معرفی شهرستان خور و بیابانک

FaTeMeH QaSeMi · 6/3/21

به نام خدا
شهر خور (به انگلیسی:khoor) مرکز شهرستان خور و بیابانک در ۳۹۰ کیلومتری شرق شهر اصفهان واقع است. آب و هوای این منطقه تا ۵۰+ رسیده به خاطر همین این روستا منبع خرما و گندم هست.جغرافی دانان نخستین جهان اسلام چون ابن خردادبه و اسطخری و مقدسی و به دنبال آنها ناصرخسرو از خور و بیابانک با نام سه ده یاد کرده‌اند که عبارتند از: بیاذق (بیاذه)، جرمق (گرمه) و ارابه (اردیب ). به گفته اینان روستاهای مزبور بر سر راه اصفهان به نیشابور قرار گرفته بودند.در دوره قاجاریه خور و بیابانک را قرای سبعه می‌گفتند و بنا به نوشته اعتمادالسلطنه در مرآت البلدان این قراء عبارت بودند از: خور، جندق، فرخی، مهرجان، بیاضه، اردیب و گرمه.از نوشته‌های مورخین و جغرافیدانان چنین بر می‌آید که منطقه خور و بیابانک به تناوب جزیی از استان یزد، خراسان، قومس (سمنان) به‌شمار می‌رفته‌است. در قرن چهارم و پنجم هجری از توابع خراسان و یزد و در دوران صفویه و قاجاریه از توابع یزد و سمنان بوده‌است. اسناد راهگشا در این مورد، سفرنامه ناصر خسرو، نزهه القلوب حمدالله مستوفی قزوینی، احسن التقاسیم مقدسی، المسالک و الممالک استخری، معجم البلدان یاقوت حموی، صوره الارض ابن حوقل و… می‌باشد.در منطقه خور و بیابانک ۱۲۶ آبادی بزرگ و کوچک وجود دارد. روستاهای بخش خور از نوع متراکمند و خانه‌ها در مظهر قنات چشمه یا در راستای جوی آب پیش رفته‌اند. چنان‌که در شهر خور بافت قدیمی بر روی کانال قنات دهزیر بنا گشته‌است. مواد و مصالح خانه‌های روستایی از گِل و خشت و سقف خانه‌ها، گنبدی یا تخ.ت با اندود کاهگل است. در دوران معاصر خانه‌ها به سبک و سیاق شهرهای بزرگ ساخته می‌شود.روستای اردیب مقر فرمانروایی منطقه بوده و دارای آثار و اماکن قدیمی من جمله خانه‌های قدیمی دیوانخانه اسماعیل خان عرب عامری، خانه خلوت سهام السلطنه، خانه محمدرضابیک زفرقندی، خانه محمدابراهیم بیک زفرقندی و… می‌باشد.در تپه‌های باستانی روستای ایراج که در سالهای اخیر مورد اکتشاف قرار گرفته‌است اشیایی با قدمت ۴۵۰۰ سال تا ۵۰۰۰ سال بدست آمده و این تپه‌ها به ثبت میراث فرهنگی استان اصفهان رسیده‌است.همچنین قبرستان گبرهای ایراج، دخمه ایراج و، قلعه‌های بیاضه، گرمه و ایراج، همچنین قبرستان کشته‌های گرمه و آثار دیگر نشان دهنده قدمت شهرستان خورو بیابانک می‌باشد.مردم خور به گویش خوری با یکدیگر خرف میزنند.
منبع: ویکی پدیا

FaTeMeH QaSeMi · 6/3/21

تقسیمات کشوری:
خور و بیابانک شامل دهستان‌های خرمدشت، ابراهیم آباد، جعفرآباد،اردیب، ایراح، گرمه، بازیاب، بیاضه، مصر، عروسان، هفتومان، مهرجان و چاهملک می‌باشد
محصولات و تولیدات کاشت و داشت و برداشت پسته ابتدا در خرمدشت در سیزده کیلومتری شهر خور توسط برادان توکل بنیان گذاشته شد و سپس در سایر روستاهای این شهرستان و شهرستان نائین به شکل گسترده‌ای گسترش یافت.[۲][۳]همچنین شترداری به شکل وسیعی در این شهرستان رواج دارد.[۳] کارخانه پتاس خور بزرگترین در نوع خود در ایران و یکی از معدود کارخانه‌های تولید پتاس در جهان است.[۴] همچنین خرما محصول دیگر شهر خور است.
گردشگری:
روستاهای مصر، گرمه، آبگرم، جندق،مهرجان، اردیب، ایراج و بیاضه از جاذبه‌ها مهم گردشگری و اکوتوریسم در این شهرستان است. همچنین دریاچه نمک خور یکی از جاذبه‌های گردشگری آن به شمار می‌آید.[۶][۷] همنچنین بنای امازاده سید داوود شهر خور نیز یک جاذبه گردشگری آن است.
مشاهیر:
استاد حبیب یغمایی شاعر و نویسنده وصاحب امتیاز مجله مشهور یغما زاده شهر خور است و مقبره او خارج از قبرستان شهر خور و در مجاورت آن قرار دارد. یغمای جندقی از شعرا و مشهورترین مرثیه سرایان و هجو سرایان ایرانی نیز از این خطه است و شمای مقبری او در مجاورت امامزاده سید داوود شهر خور است. شهر خور شاعران محلی زیادی نیز دارد و ادبیات در آن بسیار ارج داشته است.

قنات‌های خور و چشمه دریاشور:

کلاغو یا کلاگو: قنات کلاغو که یکی از طولانی‌ترین قنات‌های ایران است در مسیری ۷۲۰۰ متری از مادرچاه تا خور کشیده شده و قدمتی ۹۰۰ ساله دارد به عقیده اهالی حفرکنندهٔ این قنات «میرکلان» نامی بوده‌است.
دهزیر: قنات دهزیر که از پرآب‌ترین قنات‌های کویری است حدود ۴۰۰۰ متر از خور فاصله داشته و قدمت آنه به بیش از ۱۰۰۰ سال می‌رسد و دارای ۶۵ حلقه چاه می‌باشد و از زیر شهر می‌گذرد و اهالی با حفر پایاب به آب آن دسترسی داشته‌اند. پایاب‌ها که زمانی نمادی از شهر خور بود طی چند سال گذشته به مرور توسط شهرداری مسدود گردیده‌است و در حال حاضر پایاب لرد، یکی از معدود پایاب‌های باقی‌مانده می‌باشد که در فلکه مرکزی شهر (میدان امام خمینی) قرار دارد مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
شورو یا غفورآباد: قدیمی‌ترین قناتی است که در خور حفر گردیده و بعدها توسط شخصی به نام غفور مرمت گردیده‌است؛ و به نظر می‌رسد در حال حاضر اثری از آن‌ها باقی نمانده‌است.
چشمه دریاشور: این چشمه بر روی تپه‌ای به نام قل هو الله (سر -) قرار دارد و آب مورد نیاز بخشی از کشتخوان دشت خور را فراهم می‌کند. برای استحمام نیز کاربرد دارد.

پوشش‌های گیاهی مهl

بادام تلخ: در گویش خوری «سِریت» تلفظ می‌شود. مغز بادام تلخ را برای از بین بردن سم آن چندین بار در آب می‌جوشانند. موژو نام دیگری است که به این درخت می‌دهند. از چوب آن برای تهیه بیل، کلنگ، عصا و زغال استفاده می‌شود و از شاخه‌های آن سبد بافته می‌شود. از ریشهٔ آن که به روس معروف است برای دباغی پست مشک استفاده می‌کنند.
تاغ:
- تاغ زرد: درختی با تنه قطور و انشعاباتی با رنک سبز روشن.
- تاغ سیاه: شبیه تاغ زرد با ساقه‌ای محکم‌تر.
گز:
- سرخه گز: با رنگ سبز متمایل به قرمز با برگ‌های باریک و رشته مانند.
- شوره گز: با رنک سبز متمایل به سفید و برای استفاده احشام آن را در آب می‌شویند تا شوری آن از بین برود.
- کوره گز: بزرگتر از ۲ گز دیگر است و برای دام مناسب نیست و برای جلوگیری از نفوذ شن در مزارع بکار می‌رود.
اشنان (اشنون - اشنیان)*[۲]: این گیاه از خانواده اسفناجیان و بوته‌ای می‌باشد و ارتفاع آن تا ۱۵۰ سانتی‌متر هم می‌رسد. برگ رسیدهٔ آن را آسیاب کرده و به عنوان پودر رختشویی بکار می‌ببرند.
منبع: ویکی پدیا

