌های خفقان، تنها مهر می‌تواند بشوید تمام دروغ‌ها و تاریکی‌ها را، نه با عطر خوش نسیم صبحگاهی؛ بلکه با باران سرخ و خونین! تابش نور سرخ بر زمین، این بار خونین می‌کند سرنوشت اویی که غرق شده است در دریای سکوت، خاموشی و این طلوع مهر است که نجات می‌دهد او را از این درد‌های بی‌صدا!

zhrwaz · 15/1/22

مقدمه :

و من باور دارم به طلوع خورشیدی که تقاص قلب‌های خموش را می‌گیرد و روح دل نگران و خسته مرا آرام می‌سازد. آری، من را به خاک سپردی ؛ آن لحظه که پرده برداشتی، از دروغ‌ها و سکوت‌ها و من به یاد آوردم که با عشق چگونه جام خوش دروغ را می چشیدم و تو لبخند می‌زدی! اکنون من پناه می‌برم به حلقه پیچک‌وار گرم تنهایی و چشمانم لبریز از فروغ می‌شود از چشیدن طعم خوش آرامش بدون تو !

zhrwaz · 15/1/22

« پارت اول »

مهتاب از میان نرده های پنجره کوچک عبور می کرد و کمی به اتاق متروکه روشنایی می بخشید . آسمان صاف بود و تنها ستارگان تماشا گر این لحظات مرگ آور بودند . رایحه خون و خاک و چوب به مشامش می رسید . تارهایی از موهای قهوه ای رنگش به پیشانی خیس از عرقش چسبیده بود . نگاهش به ماه بود ، گویی از او کمک میخواست . یار و همراه قدیمی اش . خونی که از پیشانی اش جاری میشد لـ*ـب هایش را نیز به رنگ سرخ در آورده بود . چشمان بی فروغش همچنان ماه را نشانه گرفته بودند غافل از عنکبوتی که از دستان بسته شده اش بالا می رفت . طناب بلندی دستان و پاهایش را با خون مردگی ها طراحی کرده بود و درد را به روح زخمی اش می بخشید . هنوز امید داشت به منجی همیشه بیدارش . در ذهنش التماس میکرد و آه سر می داد . روحش تقلا می کرد و جسمش خسته بود و زخمی . کم کم سکوت شب با زوزه های گرگان شکسته شد . با خودش می جنگید و فکر میکرد . چه شد که کارش به اینجا کشید ؟
مگر چه میخواست از این روزگار که این گونه با او ، ستیز می کرد ؟ غرق شده در هیاهوی افکارش در چوپی باز شد . ریسمان نگاهش با ماه همچنان برقرار بود . ناگه بازویی که طرح شلاق بر آن خودنمایی می کرد ، فشرده شد . روح فریاد کشید و جسم ناله کرد ، اما هنوز خموش بود. فشار بیشتر شد ؛دریای چشمانش با یاقوت سرخی تزئین شدند و لبان دیگر تاب نداشت و صدایی به همراهی گرگان درآورد . آسمان به یکباره لرزید و ماه میخواست حل شود در ابرهای تیره و تاری که اطرافش را گرفته بودند . بر لـ*ـب ها رودهای سرخ جریان پیدا کردند . گویی سرچشمه شان یاقوت ها بودند . مرد دست برداشت از جسمی که دیگر هیچ چیز جز استخوان نبود . نگاه امواجی سرخش را به او انداخت . مردی با موهای هم رنگ شب ، چشمان پنهان شده در پشت عینک آفتابی و ماسک سیاه رنگی که اعضای صورتش را پوشانده بودند ، مسبب تمام این حال و روزش بود . دلش خنده می خواست همان خنده هایی که چند سالی می شود دیگر صورتش را نقاشی نکرده اند . قلبش آرام شدن می خواست و جسمش به خاک سپردن ، اما پنداری روزگار هنوز نقشه هایی در سر دارد و نمی خواهد اسباب بازی این روزهایش را به سادگی از دست دهد .
آب سردی که صورتش را خیس کرد ، او را نجات داد از اقیانوس خشمگین افکارش . دریای چشمانش دیگر هم رنگ خون نبودند . صدای خش خش صندلی کشیده شده ، افکارش را خط خطی می کرد . گویی این مرد آفریده شده برای اذیت و ازار روح او . رو به رویش نشست و نگاهش را به خون های نقاشی شده بدنش دوخت .خونسرد و آرام بود دقیقا خلاف جسم و روح درد کشیده او . می خواست بداند که چه گناهی سر داده که مجازاتش به این بزرگی است ؟ از دریای آبی چشمانش سوالش را خواند . پس سری تکان داد و نگاهش را به آسمان دوخت . هنوز زمان داشت.
پس باز نگاهش را به او بخشید . ساعت ها گذشت . همچون دو روز پیش چشمانش فقط چند ثانیه به روح و بدنش استراحت دادند و خواب را به او هدیه کردند . چشمانش را که گشود هنوز شب بود که بر زمین حکم رانی می کرد و مجازات گر این روزهایش نیز همچنان او را تماشا می کرد. خاکستر های روح و قلبش آه سر می دادند . با صدای بلند شدن او ، ترس ، دریای چشمانش را خروشان کرد . با قدم های کوتاه نزدیکش می شد . صدای نفس هایش با قدم های او همراه شده بودند . روح در گوشه ای جمع شده بود ولی هنوز ماه را می جست . احساس می کرد ماه نیز نگاهش می کند همین بود که کمی آرامش را به روح خموشش می بخشید . مرد آنقدر نزدیکش بود که نفس هایشان با هم امیخته می شد . دوست داشت بداند در چشمان او چه می گذرد ؟ آیا حسی دارد یا نه ؟
آرام سرش را به گوشش نزدیک کرد . صدای قلبش بلند تر شده و روحش را به طغیان در آورده بود . زمزمه آرامش باز ترس را به روحش هدیه کرد :
_ همه این ها برای توست . برای خوشبختی و آرامش تو .
با پایان جمله اش دردی بر بازویش پیچید ، صدای پرتاپ چیزی را شنید ، نگاهش را به گوشه ای از اتاق انداخت . آمپول کوچکی در روشنایی مهتاب برق می زد . ثانیه بعد چشمانش تار می دیدند . مرد عینک را برداشت . در بی حالی به سر می برد اما رنگ مشکی چشمان او کمی هوشیارش کرد . گویی گرگ سیاهی در چشمانش زندگی می کرد. روحش خواب می خواست ، خوابی بدون روشنایی و بیداری . چشمانش را بر روی هم گذاشت و آرام نالید. چندی بعد هنگامی که همچنان به گرگ های وحشی چشمان او فکر می کرد ، به خواب فرو رفت .

zhrwaz · 15/1/22

« پارت دوم »

صدای قطره قطره های سرم در اتاق پیچیده بود . خورشید ساعت ها طلوع کرده بود اما اتاق هنوز بی فروغ بود . در اصل پرده مشکی رنگی به جنگ با روشنایی رفته بود . آواز آرام گنجشک ها نیز به گوش می رسید . آرام چشمانش را باز کرد . چشمانش را پرده ای پوشانده بود و مانع از دید درست می شد . آرام پلک زد و اینبار چشمانش قفل چشمان گرگ خشمگین درون قاب شد . ترس در وجودش رخنه کرد . می خواست فریاد بکشد اما قدرتی نداشت . نگاهش را در سراسر اتاق تاریک انداخت . تمام وسایل یک رنگ داشتن و آن نیز مشکی بود . در مغزش جنگی به پا شده بود . آنجا کجاست؟ او کیست ؟ باز به اتاق نگاه کرد دنبال نشانه ای از وجودش بود .چرا تنها بود ؟ چرا نمی توانست دادی بزند . لبان خشکش را کمی تر کرد و آرام گشود . جز ناله ای چیز دیگری نشنید . سری که درد می کرد را با دستانش به آ*غو*ش کشید . صدای قطرات سرم نیز داشت کم کم عصبی اش می کرد . با تمام قدرتش جیغی کشید . می خواست رها شود از این همه آوای خشم . سر درد بیشتر شد . اینبار اشک هایش نیز همراهیش می کردند . باز جیغ کشید و سرش را محکم بین دستانش فشرد . دستانش را بالا تر برد و ناگه سرم از دستش جدا شد و سرخی خون دستش را رنگین کرد . درد دیگری نیز اضافه شد . صدای هق هق گریه هایش با جیغ های آرامش آمیخته شده بود . صدای باز شدن در را شنید با عجله سرش را بالا آورد و به او نگریست . با دیدن دست خونی اش به سمتش رفت و دستش را با باندی که کنار تـ*ـخت قرار داشت ، آرام بست و با خونسردی و آرامش کارش را به پایان رساند ، آنقدر آرام بود که کم کم صدای گریه هایش قطع شد . باز به او نگاه کرد و در ذهنش می خواست او را به یاد بیاورد ، اما گویی حافظه اش همچون دفتری خالی و سفید است . دستش که فشرده شد به چشمان سبز رنگ او نگریست . چشمانی که سردی اش از این فاصله نیز او را به لرزش در آورده بود . با ترس می خواست خود را کنار بکشد اما دست قفل شده اش مانع آن شد . او که گویی متوجه ترسش شده بود ، قفل دستش را کمی آزاد کرد و زمزمه کنان گفت :
_ نیاز نیست از من بترسی .
صدای محکم و کلفتش نه تنها ترسش را کم نکرد بلکه باعث شد ضربان قلبش نیز بالا تر برود . می خواست همچون چند دقیقه پیش تنها باشد تا اینکه با او هم صحبت شود . حال جز اویی که مانند خودش نمی شناخت کسی را نداشت . آرام و با در ماندگی پرسید :
_ من کی هستم ؟ تو من را میشناسی ؟ تو کی هستی ؟
مرد آرام سری تکان داد و نزدیک تر شد و گفت :
_ تو آدرینا مجد هستی .
با خودش نامش را زمزمه می کرد . آدرینا ... آدرینا.... آدرینا مجد که هیچی از خود نمی دانست . آدرینایی که گم شده بود در هزارتوی این دنیا .
_ و من آترابان مجد . من و تو پسر عمو و دختر عمو هستیم .
حالا در ذهنش باز جنگ شروع شده بود . چرا پدر و مادرش نیامده اند ؟
_ من کجا هستم ؟ پدر و مادری ندارم ؟
آرام سری تکان داد و گفت :
_ من و تو از بچگی با هم بودیم . پدر و مادرمان را در سفری از دست دادیم و از آن لحظه با آقاجان یا همان پدربزرگمان زندگی کردیم ولی خب او هم پارسال فوت کرد و تنها من و تو ماندیم.

zhrwaz · 15/1/22

« پارت سوم »

ناخودآگاه غم در قلب سرخش لانه کرد . با آنکه هیچ چیز از آن ها نمی دانست ولی باز هم غمگین بود از یتیم بودن . یتیم واژه ای مملو از غم و دلشکستی . اشک ها به چشمانش حمله کردند و سد مقاومت را شکستند . ناراحت بود از درد بی کسی و فراموشی . گویی مرد نیز حالش را درک می کرد که در سکوت به او می نگریست و منتظر ماند تا کمی از غم های...

zhrwaz · 15/1/22

« پارت چهارم»

_ بعد از دوش کوتاهی موبایلم به صدا در آمد . از بیمارستان بود . از من می خواستن هر چه سریع تر به آنجا بروم . وقتی به راه روی اتاقت رسیدم پرستاری آرام گریه می کرد . با عجله به سمت اتاقت رفتم . پزشکان زیادی بالای سرت بودند . عصبی بودم . هرچه زودتر می خواستم بدانم چه شده ؟ پرستاری همان طور که من را به بیرون هدایت می کرد ؛...

zhrwaz · 15/1/22

« پارت پنجم »

با نوازش آرامی چشمانش را باز کرد . باز خود را در همان اتاق تاریک دید . کمی فکر کرد تا به یاد بیاورد چه اتفاقی افتاده است . مغزش کم کم همچون فیلم همه را برایش باز پخش کرد . صدای آرامش بخشی گوشش را نوازش کرد .
_ خوبی عزیزم ؟
پشتش به او بود پس آرام برگشت تا صاحب این صدای بهشتی را ببیند . نگاهش بر پیرزن سالخورده افتاد ...

zhrwaz · 22/1/22

"پارت ششم "

با خوشحالی قاشق دیگری چشید و توجه ای به داغ بودنش نکرد . در دقایق کوتاه نیمی از آش را خورد . آنام از اینکه این همه در خوردن عجله داشت خنده اش گرفته بود و با صدایی که خنده کاملا در آن مشهود شده بود گفت :
_ آرام تر عزیزم .
باز خجالت بود که مهمان صورتش شده بود و رنگ سرخ را به لپ های زیبایش بخشید . آنام دیگر جلوی خنده اش را...

zhrwaz · 22/1/22

" پارت هفتم "

چه صدای دلنشینی ! پس غرق شدن در خوشبختی این است ! چه حالی دارد قلب بی جنبه اش که با یک لالایی اینگونه خود را به در و دیوار می کوبد . با اینکه از لالایی چیزی نمی فهمید اما عجیب آرام و آسوده شده بود و حس می کرد در میان پر های قو خوابیده است و طبیعتی به زیبای بهشت منظره چشمانش را نقاشی کرده بود . ثانیه ها بعد خواب بود که...

zhrwaz · 22/1/22

" پارت هشتم "

با صدایی که نامش را زمزمه می کرد چشمانش را که گویی به هم چسبیده بودند ، آرام باز کرد . صدا هنوز برایش مبهم بود و چشمانش هم تار می دید . بالاخره بعد از دقایقی نگاهش به چشمان نگران آنام افتاد و گوش هایش صدای آنام را شنیدند .
آنام با دیدن چشمان باز شده اش نفسی از روی آرامش کشید و خم شد و بر صورتش که گویی هزاران تیکه یخ...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین