- عضویت
- 20/8/18
- ارسال ها
- 8,710
- امتیاز واکنش
- 29,620
- امتیاز
- 473
- سن
- 23
- محل سکونت
- کویِ دوست
- زمان حضور
- 207 روز 9 ساعت 43 دقیقه
دختری 8 ساله دارم که شب ها به تنهایی نمی خوابد، ما باید در کنارش بنشینیم تا بخوابد و به اتاق خودمان برگردیم. نمی دانم چگونه او را از اتاق مان جدا کنیم.
سوال کاربر : دختری دارم هشت ساله. شب ها به تنهایی نمی خوابد و اصرار دارد که ما کنارش باشیم. شب ها کنارش هستیم تا بخوابد. بعد که بیدار می شود، باید به اتاقش برویم و دوباره مثل اول صبر کنیم تا بخوابد.
اهتمام شما و دیگر والدین فهیم برای جدا کردن اتاق خواب فرزند، اقدامی ضروری، دینی و تربیتی است. معمولا شاهد مقاومت فرزندان برای تنها خوابیدن به دلیل وابستگی به والدین به خصوص مادران یا ترس های مربوط به دوران کودکی هستیم و این که فرزندان به راحتی حاضر به جدا خوابیدن و نبودن کنار والدین نیستند و این تنش می تواند با جنگ و گریز همراه باشد.
بهترین سن جدا کردن کودک
به صورت یک نکته کلی، این اقدام ضروری بهتراست در کودکی اول و سنین سه تا چهار سالگی انجام شود. فرزند شما وارد سن تادیب و کودکی دوم شده بنابراین بیشتر وابسته شده است و سعی می کند وضع موجود را که هشت سال تجربه کرده و در کنار شما بوده، حفظ کند. برای این که کودک به جدا خوابیدن و اتاق خواب مستقل، میل و رغبت پیدا کند بیشتر به قاطعیت والدین بستگی دارد. اگر والدین در این مسئله جدی و یکپارچه نباشند کودک حس می کند با کمی مقاومت می تواند نظر والدین خود را تغییر دهد و تسلیم خواسته آنان نشود.
6 توصیه به شما والدین گرامی
به هرحال با پیشنهادهایی که در ادامه مطرح می شود، می توان کودک را با اتاق خواب خودش سازگار و از آسیب های روحی و روانی احتمالی وی جلوگیری کرد.
1 - با توجه به تفکر عینی کودک که دیدگاه والدین را می پذیرد، لازم است متناسب با درک کودک مزایای جدا بودن مکان خواب وی با والدین و این که همه کودکان مستقل هستند، به وی یادآوری و تاکید شود تا این جدایی را تنبیه تلقی نکند.
2 - دلایل اجتناب کودک را از اتاق خواب خودش حتما جویا شوید چون برخی مقاومت ها به دلیل ترس های موهوم و احساس ناامنی است که باید به دقت گوش کنیم و برخی نگرانی های کودک مانند نور ناکافی، تاریکی یا بسته شدن در اتاق و احساس تنهایی، بررسی و کودک توجیه و آرامش کافی به او داده شود و برخی درخواست های او مانند چراغ خواب مناسب یا باز بودن در اتاق پذیرفته شود.
3 - کودک به نسبتی که اتاق خواب را می پذیرد و گرایش پیدا می کند باید مورد تشویق والدین قرار گیرد و با این تقویت ها بیشتر راغب به جدایی می شود.
4 - ضرورت دارد در دید و بازدیدهای خانوادگی کودک عملا مشاهده کند که دیگر کودکان همسال وی هم اتاق خواب مستقل دارند و به او فرصت بازدید از اتاق خواب کودکان فامیل داده شود تا این احساس که فقط او از والدین جدا شده، منتفی شود.
5 - برخی والدین به دلایل عاطفی یا وابستگی خودشان به کودک، ظاهرا قصد جدا کردن اتاق خواب کودک را دارند و در این خصوص منسجم و مصمم عمل نمی کنند و کودک این تردید پنهان والدین را متوجه و سخت تر تسلیم می شود یا ممکن است والدین در خصوص جدایی فرزند اختلاف نظر داشته باشند و یک صدا و منسجم نباشند که در این صورت کودک دچار تعارض می شود و از این شکاف فرهنگی به نفع خود سود می برد.
6 - به هر حال مقاومت در برابر جدایی از والدین امری طبیعی است و بیشتر کودکان کم یا زیاد دچار تنش می شوند. والدین آگاه با متانت و صبوری و استفاده از اهرم تشویق و اقتدار خود، سازگاری کودک را فراهم می کنند.
#سیمرغ
سوال کاربر : دختری دارم هشت ساله. شب ها به تنهایی نمی خوابد و اصرار دارد که ما کنارش باشیم. شب ها کنارش هستیم تا بخوابد. بعد که بیدار می شود، باید به اتاقش برویم و دوباره مثل اول صبر کنیم تا بخوابد.
اهتمام شما و دیگر والدین فهیم برای جدا کردن اتاق خواب فرزند، اقدامی ضروری، دینی و تربیتی است. معمولا شاهد مقاومت فرزندان برای تنها خوابیدن به دلیل وابستگی به والدین به خصوص مادران یا ترس های مربوط به دوران کودکی هستیم و این که فرزندان به راحتی حاضر به جدا خوابیدن و نبودن کنار والدین نیستند و این تنش می تواند با جنگ و گریز همراه باشد.
بهترین سن جدا کردن کودک
به صورت یک نکته کلی، این اقدام ضروری بهتراست در کودکی اول و سنین سه تا چهار سالگی انجام شود. فرزند شما وارد سن تادیب و کودکی دوم شده بنابراین بیشتر وابسته شده است و سعی می کند وضع موجود را که هشت سال تجربه کرده و در کنار شما بوده، حفظ کند. برای این که کودک به جدا خوابیدن و اتاق خواب مستقل، میل و رغبت پیدا کند بیشتر به قاطعیت والدین بستگی دارد. اگر والدین در این مسئله جدی و یکپارچه نباشند کودک حس می کند با کمی مقاومت می تواند نظر والدین خود را تغییر دهد و تسلیم خواسته آنان نشود.
6 توصیه به شما والدین گرامی
به هرحال با پیشنهادهایی که در ادامه مطرح می شود، می توان کودک را با اتاق خواب خودش سازگار و از آسیب های روحی و روانی احتمالی وی جلوگیری کرد.
1 - با توجه به تفکر عینی کودک که دیدگاه والدین را می پذیرد، لازم است متناسب با درک کودک مزایای جدا بودن مکان خواب وی با والدین و این که همه کودکان مستقل هستند، به وی یادآوری و تاکید شود تا این جدایی را تنبیه تلقی نکند.
2 - دلایل اجتناب کودک را از اتاق خواب خودش حتما جویا شوید چون برخی مقاومت ها به دلیل ترس های موهوم و احساس ناامنی است که باید به دقت گوش کنیم و برخی نگرانی های کودک مانند نور ناکافی، تاریکی یا بسته شدن در اتاق و احساس تنهایی، بررسی و کودک توجیه و آرامش کافی به او داده شود و برخی درخواست های او مانند چراغ خواب مناسب یا باز بودن در اتاق پذیرفته شود.
3 - کودک به نسبتی که اتاق خواب را می پذیرد و گرایش پیدا می کند باید مورد تشویق والدین قرار گیرد و با این تقویت ها بیشتر راغب به جدایی می شود.
4 - ضرورت دارد در دید و بازدیدهای خانوادگی کودک عملا مشاهده کند که دیگر کودکان همسال وی هم اتاق خواب مستقل دارند و به او فرصت بازدید از اتاق خواب کودکان فامیل داده شود تا این احساس که فقط او از والدین جدا شده، منتفی شود.
5 - برخی والدین به دلایل عاطفی یا وابستگی خودشان به کودک، ظاهرا قصد جدا کردن اتاق خواب کودک را دارند و در این خصوص منسجم و مصمم عمل نمی کنند و کودک این تردید پنهان والدین را متوجه و سخت تر تسلیم می شود یا ممکن است والدین در خصوص جدایی فرزند اختلاف نظر داشته باشند و یک صدا و منسجم نباشند که در این صورت کودک دچار تعارض می شود و از این شکاف فرهنگی به نفع خود سود می برد.
6 - به هر حال مقاومت در برابر جدایی از والدین امری طبیعی است و بیشتر کودکان کم یا زیاد دچار تنش می شوند. والدین آگاه با متانت و صبوری و استفاده از اهرم تشویق و اقتدار خود، سازگاری کودک را فراهم می کنند.
#سیمرغ
دختر 8 ساله ام تنها نمی خوابد، چگونه اتاق خواب او را جدا کنم؟
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
