- عضویت
- 9/8/18
- ارسال ها
- 1,639
- امتیاز واکنش
- 12,854
- امتیاز
- 373
- سن
- 20
- محل سکونت
- Ahvaz
- زمان حضور
- 8 روز 23 ساعت 55 دقیقه
استوای سماوی
استوای آسمان[۱] یا استوای سماوی[۲] (به انگلیسی: Celestial equator) که معدل‌النهار[۳] و هَموگار آسمانی[نیازمند منبع] نیز نامیده می‌شود، یک دایره بزرگ در کره آسمان فرضی است که هم‌صفحه با استوای زمین است. امتداد استوای سماوی، صفحه مرجع در دستگاه مختصات استوایی است. به بیان دیگر، استوای سماوی ادامه و امتداد استوای زمین در ماورای جو است.[۴] به دلیل انحراف محوری زمین، استوای سماوی اکنون حدود °۲۳٫۴۴ نسبت به دایرةالبروج (صفحه حرکت انتقالی زمین) میل دارد، ولی به دلیل پریشیدگی ناشی از دیگر سیاره‌ها، مقدار این میل طی ۵ میلیون سال گذشته بین °۲۲٫۰ تا °۲۴٫۵ متغیر بوده‌است.
استوای سماوی در امتداد خط استوای زمین است و 23.4 درجه نسبت به دائرةالبروج میل دارد.
استوای آسمانی یا استوای سماوی یا معدل‌النهار (به انگلیسی: Celestial equator) یک دایرهٔ انگاری (فرضی) در کره آسمان است که هم‌صفحه با استوای زمین است.
استوای آسمانی (سماوی) یک دایره فرضی در آسمان است که هم‌صفحه با استوای زمین است. محل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به‌صورت دایرهٔ عظیمه‌ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته است و در واقع، ادامهٔ استوای زمینی است.
محل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به‌صورت دایرهٔ عظیمه‌ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته‌است.
از دید یک ناظر که بر روی استوای زمین ایستاده‌است، استوای سماوی به‌صورت یک نیم‌دایره است که از نقطه مستقیماً بالای سر (سرسو) می‌گذرد. با جابه‌جا شدن ناظر به سمت شمال یا جنوب، استوای سماوی نیز به سمت افق مخالف منحرف می‌شود. استوای آسمانی به دلیل قرار داشتن بر روی کره سماوی، بی‌نهایت دور تعریف شده‌است؛ بنابراین، انتهای نیم‌دایره، بدون توجه به موقعیت ناظر بر روی زمین، همیشه افق را به سمت شرق و به سمت غرب قطع می‌کند. در قطب‌های جغرافیایی، استوای سماوی با افق نجومی منطبق است. در همه عرض‌های جغرافیایی استوای سماوی یک قوس یا دایره یکنواخت است، زیرا ناظر فقط به‌طور محدود از صفحه استوای سماوی فاصله دارد، اما از خود استوای سماوی بی‌نهایت دور است.[۶]
اجرام آسمانی در نزدیکی استوای سماوی از بیشتر نقاط روی زمین در بالای افق ظاهر می‌شوند، ولی اوج‌رسی این اجرام (رسیدن به نصف‌النهار) به بالاترین مقدار در نزدیکی استوا می‌رسد.
منابع
همنشین بهار: اعتدال بهاری، دانشنامه آزاد
استوای آسمان[۱] یا استوای سماوی[۲] (به انگلیسی: Celestial equator) که معدل‌النهار[۳] و هَموگار آسمانی[نیازمند منبع] نیز نامیده می‌شود، یک دایره بزرگ در کره آسمان فرضی است که هم‌صفحه با استوای زمین است. امتداد استوای سماوی، صفحه مرجع در دستگاه مختصات استوایی است. به بیان دیگر، استوای سماوی ادامه و امتداد استوای زمین در ماورای جو است.[۴] به دلیل انحراف محوری زمین، استوای سماوی اکنون حدود °۲۳٫۴۴ نسبت به دایرةالبروج (صفحه حرکت انتقالی زمین) میل دارد، ولی به دلیل پریشیدگی ناشی از دیگر سیاره‌ها، مقدار این میل طی ۵ میلیون سال گذشته بین °۲۲٫۰ تا °۲۴٫۵ متغیر بوده‌است.
استوای سماوی در امتداد خط استوای زمین است و 23.4 درجه نسبت به دائرةالبروج میل دارد.
استوای آسمانی یا استوای سماوی یا معدل‌النهار (به انگلیسی: Celestial equator) یک دایرهٔ انگاری (فرضی) در کره آسمان است که هم‌صفحه با استوای زمین است.
استوای آسمانی (سماوی) یک دایره فرضی در آسمان است که هم‌صفحه با استوای زمین است. محل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به‌صورت دایرهٔ عظیمه‌ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته است و در واقع، ادامهٔ استوای زمینی است.
محل تقاطع صفحهٔ استوای زمین با کرهٔ آسمانی به‌صورت دایرهٔ عظیمه‌ای است که محل ناظر، یا مرکز زمین در مرکز آن قرار گرفته‌است.
از دید یک ناظر که بر روی استوای زمین ایستاده‌است، استوای سماوی به‌صورت یک نیم‌دایره است که از نقطه مستقیماً بالای سر (سرسو) می‌گذرد. با جابه‌جا شدن ناظر به سمت شمال یا جنوب، استوای سماوی نیز به سمت افق مخالف منحرف می‌شود. استوای آسمانی به دلیل قرار داشتن بر روی کره سماوی، بی‌نهایت دور تعریف شده‌است؛ بنابراین، انتهای نیم‌دایره، بدون توجه به موقعیت ناظر بر روی زمین، همیشه افق را به سمت شرق و به سمت غرب قطع می‌کند. در قطب‌های جغرافیایی، استوای سماوی با افق نجومی منطبق است. در همه عرض‌های جغرافیایی استوای سماوی یک قوس یا دایره یکنواخت است، زیرا ناظر فقط به‌طور محدود از صفحه استوای سماوی فاصله دارد، اما از خود استوای سماوی بی‌نهایت دور است.[۶]
اجرام آسمانی در نزدیکی استوای سماوی از بیشتر نقاط روی زمین در بالای افق ظاهر می‌شوند، ولی اوج‌رسی این اجرام (رسیدن به نصف‌النهار) به بالاترین مقدار در نزدیکی استوا می‌رسد.
منابع
همنشین بهار: اعتدال بهاری، دانشنامه آزاد
استوای سماوی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر:
