- عضویت
- 13/8/18
- ارسال ها
- 501
- امتیاز واکنش
- 6,331
- امتیاز
- 263
- زمان حضور
- 18 ساعت 59 دقیقه
صدفسازی و تاکسی درمی:
اگرچه ساخت کالاهای زیبای صدفی و خشک کردن موجودات دریائی در استان بوشهر هم به چشم می خورد ولی به نسبت سواحل طولانی استان و وفور صدف و گوشواره های متنوع دریائی کالاهای جذاب و زیبای صدفی در استان رشد لازم را پیدا نکرده است. شاید علت این امر فقدان کارگاههای مجهز و عدم تولید کالاهای ارزشمند صادراتی با شد که باعث ایجاد درآمد و رونق کافی می گردد. لذا در صورت ارائه طرحهای مورد پسند بازراهای صادراتی خارج از کشور و با ایجاد کارگاههای مجهز و اعزام صنعتگران به نمایشگاههای ذیربط امکانات بالقوه توسعه این رشته از فعالیت های مولّد و ارزآور نیز وجود دارد که نیازمند حمایت و سرمایه گذاری لازم و ایجاد انگیزه کافی می باشد.
عبابافی:
از جـمـله مـحـصـولات صنـایع دستی منحصر بفرد استان بوشهر نوعی عباست که با پشم و کرک شتر به شیوه سنتی تولید می گردد و بدلیل دوام و ثبات رنگ و مرغوبیت جنس آن از بهترین نوع تولیدی آن محسوب میگردد.
شیوه تولید عبا به این ترتیب است که ابتدا مقدار ٢ الی ٣ کیلوگرم پشم که معمولاً از ٢ شتر یکساله بدست می آید تهیه می گردد و سپس مو و کرکهای زبر و خشن آن جدا می شود و پشم لطیف باقیمانده جدا گردیده و قسمتهای نامرغوب و بدرنگ آن جدا می گردد. مشکلترین مرحله ریسندگی آن است که به وسیله زنان روستائی و بر روی دوکهای دستی و بصورت بسیار نازک و صاف ریسیده می شود این عمل نیز معمولاً ٢ تا ٣ ماه بطول می کشد. پشم آماده را به استاد کار عباباف جهت بافت عبا سپرده می شود.
بافت عبا بر روی دستگاه چوبی بسیار سنتی و قدیمی صورت می گیرد که شامل ٢ تکه چوب افقی و عمودی و تعدادی چرخ و شانه چوبی است که قسمت انتهای آن در گودالی قرار می گیرد تا بافنده ضمن نشستن با دست و پاهای خود اقدام به بافت نماید.
مدیریت صنایع دستی استان بوشهر بمنظور حفظ احیاء این رشته باارزش که بتدریج به فراموشی سپرده می شد اقدام به تأسیس کارگاههای آموزشی با طراحی دستگاههای بافندگی جدید در روستای کردوان از توابع شهرستان دشتی نموده است که طی دو سال اخیر تعداد ١٨ نفر از جوانان روستائی تولید این حرفه را آموزش دیده اند.
مراکز مهم تولید عبا در استان بوشهر عبارتند از:
روستاهای کردوان علیا و سفلی از توابع شهرستان دشتی.
سفالگری:
بدلیل اهمیت حیاتی آب در منطقه گرم و کم آب بوشهر، تهیه وسایلی که بتواند در خنک کردن و خنک نگاهداشتن آب ایجاد نماید از دیرباز مرسوم بوده و کارگاههای کوزه گری که عمدتاً در کنار تهیه وسایل خنک کننده آب به ساخت فرآورده های سفالین مورد نیاز از قبیل: کوزه آب، کوزه قلیان، سر قلیان، حب یا حبانه، کشک ساب، کاسه و بشقاب و غیره می پردازد. خاک مصنوعی مورد نیاز سفالگران نیز از معادن موجود در اطراف شهرهای آنان تأمین می گردد و شیوه تولید با چرخهای سفالگری سنتی می باشد که در شهرهای برازجان، کنگان، دیلم، اهرم و دشتی دایر بوده است ولی بتدریج از رونق و فعالیت کنار رفته اند. امروزه یک کارگاه سفال و سرامیک جدید از محل اعتبارات تبصره ٣ در شهرستان برازجان احداث گردیده است که انتظار می رود با تولید کالاهای جدید و متنوع سفال و سرامیک و چینی بتواند به احیاء این هنر اصیل کمک نماید.
مراکز مهم تولید سفال در استان بوشهر عبارتند از:
شهرستان دشتستان و کنگان.
گبه:
گبه نوعی قالی با پودهای تقریباً ضخیم و دراز است که غالباً با مواد اولیه خودرنگ در طرحهای بدیع و سنتی و بر روی دارهای قالیبافی افقی و به شیوه قالی بافته می شود.
گبه برجسته ترین صنعت دستی و خانگی این استان است که تقریباً در اکثر نقاط روستائی و حتی در بعضی مناطق شهری رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادی از خانواده ها محسوب می شود. زمینة گبه های بافت مناطق مختلف بوشهر تقریباً دارای رنگهایی نظیر، سفید، شیری، و قهوه ای است و نقوش به رنگهای مشکی و حنایی و قرمز … می باشد.
گبه بافان برا ی ایجاد نقوش بر روی فرآورده های خود در حین بافت از نقشه استفاده نمی کنند بلکه اکثراً بطور ذهنی به این کار می پردازند و بیشتر بافندگان یک یا چند طرح را در ذهن داشته و در بافت آن دارای مهارت هستند. در مجموع می توان گفت وجه مشترک تمامی گبه های تولیدی در استان به گونه ای نقش پردازی سنتی است که طی قرنها پرورش یافته و از نوعی ارزش هنری ویژه برخوردار است.
مواد اولیه استفاده در بافت گبه های سنتی غالباً از دامداران ساکن در همان مناطق خریداری و تهیه می گردد که پس از شستشو و در بعضی موارد با رنگرزی گیاهی در محل آماده می گردد. ولی در حال حاضر بیشتر مواد اولیه مورد نیاز بافندگان توسط پیله وران و تجار از سایر مناطق کشور تهیه می گردد که با رنگهای گیاهی رنگرزی گردیده اند.
امـروزه تـولیـد گبـه در استـان بوشهر به سفارش کشورهای اروپایی بوده که توسط تجار و پیله وران تولید می گردد و رنگهای استفاده شده در زمینه آنها بیشتر رنگ گل گز، خودرنگ، آبی، سبز، پرتقالی می باشد که تماماً از رنگهای گیاهی بوده و از اشکال حیوان، عروسک در زمینه آن استفاده می گردد. لازم به توضیح میباشد تمامی گبه های تولید شده صادراتی بوده و اکثرآً به کشورهای اروپائی بویژه آلمان صادر می گردد.
تمامی گبه های تولیدی در استان بوشهر دارای گونه یی نقش پردازی سنتی است که طی هزاران سال پرورش یافته و نیز صور هندسی و نگاره های پرندگان و حیوانات یا انواع گل و یا یک تا سه ترنج در هر گوشه می باشد. در سالهای اخیر بدلیل رونق صادرات گبه های رنگی با طرحهای ساده و مواج بیشتر صنعتگران در شهرستانهای گناوه و دشتستان به سفارش تجار بخش خصوصی به تولید این محصول که با نقش های عروسک و خورشید و زمینه های ساده درآمد بیشتری برای بافندگان به همراه دارد می پردازد.
مراکز مهم تولید گبه در استان بوشهر عبارتند از:
روستـای شـول، کمالی، بهمنیاری، محمد صالحی، سرخره، ذکـریایی، بـامـنیر، مـال مـحمـود، خلیفه ای، عطیبه، دهداران، شاه فیروز، تنگ ارم، پرجونک، رود فاریاب، دهرود سفلی و علیا، بوشکان از توابع شهرستان دشتستان.
اگرچه ساخت کالاهای زیبای صدفی و خشک کردن موجودات دریائی در استان بوشهر هم به چشم می خورد ولی به نسبت سواحل طولانی استان و وفور صدف و گوشواره های متنوع دریائی کالاهای جذاب و زیبای صدفی در استان رشد لازم را پیدا نکرده است. شاید علت این امر فقدان کارگاههای مجهز و عدم تولید کالاهای ارزشمند صادراتی با شد که باعث ایجاد درآمد و رونق کافی می گردد. لذا در صورت ارائه طرحهای مورد پسند بازراهای صادراتی خارج از کشور و با ایجاد کارگاههای مجهز و اعزام صنعتگران به نمایشگاههای ذیربط امکانات بالقوه توسعه این رشته از فعالیت های مولّد و ارزآور نیز وجود دارد که نیازمند حمایت و سرمایه گذاری لازم و ایجاد انگیزه کافی می باشد.
عبابافی:
از جـمـله مـحـصـولات صنـایع دستی منحصر بفرد استان بوشهر نوعی عباست که با پشم و کرک شتر به شیوه سنتی تولید می گردد و بدلیل دوام و ثبات رنگ و مرغوبیت جنس آن از بهترین نوع تولیدی آن محسوب میگردد.
شیوه تولید عبا به این ترتیب است که ابتدا مقدار ٢ الی ٣ کیلوگرم پشم که معمولاً از ٢ شتر یکساله بدست می آید تهیه می گردد و سپس مو و کرکهای زبر و خشن آن جدا می شود و پشم لطیف باقیمانده جدا گردیده و قسمتهای نامرغوب و بدرنگ آن جدا می گردد. مشکلترین مرحله ریسندگی آن است که به وسیله زنان روستائی و بر روی دوکهای دستی و بصورت بسیار نازک و صاف ریسیده می شود این عمل نیز معمولاً ٢ تا ٣ ماه بطول می کشد. پشم آماده را به استاد کار عباباف جهت بافت عبا سپرده می شود.
بافت عبا بر روی دستگاه چوبی بسیار سنتی و قدیمی صورت می گیرد که شامل ٢ تکه چوب افقی و عمودی و تعدادی چرخ و شانه چوبی است که قسمت انتهای آن در گودالی قرار می گیرد تا بافنده ضمن نشستن با دست و پاهای خود اقدام به بافت نماید.
مدیریت صنایع دستی استان بوشهر بمنظور حفظ احیاء این رشته باارزش که بتدریج به فراموشی سپرده می شد اقدام به تأسیس کارگاههای آموزشی با طراحی دستگاههای بافندگی جدید در روستای کردوان از توابع شهرستان دشتی نموده است که طی دو سال اخیر تعداد ١٨ نفر از جوانان روستائی تولید این حرفه را آموزش دیده اند.
مراکز مهم تولید عبا در استان بوشهر عبارتند از:
روستاهای کردوان علیا و سفلی از توابع شهرستان دشتی.
سفالگری:
بدلیل اهمیت حیاتی آب در منطقه گرم و کم آب بوشهر، تهیه وسایلی که بتواند در خنک کردن و خنک نگاهداشتن آب ایجاد نماید از دیرباز مرسوم بوده و کارگاههای کوزه گری که عمدتاً در کنار تهیه وسایل خنک کننده آب به ساخت فرآورده های سفالین مورد نیاز از قبیل: کوزه آب، کوزه قلیان، سر قلیان، حب یا حبانه، کشک ساب، کاسه و بشقاب و غیره می پردازد. خاک مصنوعی مورد نیاز سفالگران نیز از معادن موجود در اطراف شهرهای آنان تأمین می گردد و شیوه تولید با چرخهای سفالگری سنتی می باشد که در شهرهای برازجان، کنگان، دیلم، اهرم و دشتی دایر بوده است ولی بتدریج از رونق و فعالیت کنار رفته اند. امروزه یک کارگاه سفال و سرامیک جدید از محل اعتبارات تبصره ٣ در شهرستان برازجان احداث گردیده است که انتظار می رود با تولید کالاهای جدید و متنوع سفال و سرامیک و چینی بتواند به احیاء این هنر اصیل کمک نماید.
مراکز مهم تولید سفال در استان بوشهر عبارتند از:
شهرستان دشتستان و کنگان.
گبه:
گبه نوعی قالی با پودهای تقریباً ضخیم و دراز است که غالباً با مواد اولیه خودرنگ در طرحهای بدیع و سنتی و بر روی دارهای قالیبافی افقی و به شیوه قالی بافته می شود.
گبه برجسته ترین صنعت دستی و خانگی این استان است که تقریباً در اکثر نقاط روستائی و حتی در بعضی مناطق شهری رایج بوده و شغل اول یا حرفه دوم تعداد زیادی از خانواده ها محسوب می شود. زمینة گبه های بافت مناطق مختلف بوشهر تقریباً دارای رنگهایی نظیر، سفید، شیری، و قهوه ای است و نقوش به رنگهای مشکی و حنایی و قرمز … می باشد.
گبه بافان برا ی ایجاد نقوش بر روی فرآورده های خود در حین بافت از نقشه استفاده نمی کنند بلکه اکثراً بطور ذهنی به این کار می پردازند و بیشتر بافندگان یک یا چند طرح را در ذهن داشته و در بافت آن دارای مهارت هستند. در مجموع می توان گفت وجه مشترک تمامی گبه های تولیدی در استان به گونه ای نقش پردازی سنتی است که طی قرنها پرورش یافته و از نوعی ارزش هنری ویژه برخوردار است.
مواد اولیه استفاده در بافت گبه های سنتی غالباً از دامداران ساکن در همان مناطق خریداری و تهیه می گردد که پس از شستشو و در بعضی موارد با رنگرزی گیاهی در محل آماده می گردد. ولی در حال حاضر بیشتر مواد اولیه مورد نیاز بافندگان توسط پیله وران و تجار از سایر مناطق کشور تهیه می گردد که با رنگهای گیاهی رنگرزی گردیده اند.
امـروزه تـولیـد گبـه در استـان بوشهر به سفارش کشورهای اروپایی بوده که توسط تجار و پیله وران تولید می گردد و رنگهای استفاده شده در زمینه آنها بیشتر رنگ گل گز، خودرنگ، آبی، سبز، پرتقالی می باشد که تماماً از رنگهای گیاهی بوده و از اشکال حیوان، عروسک در زمینه آن استفاده می گردد. لازم به توضیح میباشد تمامی گبه های تولید شده صادراتی بوده و اکثرآً به کشورهای اروپائی بویژه آلمان صادر می گردد.
تمامی گبه های تولیدی در استان بوشهر دارای گونه یی نقش پردازی سنتی است که طی هزاران سال پرورش یافته و نیز صور هندسی و نگاره های پرندگان و حیوانات یا انواع گل و یا یک تا سه ترنج در هر گوشه می باشد. در سالهای اخیر بدلیل رونق صادرات گبه های رنگی با طرحهای ساده و مواج بیشتر صنعتگران در شهرستانهای گناوه و دشتستان به سفارش تجار بخش خصوصی به تولید این محصول که با نقش های عروسک و خورشید و زمینه های ساده درآمد بیشتری برای بافندگان به همراه دارد می پردازد.
مراکز مهم تولید گبه در استان بوشهر عبارتند از:
روستـای شـول، کمالی، بهمنیاری، محمد صالحی، سرخره، ذکـریایی، بـامـنیر، مـال مـحمـود، خلیفه ای، عطیبه، دهداران، شاه فیروز، تنگ ارم، پرجونک، رود فاریاب، دهرود سفلی و علیا، بوشکان از توابع شهرستان دشتستان.
صنایع دستی استان بوشهر
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
