دل نوشته خسوف | ༻Z.A.H.Ř.Ą کاربر انجمن رمان ۹۸

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 19/5/23

بسم رب القلم

در سپهر کوچک من، بر جدار آوار تنهایی‌ام کسی دری را می‌گشاید. که با خط خون یادواره‌های رفاقت بر قلبم هک می‌کند. و شبنم باور روی رود یادواره‌ها خاموش و رنگ پریده، واژگون است به سمت جنون!

...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 27/6/23

نه چراغی است و نه آرزویی
طوفان است و غربت تنهایی
و من تنهای تنها خواهم زیست.
و ما تکیه داده‌ایم به اهرم اقبال و تصویر ما گویی شکسته در انعکاس آينه حقیقت!
خامش مُهر سکونت بر دل‌هامان زده‌ایم.
رویا، و رویا آن پری کوچک متأهل هرگز باز نخواهد گشت.
و من تنهایی خواهم زیست در خانه پدری و عطر یاس حیاط خانه پدری...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 27/6/23

و من همچو تکه ابر کوچکی سرگردان در گردان فرماندهی‌ات
همچو نسیم صبحگاهی مرعوب و بی‌قرار می‌وزم به سوی تو
در عطر محرابت و زوزه سوزناک اسپند
هر دم همراه با هر نفس می‌چکد از مژگان من شبنم سپید
و روح پاکمان رخ می‌بازد به طالع نگون بخت نکاح!

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 18/7/23

من همان تسلیت غم آخری‌ام
که میان بغض‌هایت هرشب بر روی مزار مژگان سیه چشمت برایت می‌بارم.
تقدیم به: میم

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 25/2/24

می‌نویسمت واژه به واژه ذوب می‌شوم
می‌خوانمت غزل به غزل آتش می‌گیرم
مبهوت جزء به جزء توام دیوان رفاقت
آ*غو*ش می‌شود آن قدر که رفاقتت تمامی ندارد
سرنوشت تا جایی که خیالم به داشتنت قد بدهد خیر است باقی‌اش همه پوچ است...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 13/10/24

بسم رب القلم
آن نهال بی‌مهری که هر روز آبش دادم ز مهر
ناسپاسی کرد و سایه سار شمشادها شد.
سایه‌اش شد قبله‌گاه نماز و نیاز
لیک هر چه در مسلک ما خوردند و بردند شکستند شاخه‌ی سایه سار را
در این پرده سرای بازیگوش
هر که سوره‌ی مهر خواند؛ بهره‌مندش جفا شد و بشکست.
دگر اعتبار نباشد بر این مهر بی‌مهر...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 14/10/24

بسم رب القلم
شامگاهان که چو نیلوفر می‌پیچی در گذرگاه سرخ وحشی رگ‌هایم
و پنجه‌هایت این گرگان سرکش درنده؛ وقتی که نگاه سبز خوشبختی به گیسوانم می‌افتد
به پایکوبی برمی‌خیزند تاربه‌تار زلف‌هایم
در تمام شب همان‌جا کنار آن کاج بلند در کوی نارنج
قلب کوچک من میان حفره‌ای استخوانی به تو عشیق شد.
و چیزی مرا...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 15/10/24

بسم رب القلم
ایستاده‌ام بر روی عرشه جوانی‌ام و فروغ می‌خوانم.
فروغ می‌خوانم و جرعه‌ای از زندگانی‌ام را مزه می‌کنم.
بادبان تیزپای تاریخ بر مسیری که سنگچینی شده از گذر ثانیه‌ها انگار که به زنجیر می‌کشد جان مرا
و روح فرسوده مرا چو موج کهنسالی که تلاطم دریای جوانی را جابه‌جا می‌کند به پای کوبی وا...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 27/10/24

در جهانی که فقر لانه داشت ما هزاران آرزو می‌کاشتیم. عکس از خاطره‌ها بر می‌داشتیم.
در جهان سنگ سازان افسانه‌ها می‌ساختیم.
شرح دلدادگی‌ام آمد به یاد اما چه حال؟
آن که روبید روح مرا اکنون کجاست؟
جسم تب دار و کبودم خشکیده بود.
تب من ناخوش‌احوال ز جفاجویی بیرون ز تاب و توان است. در خواب نامرادی دیدم توت وحشی...

Z.A.H.Ř.Ą༻ · 27/10/24

تو نگاهت همه سوزان
من نگاهم همه خشک
زیر رگبار تگرگ
چین یک برزن تنگ
یه تبسم دو سه اخم
گفته‌هایت همه قند و عسل
من همه‌ام پر ز زهر
باز آمد به لـ*ـبم دو سه بیت قشنگ از حضرت مولانا
هر کسی از ظن خود
شد یار من
از درون من
نجست اسرار من

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین