دل نوشته به رنگ دلتنگی | حریر محمودی کاربر انجمن رمان ۹۸

حریر محمودی · 6/3/21

«بسم الله الرحمان الرحیم»
نام دلنوشته: به رنگ دلتنگی
نگارشگر:حریر
ژانر: تراژدی
مقدمه:
بماند از من به یادگار کلمات اویزانی که به نخ میکشم و تسبیحی از دلتنگی میسازم.
***

حریر محمودی · 9/3/21

در این روز های تکراری صدای موسیقی غمناک زندگیم
بلند تر از هروقت دیگر یاد اور تلخی سرنوشتم میشود
ومن همچون شاخه ای در دل سیاهی های جنگل زندگی
به سمت صبح امید فریاد میکشم.

گاهی بادل پا برهنه و خیالی بی پوشش
در عمق صحرای سیاه زندگی خویش به دنبال لبخندی کوچک میگردم
وطبق یک سکانس تکراری
صدای شیهه ی پاک حقیقت از دور پلک های قلبم را تر میکند
وبرای هزارمین بار سرمشق قلبم تنهایی میشود!

حریر محمودی · 14/3/21

می گویند آنچه از دل براید بر کنج خانه ی دل دیگری می نشیند
حرفت می رودو می رود و در لابه لای خیابان های سلول هایش کاخ می سازد
آنقدر کاخ ساخته ای که خراب شدنشان هزار سال زمان میبرد
یادت می آید؟ آ ن زمان ها دلبرت بودم! قربان صدقه هایت را روان روح بیچاره ام میکردی
مهربانیت را به روحم تزریق می کردی
و من احمقانه معتاد بودنت می شدم .
آرام جانت بودم آرام جان بودی
دست هایمان گره می خورد قهقهه هایمان تن شهر را میلرزاند
این روزها گرد مرگ پاشیده اند بر زندگی !جای خالی دستانت برروی موهایم سنگینی میکند رفیق!
موهایم دلشان بافته شدن می خواهد
دیوار ها دلتنگ قهر هایمان هستند زبان نفهم ها نمی فهمند رفتنت را
دستانم گم شدن میان دستانت را می خواهند این ها هم زبان نفهمند!
مغز و غرورم سلطنتی ساخته اند تماشایی ، دل بی چاره ام زاغه نشین شده تا مدتها به هر دری میزد حکومتش را پس بگیرد نامرد ها به جانش افتادند دو به یک کشتنش!
و بیچاره من که علاوه بر این جنگ داخلی خانه خراب کن در پی هضم زندگی بی تو نیز بودم
بی چاره من!
بی چاره آرام جانت!

حریر محمودی · 19/3/21

این روزها
باران آرزو که می بارد
آدم ها چتر غم می خرندو خود را در زیر کوله باری از نتوانستن ها پنهان می کنند
ابرهای تکه پاره ی خیال غرش میکنند و صدای هق هقشان گوش خواستن را کر میکند
بال های رویا از ترس قلاف میشوند
پژواک ناامیدی گوش را بـ*ـغل می کند و هاله ی ترس زندگی را...
موج آرزو دیوانه وار خود را به صخره ی باور میکوبد وصدای فریاد دردآلودش قلب امید را می لرزاند
وما در غریبانه ترین گذر لحظه هابه دنبال شادی پتکی از حسرت برسرخاطرات میکوبیم
بی توجه به انکه در این بین در حال نقش قبر دلتگی های زنده به گورشده نیز هستیم!

حریر محمودی · 25/3/21

دلتنگی هایم را در بر می گیرم
هر از گاهی با ساز ناکوک لحظه ها مردمک چشمانم میرقصند
آدمک های خیالی ذهنم را سیاه پوش میکنم
زنجیر برگردن آرزوهایم می اندازم
قلبم راحلق آویز میکنم
و در آخر زنی تنها در استانه ی فروپاشی را بالا می آورم
میدانی عروسک جانم؟ اینها همه ناقوس مرگ آرزوهاست!

حریر محمودی · 13/4/21

افکار یاغی رگ های مغزم راپاره میکنند
موریانه شدندو به جان مغزم افتاده اند
امانم را بریده اند
نامردها زندگیم را به زنجیر کشیده اند
کاش بتوانم این لعنتی هارا در پیچ و خم خیابان های ذهنم، در انباری خانه ی متروکه ی لحظه ها، زیر قفسه ی زوار در رفته ی شادی چالشان کنم.
لعنتی ها روزی هزار بار روحم را به صلابه میکشند.
واما توعروسک جانم...

حریر محمودی · 3/5/21

عروسک جانم!
حال و هوای این روزها به شدت کشنده است!
قصه هایم ته کشیده اند
استکان های کمر باریکم از من فراری شده اند
چای های خانه ام با عصبانیت بارو بندیلشان را بستند،عطرشان را پس گرفتندو دود را به صورتم کوبیدند ورفتند!
کتاب های شعرم خاک به حلقشان میفرستند
اتاقم پاتوق عنکبوت ها شده
تار میبافندو سه گوشه ها را تصاحب میکنند
وچشم هایم
اخ...

حریر محمودی · 11/5/21

حرف ها آدم میکشند!
گاهی حرف ها قاتل روح میشوند
تاروپودت را به دار می آویزندو وجودت را به آتش میکشند
و تو میمانی و دنیا بر باد رفته ای که با چند جمله خاک برسرش ریخته اند!
تو میمانیو تنهایی که با چند کلمه نسیب روز هاوثانیه های زندگیت شده
کاش خدا آدم ها را همان زمان ،همان لحظه که میخواهند دهن باز کنندو قاتل روح شوند درجا لال میکرد
شاید...

حریر محمودی · 26/5/21

و وای از ان زمان که زن ها بوی بی‌وفایی را حس کنند
قلبشان تکه پاره میشود
روحشان از ان ثانیه به بعد در چاهی عمیق از خاطرات و ای کاش ها گیر میکند
و وای از لحظه که تصمیم بگیرند بی خیالت شوند
قلبشان را ب دندان میکشند
یک تنه روحشان را نجات میدهند
درد میکشندو بیخیالت میشوند
اشک میرزندو خاطراتت را یکی یکی در گورستان ذهنشان چال میکنند
ناله...

حریر محمودی · 26/5/21

میان خروار خروار ناراحتی های کوه شده ام
خودم را در گریه پیدا میکنم
به صورت رنگ پریده و دستان لرزانم نگاه میکنم
خودم را سخت در بر گرفته‌م
قطرات اشک صورتم را پناه گرفته اند
از چشمانم قل می خوردندو میان گودی گونه هایم جا خوش میکنند
سیب گلویم تند تند بالا پایین میشود
سایه ی نحس دلتنگی روی لحظه هایم افتاده است
به خودم که می آیم
فکر...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین