دعای عشرات

MaSuMeH_M · 28/6/21

دعای عَشَرات از دعاهای معتبری که در بیشتر کتاب‌های دعای شیعه آمده است. این دعا را امام علی (ع) به امام حسین (ع) آموخت. خواندن آن در هر صبح و شام مخصوصا در عصر روز جمعه در روایات تاکید شده است.
دعا عشرات دربر دارنده مضامین اخلاقی و اعتقادی مانند اقرار به وحدانیت خدا، نبوت رسول اکرم(ص) و امامت حضرت علی(ع) است.

سند دعا
دعای عشرات را سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از شیخ طوسی و شیخ طوسی از احمد بن محمد بن سعید بن عقده از علی بن حسن بن علی بن فضال از ثعلبه بن میمون از صالح بن فیض از ابن مریم از عبدالله بن عطا نقل کرده است که می‌گوید امام محمد باقر(ع) از پدرش حضرت علی بن الحسین(ع) و او از پدرش امام حسین(ع) نقل کرده است که امیرالمومنین(ع) این دعا را به من آموخت.[۱] علامه مجلسی در بحارالانوار،[۲] دعای عشرات را از جمال الاسبوع سید بن طاووس و در جای دیگر[۳] از مهج الدعوات با سند دیگری از امام صادق(ع) از امیرالمومنین(ع) نقل کرده است. کفعمی در بلدالامین[۴] به نقل از شیخ طوسی و در مصباح با نقل دیگر[۵] و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان[۶] به نقل از شیخ طوسی نقل کرده است.

نیایش

نمازهای مستحب
نافله‌های روزانه•عید•جعفر طیار•استغاثه•استسقاء

دعاها
کمیل•توسل•افتتاح•ابوحمزه•عرفه•ندبه•سمات•فرج

مناجات‌ها
مناجات خمس عشر•مناجات شعبانیه

زیارات مشهور
عاشورا•وارث•امین‌الله•جامعه کبیره•آل‌یاسین

اذکار
تکبیر•تحمید•تهلیل•تسبیح•تسبیحات حضرت زهرا•صلوات•ذکر یونسیه•استغفار•تعقیبات

کتاب‌های دعا
مفاتیح الجنان•صحیفه سجادیه•مصباح المتهجد•اقبال الاعمال•مفتاح الفلاح

روزها و ماه‌ها
شب قدر•نیمه شعبان•روز عرفه•رمضان•رجب•ذی‌الحجه•لیلةالرغائب

مفاهیم وابسته
دعا•مناجات•زیارت•عبادت•تسبیح•استجابت دعا

وجه نام‌گذاری
وجه نامگذاری این دعا به عشرات آن است که قسمتی از جملات پایانی آن ده بار باید تکرار شود.

ثواب قرائت
امام باقر(ع) فرمودند: امیرالمومنین علی(ع) به امام حسین(ع) فرمود: فرزندم البته تقدیرات الهی در حق تو جاری خواهد شد به هر نحوه‌ای که مصلحت او اقتضا کند، پس با من عهد کن که رازی را که با تو می‌گویم تا یکسال پس از شهادت من به هیچکس نگوئی، همانا من تو را خبری می‌دهم که اصل آن از خداوند متعال است و آن دعایی است که تو را تعلیم می‌نمایم تا هر صبح و شام بخوانی، و هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب آن پردازند، و خداوند هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید، و در بهشت فردوس هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد، و همسایه جدت رسول خدا(ص) باشی و در دارالسلام برای تو خانه‌ای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی، و در بهشت عدن برای تو هزار شهر بنا فرماید و با تو از قبر نامه‌ای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست ... و آنگاه حضرت امام حسین(ع) عهد کرد که دعا را با همین شرایط پذیرا شود. سپس امیرالمومنین(ع) تاکید کرد: چون شهادت تو نزدیک شود این دعا را جز به خاندان و شیعیان و دوستان خود تعلیم مکن، که اگر چنین نکنی و به هر کسی بیاموزی همه نوع حاجت ـ حتی حوایج ناروا ـ به وسیله آن می‌خواهد و بر آورده شود.[۷]

