- عضویت
- 6/4/20
- ارسال ها
- 7,078
- امتیاز واکنش
- 10,094
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 35 روز 22 ساعت 26 دقیقه
مقدمه
در دهه 1880 امکان عکاسی از ستارگان با میدان دید باز امکان پذیر شد. این نتایج عکسهایی بود که گیل از دنباله دار 1882 در آفریقای جنوبی گرفته بود. همان طوری که قبلا ذکر شد عکسها به راحتی ستارگان کم نور را ثبت می‌کنند. گیل 612 صفحه عکاسی را برای عکاسی از نیمکره جنوبی آسمان استفاده کرده بود، که هر یک از صفحات از نیمکره جنوبی آسمان استفاده کرده بود، که هر یک از صفحات 5.5 درجه از آسمان را ثبت می‌کردند. "جی. سی. کاپتین" از رصدخانه لیدن در هلند به او در انجام محاسبات و پیاده سازی صفحات کمک کرد.
آنها در هر ساعت موقعیت 400 - 300 ستاره را تعیین می‌کردند. نتیجه آخر اطلسی به نام CPD بود، که مقدمه طرح Cduc شد. در سال 1886 گیل با "آدمیزالا ئی. کوچز" مدیر مکاتبه کرد. او پیشنهاد یک طرح همکاری بین رصدخانه‌های جهان را داد تا اطلسی از خلاصه موقعیت ستارگان و نقشه کل آسمان تهیه شود. در همین زمان "اتواسترو" از رصدخانه پالکو پیشنهاد مشابهی داد. در پاسخ به این طرحها آدمیرال دعوتنامه‌هایی برای برگزاری کنگره عکاسی نجومی در آوریل 1887، در پاریس فرستاد.
تهیه نقشه عکاسی از آسمان
56 ستاره شناس از 19کشور در اجلاس شرکت کردند و بعد از 11 روز تصمیم گرفته شد که دو نقشه عکاسی از آسمان تهیه شود. او برای محاسبه مکان دقیق ستاره‌هایی تا قدر 1 بود، که حاصل آن کاری به نام "کالتالوگ عکسهای نجومی" خوانده شد. دومی استفاده از صفحات عکاسی در نوردهیهای طولانی برای ثبت ستارگان تا قدر 14 بود، که این کار به عنوان "جدول آسمان" منتشر می‌شد و به نام کارت دوسیل رسیدن به یک نتیجه یکنواخت قرار بر این شد که همه رصدخانه‌ها از تلسکوپهای مشابهی استفاده کنند.
برای این کار از یک تلسکوپ 340 میلیمتری با فاصله کانونی 3.43 متر و 0.10 f استفاده کردند. نتیجه صفحات 160×160 میلیمتر بود که محدود 2×2 درجه از آسمان را می‌رساندند. یعنی هر میلیمتر یک برابر دقیقه قوسی بود. عکسها با شبکه‌ای از خطوط با حاصله 5 میلیمتر چاپ شدند. برای اینکه محاسبات دقیقتر روی آنها انجام شود، آسمان به بخشهای کاملا برابر تقسیم شده بود و هر رصدخانه شرکت کننده ، یک بخش از آن دارا بودند.
تعداد صفحاتی که هر رصدخانه باید بکار می‌برد بین 1008 تا 1500 متغیر بود. تولید صفحات مورد نیاز برای کارت دوسیل وظیفه جدیدی را برای کارکنان رصدخانه‌های شرکت کننده در این طرح بوجود آورد. سرانجام کارت دوسیل در سال 1964 پس از 70 سال به پایان رسید. در این میان بعضی از رصدخانه‌ها از دور خارج و بعضی دیگر جایگزین شدند.
در دهه 1880 امکان عکاسی از ستارگان با میدان دید باز امکان پذیر شد. این نتایج عکسهایی بود که گیل از دنباله دار 1882 در آفریقای جنوبی گرفته بود. همان طوری که قبلا ذکر شد عکسها به راحتی ستارگان کم نور را ثبت می‌کنند. گیل 612 صفحه عکاسی را برای عکاسی از نیمکره جنوبی آسمان استفاده کرده بود، که هر یک از صفحات از نیمکره جنوبی آسمان استفاده کرده بود، که هر یک از صفحات 5.5 درجه از آسمان را ثبت می‌کردند. "جی. سی. کاپتین" از رصدخانه لیدن در هلند به او در انجام محاسبات و پیاده سازی صفحات کمک کرد.
آنها در هر ساعت موقعیت 400 - 300 ستاره را تعیین می‌کردند. نتیجه آخر اطلسی به نام CPD بود، که مقدمه طرح Cduc شد. در سال 1886 گیل با "آدمیزالا ئی. کوچز" مدیر مکاتبه کرد. او پیشنهاد یک طرح همکاری بین رصدخانه‌های جهان را داد تا اطلسی از خلاصه موقعیت ستارگان و نقشه کل آسمان تهیه شود. در همین زمان "اتواسترو" از رصدخانه پالکو پیشنهاد مشابهی داد. در پاسخ به این طرحها آدمیرال دعوتنامه‌هایی برای برگزاری کنگره عکاسی نجومی در آوریل 1887، در پاریس فرستاد.
تهیه نقشه عکاسی از آسمان
56 ستاره شناس از 19کشور در اجلاس شرکت کردند و بعد از 11 روز تصمیم گرفته شد که دو نقشه عکاسی از آسمان تهیه شود. او برای محاسبه مکان دقیق ستاره‌هایی تا قدر 1 بود، که حاصل آن کاری به نام "کالتالوگ عکسهای نجومی" خوانده شد. دومی استفاده از صفحات عکاسی در نوردهیهای طولانی برای ثبت ستارگان تا قدر 14 بود، که این کار به عنوان "جدول آسمان" منتشر می‌شد و به نام کارت دوسیل رسیدن به یک نتیجه یکنواخت قرار بر این شد که همه رصدخانه‌ها از تلسکوپهای مشابهی استفاده کنند.
برای این کار از یک تلسکوپ 340 میلیمتری با فاصله کانونی 3.43 متر و 0.10 f استفاده کردند. نتیجه صفحات 160×160 میلیمتر بود که محدود 2×2 درجه از آسمان را می‌رساندند. یعنی هر میلیمتر یک برابر دقیقه قوسی بود. عکسها با شبکه‌ای از خطوط با حاصله 5 میلیمتر چاپ شدند. برای اینکه محاسبات دقیقتر روی آنها انجام شود، آسمان به بخشهای کاملا برابر تقسیم شده بود و هر رصدخانه شرکت کننده ، یک بخش از آن دارا بودند.
تعداد صفحاتی که هر رصدخانه باید بکار می‌برد بین 1008 تا 1500 متغیر بود. تولید صفحات مورد نیاز برای کارت دوسیل وظیفه جدیدی را برای کارکنان رصدخانه‌های شرکت کننده در این طرح بوجود آورد. سرانجام کارت دوسیل در سال 1964 پس از 70 سال به پایان رسید. در این میان بعضی از رصدخانه‌ها از دور خارج و بعضی دیگر جایگزین شدند.
تاریخچه عکاسی نجومی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
