خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

Narín✿

سرپرست بخش کتاب
سرپرست بخش
ناظر کتاب
ویراستار انجمن
  
  
عضویت
1/12/19
ارسال ها
2,272
امتیاز واکنش
44,319
امتیاز
418
محل سکونت
☁️
زمان حضور
107 روز 12 ساعت 35 دقیقه
نویسنده این موضوع
مجسمه سازی با سنگ
مجسمه سازی با سنگ در زمانهای باستان با استفاده از سنگی بسیار سخت (مانند بازالت یا گرانیت) جهت تراشیدن سنگهایی نرمتر مانند مرمر، مرمریت (ماربل) و تراورتن استفاده می شده است.
بعد از کشف فلزاتی چون آهن و آلیاژهای آهن و اختراع ابزارهایی چون چکشهای فلزی و قلم های آلیاژی گامی بزرگ در هنر سنگ تراشی و فرم دادن تکه های بی شکل سنگ به حجم ها و پیکره ها به وجود آمد.
مجسمه سازی با سنگ یا سنگ تراشی به دوران خیلی قبل بر میگردد و از دیواره های غارها آغاز شده است.

مجسمه های ماقبل تاریخ معمولا اشکالی از انسانها بوده مانند مجسمه ونوس Venus of Willendorf یا مجسمه های بی سر فرهنگ سیکلادیک یونان باستان the Cycladic cultures of
ancient Greece
بعدها اشکال حیوانات، ترکیبی از انسان و حیوان و یا انتزاعی رواج یافت.
در زمانهای کهن قبل از کشف جریان الکتریسیته و اختراع ابزارهای برقی، تراش سنگ تنها توسط ضربه زدن با چکش بر قلم سنگ تراشی و یا ضربه زدن با تیشه های سنگ تراشی بر روی سطح سنگ صورت میگرفت.

به عنوان مثال تمامی آثار هنرمندان معروفی چون میکل آنژ (مایکل آنجلو بناروتی) ، آنتونیو کانو وا ، لورنزو برنینی و غیره تماما توسط نیروی بازو و ابزار سنگ تراشی صورت میگرفت.
بر خلاف ابزارهای تراش چوب که معمولا دارای شکل ها و اندازه های بسیار متنوع هستند، ابزارهای تراش سنگ بسیار محدودتر میباشند.
به عنوان مثال طبق اسنادی که وجود دارد میکل آنژ بخش اعظمی از مجسمه ی معروف داوود را با قلم دو دندانه و چکش تراش داده است.
از زمان یونان باستان تاکنون سنگ مرمر Marble مرجع مجسمه سازان سنتی اروپایی بوده است. سنگ مرمر رنگهای مختلفی را دارا میباشد، از سفید تا صورتی و قرمز تا خاکستری و سیاه میباشد.
میکل آنژ بخش اعظمی از مجسمه ی معروف داوود را با قلم دو دندانه و چکش تراش داده
سنگ های آذرین
یکی از با دوام ترین و سخترین انواع سنگها ، سنگ های آذرین هستند که شامل انواع گرانیت، بازالت و دیوریت میباشد.
مجسمه سازی با سنگ گرانیت
در مصر باستان از گرانیت به عنوان بهترین و ماندگارترین نوع سنگ جهت پیکره ها و حتی سازه های بزرگ معماری ( ستون ها و پایه ستون ها و حتی سقف ) استفاده میشده است.
آثار سنگ تراشی در موزه قاهره
آثار بسیار ماندگار و عجیبی از گرانیت در نهایت ظرافت و دقت در موزه قاهره موجود میباشد.
شگفتی تمامی باستان شناسان و کارشناسان آثار هنری
به عنوان مثال ظرفها و کوزه های گرانیتی در نهایت نازکی و دقت بی نظیر ، شگفتی تمامی باستان شناسان و کارشناسان آثار هنری را بر انگیخته است.
شاید نحوه ی ساخت و تکنیک به وجود آوردن این آثار تا ابد به صورت راز باقی بماند!!
مجسمه سازی با سنگ میتواند با طرح و نقشه ی قبلی که بر روی سطحی مانند کاغذ کشیده شده است، بر روی سنگ به صورت یک یکم اجرا شود و یا به صورت مستقیم ( Direct Carving ) بدون طرح و نقشه به صورت حسی انجام شود.
پارتین باستان (Partin Bastan)
هنرمندی است که تخصص و علاقه اصلی اش سنگ تراشی و یا مجسمه سازی با سنگ میباشد.
او طیف وسیعی از سنگها را میشناسد و با آنها کار میکند و دائم در حال مطالعه و به روز کردن اطلاعات مجسمه سازی و سنگ تراشی است.
در مجسمه سازی با سنگ، پارتین باستان کار خود را با یک قالب سنگ آغاز می کند و در روند کاستن با قلم و چکش به شکل مورد نظرش می رسد.
حکاکی با سنگ به صورت مستقیم یا به اصطلاح Direct Stone Carving مهمترین و اصلی ترین تکنیک او برای خلق آثارش به صورت اکسپرسیونیسم و یا رئال است.
از نظر او هر سنگ داستانی دارد و کسی که مجسمه ای را خلق می کند و یا سنگی را میتراشد، باید با کار ارتباط عجیبی پیدا کند
وی سایه ها و فرم هایی را در قلب سنگ ایجاد میکند تا چهره و روح روشنی را به بینندگان منتقل کند.
شما میتوانید در یکی از اثرهای ایشان کبوتری که از دل سنگ مرمر یشم اصفهان بیرون آمده و با تمام سختی کار، کبوتری را خلق کرده که از 6 نژاد مختلف است که در آینده بررسی بیشتری از این اثر خواهیم کرد را ببینید.


مجسمه سازی با سنگ

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: FaTeMé_KH

Tabassoum

دستیار تالار هنر
دستیار مدیر
گوینده انجمن
میکسر انجمن
  
عضویت
31/3/22
ارسال ها
1,149
امتیاز واکنش
5,520
امتیاز
283
محل سکونت
کنج اتاق:)
زمان حضور
25 روز 12 ساعت 1 دقیقه
مجسمه سازی
در طول تاریخ، هنرمندان و صنعتگران برای مجسمه سازی عملاً از هر نوع مصالح قابل تصوری استفاده کرده اند. برای این امر از سنگ تراشیده شده ، فلز چکش خورده یا ریخته گری شده ، چوب تراشیده شده و سفال (خاک رس) فرم گرفته، بهره گرفته اند. استخوان، عاج و رزین را با چاقو به اشکال مختلف درآورده اند.

نی های را دسته بندی و و پوست ها را کشیده اند تا شکل بگیرند. در آغاز قرن ۲۱ ، مواد مدرن صنعتی مانند: پلاستیک ، کامپوزیت و آلیاژهای خارجی نیز به منابع روزافزون مجسمه سازان اضافه شدند و دست آنها در مجسمه سازی بازتر شد.

اگرچه برخی از آنها دوام و مقاومت بیشتری نسبت به بقیه دارند، اما همه مواد مجسمه سازی نسبت به عوامل محیطی که باعث زوال ، پوسیدگی و تخریب می شوند، حساس و آسیب پذیر هستند. مسئولان نگهداری و مراقب از این اشیا، رویکردهایی برای کاهش این تخریب ها اتخاذ کرده اند که این رویکردها از نظرات و بررسی های فراوان و پیچیده ای نشات می گیرد.

ماهیت ذاتی و نوع خود مواد هم در این امر دخیل هستند، همانطور که محیطی که مجسمه در آنجا بوده است و یا خواهد بود نیز موثر واقع می شود. میزان تخریب مجسمه قبل از حفاظت یا مرمت نیز مهم تلقی می شود. هدف اصلی یا مورد نظر برای مجسمه سازی ممکن است پیامدهای قابل توجهی برای شرایط و بقای آن داشته باشد و ارزش های مختلف (زیباشناختی ، تاریخی ، فرهنگی ، مذهبی و مالی) می تواند به طرز چشمگیری بر روند عملکرد مسئول نگهداری و محافطت از آثار تأثیر بگذارد.

وجود نمونه هایی نظیر مجسمه های عظیم الجثه ای در جزیره ایستر که قدمت آنها به ماقبل تاریخ برمی گردد، بیانگر این است که در طول قرن های متوالی از سنگ های مختلف در مجسمه سازی استفاده شده است. کار با برخی از سنگ ها برای مجسمه سازی، مجسمه سازان راحت تر است.

سنگ هایی نظیر سنگ آهک ، سنگ مرمر و سنگ صابون با سهولت بیشتری قلم می خورند و تراشیده می شوند. در حالی که تراشیدن برخی دیگراز سنگ ها مانند گرانیت، دشوارتر است ، اما از دوام بیشتری نیز برخوردارند. همه این سنگ ها مستعد خرابی ناشی از آب هستند.

آب می تواند سنگ را مستقیماً حل کرده یا با انتقال ذرات ساینده روی سطح سنگ ، باعث فرسایش تدریجی آن شود. آب همچنین وقتی یخ می زند و تبدیل به یخ می شود ، می تواند خرابی ایجاد کند. حجم بلورهای یخ بیشتر از آب مایع است و وقتی آب در بافت متخلخل (پرمنفذ) سنگ وجود داشته باشد و سپس یخ بزند ، این کریستال های یخ فشار زیادی بر دیواره ی منافذ وارد می کنند.

این فشار منجر به شکستگی های ریز در ساختار سنگ می شود. اگر بعداً یخ دوباره ذوب شود، به سمت منافد دیگر در بافت سنگ حرکت کند و دوباره یخ بزند (همانطور که با تغییر فصل در آب و هوای معتدل این اتفاق می افتد)، چرخه انجماد و ذوب آغاز می شود ، که در این چرخه جا به جایی مکرر و یخ زدن آب باعث می شود سنگ استحکام خود را به ویژه در نزدیکی سطح از دست بدهد.

چرخه های انجماد و ذوب می تواند منجر به خرد یا لایه لایه شدن سطح سنگ شود و نهایتاً در مدت زمان نسبتاً کوتاهی آن سنگ تبدیل به یک شی بی شکل و بی قواره می شود. آب همچنین می تواند نمک های محلول – مانند: کلرید سدیم موجود در آب دریا یا نیترات موجود در آب های زیرزمینی آلوده به کود شیمیایی – را به ساختار متخلخل ( پرمنفذ) سنگ منتقل کند.

تا زمان شروع تبخیر آب موجود در سطح مجسمه، این نمک ها به صورت محلول می مانند و به منافذ سنگ نقل مکان می کنند. با بخار آب ، نمک شوره می بندد و تبدیل به پودر می شود. بلورهای نمک ، مانند کریستال های یخ، حجم بیشتری دارند و فشاربیشتری روی دیواره های منافذ ایجاد می کنند، که منجر به همان پوسته پوسته شدن یا خرد شدن ناشی از چرخه انجماد و ذوب می شود.

هنگامی که اکثریت نمک محلول در سطح مجسمه سنگی متبلور بشود و رسوب پودری سفید ایجاد کند ، به این فرایند “شوره زنی سطحی” گفته می شود. اگرچه این فرآیند نما و ظاهر زیبایی ندارد و می تواند باعث آسیب شود، اما به اندازه ی “شوره زنی زیرین” مخرب نیست ، که این فرایند زمانی رخ می دهد که نمک در منافذ سنگ زیر سطح واقعی متبلور می شود.

در فرایند شوره زنی زیرین ، بلورهای نمک در داخل منافذ قرار دارند و از این رو فشار زیادی بر دیواره ی منافذ وارد می کنند. نوع برخی از سنگ ها به صورتی ست که حاوی مقادیر زیادی نمک در ترکیب طبیعی خود هستند و به همین دلیل در شرایط مناسب بسیار مستعد آسیب هستند.

سنگ های دیگر، نمک ها را از محیط اطراف به دست می آورند ، مانند: هنگام دفن ، هنگامی که در معرض آب های زیرزمینی مملو از نمک قرار می گیرند ، یا هنگامی که در معرض آبی قرار می گیرند که با مواد طبیعی یا مصنوعی (مانند: گچ یا سیمان) که حاوی مقادیر زیادی نمک است، آمیخته شده است.

آب همچنین در حمله آلاینده های صنعتی هوا به سنگ ها نقش مهمی ایفا می کند. از قرن نوزدهم و کمی قبل تر از آن، خواص مخرب گوگرد (که هنگام سوختن سوخت های فسیلی آزاد می شود) به خوبی در تاریخ ثبت شده است. گوگرد در اتمسفر واکنش نشان می دهد و دی اکسید گوگرد ایجاد می کند، که به نوبه خود با رطوبت موجود ترکیب شده و اسید سولفوریک را تشکیل می دهد.

هنگام تماس با سنگ مرمر یا سنگ آهک (که هر دو کربنات کلسیم هستند) ، اسید سولفوریک سطح سنگ را به گچ ( سولفات کلسیم) تبدیل می کند. این تبدیل و تحول چندین نتیجه ناگوار دارد. اول اینکه گچ دارای حجم بیشتر و تخلخل بیشتری است ، بنابراین آب اسیدی بیشتری را در سطح نگه می دارد و حمله اسیدی به سنگ زیرین را ادامه می دهد و احتمال وقوع سایر فرآیندهای مخرب مانند: فعالیت بیولوژیکی (به عنوان مثال رشد کپک) را تقویت می کند.

پوسته ی گچی تشکیل شده اغلب حاوی ذرات تیره از جو آلوده مانند: کربن است ، در نتیجه پوسته های سیاه و زشتی روی بسیاری از ساختمان ها و بناهای شهری مشاهده می شود. این پوسته واکنش متفاوتی نسبت به تغییرات دما دارد و اغلب ترک می خورد یا جدا می شود و سنگ تازه را در معرض همان چرخه مخرب قرار می دهد.

خرابی بیولوژیکی سنگ نیز نگران کننده است. رشد ریشه گیاهان یا شاخه و ساقه های گیاه پیچکی (تاک) می تواند سنگ مرمر را بشکند ، به عنوان مثال ، این اتفاق زمانی محتمل است که ریشه به درز یا شکاف راه پیدا کند ، مشابه روشی که ریشه ها یا علف های بد*کاره درختان می توانند سنگ فرش های پیاده روها یا جاده ها را بشکنند.


مجسمه سازی با سنگ

 

Tabassoum

دستیار تالار هنر
دستیار مدیر
گوینده انجمن
میکسر انجمن
  
عضویت
31/3/22
ارسال ها
1,149
امتیاز واکنش
5,520
امتیاز
283
محل سکونت
کنج اتاق:)
زمان حضور
25 روز 12 ساعت 1 دقیقه
گلسنگ و پیچک نیز می توانند باعث انحلال مستقیم سنگ ها شوند و وجود چنین گیاهانی منجر به احتباس (حبس شدن) آب می شود ، که همانطور که گفته شد ، سایر فرآیندهای مخرب را تسریع می کند.

در گذشته، به منظور محو یا پنهان کردن هرگونه آسیب یا زوال ناشی از گذشت زمان ، شرایط جوی (هوازدگی) یا حادثه های غیر منتظره ، مرمت مجسمه های سنگی با روش هایی بسیار سخت و دشوار صورت می گرفت

. این تکنیک ها شامل تراش مجدد مجسمه یا لایه بری سطح مجسمه ها با کمک مواد ساینده و اسیدها می شد تا بتوانند آسیب های وارد شده را از بین ببرند و یا ظاهر و شکل زیبای مجسمه را بهبود بدهند. اصول زیبایی شناسی و مد خاص آن زمانی که مرمت در آن انجام شده ، بر این انتخابها تأثیر زیادی گذاشته و اغلب مجسمه ها بیشتر محصول دست و زمان مرمت کننده بودند و نه اثری که نشان دهنده ی هدف ونیت هنرمند اصلی باشد.

مرمت مجسمه
شیر سنگی استهبان.مجسمه سازی.مجسمه سازی
امروزه مرمت مجسمه (که معمولاً محدود به پاکسازی و ترمیم خسارات عمده است) با رعایت اصول اخلاقی حرفه ای مختلف (مانند: قوانین اخلاق و دستورالعمل های عملی موسسه آمریکایی حفاظت از آثار تاریخی و هنری «اِی آی سی » ) انجام می شود و مسئولان نگهداری و مراقبت از این آثار به این دستورالعمل ها پایبند هستند.

از مواد اولیه و سطح آثار به دقت محافظت می شود و مسئول نگهداری به شدت مواظب است تا با نگهداری و مرمت آثار، تغییری در طرح اصلی و ماهیت شی رخ ندهد و یا بر مفهوم و معنای آن ها و منظور شخص در مجسمه سازی تأثیری نگذارد.

مناطق مفقود شده غالباً مفقود می مانند و خسارت اغلب تنها در صورتی برطرف می شود که برای انجام این کار نیازمند به تدابیرشدید وغیرقابل قبولی که فراگیر و احتمالاً برگشت ناپذیر هستند ،نباشد. با این وجود ، هنگام جایگزینی قطعات مفقود شده، پسندیده یا الزامی ست که مسئول نگهداری برای انجام این کار، حتماً جایگزینی یا افزودنی ها را تحت بررسی دقیق قرار دهد یا از تکنیک های بازرسی آسان و در دسترس به این منظور استفاده کند.

محیط های خاص و در دوره های طولانی مدت مناسب نیستند.

برخی از اپوکسی ها در مدت زمان نسبتاً کوتاهی تغییر کرده و ظاهر مجسمه را به طرز چشمگیری تغییر داده اند ، حال آنکه دیگر مواد تقویت کننده مصنوعی نتوانسته اند به اندازه ی کافی به داخل سنگ نفوذ کنند ، بنابراین کاربرد آنها منجر به ایجاد پوسته ای نازک ، متراکم و نفوذ ناپذیر شده است که به دلیل تجمع نمک ها یا بخار آب در پشت آن از روی سطح سنگ کنده می شود.

انرژی لیزر مواد مزاحمی را که معمولاً رنگ تیره تری نسبت به خود سنگ دارند از بین می برد یا بخار می کند. دلایلی همچون پیشرفت دستگاه های متداول در دسترس ، کاهش نسبی هزینه تجهیزات و آشنایی بیشتر با فناوری لیزر در زمینه حفاظت آثار، لیزر را به یکی از ابزارهای موفق و نوید بخش در آینده در زمینه ی حفاظت و نگهداری از آثار تبدیل کرده است.

بیاد داشته باشیم مجسمه سازی یکی از زیباترین هنرهاست.

منبع راد استون


مجسمه سازی با سنگ

 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا