- عضویت
- 6/4/20
- ارسال ها
- 7,078
- امتیاز واکنش
- 10,094
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 35 روز 22 ساعت 26 دقیقه
ویندکیل (Windscale) ، کامبرلند انگلستان ، هشتم اکتبر 1957
این محل منطقه‌ای است در ساحل دریای ایرلند واقع در هفتاد کیلومتری منچستر و 400 کیلومتری لندن که امروزه سلافیلد (Sellafield) خوانده می‌شود. در نزدیکی یک کارخانه غنی سازی ، یک رآکتور متوسط گرافیکی (مشابه با نیروگاه چرنوبیل) کار می‌کند که پلوتونیوم لازم برای نیروی ضربتی انگلستان را تأمین می‌کند. در پی یک بی احتیاطی کوچک ، لوله سوخت و گرافیت آتش می‌گیرد. برای خاموش کردن آتش از آب استفاده نمی‌شود، چون ممکن است باعث انفجار شده و همه چیز به هوا پرت شود. از گاز کربنیک استفاده می‌شود، ولی بی فایده است و روز جمعه یازدهم اکتبر تصمیم گرفته می‌شود برای خاموش کردن آتش ، آرام آرام روی نیروگاه آب ریخته شود و به این ترتیب پس از چهل و دو ساعت ، سرانجام آتش خاموش می‌شود.
بروانزفری (ایالت آلاباما) ، بیست و پنج مارس 1975
خاطره این حادثه نه به سبب پیامدهایش که صرفا مادی بود، بلکه به دلیل سادگی در شروعش ، در تاریخ نیروی هسته‌ای زنده مانده است. بازرسی نیروگاه برای امتحان وجود نشتی هوا در تونل کابلهای کنترل واحد شماره 3 نیروگاه براونز فری که در دست ساختمان بود، از همان روش قدیمی معمول در کارخانه‌های قدیمی استفاده کرد. بدین معنی که تصمیم گرفت از شعله شمع استفاده کند. به محض نزدیک شدن شعله به روزنه ، ناگهان قسمت مجزا شده پلی اوره تان که کابلها از درون آن عبور می‌کنند، آتش گرفت و به سرعت به اتاق کنترل مشترک سه واحد سرایت کرد. واحدهای یک و دوی نیروگاه (از نوع راکتور آب جوش و هر یک با قدرت هزار مگاوات) در حال کار بودند.
به رغم بکار گیری کلیه سیستمهای ضد آتش خودکار و شرکت تعدادی زیادی آتش نشان ، آتش سوزی هفت ساعت مداوم ادامه یافت. سیستم خنک کننده اضطراری واحد شماره یک براونز فری و سیستمهای فرمان الکترونیک از راه دور از کار افتادند. برای جلوگیری از فاجعه تصمیم گرفته شد که با پمپ هیدرولیک دسته‌های کنترل ، تنها پمپی که هنوز کار می‌کرد، آب به سیستم خنک کننده تزریق شود. خوشبختانه این کار مثمر ثمر بود و قلب نیروگاه با کاهش پرتوزایی سرد شد.
این محل منطقه‌ای است در ساحل دریای ایرلند واقع در هفتاد کیلومتری منچستر و 400 کیلومتری لندن که امروزه سلافیلد (Sellafield) خوانده می‌شود. در نزدیکی یک کارخانه غنی سازی ، یک رآکتور متوسط گرافیکی (مشابه با نیروگاه چرنوبیل) کار می‌کند که پلوتونیوم لازم برای نیروی ضربتی انگلستان را تأمین می‌کند. در پی یک بی احتیاطی کوچک ، لوله سوخت و گرافیت آتش می‌گیرد. برای خاموش کردن آتش از آب استفاده نمی‌شود، چون ممکن است باعث انفجار شده و همه چیز به هوا پرت شود. از گاز کربنیک استفاده می‌شود، ولی بی فایده است و روز جمعه یازدهم اکتبر تصمیم گرفته می‌شود برای خاموش کردن آتش ، آرام آرام روی نیروگاه آب ریخته شود و به این ترتیب پس از چهل و دو ساعت ، سرانجام آتش خاموش می‌شود.
بروانزفری (ایالت آلاباما) ، بیست و پنج مارس 1975
خاطره این حادثه نه به سبب پیامدهایش که صرفا مادی بود، بلکه به دلیل سادگی در شروعش ، در تاریخ نیروی هسته‌ای زنده مانده است. بازرسی نیروگاه برای امتحان وجود نشتی هوا در تونل کابلهای کنترل واحد شماره 3 نیروگاه براونز فری که در دست ساختمان بود، از همان روش قدیمی معمول در کارخانه‌های قدیمی استفاده کرد. بدین معنی که تصمیم گرفت از شعله شمع استفاده کند. به محض نزدیک شدن شعله به روزنه ، ناگهان قسمت مجزا شده پلی اوره تان که کابلها از درون آن عبور می‌کنند، آتش گرفت و به سرعت به اتاق کنترل مشترک سه واحد سرایت کرد. واحدهای یک و دوی نیروگاه (از نوع راکتور آب جوش و هر یک با قدرت هزار مگاوات) در حال کار بودند.
به رغم بکار گیری کلیه سیستمهای ضد آتش خودکار و شرکت تعدادی زیادی آتش نشان ، آتش سوزی هفت ساعت مداوم ادامه یافت. سیستم خنک کننده اضطراری واحد شماره یک براونز فری و سیستمهای فرمان الکترونیک از راه دور از کار افتادند. برای جلوگیری از فاجعه تصمیم گرفته شد که با پمپ هیدرولیک دسته‌های کنترل ، تنها پمپی که هنوز کار می‌کرد، آب به سیستم خنک کننده تزریق شود. خوشبختانه این کار مثمر ثمر بود و قلب نیروگاه با کاهش پرتوزایی سرد شد.
حوادث مهم در تاریخ انرژی هسته‌ای
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
