M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,861
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 31 دقیقه
پناهگاه صخره‌ای خلوشت در شهرستان رودبار، بخش عمارلو، دهستان جیرنده و در روستای خلوشت قرار دارد. این پناهگاه به شماره ۱۱۷۴۶ در تاریخ ۲۴ اسفند سال ۸۳ در فهرست آثار فرهنگی کشور به ثبت رسید.
وقتی از سمت روستای «بیو رزین لوشان» به سمت «شهر جیرنده» می روید، بعد از روستای سنگرود و در یک پیچ تند، حفره‌های صخره مانندی را می‌بینید که جلوی این صخره‌ها را با تخته سنگ‌های صاف سنگ چین کرده‌اند. این پناهگاه برگرفته از نام دهکده خَلوَشت بوده که با جهت جنوبی- جنوبی شرقی بدان مشرف است.
کاوش‌های باستان شناسی آثاری را از دل این غار صخره‌ای استخراج کرده که قدمت آن را به دوره «پارینه سنگی» نسبت می‌دهند. بنا به گفته باستان شناسان، این پناهگاه صخره‌ای در عصر شکار محل اتراق شکارچیان دره شاهرود بوده و آثار دوران هخامنشیان، پارتیان و حتی دوره قاجار هم در حریم آن کشف شده است.
مصنوعات سنگی به دست آمده در دامنه پناهگاه، این احتمال را به باستان شناسان می‌دهد که این مکان، پناهگاه موقت گروه‌های شکارچی بوده که در مسیر حرکت خود از دره شاهرود به ارتفاعات بالاتر و بالعکس در حرکت بوده‌اند. اکنون مالکیت این پناهگاه دیرینه سنگی، در دست منابع طبیعی است و سازمان میراث فرهنگی تنها حریم پیشنهادی برای ثبت اثر در نظر گرفته که از دهانه پناهگاه تا حدود ۱۰۰۰ متر ساخت و ساز در حریم این پناهگاه دیرینه سنگی ممنوع است.
پناهگاه صخره ای خلوشت در شهرستان رودبار، بخش عمارلو، دهستان جیرنده و در روستای خلوشت قرار دارد که به شماره ۱۱۷۴۶در تاریخ ۱۳۸۳/۱۲/۲۴ در فهرست آثار فرهنگی کشور به ثبت رسیده است.
اول بار یک دانشجوی باستان شناسی متوجه پناهگاهی صخره ای در یکی از دورافتاده ترین روستاهای عمارلو شد. کاوش های بعدی باستان شناسی آثاری را از دل این غار صخره ای استخراج کرد که قدمت آن را به دوره «پارینه سنگی» می رساند. پناهگاهی که در عصر شکار محل اتراق شکارچیان دره شاهرود بوده و آثار دوران هخامنشیان، پارتیان و دوره قاجار در حریم آن کشف شده است.
سال هاست این اثر میراثی که یافته های جدیدی را در حوزه سکونتگاه های اولیه البرز نشان می دهد، به عنوان آغل دام استفاده می شود.
وقتی از سمت روستای «بیورزین لوشان» به سمت «شهر جیرنده» می روید، بعد از معدن سنگرود و در یک پیچ تند، حفره های صخره مانندی را می بینید که جلوی این صخره ها را با تخته سنگ های صاف سنگ چین کرده اند. تازه به یاد سکونتگاه های داخل کوه در «بامیان افغانستان» می افتید که چشمتان به انباشت فضولات دامی فشرده شده ای می افتد که روستاییان به منظور استفاده از سوخت زمستانی لابه لای صخره ها برای خشک کردن روی هم چیده اند. هیچ تابلویی در آن اطراف نیست تا یک اثر ثبت شده میراثی فرهنگی گیلان را معرفی کند.
مشرف به همین صخره ها و در دامنه کوه، چند خانه گلی باسقفی کوتاه و دیوارهای سنگی جلب توجه می کند. نه می توان آن را روستا نامید نه خانه ای درخور زندگی یک روستایی.
تصور زندگی در چنین بیغوله هایی بدن اولین امکانات زندگی از قیبل آب شرب و برق به نظر محال می رسد. تمام دارایی اهالی این روستا که «خلوشت» نام دارد؛ دام هایی است که در فصل تابستان به ییلاقات عمارلو برده اند و همه مایملک آبا و اجدادیشان همین پناهگاه صخره ای است که با سنگ چین کردن ورودی آن دام هایشان را از گزند سرما و حیوانات وحشی محافظت می کنند.
خلوشتی ها فقیرترین دامداران گیلان
دهیار یکی از روستاهای اطراف در مورد این اثر میراث فرهنگی به خبرنگار مهر می گوید: پناهگاه های صخره ای خلوشت به گفته مدیر پایگاه میراث عمارلو، قدمت «پارینه سنگی» دارد. پایین جاده جایی که پناهگاه صخره ای مشرف به دامنه کوه است؛ یک عده دامدار ساکن هستند و از این پناهگاه به عنوان آغل دام استفاده می کنند.
رضا سمیع پور می افزاید: بیش ازیکصد سال است که این پناهگاه توسط اهای خلوشت به عنوان آغل استفاده می شود. از قدیم الایام اهالی روستا جلوی دیواره سنگی را با تخته سنگ های صاف مسدود کرده و با ایجاد این دیواره سنگی یک جور آغل دام ساخته اند.
وی تاکید می کند: با اینکه سال ۱۳۸۳ پایگاه میراث فرهنگی عمارلو، این اثر را ثبت ملی کرد، ولی حتی یک تابلوی معرفی اثر هم در محدوده این پناهگاه نصب نکرده است.
به گفته این دهیار، خلوشتی ها، دامداران پراکنده ای هستند که جمعیت آنها به۳۰ خانوار هم نمی رسد. تعداد ۱۵خانوار در روستای «وَنان» و تعدادی نیز بالاتر از سنگرود ساکن هستند، حدود شش خانوار هم پایین همین صخره میراثی گذران زندگی می کنند. این روستا و ساکنانش از جمله فقیرترین ساکنان منطقه اند و در اسفناکترین شکلی روزگار می گذرانند.
وقتی از سمت روستای «بیو رزین لوشان» به سمت «شهر جیرنده» می روید، بعد از روستای سنگرود و در یک پیچ تند، حفره‌های صخره مانندی را می‌بینید که جلوی این صخره‌ها را با تخته سنگ‌های صاف سنگ چین کرده‌اند. این پناهگاه برگرفته از نام دهکده خَلوَشت بوده که با جهت جنوبی- جنوبی شرقی بدان مشرف است.
کاوش‌های باستان شناسی آثاری را از دل این غار صخره‌ای استخراج کرده که قدمت آن را به دوره «پارینه سنگی» نسبت می‌دهند. بنا به گفته باستان شناسان، این پناهگاه صخره‌ای در عصر شکار محل اتراق شکارچیان دره شاهرود بوده و آثار دوران هخامنشیان، پارتیان و حتی دوره قاجار هم در حریم آن کشف شده است.
مصنوعات سنگی به دست آمده در دامنه پناهگاه، این احتمال را به باستان شناسان می‌دهد که این مکان، پناهگاه موقت گروه‌های شکارچی بوده که در مسیر حرکت خود از دره شاهرود به ارتفاعات بالاتر و بالعکس در حرکت بوده‌اند. اکنون مالکیت این پناهگاه دیرینه سنگی، در دست منابع طبیعی است و سازمان میراث فرهنگی تنها حریم پیشنهادی برای ثبت اثر در نظر گرفته که از دهانه پناهگاه تا حدود ۱۰۰۰ متر ساخت و ساز در حریم این پناهگاه دیرینه سنگی ممنوع است.
پناهگاه صخره ای خلوشت در شهرستان رودبار، بخش عمارلو، دهستان جیرنده و در روستای خلوشت قرار دارد که به شماره ۱۱۷۴۶در تاریخ ۱۳۸۳/۱۲/۲۴ در فهرست آثار فرهنگی کشور به ثبت رسیده است.
اول بار یک دانشجوی باستان شناسی متوجه پناهگاهی صخره ای در یکی از دورافتاده ترین روستاهای عمارلو شد. کاوش های بعدی باستان شناسی آثاری را از دل این غار صخره ای استخراج کرد که قدمت آن را به دوره «پارینه سنگی» می رساند. پناهگاهی که در عصر شکار محل اتراق شکارچیان دره شاهرود بوده و آثار دوران هخامنشیان، پارتیان و دوره قاجار در حریم آن کشف شده است.
سال هاست این اثر میراثی که یافته های جدیدی را در حوزه سکونتگاه های اولیه البرز نشان می دهد، به عنوان آغل دام استفاده می شود.
وقتی از سمت روستای «بیورزین لوشان» به سمت «شهر جیرنده» می روید، بعد از معدن سنگرود و در یک پیچ تند، حفره های صخره مانندی را می بینید که جلوی این صخره ها را با تخته سنگ های صاف سنگ چین کرده اند. تازه به یاد سکونتگاه های داخل کوه در «بامیان افغانستان» می افتید که چشمتان به انباشت فضولات دامی فشرده شده ای می افتد که روستاییان به منظور استفاده از سوخت زمستانی لابه لای صخره ها برای خشک کردن روی هم چیده اند. هیچ تابلویی در آن اطراف نیست تا یک اثر ثبت شده میراثی فرهنگی گیلان را معرفی کند.
مشرف به همین صخره ها و در دامنه کوه، چند خانه گلی باسقفی کوتاه و دیوارهای سنگی جلب توجه می کند. نه می توان آن را روستا نامید نه خانه ای درخور زندگی یک روستایی.
تصور زندگی در چنین بیغوله هایی بدن اولین امکانات زندگی از قیبل آب شرب و برق به نظر محال می رسد. تمام دارایی اهالی این روستا که «خلوشت» نام دارد؛ دام هایی است که در فصل تابستان به ییلاقات عمارلو برده اند و همه مایملک آبا و اجدادیشان همین پناهگاه صخره ای است که با سنگ چین کردن ورودی آن دام هایشان را از گزند سرما و حیوانات وحشی محافظت می کنند.
خلوشتی ها فقیرترین دامداران گیلان
دهیار یکی از روستاهای اطراف در مورد این اثر میراث فرهنگی به خبرنگار مهر می گوید: پناهگاه های صخره ای خلوشت به گفته مدیر پایگاه میراث عمارلو، قدمت «پارینه سنگی» دارد. پایین جاده جایی که پناهگاه صخره ای مشرف به دامنه کوه است؛ یک عده دامدار ساکن هستند و از این پناهگاه به عنوان آغل دام استفاده می کنند.
رضا سمیع پور می افزاید: بیش ازیکصد سال است که این پناهگاه توسط اهای خلوشت به عنوان آغل استفاده می شود. از قدیم الایام اهالی روستا جلوی دیواره سنگی را با تخته سنگ های صاف مسدود کرده و با ایجاد این دیواره سنگی یک جور آغل دام ساخته اند.
وی تاکید می کند: با اینکه سال ۱۳۸۳ پایگاه میراث فرهنگی عمارلو، این اثر را ثبت ملی کرد، ولی حتی یک تابلوی معرفی اثر هم در محدوده این پناهگاه نصب نکرده است.
به گفته این دهیار، خلوشتی ها، دامداران پراکنده ای هستند که جمعیت آنها به۳۰ خانوار هم نمی رسد. تعداد ۱۵خانوار در روستای «وَنان» و تعدادی نیز بالاتر از سنگرود ساکن هستند، حدود شش خانوار هم پایین همین صخره میراثی گذران زندگی می کنند. این روستا و ساکنانش از جمله فقیرترین ساکنان منطقه اند و در اسفناکترین شکلی روزگار می گذرانند.
خلوشت
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش:
