دل نوشته حرمان | ronak.a کاربر انجمن رمان ۹۸

ronak.a · 2/5/21

به نام او...

نام دلنوشته: ِحرمان
نام نگارشگر: روناک
ژانر:تراژدی_اجتماعی
مقدمه:
به هوای دود گرفته این ماه قسم. دلمان کمی فریاد میخواهد و زبانمان سکوت کرده.
مغزمان به این تراژدی غم انگیزه پر تکرار میخند
و اکسیژن های که بی رحمانه بلعیده شده و چیزی برایمان نمانده.

ronak.a · 5/5/21

از پنجره به بیرون نگاه میکنم
به رفت و امد دغدغه ها!
میدانی...
صدای ماشین های شهردود گرفته ام چیزی بیشتر از یک صداست
بیشتر از یک بوق و یک عجله.
تک سرنشین هایی که بی هدف و با هدف منتظر به ماشین جلویی خیره شده اند.
منتظر مانده اند قفل ترافیک خاکستری همت بشکند.
انگار قفل خاکستری راه نفسشان را باز میکند.
درپس هیاهوی شهرم کمی ان طرف تر را نگاه کن شاید
پایین...
کمی پایین تر جایی که نشستی...
سهم کودکانش بوی دود است و ناسزا
سهم بزرگتر هایش کوبیدن میخ!
عجب رسم غم انگیزی که در سکوت فریاد میزند.

ronak.a · 20/5/21

بادیدن غم های باطنی ادم های گذرا
همان هایی که نقاب بی تفاوتی میزنند...
گاهی دلم‌ مردن میخواهد
در پس گلودرد تلخی که جانم را میگیرد. دکتر بی تفاوت احساساتم شربت تنهایی تجویز میکند.
شاید میداند فقط شربت تنهایی حال دل خسته ام را خوب میکند.
ادم هایش، هوایش،ترس هایش،
تلخی هایش، نامردی هایش.
کاش نبودند.
به امید ترس های تاریک اینده سکوت میکنیم.
مثل بچه های خاوران و توحید.
به کدام جدم؟ شاید به دنیا امدن!

ronak.a · 18/6/21

در سکوت تلخ بی خیالی هایت غرق شدی
هیچ میدانستی؟ کمی آن طرف تر از دریای احساست کسی به دنبال ذره ای محبت و لبخند به انتظار نشست. شاید نخواهد صورت دل مرده و غم دارت را ببیند، اما فقط گاهی به بهانه تنهایی هایش و غم تب دار تو میخواهد لبخند بزنی و فکر های بی سر و پای سخت و تلخ را کنار بزنی.
کسی گوشه گوشه تنهایی هایت لانه کرده و میخواهد بدانی وجود دارد.
شاید گفتنش سخت باشد اما بی وصف نیست...

ronak.a · 30/6/21

گاهی یک خنده میتواند.
جانت را بگیرد.
ارام ارام. ذره ذره.
هیچ میدانستی قدرت تخریب لبخند ها از غم ها بیشتر...

ronak.a · 18/9/21

نگاه حسرت بارش سهم ماشین های توی ویترین میشود.
ماشین قرمز کنترلی.
گاهی نیم نگاهی به هواپیمای اویزان شده می اندازد . شاید هم نگاهش بین عروسک های مو طلایی میچرخد.
نمیدانم.
هرچه بود دست های زحمت کشش را زیر بینی اش میکشد.
و باز هم خیره میشود.
گونی خاک و سیاه شده که نشان از دود و غم شهرم میداد. روی...

ronak.a · 18/9/21

زیر خط ابی قامتش خم شده.
قلب خسته اش مثل اجر های کوره های آجر پزی دولتخواه میسوزد
-داداش بالای اون خط چیه که انقدر سنگینه؟
...

ronak.a · 18/9/21

دنیایمان تلخ شده.
عجیب و بی هواس.
حواسش به ادم هایی داده که چرک کف دست هایشان فراوان مانده.
برای انها هرکاری میکند.
پایش روی گلویمان جا خوش میکند.
قربانی دنیاییم؟
یا اسیر دیو سرنوشت؟

ronak.a · 18/9/21

فاش نشد
رازاستخوان های شکسته و روح بیجانش
سره سفره های خالی شهر.
از گوشه نم گرفته اتاقک به بچه ها خیره میشود.
شاد بودند؟
نه!
فقط دل خوشیشان همان توپ پلاستیکی دو لایه شده بود.
همان شده بود خنده هایشان.
سده بود سرگرمیشان شاید هم
پول و غذایشان.

ronak.a · 18/9/21

نه مقصد درستی داریم.
نه هوای درستی را نفس میکشیم.
فقط چشم هایمان را به چراغی دوختیم که هیچ وقت
هیچ وقت...
قصد سبز نشدن ندارد کلی ادم منتظر مانده اند که از خیابان رد شوند.
کدام خیابان؟
همان اسفالت نشده ها

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین