مجموعه اشعار خزان‌ خیس | ر.ناصر کاربر انجمن رمان ۹۸

P.E.G.A.H · 10/10/21

~ بسم رب روان ~
نام مجموعه : خزانِ خیس
نام شاعر : P.E.G.A.H
ویراستار: Narín✿
قالب : نو، مثنوی و غزل
سطح: منتخب
مقدمه:
باران که بارید
برگ‌ها که ریخت
اشک‌ها که دمید
قلب‌ها که سرید
دل‌ها تنگ شد
غم‌ها سرد شد
آ*غو*ش درد شد
و اما یک نفر
دستش یخ شد!

نکته: علت نامگذاری
تاپیک به خزان خیس
شعرِ آخرِ مجموعه می‌باشد...♡

P.E.G.A.H · 14/3/22

من آن گوی پر از دردم
که می‌نالم ز هر دردم
تو آن خنجر به زهر آلود
شوی هم‌رازِ شب سردم
من آن اقبال بی‌مانند
شوم شوری پر از اشکم
چنان شومی که می‌بالی‌
ز آ*غو*ش صنم گرمم
من آن آرامشی گاهم
که می‌نازم ز هر حالم
تو خود آخر ز پایانی
شدی وداع لَب مرگم

P.E.G.A.H · 14/3/22

بی‌دل شده‌ام آخر خبر از یارت کو؟
بی‌سر شده‌ام مهر پر از حالت کو؟

در خلوت خود کنج اتاقی گیرم
پر پر شده‌ام، سرو سمانت‌ کو؟

آتش بزنم سنگ نگاهت را من
مر مر شده‌ام، عاشق زارت کو؟

آن تاب دل شور صدایت را
شر شر شده‌ام، سنج زمانت کو؟

P.E.G.A.H · 14/3/22

ای کاش تو باشی و از این درد بگویم
از چشم تر و ضربه‌ی پر درد بگویم
از حادثه‌ی زهر دو پیوند و دل زار
از خنجر این والد نامرد بگویم
ای سنگ صبور منِ مغرور و پریشان
باید به تو از آهه دل سرد بگویم
در رفتنت و نام و نشانی ز همه پول
از بار مصیبت نفس سرد بگویم
در گیتی چشمان تو با یک دل آشوب
از تنگه‌ی بی‌راه و گل زرد بگویم
عمریست که بیهوده به سر می‌شود ایام
بنشین به تو از حسرت یک مرد بگویم!

P.E.G.A.H · 14/3/22

بانو پر از دردم

پر از آه و پر از نفرین

پر از نگاهِ در مسکین

پر از ساره سر سنگین

پر از چاره برِ چمگین

پر از ماه‌ِ قرِ رنگین

پر از شاهِ شر غمگین

پر آهم پر آهم پر آهه

به سم خواهم... .

P.E.G.A.H · 14/3/22

چه بگویم که دلم همهمه‌ی واهی نیست
چه بدانم که دلم سرسمه‌ی ساعی نیست!

چه بنالم که شبم بر دره‌ی شاهی نیست
چه بسارم که شبم چَیمِه آن بالی نیست!

چه بسوزم که سرم دهکده‌ی باغی نیست
چه بسازم که سرم سر دره‌ی راهی نیست؟

P.E.G.A.H · 26/3/22

گوش ده با لـ*ـب خاموش سخن می‌گویم
بهر دلت ساحره‌ی سِحر صنم می‌گویم

چون ماه تو دید عشق مرا چشم گشود
نزدیک مشو با سر محسوس، جَنم می‌گویم

فرق فراق تو دیدار مرا کور نمود
یوسف شده‌ام، عاشق کنعان شبم‌ می‌گویم

P.E.G.A.H · 26/3/22

گناهم باور این ساربان بود
نگاهم سـ*ـاقی سَروِ شبان بود

چو دیدن آن‌چنان پاکم به کنجی
سراغم آمدن آخر اذان بود

گرفتم من‌ نگاهم با تلاوت
نرفتند دوره کردند آسمان بود

گرفتن قلب پاکم آن‌ نجابت
ندادم اندکی ایمان، سران بود

چو دیدم استواری عاقبت نیست
به کنجی من نشستم آخران‌ بود

P.E.G.A.H · 26/3/22

آن علم که در مدرسه آموختیم

وان مکتب و درسی که بر آموختیم

دیگر ندمد گره بر کاری چند

ما عاشقی و رنج فراقی آموختیم!

مکتب تدریس کنید عشاق را

زین ورنه درد وداعی بیاموختیم‌!

P.E.G.A.H · 27/3/22

در سرم کودک پیری عصبی می‌رقصد
وان که مژگان دلی چند وجبی می‌رقصد

مِی که با بوی خوشش مسخ نمود
دختری با قلمش، بی بَهَری می‌رقصد

او که از درد نگاهش به قلم مهر نوشت
زن دیوانه، شبی وز حَزَنی می‌رقصد

آشوب چو خواندم این چنین بیت وداع
شاعری با صنمش‌، روی شَنی می‌رقصد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

شاعر انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین