- عضویت
- 9/10/20
- ارسال ها
- 2,829
- امتیاز واکنش
- 37,849
- امتیاز
- 368
- محل سکونت
- انتهای راهرو سمت چپ
- زمان حضور
- 60 روز 11 ساعت 10 دقیقه
پیشینه کندو به دوران شکل‌گیری سبک‌های گوناگون کنجوتسو یا تکنیک شمشیرزنی سامورایی بازمی‌گردد. این تکنیک‌ها که در طول سده‌های پیاپی تکامل یافتند، اساس هنر رزمی کندو را تشکیل می‌دهند.
کِندو (به ژاپنی: به معنای طریقت شمشیر یا راه شمشیر) یک هنر رزمی مدرن ژاپنی است که از هنر شمشیرزنی سنتی سامورایی «کنجوتسو» در ژاپن سرچشمه می‌گیرد. شمشیر مورد استفاده در کندو از چوب خیزران ساخته می‌شود و کن‌دوکاران گونه‌ای زره به نام «بوگُو» می‌پوشند.
با ترکیب فنون و ارزش‌های هنرهای رزمی از یک سو، و تحرّک بدنی شدید ورزش‌های مدرن از سوی دیگر، کندو توانایی‌های ذهنی و بدنی رزمی‌کار را به چالش می‌کشد.
به هنرجویان کندو «کن‌دوکا» (به ژاپنی: واژه قدیمی کن‌دوئیست هنوز به ندرت در زبان انگلیسی به‌کار می‌رود.
تاریخچه
پیشینه کندو به دوران شکل‌گیری سبک‌های گوناگون کنجوتسو یا تکنیک شمشیرزنی سامورایی بازمی‌گردد. این تکنیک‌ها که در طول سده‌های پیاپی تکامل یافتند، اساس هنر رزمی کندو را تشکیل می‌دهند. تمرین‌های کاتا که امروزه بخشی از رژیم تمرینی کندو هستند، در طول چندین سده به عنوان مشق تمرین جنگجویان کنجوتسو شکل گرفته بوده‌اند. همان تمرین‌ها امروزه به گونه‌ای تکامل یافته‌تر اجرا می‌شوند.
ورزش رزمی کِندو از هنر رزمی کن جوتسو سر چشمه می‌گیرد که خود ریشه در اصول و تعالیم ذن بودائیسم (Zen Buddhism) دارد.
این رشته از زمان سلسله کاماکورا (۱۱۸۵-۱۲۳۳ ب.م.) تا اواخر قرن نوزده میلادی توسط اشخاصی بنام سامورایی آموزش دیده می‌شد. با رواج یافتن استفاده از شینای و بوگو از اوایل قرن هجدهم جهت تمرینات در مدارس کندو، این ورزش رفته رفته وارد دروس مدارس عمومی در سطوح متوسطه و دانشگاهی نیز گردید تا جائیکه امروزه کندو یک درس اجباری در اکثر مدارس ژاپن می‌باشد.
ورزش رزمی کِندو از هنر رزمی کن جوتسو سر چشمه می‌گیرد
هدف
سرشتن ذهن و بدن.
که با انجام تمرینات سخت و درست
پرورش روحیه‌ای نیرومند
برای پیشرفت در هنر کندو بکوشد.
با دیگران ارتباط صادقانه برقرار کند.
ادب و کرامت انسان را ارج بنهد.
شخصیت خود تا پایان عمر پرورش دهد.
کِندو (به ژاپنی: به معنای طریقت شمشیر یا راه شمشیر) یک هنر رزمی مدرن ژاپنی است که از هنر شمشیرزنی سنتی سامورایی «کنجوتسو» در ژاپن سرچشمه می‌گیرد. شمشیر مورد استفاده در کندو از چوب خیزران ساخته می‌شود و کن‌دوکاران گونه‌ای زره به نام «بوگُو» می‌پوشند.
با ترکیب فنون و ارزش‌های هنرهای رزمی از یک سو، و تحرّک بدنی شدید ورزش‌های مدرن از سوی دیگر، کندو توانایی‌های ذهنی و بدنی رزمی‌کار را به چالش می‌کشد.
به هنرجویان کندو «کن‌دوکا» (به ژاپنی: واژه قدیمی کن‌دوئیست هنوز به ندرت در زبان انگلیسی به‌کار می‌رود.
تاریخچه
پیشینه کندو به دوران شکل‌گیری سبک‌های گوناگون کنجوتسو یا تکنیک شمشیرزنی سامورایی بازمی‌گردد. این تکنیک‌ها که در طول سده‌های پیاپی تکامل یافتند، اساس هنر رزمی کندو را تشکیل می‌دهند. تمرین‌های کاتا که امروزه بخشی از رژیم تمرینی کندو هستند، در طول چندین سده به عنوان مشق تمرین جنگجویان کنجوتسو شکل گرفته بوده‌اند. همان تمرین‌ها امروزه به گونه‌ای تکامل یافته‌تر اجرا می‌شوند.
ورزش رزمی کِندو از هنر رزمی کن جوتسو سر چشمه می‌گیرد که خود ریشه در اصول و تعالیم ذن بودائیسم (Zen Buddhism) دارد.
این رشته از زمان سلسله کاماکورا (۱۱۸۵-۱۲۳۳ ب.م.) تا اواخر قرن نوزده میلادی توسط اشخاصی بنام سامورایی آموزش دیده می‌شد. با رواج یافتن استفاده از شینای و بوگو از اوایل قرن هجدهم جهت تمرینات در مدارس کندو، این ورزش رفته رفته وارد دروس مدارس عمومی در سطوح متوسطه و دانشگاهی نیز گردید تا جائیکه امروزه کندو یک درس اجباری در اکثر مدارس ژاپن می‌باشد.
ورزش رزمی کِندو از هنر رزمی کن جوتسو سر چشمه می‌گیرد
هدف
سرشتن ذهن و بدن.
که با انجام تمرینات سخت و درست
پرورش روحیه‌ای نیرومند
برای پیشرفت در هنر کندو بکوشد.
با دیگران ارتباط صادقانه برقرار کند.
ادب و کرامت انسان را ارج بنهد.
شخصیت خود تا پایان عمر پرورش دهد.
آشنایی با ورزش کِندو
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
