- عضویت
- 1/8/21
- ارسال ها
- 4,188
- امتیاز واکنش
- 38,170
- امتیاز
- 443
- سن
- 16
- محل سکونت
- قصر نوتلا
- زمان حضور
- 101 روز 10 ساعت 48 دقیقه
هُوِیزه (در عربی: الهُویَزه) (در فارسی:هویزه و همچنین خوزگان) مرکز شهرستان هویزه در استان خوزستان است.
نام این شهر که در مقطعی هوزگان بود که در سال ۱۳۶۲ خورشیدی با دستور دولتی به هویزه تغییر یافت.
جمعیت
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۹٬۴۸۱ نفر (در ۴٬۹۰۴ خانوار) بوده‌است.
تاریخچه
هویزه یکی از شهرهای استان خوزستان در غرب این استان است که بخاطر جنگ ایران و عراق شهرت دارد. این شهر با یورش نیروهای عراقی تصرف شد و بطور صد در صد تخریب گردید. تنها آثار باقی‌مانده از شهر، قدم‌گاه عباس و خرابه‌های چند ساختمان است.
اکثر ساکنین این شهر از طوایف عرب بوده و به زبان عربی سخن می‌گویند.. طوایف معروف این شهر کوت، نیس، بنی ساله (بنی صالح)، جرف و ساکی می‌باشند.
این شهر قدمت زیاد دارد و ابن بطوطه درمورد آن در کتابش می‌نویسد و زمانی در این شهر حوزه علمیه بزرگی بود که قریب به چهارصد مجتهد داشت و از اندلس و نجف در آن درس می‌خواندند و اخیراً آیت جزایری هویزه را به عنوان پایتخت فرهنگی استان خوزستان معرفی کرد.
از جمله علمای اهل هویزه:
علامه شیخ محمد کرمی الهویزی
عبدالحسین الهویزی
مفسر نور الثقلین.
خاستگاه نامگذاری
به گفته راجر سیوری، خوزستان سرزمین مردمان خوزی یا هوزی یا حوزی (که استرابون و پلینیوس از آن به اسم اوکسی ذکر کرده‌اند) است. این استان با عیلامیان باستان و شوش کم و بیش مرتبط است. نام اهواز، شوش و هویزه منعکس کننده ساکنین این منطقه در زمان عیلامیان بوده‌است. واژهٔ خوز در عربی به صورت هوز و گاه به صورت حوز درآمده است. کلمه اهواز نیز در عربی جمع هوز می‌باشد که خود معرب خوز است و اهواز به معنای خوزی‌ها یا هوزی‌ها که در متون اسلامی به اسم مدینه الاهواز به معنای شهر خوزی‌ها آمده است و کلمهٔ هویزه هم بر وزن فُعیله به معنای خوز کوچک نیز از همین ریشه گرفته شده‌است.
تاریخ
این شهر توسط شاهپور دوم ساخته شد و در زمان خلیفه طائی ۳۸۱–۳۶۳ ه.ق / ۹۷۴–۹۹۱ م توسط دوبیس بن عفیف بن اسدی بازسازی شد
منبع: چهار گوشه ایران زیبا
نام این شهر که در مقطعی هوزگان بود که در سال ۱۳۶۲ خورشیدی با دستور دولتی به هویزه تغییر یافت.
جمعیت
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۹٬۴۸۱ نفر (در ۴٬۹۰۴ خانوار) بوده‌است.
تاریخچه
هویزه یکی از شهرهای استان خوزستان در غرب این استان است که بخاطر جنگ ایران و عراق شهرت دارد. این شهر با یورش نیروهای عراقی تصرف شد و بطور صد در صد تخریب گردید. تنها آثار باقی‌مانده از شهر، قدم‌گاه عباس و خرابه‌های چند ساختمان است.
اکثر ساکنین این شهر از طوایف عرب بوده و به زبان عربی سخن می‌گویند.. طوایف معروف این شهر کوت، نیس، بنی ساله (بنی صالح)، جرف و ساکی می‌باشند.
این شهر قدمت زیاد دارد و ابن بطوطه درمورد آن در کتابش می‌نویسد و زمانی در این شهر حوزه علمیه بزرگی بود که قریب به چهارصد مجتهد داشت و از اندلس و نجف در آن درس می‌خواندند و اخیراً آیت جزایری هویزه را به عنوان پایتخت فرهنگی استان خوزستان معرفی کرد.
از جمله علمای اهل هویزه:
علامه شیخ محمد کرمی الهویزی
عبدالحسین الهویزی
مفسر نور الثقلین.
خاستگاه نامگذاری
به گفته راجر سیوری، خوزستان سرزمین مردمان خوزی یا هوزی یا حوزی (که استرابون و پلینیوس از آن به اسم اوکسی ذکر کرده‌اند) است. این استان با عیلامیان باستان و شوش کم و بیش مرتبط است. نام اهواز، شوش و هویزه منعکس کننده ساکنین این منطقه در زمان عیلامیان بوده‌است. واژهٔ خوز در عربی به صورت هوز و گاه به صورت حوز درآمده است. کلمه اهواز نیز در عربی جمع هوز می‌باشد که خود معرب خوز است و اهواز به معنای خوزی‌ها یا هوزی‌ها که در متون اسلامی به اسم مدینه الاهواز به معنای شهر خوزی‌ها آمده است و کلمهٔ هویزه هم بر وزن فُعیله به معنای خوز کوچک نیز از همین ریشه گرفته شده‌است.
تاریخ
این شهر توسط شاهپور دوم ساخته شد و در زمان خلیفه طائی ۳۸۱–۳۶۳ ه.ق / ۹۷۴–۹۹۱ م توسط دوبیس بن عفیف بن اسدی بازسازی شد
منبع: چهار گوشه ایران زیبا
هویزه
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
