- عضویت
- 6/2/20
- ارسال ها
- 7,624
- امتیاز واکنش
- 13,279
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 82 روز 4 ساعت 42 دقیقه
ساسانیان از شاهنشاهی های بزرگ جهان بودند که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی فرمانروایی کردند (از قرن سوم تا هفتم میلادی).
سغد مهم ترین منطقه فرارود در دوران باستان بوده است که فراز و نشیب های زیادی را به خود دید. در قرن یکم پیش از میلاد بیشتر سرزمین سغد، بخشی از یک دولت بزرگتر چادرنشین گردید که کنجگو در میانۀ سیردریا، مرکز آن بود. امیرنشین‌های یوئه‌چی و سپس امپراتوری کوشان بخش جنوب‌شرقی سغد را (جنوب کوه‌های حصار) به خود منضم کردند (de la Vaissière, 2011). در واقع از سرنوشت سغد بعد از دوره یوئه‌چی‌ها، جز از راه سکه‌ها و اخبار مآخذ چینی، مدرکی در دست نداریم. شک نیست که در این دوره سغدیان در اتخاذ خط خود از اشکانیان و دین بودا از کوشانیان بهره گرفتند. اما از نظر سـ*ـیاسی اشکانیان به صورت گسترده و دائم در سغد فرمانروایی نکرده‌اند، در صورتی که پادشاهان کوشان، مخصوصاً فرمانروایان قدرتمند آن خاندان، قلمروی خود را تا مرز جیحون گسترده بودند و احتمال می‌رود که در زمان کانیشکا، کاشغر، سغد و فرغانه زیر سلطه کوشانیان در آمده باشد (قریب، ۱۳۸۶: ۲۳). گمان می‌رود دولت کنگجو سریعاً به یک کنفدراسیون تبدیل گردید. متون چینی به پادشاهی‌های کوچکی که اجزا آنرا تشکیل می‌دادند، اشاره می‌کنند که سغد با نام سویه[۱] از جمله ایشان بود (de la Vaissière, 2004).
در اواسط قرن سوم، شاپور یکم در کتیبۀ کعبۀ زردشت (۲۴۱-۲۷۱ میلادی) قلمروی خود را در شرق تا سغد و چاچستان می‌داند و این بخش‌ها را بخشی از ایرانشهر می‌خواند. او مدعی می‌شود که همه کشورهایی که نام می‌برد به او خراج می‌دادند و با توجه به این موضوع احتمال می‌رود که ساسانیان فتوحاتی در آن مناطق داشته‌اند. نباید از فتوحات بهرام دوم غافل شد که احتمال دارد طی آنها نواحی بیشتری از سغد و خوارزم در این فتوحات زیر سلطه ساسانیان قرار گرفته باشند. محتملاً تا قرن پنجم نفوذ ساسانیان به خصوص در شهرهای غربی آن مانند بخارا کما و بیش باقی ماند (قریب، ۱۳۸۶: ۲۳). اما نفوذ ساسانیان در آن مناطق مطلق نبود و به نظر می‌رسد دولت-شهرهای خراج گذار در نواحی سغد وجود داشتند.
به طور کلی در دورۀ اشکانی و ساسانی، ملاحظات امنیتی به دلیل وجود امپراتوری بزرگ روم بیشتر متوجه غرب شد و اکثر منابع هم از جنگ‌های ایران و روم خبر می‌دهند. شاید حکومت‌هایی مانند کنگجو مانع هجوم از سمت شمال شرق می‌شدند و از مرزهای شمال شرق تا مدتی آسوده بودند. بنابراین با توجه به مشغله‌های بسیار زیاد شاهنشاهی‌های ایران در غرب، درگیر تصرف مناطق شمال شرق نمی‌شدند و حتی شاید از وجود حکومت‌های نیمه مستقل برای جلوگیری از تهاجمات بیابانگردان حمایت می‌کردند.
منبع: تاریخ ما
سغد مهم ترین منطقه فرارود در دوران باستان بوده است که فراز و نشیب های زیادی را به خود دید. در قرن یکم پیش از میلاد بیشتر سرزمین سغد، بخشی از یک دولت بزرگتر چادرنشین گردید که کنجگو در میانۀ سیردریا، مرکز آن بود. امیرنشین‌های یوئه‌چی و سپس امپراتوری کوشان بخش جنوب‌شرقی سغد را (جنوب کوه‌های حصار) به خود منضم کردند (de la Vaissière, 2011). در واقع از سرنوشت سغد بعد از دوره یوئه‌چی‌ها، جز از راه سکه‌ها و اخبار مآخذ چینی، مدرکی در دست نداریم. شک نیست که در این دوره سغدیان در اتخاذ خط خود از اشکانیان و دین بودا از کوشانیان بهره گرفتند. اما از نظر سـ*ـیاسی اشکانیان به صورت گسترده و دائم در سغد فرمانروایی نکرده‌اند، در صورتی که پادشاهان کوشان، مخصوصاً فرمانروایان قدرتمند آن خاندان، قلمروی خود را تا مرز جیحون گسترده بودند و احتمال می‌رود که در زمان کانیشکا، کاشغر، سغد و فرغانه زیر سلطه کوشانیان در آمده باشد (قریب، ۱۳۸۶: ۲۳). گمان می‌رود دولت کنگجو سریعاً به یک کنفدراسیون تبدیل گردید. متون چینی به پادشاهی‌های کوچکی که اجزا آنرا تشکیل می‌دادند، اشاره می‌کنند که سغد با نام سویه[۱] از جمله ایشان بود (de la Vaissière, 2004).
در اواسط قرن سوم، شاپور یکم در کتیبۀ کعبۀ زردشت (۲۴۱-۲۷۱ میلادی) قلمروی خود را در شرق تا سغد و چاچستان می‌داند و این بخش‌ها را بخشی از ایرانشهر می‌خواند. او مدعی می‌شود که همه کشورهایی که نام می‌برد به او خراج می‌دادند و با توجه به این موضوع احتمال می‌رود که ساسانیان فتوحاتی در آن مناطق داشته‌اند. نباید از فتوحات بهرام دوم غافل شد که احتمال دارد طی آنها نواحی بیشتری از سغد و خوارزم در این فتوحات زیر سلطه ساسانیان قرار گرفته باشند. محتملاً تا قرن پنجم نفوذ ساسانیان به خصوص در شهرهای غربی آن مانند بخارا کما و بیش باقی ماند (قریب، ۱۳۸۶: ۲۳). اما نفوذ ساسانیان در آن مناطق مطلق نبود و به نظر می‌رسد دولت-شهرهای خراج گذار در نواحی سغد وجود داشتند.
به طور کلی در دورۀ اشکانی و ساسانی، ملاحظات امنیتی به دلیل وجود امپراتوری بزرگ روم بیشتر متوجه غرب شد و اکثر منابع هم از جنگ‌های ایران و روم خبر می‌دهند. شاید حکومت‌هایی مانند کنگجو مانع هجوم از سمت شمال شرق می‌شدند و از مرزهای شمال شرق تا مدتی آسوده بودند. بنابراین با توجه به مشغله‌های بسیار زیاد شاهنشاهی‌های ایران در غرب، درگیر تصرف مناطق شمال شرق نمی‌شدند و حتی شاید از وجود حکومت‌های نیمه مستقل برای جلوگیری از تهاجمات بیابانگردان حمایت می‌کردند.
منبع: تاریخ ما
نفوذ ساسانیان در فرارود (ماوراء النهر)
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