FaTeMeH QaSeMi · 6/3/21

اشخاص معروف:

حبیب یغمایی
یغمای جندقی

آثار تاریخی:
در خور از دوران گذشته آثار زیادی بر جای نمانده‌است. در نیم فرسنگی خور (تقریباً ۴ کیلومتر) کوهی معروف به نام پشت قد پا قرار دارد که بر فراز آن ویرانه‌ای دیده می‌شود و در نزدیکی آن محلی به نام شکم اسب وجود دارد که عامه اعتقاد دارند که اسب علی در آنجا خوابیده و این فرورفتگی را ایجاد کرده‌است. بنا به گفته فره وشی محل گذراندن مردگان زردشتی بوده‌است.کمی دورتر از پشته قدم پا در کوه‌های هُونو (Hunu) یک رگه سفید از قله کوه تا پایین امتداد دارد که گویند یکی از مقدسین مشغول ساییدن کشک بوده که کاسه کشک او فروریخته‌است.
قلعه گبرها: در شرق خور قلعه‌ای به نام قلعه گبرها وجود داشته‌است و بنا به گفته چند تن از کشاوزان سالخورده در حدود هشتاد سال پیش بقایای آن را تخریب کرده‌اند و از خاک آن برای زمین کشاورزی استفاده کرده‌اند.
گنبد امامزاده سید داود: شاه عباس در مسافرتی که از اصفهان به مشهد از خور گذشته و یکی از همراهان خود به نام سید داود را که نسبش به موسی کاظم رسیده‌است برای هدایت مردم در آنجا گماشته‌است. فرم قدیمی گنبد و غرفه‌های اطراف آن نشانگر معماری دوره صفویه است. از نظر فرم همانند گنبدمسجد شیخ لطف‌الله(اصفهان) است. ویژگی مهم این گنبد آن است که بدون استفاده از خشت و گل پخته استفاده شده‌است. این گنبد اکنون در زیر گنبد جدیدی که بر روی آن ساخته شده‌است پنهان است.
حوض شاه: آب انباری که بنای آن را به شاه عباس نسبت می‌دهند. مصالح بکار رفته در آن قلوه سنگ و ساروج است.
قلعه حاج عبدالغفور: در حال حاضر در خور قلعه‌ای نیست و تنها یک برج نیم استوانه‌ای آن به جای مانده‌است. حاج عبدالغفور در اواخر دوره زندیه حاکم خور بوده‌است وی برای تأمین آب قلعه قنات غفور آباد را احداث کرد. اهالی خور این قنات را شورو (Shuru) می‌گویند. این قنات در اردیبهشت سال ۱۳۵۸در اثر سیل ویران گشت.
مسجد عرب‌ها: تاریخ بنا معلوم نیست. اکنون جزء آثار ثبت شده شهرستان خور در میراث فرهنگی است.
مسجدجامع: در قرن سبزدهم هجری در زمان محمدشاه قاجار به دستور نوروز علیخان فرینانی حاکم خور بنا شده‌است. این مسجد در اردیبهشت ۱۳۵۸ در اثر سیل ویران شد و به طرز دیگری ساخته شد. هم‌اکنون نیز ساختمان جدید آن در دست احداث است.
مسجد تارو(Taru): تاری در زبان ترکی به معنای خداست، مسجد تارو یا مزگت(Mazgat) تارو یعنی مسجد کوچک خدا زیرا چندان وسعتی نداشته. قدیمی‌ترین مسجد ایران هم تاریخانه دامغان است. مسجد اصلی داخل حصار خور بوده و بعدها بیرون حصار قسمتی بدان افزوده‌اند و آن را با راهرویی به یکدیگر متصل کرده‌اند. اکنون این مسجد بافت قدیمی خود را ندارد.
منبع: ویکی پدیا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

معرفی شهرستان خور و بیابانک

FaTeMeH QaSeMi

مدیر ارشد رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

FaTeMeH QaSeMi

مدیر ارشد رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

FaTeMeH QaSeMi

مدیر ارشد رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین