- عضویت
- 28/2/20
- ارسال ها
- 4,354
- امتیاز واکنش
- 51,361
- امتیاز
- 443
- محل سکونت
- ☁️
- زمان حضور
- 122 روز 21 ساعت 18 دقیقه
موری یوهایی که فرزند یک زوج مهاجر ترک بود در اواخر دهه ۱۹۵۰ میلادی اولین کارخانه پفک نمکی یا "چیز دودلز" را در محله برونکس نیویورک احداث نمود.
محصول او به چنان محبوبیتی دست یافت که کمپانی غول پیکر تولید تنقلات "بوردن” در آمریکا در سال ۱۹۶۵ کارخانه سازنده "چیز دودلز” موری یوهایی را از صاحبش خریداری کرد.
"چیز دودلز" در اواخر دهه ۱۹۶۰ به ایران آمد. در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی با شکوفایی انفجار آمیز اقتصاد ایران که سرمایه گزاران خارجی و داخلی را تشویق به سرمایه گذاری در کشور کرده بود تولید "چیز دودلز" نیز به خیل عظیم محصولات تولیدی کارخانه‌های تازه تاسیس در ایران اضافه و نام "پفک نمکی" از سوی شرکت "مینو" بر روی آن نهاده شد.
آن طور که در کتاب «موقعیت صاحبان صنایع در ایران عصر پهلوی، زندگی و کارنامه علی خسرو شاهی (بنیان گذار شرکت مینو)» نوشته شده است: «علی خسرو شاهی در سفرهایش به خارج از کشور مرتب در نمایشگاه‌ها و مغازه‌ها نمونه اجناس متفاوت جمع آوری می‌کرد و می‌چشید.
در یکی از این امتحانات به محصولی برمی‌خورد که بعداً در ایران بانام پفک نمکی به بازار عرضه شد. **** که علی خسرو شاهی به آن برخورده بود، محصول شرکت آمریکایی بیاتریس فودز بود.»
خسروشاهی موفق می شود پفک نمکی را تحت لیسانس این شرکت در ایران تولید کند. حسن خسروشاهی در خصوص نام گذاری این محصول می‌گوید: «در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می‌رفتیم.
آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود. محصولی هم که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و چون محصولی شور بود، من تصمیم گرفتم که اسم آن را پفک نمکی بگذاریم ... این محصول به یکی از موفق‌ترین و پرسودترین محصولات مینو تبدیل شد.
پفک نمکی به قدری موفق شده بود که شرکت مینو در سال ۱۳۵۶ درصدد بود واحدهایی برای تولید آن در شهرستان‌هایی مانند اهواز و در شیخ نشین‌های خلیج فارس و عربستان سعودی تأسیس کند تا هم جنس تازه تر به دست مصرف کننده برسد و هم در هزینه حمل ونقل این جنس که بسیار حجیم بود، صرفه جویی شود.»
منبع:عصر سلام
محصول او به چنان محبوبیتی دست یافت که کمپانی غول پیکر تولید تنقلات "بوردن” در آمریکا در سال ۱۹۶۵ کارخانه سازنده "چیز دودلز” موری یوهایی را از صاحبش خریداری کرد.
"چیز دودلز" در اواخر دهه ۱۹۶۰ به ایران آمد. در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی با شکوفایی انفجار آمیز اقتصاد ایران که سرمایه گزاران خارجی و داخلی را تشویق به سرمایه گذاری در کشور کرده بود تولید "چیز دودلز" نیز به خیل عظیم محصولات تولیدی کارخانه‌های تازه تاسیس در ایران اضافه و نام "پفک نمکی" از سوی شرکت "مینو" بر روی آن نهاده شد.
آن طور که در کتاب «موقعیت صاحبان صنایع در ایران عصر پهلوی، زندگی و کارنامه علی خسرو شاهی (بنیان گذار شرکت مینو)» نوشته شده است: «علی خسرو شاهی در سفرهایش به خارج از کشور مرتب در نمایشگاه‌ها و مغازه‌ها نمونه اجناس متفاوت جمع آوری می‌کرد و می‌چشید.
در یکی از این امتحانات به محصولی برمی‌خورد که بعداً در ایران بانام پفک نمکی به بازار عرضه شد. **** که علی خسرو شاهی به آن برخورده بود، محصول شرکت آمریکایی بیاتریس فودز بود.»
خسروشاهی موفق می شود پفک نمکی را تحت لیسانس این شرکت در ایران تولید کند. حسن خسروشاهی در خصوص نام گذاری این محصول می‌گوید: «در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می‌رفتیم.
آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود. محصولی هم که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و چون محصولی شور بود، من تصمیم گرفتم که اسم آن را پفک نمکی بگذاریم ... این محصول به یکی از موفق‌ترین و پرسودترین محصولات مینو تبدیل شد.
پفک نمکی به قدری موفق شده بود که شرکت مینو در سال ۱۳۵۶ درصدد بود واحدهایی برای تولید آن در شهرستان‌هایی مانند اهواز و در شیخ نشین‌های خلیج فارس و عربستان سعودی تأسیس کند تا هم جنس تازه تر به دست مصرف کننده برسد و هم در هزینه حمل ونقل این جنس که بسیار حجیم بود، صرفه جویی شود.»
منبع:عصر سلام
تاریخچه پفک نمکی در ایران
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
