دل نوشته ما انسان‌ها | Tucangirl7 کاربر انجمن رمان ۹۸

Tucangirl7 · 15/9/21

نویسنده: مریم زاری
ژانر: اجتماعی
خلاصه:
روزی روزگاری یادمان آمد بچگیمان را!
همان روزها که با یک شکلات می‌بخشیدیم و بخشیده می‌شدیم!
همان روزها که هیچ دلی را نمی‌شکاندیم!
ای کاش ما انسان‌ها عوض نمی‌شدیم...
همان بچهٔ هفت ساله می‌ماندیم!

Tucangirl7 · 15/9/21

- میگن پنچ میلیارد شده!
- چی؟
- قلب یه انسان!
- پس اگه اینطوریه، چرا مفت و مجانی، با یه" دیگه دوست ندارم" می‌شکنیمش؟
- چون عشق رو فروختیم... چون، ما انسان‌ها عوض شدیم!

Tucangirl7 · 15/9/21

(- شب یلدا! وای مامانی کی پاییز میشه؟)
«پاییز و یلدا»
«غمگین و شاد»
«ولی بهترین رفقا»
پاییز یلدا را در دل خود جای داد و یلدا شادی‌اش را به اسم پاییز تمام کرد.
شاید... لزوم دارد که ما انسان‌ها، یلدا و پاییز را آموزگار خود قرار بدهیم!

Tucangirl7 · 15/9/21

همه قصهٔ یخ فروش را شنیدیم و حق دادیم به آن پیرمرد!
خیلی‌ها هم، با مغز کودکانه... نفرین کردند یخ‌های بیچاره را!
اما هیچکدام از ما نگفتیم احساس یخ‌ها چه بوده؟!
بیایید از این جنبه به داستان نگاه کنیم که یخ‌ها از شدت گرما آب نشده‌اند؛ بلکه دلشان برای یخ فروش تکه تکه شده است!
ما انسان‌ها، حتی یک تکه یخ را هم قضاوت می‌کنیم!

Tucangirl7 · 15/9/21

« هیچکس رو با ظاهرش قضاوت نکن»
چقدر این جمله را شنیدیم و بی‌توجه از کنارش گذشتیم؟
چند نفر را از زندگی ناامید کردیم؟
چه انسان‌هایی را با ظاهری خراب و باطنی آرام، کردیم خود شیطان؟
چه انسان‌هایی را با ظاهری آرام و باطنی خراب، کردیم پانزدهمین معصوم؟
تفاوت ما انسان‌ها با یک قاضی ناعادل چیست؟!
اصلاً مگر ما قاضی هستیم؟!
بگزارید من پاسخ...

Tucangirl7 · 16/9/21

مردی که غرورش شکسته..‌.
راهی خیابان‌ها شده...
خماری امانش را بریده...
به هر سطل زباله‌ای که می‌رسد، دنبال وسایلی می‌گردد که قابل بازیافت باشند...
هرکس که می‌گذرد، فحشی بارش می‌کند...
ولی غروری برایش نمانده که بخواهد جواب تحقیر‌های دیگران را بدهد!
شاید همانروز که زن و بچه‌اش او را رها کردند؛ غرورش از دست رفت...
شاید هم روزی که فامیل او...

Tucangirl7 · 16/9/21

دیده‌ایم زن‌هایی که گوشهٔ خیابان گدایی می‌کنند...
دیده‌ایم بچه‌هایی که یک گوشه آرام و ساکت ایستاده‌اند و با حسرت به لوازم التحریرهای آنور خیابان خیره‌اند...
دیده‌ایم مردهایی با لباس پاره که حاضرند آن لباس را بپوشند؛ ولی زن و بچه‌هایشان شب گرسنه نخوابند...
دیده‌ایم زن‌هایی که از این آرایشگاه به آن یکی می‌روند...
دیده‌ایم بچه‌هایی که...

Tucangirl7 · 16/9/21

امروز از آن روزهاست که خیلی از بچه‌ها خوشحالند. برخی به شوق دیدار دوستان راهی مدرسه شده‌اند. برخی شوق درس خواندن در وجودشان گل کرده است.
اما یادتان باشد... نگفتم همهٔ بچه‌ها!
هنوز بچه‌هایی هستند که حسرت وجودشان را فرا گرفته باشد! حسرت داشتن یک دفتر و مداد و رفتن به مدرسه!
همان‌هایی که تا راه رفتن یاد گرفتند، کار کردن را هم شناختند...

Tucangirl7 · 16/9/21

ترس تمام وجود نازنینش را در بر گرفته است...
او یک مادر است!
کسی که به ناچار راضی شد، دخترک نازنینش سرکار برود.
ولی می‌ترسد! می‌ترسد کسی به دخترش نگاه بد کند! می‌ترسد از دوستانی که ممکن است فرزندش را گمراه کنند!
چه تلخ است غم مادری که برای بچه‌هایش پدری هم کرده است!
مادری که دیگر نای گذراندن زندگی را هم ندارد!
ما انسان‌ها، مراقب قلب...

Tucangirl7 · 16/9/21

وارد مدرسه می‌شود‌. از شدت ترس نفس نفس می‌زند. ترس تحقیر شدن! ترس به سخره گرفته شدن!
از بس تحقیر شده؛ حتی نمی‌تواند روزی را تصور کند که کسی با ترحم یا بی‌رحمی نگاهش نکند.
به یکی از دخترانی که روی نیمکت نشسته و پز وسایل گرانش را می‌دهد؛ نگاهی می‌اندازد.
سپس به لباس ها و کیف پاره‌ی خود خیره می‌شود... واقعاً می‌تواند پز این لباس‌ها را...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین