خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,864
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
بررسی تکنیک ‌های چاپ در تصویرسازی
چاپ دستی، به عنوان یکی از شاخه ‌های پر کاربرد و پر طرفدار هنر، قرن‌ هاست که وجود دارد؛ از اولین نمونه ‌های چاپ دستی می ‌توان به چوب تراشی یا زیلوگرافی اشاره کرد که قدمت آن به 300 سال پیش باز می‌ گردد. امروزه هم اپلیکیشن‌ هایی مانند ادوبی فوتوشاپ و ادوبی ایلاستریتر هم به هنرمندان و طراحان اجازه می ‌دهند که انواع تکنیک‌ های چاپ دستی را به ‌راحتی پیاده کنند؛ با وجود این، بسیاری از هنرمندان، همواره چاپ دستی به صورت سنتی را ترجیح می‌ دهند.
در فرایند چاپ، تصویر روی یک قالب نقش می‌ بندد و سپس، روی کاغذ یا پارچه منتقل می ‌شود. این قالب می‌ تواند از جنس چوب، فلز یا شیشه باشد؛ اما تکنیک ‌های مدرن چاپ، دیگر نیازی به این ‌ها ندارند. در ادامه، انواع تکینک‌ های سنتی چاپ و تاثیرشان را بر تصویرسازی خواهیم گفت.
چوب‌تراشی
چوب تراشی، قدیمی‌ ترین تکنیک چاپ به شمار می ‌رود. هنرمندان تصویرساز، تصویر مورد نظرشان را با تراشیدن سطح چوب می‌ سازند. این تکنیک چاپ، ریشه در چین و دورۀ حکومتِ هان (Han) دارد. در این تکنیک، قسمت ‌هایی که برجسته باقی مانده ‌اند، با جوهر، رنگ می ‌شوند و روی پارچه یا کاغذ قرار می‌ گیرند.
معمولاً در این تکنیک، از چوب گلابی استفاده می ‌شود؛ چرا که نرم است و به راحتی تراشیده می‌ شود. سایز چوب، به طرحتان بستگی دارد. ممکن است سایز طرحتان آن قدر بزرگ باشد که مجبور شوید هر قسمت از طرح را روی یک تکه چوب رسم کنید و در نهایت‌، آن ‌ها را به هم بچسبانید. ضخامت چوب هم اهمیت دارد. بهتر است ضخامت چوبتان یک اینچ باشد. آلبرشت دورر، از برجسته ‌ترین هنرمندانی بود که از این تکنیک استفاده کرد. این هنرمند آلمانی در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم، تصویرسازی‌ های متعددی را با استفاده از این تکنیک انجام داد.
چاپ لینو
چاپ لینو یا حکاکی روی لینو، یکی دیگر از تکنیک ‌های چاپ است. قدمتِ چاپ لینو، در مقایسه با چوب تراشی، کمتر است. چاپ لینو روی لینولئوم صورت می ‌گیرد. برای کندن لینولئوم، از مغار و اسکنه وی (V)مانند استفاده می ‌شود. این تکنیک را هنرمندان گروه دی بروکه، در آلمان ابداع کردند. این گروه از هنرمندان آلمانی، بین سال‌ های 1905 تا 1913 در آلمان فعالیت می‌ کردند. یکی از هنرمندان این گروه برای چاپ کاغذ دیواری از این تکنیک استفاده کرد. کتاب تصویرسازی ریکا لاکسو، یکی از بهترین نمونه‌ های حکاکی روی لینو است. او از این سبک برای روایت داستان استفاده می‌ کرد.
حکاکی

حکاکی یکی از تکنیک ‌های چاپ است که طی آن، طرحی روی سطوحی از جنس شیشه، طلا، مس، نقره یا آهن حک می‌ شود. از این اجسامِ کنده‌ کاری ‌شده برای تصویرسازی روی کاغذ استفاده می‌ شد. معمولاً از حکاکی برای ترسیم نقشه و تصویرسازی عملی در مورد حیوانات و گیاهان استفاده می ‌شود. طراحان و هنرمندانی که استایل بصری وینتیج و استایل ملهم از رترو را می‌ پسندند، از حکاکی به عنوان یک تکنیک خلاقانه استفاده می‎‌ کنند. برای حکاکی فلز از ابزار تیز استفاده می ‌شود.


بررسی تکنیک ‌های چاپ در تصویرسازی

 
آخرین ویرایش:

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,864
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
چاپ صفحه ‌ای
چاپ صفحه ‌ای هم یکی دیگر از تکنیک‌ های چاپ است که همواره، بسیار پرکاربرد است. در این روش، توری یا صفحۀ مش با استنسیل ترکیب می ‌شود و با استفاده از یک تیغه به یکدیگر متصل ، و روی صفحه ‌ای، مثل کاغذ یا پارچه، استفاده می ‌شود. این روش برای اولین بار در چین و در دورۀ امپراطوری سانگ مورد استفاده قرار گرفت؛ یعنی سال 968 قبل از میلاد. این روش بعدها در ژاپن مورد استفاده قرار گرفت. در دهۀ 1960، هنرمندان کارخانۀ اندی وارهول، مجدداً از این روش استفاده کردند. در آن زمان، از این روش برای چاپ روی تیشرت استفاده می شد. این کاربرد، همچنان ادامه دارد. در گذشته، صفحۀ مشی که در این تکنیک استفاده می‌ شد، از جنس ابریشم بود؛ اما امروزه، از تریلین برای ساخت این صفحه‌ ها استفاده می ‌شود.
اچینگ
چاپ فلزی، اچینگ یا چاپ تیزابی، یکی از تکنیک ‌های چاپ است. در اچینگ، ابتدا قطعه ‌ای فلزی را با ماده ‌ای مقاوم در برابر اسید می‌ پوشانند، سپس با سوزن اچینگ، شکل مورد نظر را روی آن ترسیم می‌ کنند. در قدم بعدی، کل فلز را در ظرفی پر از اسید قرار می دهند تا قسمت‌ های کنده ‌شده، عمیق ‌تر شوند. این تکنیک در قرن شانزدهم و به وسیلۀ دنیل هاپفر ابداع شد. در قرن هفدهم، این نوع تکنیک چاپ، طرفداران زیادی پیدا کرد و همواره نیز از آن استفاده می ‌شود.
لیتوگرافی
لیتوگرافی یا چاپ سنگی، یکی دیگر از تکنیک ‌های چاپ به شمار می ‌رود. در این روش، طرح مورد نظر، به وسیلۀ ابزارهای لازم، روی صفحۀ سنگی یا فلزی (به خصوص روی یا آلومینیوم) طراحی می‌ شود. ابتدا، طرحی روی صفحۀ سنگی یا فلزی، با استفاده از جوهر یا قلم روغنی، ترسیم می ‌شود. پس از اتمام ترسیم طرح، روی آن را با لایه ‌ای از پودر تالک می ‌پوشانند؛ سپس، روی آن را با ترکیبی از صمغ عربی و اسید رقیق، با قلم مو می‌ پوشانند. این مواد به یکدیگر واکنش نشان می ‌دهند و در نهایت، طرح تثبیت می‌ شود و ردِ آن روی سنگ می ‌ماند. حالا سنگی پیش رو دارید که نقش دلخواهتان روی آن نقش بسته است. حالا روی طرحتان جوهر بمالید و روی کاغذ یا پارچۀ مورد نظرتان قرار دهید تا نقش دلخواهتان روی آن هم منعکس شود.
استفاده از تکنیک‌ های چاپ برای تصویرسازی کتاب‌ و نشریات
در قرن نوزدهم، برای تصویرسازی کتاب‌ ها از تکنیک حکاکی روی چوب استفاده می ‌شد. برای اولین بار، یکی از آثار توماس بویک با استفاده از همین تکنیک تصویرسازی شد. از سال 1850 تا 1900، تقریباً 1200 کتاب هنری در بریتانیا تصویرسازی شد. در طول این سال‌ ها، رفته رفته، حکاکی روی چوب از رونق افتاد و تکنیک‌ های جدید و مدرن معرفی شدند: در دهۀ 1960، تنها 6.5 درصد از کتاب ‌ها تصویرسازی می ‌شدند؛ اما در دهۀ 1890، این آمار به 30 درصد رسید. در بازۀ زمانی 1850 تا 1880، 25 درصد از تصویرسازی ‌ها با تکنیک حکاکی روی چوب انجام می ‌شد و لیتوگرافی در مرتبۀ دوم قرار داشت. لیتوگرافی هم از پُر کاربردترین تکنیک ‌های چاپ بود که در تصویرگری بسیار استفاده می شد و قیمت مناسبی هم داشت. در اواخر دهۀ 1830، این تکنیک، بسیار پر استفاده بود و در تصویرسازی کتاب استفاده می ‌شد. این تکنیک تا پاپان قرن نوزدهم همچنان پر کاربرد و پر طرفدار باقی ماند.
حکاکی روی فلز نیز در آن دوران بسیار پر کاربرد بود و جورج کروکشانک، برجسته‌ ترین تصویرگری بود که در دورۀ ویکتوریا از روش حکاکی روی فلز برای تصویرگری استفاده می‌ کرد. در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم، از مس برای حکاکی و تصویرسازی استفاده می‌ شد و تقریباً 4000 لوح مسی حکاکی شده درست شد؛ اما آهن، در مقایسه با مس، بادوام ‌تر بود. پس از سال 1881، اوضاع تغییر کرد. در این دوره، حکاکی روی چوب از رونق افتاد و تصویرسازی خطی به ‌شدت محبوب و پر طرفدار شد. جوزف پنل، پیکرتراش و تصویرگر آمریکایی، کارش را در آمریکا آغاز کرد و کتاب ‌های نویسندگانی مانند جورج واشنگتن و ویلیام دین هاول را تصویرسازی کرد. فیلیپ جیمز در کتاب English Book Illustration 1800-1900 ، می‌ گوید که هنرمند (تصویرگر) و نویسنده با یکدیگر همکاری می ‌کنند؛ هنرمند، واژگان نویسنده را تفسیر می ‌کند و آن را از طریق نقاشی بیان می دارد. همان طور که مشاهده کردید، تصویرسازی و تکنیک‌ های چاپ آن، گذشته‌ ای پُر فراز و نشیب را پشت سر گذاشته ‌اند. امروز، با پیشرفت تکنولوژی، تصویرگری و چاپ تصویر، برخی دشواری‌ های گذشته را ندارند.

منبع: پی جو


بررسی تکنیک ‌های چاپ در تصویرسازی

 
آخرین ویرایش:
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا