- عضویت
- 6/4/20
- ارسال ها
- 7,078
- امتیاز واکنش
- 10,094
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 35 روز 22 ساعت 26 دقیقه
مقدمه
هزاران سال است که آدمیان همواره شبها به آسمان نگاه کرده‌اند، زیرا آسمان بسیار زیباست. هزاران ستاره در سراسر آن پراکنده‌اند که بعضی از آنها درخشانتر از ستارگان دیگرند. این ستارگان به آسمان طرحی می‌دهند که هر شب یکسان است و خیلی آهسته اما به طور پیوسته تغییر می‌کند. آسمان زیباست، زیرا ماه در آن نمودار است. ماه ، مانند ستارگان ، تنها بصورت نورانی جلوه نمی‌کند. گاهی به شکل دایره‌ای کامل و نورانی دیده می‌شود و گاهی به صورت نیم دایره ، یا یک هلال نورانی. هر شب در میان ستارگان حرکت می‌کند. در نیمه یک شب ممکن است به ستاره‌ای معین بسیار نزدیک و در نیمه شب دیگر از آن بسیار دور باشد.
در آسمان پنج شیء ستاره مانند دیده می‌شوند که از ستاره‌ها پر نورترند. آنها را عطارد (تیر) ، زهره (ناهید) ، مریخ (بهرام) ، مشتری (اورمزد) و زحل (کیوان) می‌نامیم. آنها نیز هر شب در میان ستارگان حرکت می‌کنند. پیشینیان این پنج شیء نورانی را سیاره نامیدند. سبب این نامگذاری آن بود که این اشیاء را در آسمان سرگردان می‌دیدند. ماه را هم سیاره می‌پنداشتند. حتی خورشید را نیز که در روز می‌تابید سیاره می‌دانستند.
عقاید پیشینیان در مورد اجرام آسمانی
به عقیده آنان بر روی هم هفت سیاره وجود داشت.
دانشمندان قدیم ، که هر شب آسمان را بررسی می‌کردند، دریافتند که سیاره‌ها در مسیری منظم حرکت می‌کنند و ماه در مسیری به شکل دایره در آسمان حرکت می‌کند و از کنار یک ستاره می‌گذرد و در اندکی بیشتر از 27 روز دایره‌ای کامل را می‌پیماید و دوباره در نزدیکی همان ستاره ظاهر می‌شود.
به این ترتیب ، امکان پیش بینی فراهم شد. ماه مسیر خود را همواره تکرار می‌کرد، و آنها که ستارگان را مشاهده می‌کردند، یعنی اخترشناسان ، می‌توانستند جا و شکل ماه را ، در یک روز معین در آسمان ، پیش بینی کنند. سیاره‌های دیگر مسیرهایی پیچیده‌تر داشتند. گاهی در همان جهت ماه حرکت می‌کردند، و گاهی ممکن بود هر کدام مدتی در خلاف جهت ماه حرکت کنند و سیاره‌ها با سرعتهای متفاوتی حرکت می‌کردند، اما حرکت همه آنها آهسته‌تر از ماه بود.
مشاهده‌های پی در پی سیاره‌ها نیز مسیرهای منظم حرکت آنها را نشان می‌داد و پس از چندی پیش بینی حرکت و محل هر سیاره امکانپذیر شد. حتی رویدادهای غیر معمولی ، مانند خورشید گرفتگی (کسوف) و ماه گرفتگی (خسوف) ، نیز قابل پیش بینی بود، خورشید گرفتگی هنگامی روی می‌داد که ماه از برابر خورشید می‌گذشت. اخترشناسان توانستند هنگام وقوع این رویداد را پیش بینی کنند. ماه گرفتگی هنگانی روی می‌داد که ماه و خورشید در دو طرف متفاوت زمین قرار می‌گرفتند و سایه زمین بر روی ماه می‌افتاد. انسان از سه هزار سال پیش توانست خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی را پیش بینی کند.
دانستن اینکه هر سیاره آسمان پیوسته در مسیر معینی حرکت می‌کند به انسان قدیم آرامش می‌داد، زیرا نشان می‌داد که دستگاه عالم به شکل منظمی کار می‌کند، و اگر دستگاه عالم در آسمان منظم باشد، احتمالا در زمین هم منظم خواهد بود. با این همه ، هرچند وقت یک بار ، ناگهان اتفاقی غیرمعمول در آسمان روی می‌داد، اتفاقی که قابل پیش بینی نبود. آیا این نشان می‌داد که دستگاه عالم دچار نقص شده است؟ آیا این نشان می‌داد که در زمین نیز اتفاقی غیر معمول روی خواهد داد؟
هزاران سال است که آدمیان همواره شبها به آسمان نگاه کرده‌اند، زیرا آسمان بسیار زیباست. هزاران ستاره در سراسر آن پراکنده‌اند که بعضی از آنها درخشانتر از ستارگان دیگرند. این ستارگان به آسمان طرحی می‌دهند که هر شب یکسان است و خیلی آهسته اما به طور پیوسته تغییر می‌کند. آسمان زیباست، زیرا ماه در آن نمودار است. ماه ، مانند ستارگان ، تنها بصورت نورانی جلوه نمی‌کند. گاهی به شکل دایره‌ای کامل و نورانی دیده می‌شود و گاهی به صورت نیم دایره ، یا یک هلال نورانی. هر شب در میان ستارگان حرکت می‌کند. در نیمه یک شب ممکن است به ستاره‌ای معین بسیار نزدیک و در نیمه شب دیگر از آن بسیار دور باشد.
در آسمان پنج شیء ستاره مانند دیده می‌شوند که از ستاره‌ها پر نورترند. آنها را عطارد (تیر) ، زهره (ناهید) ، مریخ (بهرام) ، مشتری (اورمزد) و زحل (کیوان) می‌نامیم. آنها نیز هر شب در میان ستارگان حرکت می‌کنند. پیشینیان این پنج شیء نورانی را سیاره نامیدند. سبب این نامگذاری آن بود که این اشیاء را در آسمان سرگردان می‌دیدند. ماه را هم سیاره می‌پنداشتند. حتی خورشید را نیز که در روز می‌تابید سیاره می‌دانستند.
عقاید پیشینیان در مورد اجرام آسمانی
به عقیده آنان بر روی هم هفت سیاره وجود داشت.
دانشمندان قدیم ، که هر شب آسمان را بررسی می‌کردند، دریافتند که سیاره‌ها در مسیری منظم حرکت می‌کنند و ماه در مسیری به شکل دایره در آسمان حرکت می‌کند و از کنار یک ستاره می‌گذرد و در اندکی بیشتر از 27 روز دایره‌ای کامل را می‌پیماید و دوباره در نزدیکی همان ستاره ظاهر می‌شود.
به این ترتیب ، امکان پیش بینی فراهم شد. ماه مسیر خود را همواره تکرار می‌کرد، و آنها که ستارگان را مشاهده می‌کردند، یعنی اخترشناسان ، می‌توانستند جا و شکل ماه را ، در یک روز معین در آسمان ، پیش بینی کنند. سیاره‌های دیگر مسیرهایی پیچیده‌تر داشتند. گاهی در همان جهت ماه حرکت می‌کردند، و گاهی ممکن بود هر کدام مدتی در خلاف جهت ماه حرکت کنند و سیاره‌ها با سرعتهای متفاوتی حرکت می‌کردند، اما حرکت همه آنها آهسته‌تر از ماه بود.
مشاهده‌های پی در پی سیاره‌ها نیز مسیرهای منظم حرکت آنها را نشان می‌داد و پس از چندی پیش بینی حرکت و محل هر سیاره امکانپذیر شد. حتی رویدادهای غیر معمولی ، مانند خورشید گرفتگی (کسوف) و ماه گرفتگی (خسوف) ، نیز قابل پیش بینی بود، خورشید گرفتگی هنگامی روی می‌داد که ماه از برابر خورشید می‌گذشت. اخترشناسان توانستند هنگام وقوع این رویداد را پیش بینی کنند. ماه گرفتگی هنگانی روی می‌داد که ماه و خورشید در دو طرف متفاوت زمین قرار می‌گرفتند و سایه زمین بر روی ماه می‌افتاد. انسان از سه هزار سال پیش توانست خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی را پیش بینی کند.
دانستن اینکه هر سیاره آسمان پیوسته در مسیر معینی حرکت می‌کند به انسان قدیم آرامش می‌داد، زیرا نشان می‌داد که دستگاه عالم به شکل منظمی کار می‌کند، و اگر دستگاه عالم در آسمان منظم باشد، احتمالا در زمین هم منظم خواهد بود. با این همه ، هرچند وقت یک بار ، ناگهان اتفاقی غیرمعمول در آسمان روی می‌داد، اتفاقی که قابل پیش بینی نبود. آیا این نشان می‌داد که دستگاه عالم دچار نقص شده است؟ آیا این نشان می‌داد که در زمین نیز اتفاقی غیر معمول روی خواهد داد؟
ستارگان گیسودار
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
