M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,858
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
نگاهی به فیلم ما همه با هم هستیم؛ ول شدگان در هواپیما /کمال تبریزی یکی از سـ*ـیاسیترین فیلمهایش را ساخته است
آرش پارساپور
کمال تبریزی را با کمدیهای سـ*ـیاسیاش میشناسیم. او کارگردانی است که چه بخواهد و چه نخواهد نامش با فیلم مارمولک گره خورده و با اینکه سعی کرده تا بتواند با ساخت آثار دیگر خودش را از آن حال و هوا بیرون ببرد ولی در نهایت چندی پیش با ساخت مارموز، سعی کرد تا بار دیگر موفقیت مارمولک را تکرار کند. تبریزی اما با ساخت مارموز به جاده خاکی زد و نتوانست آنطور که قصد داشت به جایگاه قبلی خود بازگردد. کمال تبریزی مشکل همیشگی که گریبانگیر فیلمسازیاش شده این بوده که سراغ فیلمنامههای نادرستی رفته است؛ اتفاقی که در «همه با هم هستیم» نیفتاده است. با نقد فیلم همه با هم هستیم همراه ویجیاتو باشید.
تبریزی در فیلم «همه با هم هستیم» به یک بلوغ سـ*ـیاسی رسیده و سـ*ـیاسیترین فیلم کارنامه هنری خود را ساخته است. او در این فیلم بیش از حد به تمثیل گرایی و نماد شناسی تاکید دارد و این موضوع هم نکته مثبتی برای فیلم شده و هم یک نکته منفی برای فیلم به حساب میآید. این نشانهها برای مخاطب عام واکاوی نمیشوند و مخاطب خاصتر که به معنای آنها پی میبرد، صرفا از جریان داستان لـ*ـذت میبرد و حرف خاصی و تحلیل خاصی را دریافت نمیکند. ما صرفا تیپهایی را میبینیم که حرفهای گل درشتی میزنند و البته چند صحنه جذاب و طعنه آمیز برای روایت سـ*ـیاسی قصه (مانند سیلی زدن به صورت مردی که نمیخواهد هواپیما سقوط کند و یا خوردن و خوردن بی وقفه کاراکتر مهران مدیری که بنظر میآید راس همه امور است) نیز چاشنی این داستان شده است.
«ما همه با هم هستیم» دو رو دارد. فیلمی دو رو که مانند سـ*ـیاست کثیف بازی میکند و هم به میخ میزند و هم به نعل. فیلمنامه دو پهلوی این اثر باعث شده که هم بتوان آن را یک نامه طویل انتقادی به دولت خواند و هم یک طومار انتقادی به مردمان معترض و منتقد. نام قبلی فیلم که «ما همه با هم نیستیم» انتخاب شده بود، بسیار با مسماتر بود.
فیلم داستان یک هواپیما را تعریف میکند که مسافران آن آدمهایی هستند که از زندگی زده شدهاند و قصد خودکشی دارند. آنها میخواهند این هواپیما سقوط کنند و برای این کار هم از خلبانی استفاده میکنند که پیشتر هم باعث کشتار جمعی عده زیادی از مسافرین شده است. او و کمک خلبانی کله شق تصمیم میگیرند این مردم ناامید را در هواپیمایی که قصد سقوط به آبهای خلیج فارس دارد هدایت کنند. در این بین یک مسافر وجود دارد که اشتباهی وارد این جریان شده و تصمیم دارد که مردم را از خودکشی کردن منصرف کند. او برای این کار هم دروغ میگوید و هم وعده میدهد اما در بین برخی از خوش باوران این مردم، تبدیل به یک قهرمان میشود…
در همین خطوط داستانی فوق اگر دقت کنید میتوانید نشانههای زیادی از تاریخ معاصر کشورهای زیادی را پیدا کنید. اما همین نشانهها را میتوان با برداشت دیگری هم نگاه کرد؛ علی (همان فردی که قصد خودکشی ندارد) با مردمانی در میافتد که ناامید هستند و بس. این مردم ناامید انگیزه هیچ کار دیگری ندارند و رهبر آنها نیز خلبانی است که دائما شل میکند و تکلیفش با خودش مشخص نیست. مردم معترض داخل هواپیما، با یک سری تکان هواپیما جا میزنند و برخی از آنها نیز خام حرفهای علی میشوند. این مردم معترض به شرایط زندگیشان، این مردم که به آخر خط رسیدند، نمیدانند دارند چه میکنند.
فیلمنامه فیلم «ما همه با هم هستیم» بسیار گنگ شروع میشود و ذره ذره سعی میکند تا به یک جمع بندی برسد. فیلم از همان ابتدا نمادگرایی را آغاز میکند و تلاش دارد که حرفهایش را در لا به لای این نمادها به مخاطبش بزند. برخی از این حرفها به مخاطب میرسد و برخی در زیر وصف و خیالات نویسندگان فیلمنامه (که تعدادشان به سه نفر هم میرسد) گم میشوند.
اکثر کاراکترهای فیلم اسم ندارند و همانطور که از کلیت فیلم برمیآید، کارگردان قصد دارد تا هر یک از شخصیتها را تبدیل به یک نماد از قشری خاص کند؛ یک سینماگر، دخترهای شوخ و شنگ، یک مادر مهربان، یک دیوانه، یک زن از دنیا بریده و… در بین معترضان تقریبا هیچ آدم عاقلی نیست و همین موضوع میتواند تا حد زیادی حرفهای انتقادی کارگردان را زیر سوال ببرد چرا که از دیدگاه فیلم او، مردمان منتقد وضعیت عقلانی چندان سالمی ندارند.
بزرگترین مشکل فیلم اما نه تمثیل گرایی بیش از حد فیلمنامه است و نه گنگ شروع شدن آن که نیم ساعتی میطلبد تا داستان روی چرخش بیفتد؛ بلکه ناتوانی فیلم در خلق طنز است. آخرین اثر کمال تبریزی میخواهد در کنار حرفهای درشتی که میزند بار طنز هم داشته باشد و متاسفانه خبری از طنز نیست. ما همه با هم هستیم در خلق موقعیت طنز ناتوان میماند و با اینکه سعی دارد یک فیلم پاستوریزه و به قول تهیه کننده اثر، یک فیلم پاک برای خانوادهها باشد اما در کمال تعجب نمیتواند در ورطه این پاکی یک صحنه بامزه درست و حسابی بیافریند. فیلم در بسیاری از لحظات که سعی میکند بامزه باشد تبدیل به فیلمی لوس و خنک میشود که بینندهها را صرفا درگیر مفاهیم سـ*ـیاسی خود میکند. رفته رفته جو فیلم سنگین میشود و بخاطر ناتوان بودن فیلمساز در حفظ ریتم داستان، فیلم در لحظات میانی خود به اثری کشدار تبدیل میشود و البته خوشبختانه این نقص در اواخر فیلم تا حدی رعایت میشود.
آرش پارساپور
کمال تبریزی را با کمدیهای سـ*ـیاسیاش میشناسیم. او کارگردانی است که چه بخواهد و چه نخواهد نامش با فیلم مارمولک گره خورده و با اینکه سعی کرده تا بتواند با ساخت آثار دیگر خودش را از آن حال و هوا بیرون ببرد ولی در نهایت چندی پیش با ساخت مارموز، سعی کرد تا بار دیگر موفقیت مارمولک را تکرار کند. تبریزی اما با ساخت مارموز به جاده خاکی زد و نتوانست آنطور که قصد داشت به جایگاه قبلی خود بازگردد. کمال تبریزی مشکل همیشگی که گریبانگیر فیلمسازیاش شده این بوده که سراغ فیلمنامههای نادرستی رفته است؛ اتفاقی که در «همه با هم هستیم» نیفتاده است. با نقد فیلم همه با هم هستیم همراه ویجیاتو باشید.
تبریزی در فیلم «همه با هم هستیم» به یک بلوغ سـ*ـیاسی رسیده و سـ*ـیاسیترین فیلم کارنامه هنری خود را ساخته است. او در این فیلم بیش از حد به تمثیل گرایی و نماد شناسی تاکید دارد و این موضوع هم نکته مثبتی برای فیلم شده و هم یک نکته منفی برای فیلم به حساب میآید. این نشانهها برای مخاطب عام واکاوی نمیشوند و مخاطب خاصتر که به معنای آنها پی میبرد، صرفا از جریان داستان لـ*ـذت میبرد و حرف خاصی و تحلیل خاصی را دریافت نمیکند. ما صرفا تیپهایی را میبینیم که حرفهای گل درشتی میزنند و البته چند صحنه جذاب و طعنه آمیز برای روایت سـ*ـیاسی قصه (مانند سیلی زدن به صورت مردی که نمیخواهد هواپیما سقوط کند و یا خوردن و خوردن بی وقفه کاراکتر مهران مدیری که بنظر میآید راس همه امور است) نیز چاشنی این داستان شده است.
«ما همه با هم هستیم» دو رو دارد. فیلمی دو رو که مانند سـ*ـیاست کثیف بازی میکند و هم به میخ میزند و هم به نعل. فیلمنامه دو پهلوی این اثر باعث شده که هم بتوان آن را یک نامه طویل انتقادی به دولت خواند و هم یک طومار انتقادی به مردمان معترض و منتقد. نام قبلی فیلم که «ما همه با هم نیستیم» انتخاب شده بود، بسیار با مسماتر بود.
فیلم داستان یک هواپیما را تعریف میکند که مسافران آن آدمهایی هستند که از زندگی زده شدهاند و قصد خودکشی دارند. آنها میخواهند این هواپیما سقوط کنند و برای این کار هم از خلبانی استفاده میکنند که پیشتر هم باعث کشتار جمعی عده زیادی از مسافرین شده است. او و کمک خلبانی کله شق تصمیم میگیرند این مردم ناامید را در هواپیمایی که قصد سقوط به آبهای خلیج فارس دارد هدایت کنند. در این بین یک مسافر وجود دارد که اشتباهی وارد این جریان شده و تصمیم دارد که مردم را از خودکشی کردن منصرف کند. او برای این کار هم دروغ میگوید و هم وعده میدهد اما در بین برخی از خوش باوران این مردم، تبدیل به یک قهرمان میشود…
در همین خطوط داستانی فوق اگر دقت کنید میتوانید نشانههای زیادی از تاریخ معاصر کشورهای زیادی را پیدا کنید. اما همین نشانهها را میتوان با برداشت دیگری هم نگاه کرد؛ علی (همان فردی که قصد خودکشی ندارد) با مردمانی در میافتد که ناامید هستند و بس. این مردم ناامید انگیزه هیچ کار دیگری ندارند و رهبر آنها نیز خلبانی است که دائما شل میکند و تکلیفش با خودش مشخص نیست. مردم معترض داخل هواپیما، با یک سری تکان هواپیما جا میزنند و برخی از آنها نیز خام حرفهای علی میشوند. این مردم معترض به شرایط زندگیشان، این مردم که به آخر خط رسیدند، نمیدانند دارند چه میکنند.
فیلمنامه فیلم «ما همه با هم هستیم» بسیار گنگ شروع میشود و ذره ذره سعی میکند تا به یک جمع بندی برسد. فیلم از همان ابتدا نمادگرایی را آغاز میکند و تلاش دارد که حرفهایش را در لا به لای این نمادها به مخاطبش بزند. برخی از این حرفها به مخاطب میرسد و برخی در زیر وصف و خیالات نویسندگان فیلمنامه (که تعدادشان به سه نفر هم میرسد) گم میشوند.
اکثر کاراکترهای فیلم اسم ندارند و همانطور که از کلیت فیلم برمیآید، کارگردان قصد دارد تا هر یک از شخصیتها را تبدیل به یک نماد از قشری خاص کند؛ یک سینماگر، دخترهای شوخ و شنگ، یک مادر مهربان، یک دیوانه، یک زن از دنیا بریده و… در بین معترضان تقریبا هیچ آدم عاقلی نیست و همین موضوع میتواند تا حد زیادی حرفهای انتقادی کارگردان را زیر سوال ببرد چرا که از دیدگاه فیلم او، مردمان منتقد وضعیت عقلانی چندان سالمی ندارند.
بزرگترین مشکل فیلم اما نه تمثیل گرایی بیش از حد فیلمنامه است و نه گنگ شروع شدن آن که نیم ساعتی میطلبد تا داستان روی چرخش بیفتد؛ بلکه ناتوانی فیلم در خلق طنز است. آخرین اثر کمال تبریزی میخواهد در کنار حرفهای درشتی که میزند بار طنز هم داشته باشد و متاسفانه خبری از طنز نیست. ما همه با هم هستیم در خلق موقعیت طنز ناتوان میماند و با اینکه سعی دارد یک فیلم پاستوریزه و به قول تهیه کننده اثر، یک فیلم پاک برای خانوادهها باشد اما در کمال تعجب نمیتواند در ورطه این پاکی یک صحنه بامزه درست و حسابی بیافریند. فیلم در بسیاری از لحظات که سعی میکند بامزه باشد تبدیل به فیلمی لوس و خنک میشود که بینندهها را صرفا درگیر مفاهیم سـ*ـیاسی خود میکند. رفته رفته جو فیلم سنگین میشود و بخاطر ناتوان بودن فیلمساز در حفظ ریتم داستان، فیلم در لحظات میانی خود به اثری کشدار تبدیل میشود و البته خوشبختانه این نقص در اواخر فیلم تا حدی رعایت میشود.
نقد و بررسی فیلم ما همه با هم هستیم
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com