M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,864
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 32 دقیقه
نویسنده این موضوع
فیلم سینمایی مهارت جنگ؛ سرآغاز/Warcraft ؛ The beginning فیلمی تخیلی، حماسی به کارگردانی دانکن جونز محصول سال ۲۰۱۶ امریکا بوده و داستان فیلم روایتگر نخستین درگیری ها و نبردها میان انسان ها و ارک ها در جهانی به نام “آزروث” است.
نقد فنی فیلم:
این فیلم در مسیر ادامه دهندگی سری فیلم هایی می باشد که فیلمنامه اش برگرفته از همان داستان تخیلی به تحریر درآمده توسط جی. آر. آر تالکین نویسنده مشهور بریتانیایی کتابهای ارباب حلقه ها و هابیت است که داستان این دو را قبلا در مجموعه فیلمهای تخیلی پیتر جکسون مشاهده کرده بودیم. فیلمنامه وارکرافت هم که در واقع به همان سبک طراحی شده و شامل قسمت های مختلف است نیز برگرفته از داستان و فرهنگی سنتی و تخیلی غربی ، نبرد میان انسان ها و ارک ها را روایت می کند.
با اینکه این فیلم می توانست با الگو برداری از دیگر فیلمهایی که این مسیر را طی کرده اند خطاهای تکنیکی خود را بپوشاند اما گویی این روند به گونه ای دیگر طراحی شده و کارگردان سعی کرده که بیشتر کردن جلوه های ویژه ، بار واقع گرایانه را تبدیل به انیمیشن صرفا تخیلی کند. با احتساب اینکه وقت مخاطب قرار است برای یک سینمایی داستانی صرفا شود منتهی استفاده تخیل وار از افکت های نوری و جلوه های انیمیشنی که سینمای هالیوود اکنون در آن به دانشی عمیق دست یافته، بیشتر برای مخاطبان کم سن و سال ذوق برانگیز می شود تا مخاطب بزرگسال.
دانکن جونز کارگردان جوانیست که اولین پروژه عظیم خود را در قالب سینمایی تجربه می کند و با اینکه فیلم توانسته در بخش هایی دارای جذابیت های بصری باشد اما در مقایسه با کارهایی قبلی در چنین تم هایی بسیار زننده و شلخته نشان می دهد.
فرم فیلم به گونه ای طراحی شده که انگار با عجله و بدون ذوق هنری میزانسن شده است و اتکای فیلم به جلوه های رایانه ای و محصور شدن بازیگران در اتاق سبز رنگ نتوانسته که تعادلی میان تخیل و واقعیت ایجاد کند تا از فرم ایجاد شده به مفهوم برسد و بیشتر از هر چیزی نور می بینیم و انیمیشن های رنگارنگ.
فیلم زمانی می تواند در پرده سینما معنای فیلم بودن را پیدا کند که مخاطب در تماشای آن بی تردید رویدادهایی را که به وقوع می پیوندد با منطق خویش و منطق فیلم نزدیک ببیند و آنها را باور کند و حتی با جلو های ویژه می توان به این رابـ*ـطه کمک کرد اما وارکرافت به قدر ضعیف عمل می کند که باور مخاطب در انجام رویدادها به یک بازی شبیه تر است تا یک فیلم سینمایی.
شاید بتوان گفت که بازی وارکرافت که پیش از فیلمش شهرت دارد در برانگیختن حس مخاطب از وجود خودش در دنیای حقیقی تا نبرد تحت کنترلش در دنیای تخیلی یک رابـ*ـطه منطقی بسیار موفقی را ایجاد می کند که وقتی این بازی اکنون به فیلم سینمایی مبدل گشته است همان سبک بازی را پی می گیرد که شاید قصد دارد که مخاطب را به حس آشنای بازی نزدیک کند که نه تنها در این کار موفق عمل نمی کند بلکه حس مخاطب را در بین فیلم و انیمیشن و حقیقت انجام ماجرا سرگردان می کند.
نقد فنی فیلم:
این فیلم در مسیر ادامه دهندگی سری فیلم هایی می باشد که فیلمنامه اش برگرفته از همان داستان تخیلی به تحریر درآمده توسط جی. آر. آر تالکین نویسنده مشهور بریتانیایی کتابهای ارباب حلقه ها و هابیت است که داستان این دو را قبلا در مجموعه فیلمهای تخیلی پیتر جکسون مشاهده کرده بودیم. فیلمنامه وارکرافت هم که در واقع به همان سبک طراحی شده و شامل قسمت های مختلف است نیز برگرفته از داستان و فرهنگی سنتی و تخیلی غربی ، نبرد میان انسان ها و ارک ها را روایت می کند.
با اینکه این فیلم می توانست با الگو برداری از دیگر فیلمهایی که این مسیر را طی کرده اند خطاهای تکنیکی خود را بپوشاند اما گویی این روند به گونه ای دیگر طراحی شده و کارگردان سعی کرده که بیشتر کردن جلوه های ویژه ، بار واقع گرایانه را تبدیل به انیمیشن صرفا تخیلی کند. با احتساب اینکه وقت مخاطب قرار است برای یک سینمایی داستانی صرفا شود منتهی استفاده تخیل وار از افکت های نوری و جلوه های انیمیشنی که سینمای هالیوود اکنون در آن به دانشی عمیق دست یافته، بیشتر برای مخاطبان کم سن و سال ذوق برانگیز می شود تا مخاطب بزرگسال.
دانکن جونز کارگردان جوانیست که اولین پروژه عظیم خود را در قالب سینمایی تجربه می کند و با اینکه فیلم توانسته در بخش هایی دارای جذابیت های بصری باشد اما در مقایسه با کارهایی قبلی در چنین تم هایی بسیار زننده و شلخته نشان می دهد.
فرم فیلم به گونه ای طراحی شده که انگار با عجله و بدون ذوق هنری میزانسن شده است و اتکای فیلم به جلوه های رایانه ای و محصور شدن بازیگران در اتاق سبز رنگ نتوانسته که تعادلی میان تخیل و واقعیت ایجاد کند تا از فرم ایجاد شده به مفهوم برسد و بیشتر از هر چیزی نور می بینیم و انیمیشن های رنگارنگ.
فیلم زمانی می تواند در پرده سینما معنای فیلم بودن را پیدا کند که مخاطب در تماشای آن بی تردید رویدادهایی را که به وقوع می پیوندد با منطق خویش و منطق فیلم نزدیک ببیند و آنها را باور کند و حتی با جلو های ویژه می توان به این رابـ*ـطه کمک کرد اما وارکرافت به قدر ضعیف عمل می کند که باور مخاطب در انجام رویدادها به یک بازی شبیه تر است تا یک فیلم سینمایی.
شاید بتوان گفت که بازی وارکرافت که پیش از فیلمش شهرت دارد در برانگیختن حس مخاطب از وجود خودش در دنیای حقیقی تا نبرد تحت کنترلش در دنیای تخیلی یک رابـ*ـطه منطقی بسیار موفقی را ایجاد می کند که وقتی این بازی اکنون به فیلم سینمایی مبدل گشته است همان سبک بازی را پی می گیرد که شاید قصد دارد که مخاطب را به حس آشنای بازی نزدیک کند که نه تنها در این کار موفق عمل نمی کند بلکه حس مخاطب را در بین فیلم و انیمیشن و حقیقت انجام ماجرا سرگردان می کند.
نقد و بررسی فیلم Warcraft (وارکرفت)
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com