زمان قرائت
مستحب است دعای عشرات، صبح یا شب خوانده شود. بهترین اوقات قرائت این دعا بعد از عصر روز جمعه است.[۸]

MaSuMeH_M · 28/6/21

مضامین

دعای عشرات با تنزیه، حمد، اقرار به وحدانیت و بزرگی خدا و ذکر حوقله شروع می‌شود. با تنزیه خداوند به عبارت‌های مختلف ادامه می‌یابد. سپس بر رسولان الهی درود می‌فرستد و حمد و سپاس نثار خداوندی می‌کند که پروردگار جهانیان است و بار دیگر خداوند تنزیه می‌شود.
در فراز بعد نعمت، خیر، برکت و عافیت خداوند یاد می‌شود و بر پیامبر(ص) و خاندان او درود فرستاده و از خدا درخواست می‌کند تا «نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من، با نجات از آتش دوزخ تمام کن» و از خداوند می‌خواهد تا «شکرگزاری و سلامتی و فضل‏ و کرامت خود را همواره تا زمانی که زنده هستم روزی‏‌ام فرما.»
در فراز دیگر دعاکننده به وحدانیت خدا، نبوت حضرت محمد(ص) و معاد اقرار می‌کند. به حقانیت امامت علی(ع) و اولاد آن حضرت شهادت می‌دهد و می‌گوید: «بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن، تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی ‏که‏ از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی»
در ادامه، خداوند را با عبارات مختلفی حمد، و شکر می‌گوید مثل؛ «و تو را سپاس به میزان وزن آبهای دریا، و تو را سپاس به شماره برگ‏ درختان، و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است، و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته، و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان‏ و چهارپایان و درندگان.» و در پایان جملاتی آمده است که ده بار باید گفته شود و این جملات دلالت بر وحدانیت، زنده بودن و قدرت خداوند دارد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ
به نام خداى بخشنده مهربان پاك و منزه است خدا و ستايش مخصوص خداست و هيچ خدايى جز خداى يكتا نيست و خدا بزرگتر از هر چيز است

وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏
و قدرت و نيرويى جز از خداى - بلند مرتبه عظيم الشأن نخواهد بود

سُبْحَانَ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ
خدا را تسبيح مى ‏كنم در ساعات شب و حدود روز

سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكَارِ
خدا را تسبيح مى ‏كنم وقت صبح و عصر خدا را تسبيح مى كنم اول شب و اول روز

(سُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ‏
خدا را تسبيح مى ‏كنم چون شام كنند و صبح كنند

وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيّاً وَ حِينَ تُظْهِرُونَ‏
و ستايش مخصوص اوست در آسمانها و زمين و هنگام شب و چون روز به نيمه رسد

يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِ‏
آن خدايى كه زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون مى ‏آورد

وَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ كَذَلِكَ تُخْرَجُونَ‏) [1]
و زمين را بعد از مرگ (و خزان) آن باز زنده مى‏ گرداند و همين گونه شما هم پس از مرگ زنده مى‏ شويد

(سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ‏
منزه است پروردگارت خداى صاحب عزت از هر چه خلق توصيف او كنند

وَ سَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏) [2]
و سلام بر رسولان او و ستايش مخصوص خداى عالميان است

سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحَانَ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْجَبَرُوتِ‏
پاك و منزه است خداى صاحب ملك و ملكوت منزه است خداى صاحب عزت و اقتدار

سُبْحَانَ ذِي الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ الْمَلِكِ الْحَقِّ الْمُهَيْمِنِ (الْمُبِينِ) الْقُدُّوسِ‏
منزه است خداى صاحب بزرگى و شأن عظيم پادشاه حقيقى بلند مقام

سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْحَيِّ الْقُدُّوسِ‏
پاك و منزه است خداى سلطان عالم كه زنده ابد است كه نمى‏ميرد منزه است خداى سلطان عالم كه زنده ابد است پاكيزه صفات

سُبْحَانَ الْقَائِمِ الدَّائِمِ سُبْحَانَ الدَّائِمِ الْقَائِمِ‏
منزه است خداى پاينده ابدى منزه است خداى زنده پاينده

سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى‏
منزه است خداى عظيم الشأن من منزه است خداى بلند مرتبه من

سُبْحَانَ الْحَيِّ الْقَيُّومِ سُبْحَانَ الْعَلِيِّ الْأَعْلَى‏
منزه است خداى زنده پاينده منزه است خداى بلند مرتبه ‏ترين موجود

MaSuMeH_M · 28/6/21

سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنَا وَ رَبُّ الْمَلاَئِكَةِ وَ الرُّوحِ‏
منزه است و متعالى و بسيار منزه است و پاكيزه صفات پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح

سُبْحَانَ الدَّائِمِ غَيْرِ الْغَافِلِ سُبْحَانَ الْعَالِمِ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ‏
منزه است خدا كه وجودش دائم و ابدى است و يك لحظه از خلق غافل نيست منزه است خدا كه ناآموخته عالم است

سُبْحَانَ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى‏
منزه است خدا كه آفريننده ديدنيها و ناديدنيها است

سُبْحَانَ الَّذِي (يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَ لاَ تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ) [3]
منزه است خدا كه بندگان را مى ‏بيند و چشم خلق او را نمى ‏بيند و هم اولطيف است و دانا

اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ مِنْكَ فِي نِعْمَةٍ وَ خَيْرٍ وَ بَرَكَةٍ وَ عَافِيَةٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏
خدايا من شب را از لطف تو صبح گردانيدم در حال نعمت و خير و بركت و عافيت پس درود بر محمد (ص) و آل او فرست

وَ أَتْمِمْ عَلَيَّ نِعْمَتَكَ وَ خَيْرَكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ عَافِيَتَكَ بِنَجَاةٍ مِنَ النَّارِ
و اين نعمت و خير و بركت و عافيتت را بر من كامل گردان به اينكه از آتش دوزخ هم نجاتم دهى

وَ ارْزُقْنِي شُكْرَكَ وَ عَافِيَتَكَ وَ فَضْلَكَ وَ كَرَامَتَكَ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي‏
و مرا شكر خود و عافيت و فضل و كرمت مادامى كه هستم روزى گردانى

اللَّهُمَّ بِنُورِكَ اهْتَدَيْتُ وَ بِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْتُ وَ بِنِعْمَتِكَ أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ‏
خدايا من به نور تو هدايت يافتم و به فضل تو بى‏نياز شدم و به نعمتت صبح و شام كردم

اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً وَ أُشْهِدُ مَلاَئِكَتَكَ‏
خدايا تو را گواه مى‏ گيرم و گواهى تو كافى است و باز گواه مى‏ گيرم فرشتگان

وَ أَنْبِيَاءَكَ وَ رُسُلَكَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ وَ سُكَّانَ سَمَاوَاتِكَ وَ أَرْضِكَ (أَرَضِيكَ) وَ جَمِيعَ خَلْقِكَ‏
و پيغمبران و رسولان و حاملان عرش و ساكنان زمين و آسمانها و همه خلق تو را

بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ‏
كه معتقدم به اينكه تو خداى يكتايى و هيچ خدايى جز تو نيست و احدى شريك تو نخواهد بود

وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ‏
و اينكه حضرت محمد صلى الله عليه و آله بنده خاص و پيغمبر توست

وَ أَنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ تُحْيِي وَ تُمِيتُ وَ تُمِيتُ وَ تُحْيِي‏
و اينكه تو بر هر چيز قادرى تويى كه خلق را زنده مى‏ كنى و مى ‏ميرانى و مى ‏ميرانى و زنده مى‏ گردانى

وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ وَ أَنَّ النَّارَ حَقٌّ وَ (أَنَّ) النُّشُورَ حَقٌ‏
و گواهى مى ‏دهم كه بهشت و دوزخ حق است و روز رستاخيز حق است

MaSuMeH_M · 28/6/21

وَ (السَّاعَةَ آتِيَةٌ لاَ رَيْبَ فِيهَا وَ أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ) [4]
و ساعت قيامت خواهد آمد بدون شك و خدا هر كه در قبر است بر مى‏ انگيزد

وَ أَشْهَدُ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ حَقّاً حَقّاً
و گواهى مى‏ دهم كه على بن ابى طالب (ع) امير المؤمنين البته بر حق است

وَ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُدَاةُ الْمَهْدِيُّونَ غَيْرُ الضَّالِّينَ وَ لاَ الْمُضِلِّينَ‏
و يازده فرزندش همه امامان هدايت يافته و پيشوايان هدايت خلقند نه گمراه و نه گمراه كننده امتند

وَ أَنَّهُمْ أَوْلِيَاؤُكَ الْمُصْطَفَوْنَ وَ حِزْبُكَ الْغَالِبُونَ وَ صَفْوَتُكَ وَ خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ‏
و آن امامان اولياء تو و برگزيدگان تو و حزب غالب و فاتح تواند و خاصان و منتخبان تو از ميان خلقند

وَ نُجَبَاؤُكَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِينِكَ وَ اخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِكَ وَ اصْطَفَيْتَهُمْ عَلَى عِبَادِكَ‏
و خالصان (در ايمانند) كه تو به خلوص آنها را براى حفظ دين خودانتخاب كردى و ميان خلق اختصاص دادى و بر بندگان برگزيدى

وَ جَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعَالَمِينَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِمْ وَ السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏
و آنان را حجت بر اهل عالم گردانيدى درود تو و سلام و تحيت و رحمت و بركاتت بر آنان باد

اللَّهُمَّ اكْتُبْ لِي هَذِهِ الشَّهَادَةَ عِنْدَكَ حَتَّى تُلَقِّنَنِيهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ
خدايا اين شهادت را نزد خود در نامه عملم بنويس تا روز قيامت مرا به ياد آورى

وَ أَنْتَ عَنِّي رَاضٍ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ
و تو از من خوشنود باشى كه تو بر خيرخواهى قادرى

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لاَ يَنْفَدُ آخِرُهُ‏
خدايا ستايشى مخصوص توست كه اولش بالا رود و آخرش بى ‏پايان باشد

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَكَ السَّمَاءُ كَنَفَيْهَا (كَتِفَيْهَا) وَ تُسَبِّحُ لَكَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا
خدايا ستايشى مخصوص توست كه آسمان به تواضع براى تو بال بيفكند و زمين و اهلش تو را تسبيح گويد

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لاَ انْقِطَاعَ لَهُ وَ لاَ نَفَادَ وَ لَكَ يَنْبَغِي وَ إِلَيْكَ يَنْتَهِي‏
خدايا ستايشى مخصوص توست كه سرمدى و ابدى و بى‏ انتهاست و تمامى نيابد و آن ستايش لايق حضرت تو باشد و به تو منتهى گردد و آن ستايش در وجود تجلى كند

فِيَّ وَ عَلَيَّ وَ لَدَيَّ وَ مَعِي وَ قَبْلِي وَ بَعْدِي وَ أَمَامِي وَ فَوْقِي وَ تَحْتِي‏
و براى من و نزد من و با من و پيش از من و بعد از من و پيش رو و بالا و زير

وَ إِذَا مِتُّ وَ بَقِيتُ فَرْداً وَحِيداً ثُمَّ فَنِيتُ
و چون بميرم و منفرد و تنها و بى‏يار و ياور مانم و آنگاه كه فنا شوم در همه حال آن ستايش بجا آرم

MaSuMeH_M · 28/6/21

وَ لَكَ الْحَمْدُ إِذَا نُشِرْتُ وَ بُعِثْتُ يَا مَوْلاَيَ اللَّهُمَ‏
و تو را ستايش مى‏ كنم هنگامى كه باز زنده و برانگيخته شوم اى صاحب اختيار من خدايا

وَ لَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الشُّكْرُ بِجَمِيعِ مَحَامِدِكَ كُلِّهَا عَلَى جَمِيعِ نَعْمَائِكَ كُلِّهَا
و تو را حمد و شكرى به تمام انواع حمد و ستايشهاى تو بر جميع نعمتهاى بى‏ پايان تو

حَتَّى يَنْتَهِيَ الْحَمْدُ إِلَى مَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى‏
تا آنكه حمد من اى پروردگار من پسند تو گردد و موجب خوشنودى تو شود

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى كُلِّ أَكْلَةٍ وَ شَرْبَةٍ وَ بَطْشَةٍ وَ قَبْضَةٍ وَ بَسْطَةٍ وَ فِي كُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ
خدايا تو را حمد مى ‏كنم بر هر خوراك كه تناول كنم و هر شربت كه بنوشم و در هر زور بازو و گرفتن و رها كردن و بر هر مويى كه بر اندامم هست

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً مَعَ خُلُودِكَ‏
خدايا تو را ستايش مى‏ كنم به حمدى كه ابدى باشد به ابديت تو

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ مُنْتَهَى لَهُ دُونَ عِلْمِكَ‏
و تو را حمد مى‏ كنم به حمدى كه منتهى نشود مگر به علم تو

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ أَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِيَّتِكَ‏
و تو را حمد مى ‏كنم به حمدى كه مدتى ندارد جز مشيت تو

وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لاَ أَجْرَ لِقَائِلِهِ إِلاَّ رِضَاكَ‏
و حمد مى ‏كنم تو رابه حمدى كه اجر قائلش جز خوشنودى تو نباشد

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ‏
و تو را حمد مى ‏كنم بر حلم تو بعد از علم تو

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ‏
و بر عفو تو پس از قدرتت

وَ لَكَ الْحَمْدُ بَاعِثَ الْحَمْدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ وَارِثَ الْحَمْدِ
و حمد تو را سزاست كه حمد را تو برانگيخته و باز به تو باز مى ‏گردد

وَ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ الْحَمْدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ
و حمد تو را سزاست از اول پيدايش حمد و انتهاى آن

وَ لَكَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ مُشْتَرِيَ الْحَمْدِ
و حمد سزاوار توست كه حمد را تو در بنده ايجاد كنى و حمد تو را سزاست كه مشترى حمدى

وَ لَكَ الْحَمْدُ وَلِيَّ الْحَمْدِ وَ لَكَ الْحَمْدُ قَدِيمَ الْحَمْدِ
و صاحب حمد و حمد تو را سزاست كه قديم الذاتى

وَ لَكَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ وَفِيَّ الْعَهْدِ عَزِيزَ الْجُنْدِ قَائِمَ الْمَجْدِ
و حمد تو را سزاست كه وعده‏ ات صدق و عهدت پايدار و سپاهت مقتدر و غالب است و بزرگواريت ثابت

وَ لَكَ الْحَمْدُ رَفِيعَ الدَّرَجَاتِ مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ مُنْزِلَ (مُنَزِّلَ) الْآيَاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ‏
و حمد تو را سزاست كه درجاتت بلند است و دعاى خلق را تو مستجاب مى‏ كنى و آيات با عظمت و بركت را از بالاى هفت آسمان تو نازل مى ‏گردانى

عَظِيمَ الْبَرَكَاتِ مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُمَاتِ‏
و روشنى را از تاريكى تو بيرون مى ‏آورى

وَ مُخْرِجَ مَنْ فِي الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ حَسَنَاتٍ وَ جَاعِلَ الْحَسَنَاتِ دَرَجَاتٍ‏
و هر كس در تاريكى است تو به عالم نور مى‏ آورى و تويى كه بديها را به خوبيها مبدل كرده مطابق خوبيها درجه و مقام مى ‏دهى

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ وَ قَابِلَ التَّوْبِ شَدِيدَ الْعِقَابِ ذَا الطَّوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
خدايا حمد سزاوار توست كه بخشنده گنـ*ـاه و پذيرنده توبه بندگانى و بسيار سخت عقاب و صاحب لطف و احسانى خدايا غير تو نيست و بازگشت همه بسوى توست

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ فِي (اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى) [5] وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي (النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‏) [6]
خدايا تو را حمد مى‏ كنم در شب چون جهان را تاريك كند و تو را حمد مى ‏كنم در روز چون جهان را روشن سازد

وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى‏
و تو را حمد مى‏ كنم در آخر و در اول

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ كُلِّ نَجْمٍ وَ مَلَكٍ فِي السَّمَاءِ
و تو را حمد مى ‏كنم به عدد ستارگان و عدد ملائكه آسمان

MaSuMeH_M · 28/6/21

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَى وَ الْحَصَى وَ النَّوَى‏
و تو را حمد مى‏ كنم به عدد خاك و ريگ و هسته ‏هاى عالم

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِي جَوْفِ الْأَرْضِ‏
و تو را حمد مى كنم به عدد هر چه در ميان آسمان و تو را حمد مى‏ كنم به عدد هر چه در جوف ‏زمين است

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزَانِ مِيَاهِ الْبِحَارِ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْرَاقِ الْأَشْجَارِ
و تو را حمد مى‏ كنم به عدد وزن آب درياها و تو را حمد مى ‏كنم به عدد برگ درختان

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ‏
و تو را حمد كنم به عدد هر چه در روى زمين است

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصَى كِتَابُكَ‏
و تو را حمد مى‏ كنم به عدد آنچه در لوح و كتاب تو بشمارش آيد

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ‏
و تو را حمد مى‏ كنم به عدد آنچه علم تو به آن احاطه دارد

وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ الْهَوَامِّ وَ الطَّيْرِ وَ الْبَهَائِمِ وَ السِّبَاعِ‏
و تو را حمد مى‏ كنم به عدد جن و انس و خزندگان و مرغان هوا و چرندگان و درندگان

حَمْداً كَثِيراً طَيِّباً مُبَارَكاً فِيهِ كَمَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى وَ كَمَا يَنْبَغِي لِكَرَمِ وَجْهِكَ وَ عِزِّ جَلاَلِكَ‏
به حمدى بسيار نيكو و با بركت در آن حمد آن گونه كه تو اى خداى من دوست دارى و موجب خوشنودى تو و لايق مقام ذات بزرگوار و عز و جلال توست

پس مى ‏گويى ده مرتبه‏
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
هيچ خدايى بجز خدا نيست او يكتا و بى‏شريك است ملك وجود همه از اوست و ستايش مخصوص او و او لطيف است و دانا

و ده مرتبه‏
لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي‏
هيچ خدايى بجز خداى يكتا نيست او يگانه و بى ‏شريك است و ملك وجود از او و ستايش خاص اوست كه خلق را زنده مى ‏كند و مى ‏ميراند و مى ‏ميراند و باز زنده مى ‏كند

وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ
و او خود زنده ابدى است و هر خير و نيكى به دست اوست و او بر هر چيز تواناست

و ده مرتبه‏
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ‏
آمرزش مى ‏طلبم از خدايى كه بجز او خداى زنده ابدى نيست و بسوى او از گنه باز مى ‏گردم

و ده مرتبه‏
يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ‏
اى خدا اى خدا

و ده مرتبه‏
يَا رَحْمَانُ يَا رَحْمَانُ‏
اى بخشنده اى بخشنده

و ده مرتبه‏
يَا رَحِيمُ يَا رَحِيمُ‏
اى مهربان اى مهربان

و ده مرتبه‏
يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏
اى پديد آرنده آسمانها و زمين

و ده مرتبه‏
يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ‏
اى صاحب جلال و بزرگوارى

و ده مرتبه‏
يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ‏
اى مهربان و اى صاحب منت بر خلق

و ده مرتبه‏
يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ‏
اى زنده اى پاينده

و ده مرتبه‏
يَا حَيُّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏
اى زنده ابدى كه هيچ خدايى جز تو نيست

و ده مرتبه‏
يَا اللَّهُ يَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ‏
اى خدا اى كه هيچ خدايى جز تو نيست

و ده مرتبه‏
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ‏
به نام‏ خداى بخشنده مهربان

و ده مرتبه‏
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
بار خدايا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)

و ده مرتبه‏
اللَّهُمَّ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ‏
خدايا آنچه را كه سزاوار توست با من بجاى آور

و ده مرتبه‏
آمِينَ آمِينَ‏
آمين آمين

و ده مرتبه
(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) [7]
پس مى‏ گويى‏

اللَّهُمَّ اصْنَعْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَصْنَعْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ‏
خدايا با من آن كن كه لايق بزرگوارى توست نه آنكه سزاوار من است

فَإِنَّكَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ وَ أَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَ الْخَطَايَا
كه تو لايق آنى كه از تو بترسند و از تو مغفرت و آمرزش طلبند و من اهل گناهان و خطاهاى بسيارم

فَارْحَمْنِي يَا مَوْلاَيَ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ‏
پس به حالم ترحم كن اى مولاى من كه تو مهربانترين مهربانان عالمى

و نيز ده مرتبه مى‏ گويى‏
لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ‏
هيچ قدرت و نيرويى جز از خدا نيست بر او توكل و اعتماد مى‏ كنم بر آن خدايى كه زنده ابدى است

وَ (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ‏
و حمد مخصوص خداست كه فرزندى نگرفته و شريكى در ملك و سلطنت ندارد

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً) [8]
و قدرتش از يارى خلق بى‏ نياز است و او را پيوسته به بزرگى ياد كن
منبع: اهل بیت علیه السلام

MaSuMeH_M · 28/6/21

دعای عَشَرات از دعاهای معتبری که در بیشتر کتاب‌های دعای شیعه آمده است. این دعا را امام علی (ع) به امام حسین (ع) آموخت. خواندن آن در هر صبح و شام مخصوصا در عصر روز جمعه در روایات تاکید شده است.

دعا عشرات دربر دارنده مضامین اخلاقی و اعتقادی مانند اقرار به وحدانیت خدا، نبوت رسول اکرم(ص) و امامت حضرت علی(ع) است.

سند دعا
دعای عشرات را سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از شیخ طوسی و شیخ طوسی از احمد بن محمد بن سعید بن عقده از علی بن حسن بن علی بن فضال از ثعلبه بن میمون از صالح بن فیض از ابن مریم از عبدالله بن عطا نقل کرده است که می‌گوید امام محمد باقر(ع) از پدرش حضرت علی بن الحسین(ع) و او از پدرش امام حسین(ع) نقل کرده است که امیرالمومنین(ع) این دعا را به من آموخت.[۱] علامه مجلسی در بحارالانوار،[۲] دعای عشرات را از جمال الاسبوع سید بن طاووس و در جای دیگر[۳] از مهج الدعوات با سند دیگری از امام صادق(ع) از امیرالمومنین(ع) نقل کرده است. کفعمی در بلدالامین[۴] به نقل از شیخ طوسی و در مصباح با نقل دیگر[۵] و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان[۶] به نقل از شیخ طوسی نقل کرده است.

نیایش

نمازهای مستحب
نافله‌های روزانه•عید•جعفر طیار•استغاثه•استسقاء

دعاها
کمیل•توسل•افتتاح•ابوحمزه•عرفه•ندبه•سمات•فرج

مناجات‌ها
مناجات خمس عشر•مناجات شعبانیه

زیارات مشهور
عاشورا•وارث•امین‌الله•جامعه کبیره•آل‌یاسین

اذکار
تکبیر•تحمید•تهلیل•تسبیح•تسبیحات حضرت زهرا•صلوات•ذکر یونسیه•استغفار•تعقیبات

کتاب‌های دعا
مفاتیح الجنان•صحیفه سجادیه•مصباح المتهجد•اقبال الاعمال•مفتاح الفلاح

روزها و ماه‌ها
شب قدر•نیمه شعبان•روز عرفه•رمضان•رجب•ذی‌الحجه•لیلةالرغائب

مفاهیم وابسته
دعا•مناجات•زیارت•عبادت•تسبیح•استجابت دعا

وجه نام‌گذاری
وجه نامگذاری این دعا به عشرات آن است که قسمتی از جملات پایانی آن ده بار باید تکرار شود.

ثواب قرائت
امام باقر(ع) فرمودند: امیرالمومنین علی(ع) به امام حسین(ع) فرمود: فرزندم البته تقدیرات الهی در حق تو جاری خواهد شد به هر نحوه‌ای که مصلحت او اقتضا کند، پس با من عهد کن که رازی را که با تو می‌گویم تا یکسال پس از شهادت من به هیچکس نگوئی، همانا من تو را خبری می‌دهم که اصل آن از خداوند متعال است و آن دعایی است که تو را تعلیم می‌نمایم تا هر صبح و شام بخوانی، و هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب آن پردازند، و خداوند هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید، و در بهشت فردوس هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد، و همسایه جدت رسول خدا(ص) باشی و در دارالسلام برای تو خانه‌ای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی، و در بهشت عدن برای تو هزار شهر بنا فرماید و با تو از قبر نامه‌ای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست ... و آنگاه حضرت امام حسین(ع) عهد کرد که دعا را با همین شرایط پذیرا شود. سپس امیرالمومنین(ع) تاکید کرد: چون شهادت تو نزدیک شود این دعا را جز به خاندان و شیعیان و دوستان خود تعلیم مکن، که اگر چنین نکنی و به هر کسی بیاموزی همه نوع حاجت ـ حتی حوایج ناروا ـ به وسیله آن می‌خواهد و بر آورده شود.[۷]

زمان قرائت
مستحب است دعای عشرات، صبح یا شب خوانده شود. بهترین اوقات قرائت این دعا بعد از عصر روز جمعه است.[۸]

مضامین

دعای عشرات با تنزیه، حمد، اقرار به وحدانیت و بزرگی خدا و ذکر حوقله شروع می‌شود. با تنزیه خداوند به عبارت‌های مختلف ادامه می‌یابد. سپس بر رسولان الهی درود می‌فرستد و حمد و سپاس نثار خداوندی می‌کند که پروردگار جهانیان است و بار دیگر خداوند تنزیه می‌شود.
در فراز بعد نعمت، خیر، برکت و عافیت خداوند یاد می‌شود و بر پیامبر(ص) و خاندان او درود فرستاده و از خدا درخواست می‌کند تا «نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من، با نجات از آتش دوزخ تمام کن» و از خداوند می‌خواهد تا «شکرگزاری و سلامتی و فضل‏ و کرامت خود را همواره تا زمانی که زنده هستم روزی‏‌ام فرما.»
در فراز دیگر دعاکننده به وحدانیت خدا، نبوت حضرت محمد(ص) و معاد اقرار می‌کند. به حقانیت امامت علی(ع) و اولاد آن حضرت شهادت می‌دهد و می‌گوید: «بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن، تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی ‏که‏ از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی»
در ادامه، خداوند را با عبارات مختلفی حمد، و شکر می‌گوید مثل؛ «و تو را سپاس به میزان وزن آبهای دریا، و تو را سپاس به شماره برگ‏ درختان، و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است، و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته، و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان‏ و چهارپایان و درندگان.» و در پایان جملاتی آمده است که ده بار باید گفته شود و این جملات دلالت بر وحدانیت، زنده بودن و قدرت خداوند دارد.

.

منبع: ویکی شیعه

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

دعای عشرات

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

MaSuMeH_M

کاربر فوق حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

کاربر فوق حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین