دل نوشته یکبار برای همیشه | گلسرخ کاربر انجمن رمان ۹۸

گلسرخ · 27/7/21

به نام و یاد او
نام اثر : یکبار برای همیشه
به قلم: ن.ح
ژانر : تراژدی

مقدمه:
یکبار برای همیشه باید تمام شوی ،
تمامت کنم! دست از سر دلنوشته هایم بردار ای عشق بی خبر!
تمامت میکنم یکبار برای همیشه ، مهم نیست دیگر... خودم هم تمام شده ام!

گلسرخ · 27/7/21

در رگهایم گلِ سُرخِ حیات که هیچ حتی مردگی هم پمپاژ نمیشود؛ لعنت...!
می‌دانی که تو در تمام تنم،
از رویایِ جوانی و دلخوشیِ خراب خویش به یک درد بدل شده ای؟!
چنان که یک توده ی سرطان زده کل وجودم را فرو خورده باشد!

گلسرخ · 27/7/21

یک اهریمن با نگاهی مهربان؟! نه اما،
آن درد بی درمانی که کل جهان را گیر خویش آورده ؛ قطعا تو بودی؟
و من اولین که نه اما شدم همان قربانی نافرجام که چنگال خوش رنگ و بویت مرا اسیر یک نگاه گرم ماند!

گلسرخ · 28/7/21

تو هنوز هم دلفریب ترین پرتره ی شهر خنده را دارایی!
تو هنوز هم آسمانت در چشمان من مانده میدانم ،
ای کاش تمامت میکردم و تمام شدنت به یکباره بود!
و ای کاش می ایستاد گناهکاری که جای عشق فراموشی را در من پمپاژ کرد ، همان قلبی را میگویم که گفتی "مال منوتو ندارد"!
مگر منوتو وجودمان با تناسخ زیبای گرگ ها برهم دوخته نشده بود؟

گلسرخ · 28/7/21

حرف از نبودن تو در تمام ورق هایم میان اهالی گورستان واژه پیچیده است ؛ به راستی چه کردی با من؟!
زندگی من ! دلبرک صدف چشمم! یکبار هم برای همیشه رو به دروازه ی دلتنگی ها می ایستم و میبندمش ؛ می ایستم و یک نه بزرگ را در رخ این قلب گناهکار می کوبم و قطره قطره اشکهای زمردین را فرو میخورم ، خشک خواهد گشت یک روز چشمه ی دلتنگ چشمانم! همان به...

گلسرخ · 9/8/21

یکبار برای همیشه در خاطرم خواهی مُرد...
دیگر آسمانی نمانده تا باهم نگاهش کنیم
و دستهایمان را بالا بیاوریم،
آنقدر پیچ و تاب دهیم تا درهم قفل شوند...!
چشم‌هایمان را پیچ و تاب دهیم تا نگاهمان گره کور بخورد، گردن هارا پیچ و تاب دهیم تا در حصار هم قفل شوند جسم ها.

گلسرخ · 12/9/21

یکبارهم که شده خیابان هارا قدم میزنم بی خیالِ تو!
این یکبار را شاید هزاران بار تمرین و شکست خورده باشم؛
اما من میتوانم ! میتوانم تو را با کاسه ی آبی بر خیابان خیس بدرقه ی جام کنم... فقط باید قولی بدهی!
آنچه که در خاطرت نهادم را بازگویِ هیچ احدی نکنی...

گلسرخ · 12/9/21

یکبار برای یکبار! آخرین بار؟ شاید.
چشم بسته ابرو و شانه‌ام می‌پرد
و در خیالم تو رفته‌ای و دیگر رادیو نغمه‌ی عشق بر منوتویی که خیلی سال است مرا گذاشته‌ای و رفته‌ای...نمی‌خواند!
یادت می‌آید مگر نه؟
دستم را گرفتی و بر زمین سرد نشاندی...شایدهم گرم بود؟پاهایت محکم بر داغِ تنم کوبیده میشد و تو از روی من مگر رد نشد ردِ پایت؟! همان که برای...

گلسرخ · 12/9/21

می‌شود فراموشی‌ات آغاز پایانِ درد‌هایم باشد
صبحِ بی طلوعم؟ فردا که می‌آید دوباره برو!
از اول و برای بار آخر؛ من قول دادم به تو...
به معشوقِ نداشته‌ات ... .
به تمام خط خوردگی‌های روزهایم؛
به دلِ گرفته‌ی جمعه و آخر از همه به قلب بی سامانم!
قول داده‌ام فراموش شوی؛ ولی ای کاش میشد قولِ جرعه‌ای لبخند بر دهانی بدهم که در فراغ تو پوسیدند و...

گلسرخ · 12/9/21

پا به جاده گذاشتم، آخرش به بیابان نمی‌رسد!
آخرش باز هم خیابان است... .
آخرش بازهم بی‌کسی من است؛ آخرش این یکبار مرگ است!
آخرش؟! آخرش انزجار مغزهایمان است؛ آخرش مرگ‌های قلب‌مان... آخری ندارد که اگر هم داشته باشد بی انتهاست... آخری ندارد بی تو، جاده‌ی تنهای زندگی‌ام.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین