- عضویت
- 28/3/20
- ارسال ها
- 962
- امتیاز واکنش
- 4,223
- امتیاز
- 278
- محل سکونت
- Bookland
- زمان حضور
- 80 روز 11 ساعت 24 دقیقه
نویسنده این موضوع
منبع: ویکی پدیا
بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) با سرواژه PD برای نخستین بار توسط دانشمند بریتانیایی جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.
این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که همهگیری آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده میشود. همهگیری آن در همه مناطق جهان یکسان است. بهطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلولهای ترشحکننده مادهای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی است) و تجمع آلفا-سینوکلئین رخ میدهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غدههای قاعدهای مغز موجب نشانههای لرزش، سفتی عضلات، و کندی حرکات میشود.
اگرچه علت بروز این بیماری کاملا مشخص نیست، اما مشخص شده که، هردو فاکتورهای ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. از این میان میتوان به فاکتورهایی مانند افزایش سن، پیشینه خانوادگی ابتلا به بیماری پارکینسون،جهشهای ژنتیکی، جنسیت، قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات، برخی داروها و پیشینه آسیب و جراحت مغز به عنوان عوامل بروز این بیماری اشاره کرد.
پژوهشهای پیشین نشان میدهند که ۱۵ درصد بیماران دارای پیشینه خانوادگی ابتلا به این بیماری هستند. همچنین حدود ۵ تا ۱۰ درصد مبتلایان به پارکینسون دارای جهش ژنتیکی در یکی از جایگاههای ژنی دخیل در بروز این بیماری هستند.
از رایج ترین جهشهای ژنتیکی شناخته شده در بیماران مبتلا به پارکینسون با پیشینه خانوادگی، جهش در پروتئین Leucine-rich repeat kinase 2) LRRK2) است.
پروتئین LRRK2:
پروتئین بزرگ چند دومینی شامل دومین GTPase و کینازی است که در بافتهای گوناگون به ویژه کلیه و مغز بیان میشود. این پروتئین به دلیل داشتن دمینهای گوناگون عملکردهای متعددی را در سلول برعهده دارد. پژوهشهای فراگیر نشان میدهد که ٪۴ بیماران میتلا با وراثت آتوزوم غالب دارای جهش در ژن LRRK2 هستند. از زمانی که ژن LRRK2 کشف شده، دانشمندان همواره به دنبال آن بودند که دریابند چگونه جهش در این ژن میتواند به بروز پارکینسون منجر شود. در پژوهشی روی موشها، پژوهشگران دریافتهاند که ژن LRRk2 برای زنده ماندن نورونهای حاوی دوپامین که در بیماری پارکینسون بیشترین آسیب را میبینند، ضروری است.
LRRK2 به همراه پروتئین LRRK1 در مغز یافت میشود. جهش در LRRK2 به تنهایی، میتواند همگام با افزایش سن، نشانههای بروز پارکینسون و آسیبهای مغزی را در انسان ایجاد کند. اما در موشها،به دلیل نقش جبرانی یا مکمل پروتئین LRRK1، جهش و یا نبود LRRK2 به مرگ این موشها نمیانجامد. بنابراین پژوهشهای روی موشها نشان میدهد که جهش در LRRK2، از طریق افزایش تجمع آلفا- سینوکلئین براثر اختلال در مسیرهای هموستاز پروتئین میتواند در بروز بیماری پارکینسون نقش داشته باشد.
پارکینسون بر پایه دو نشانه یا بیشتر از چهار نشانه اصلی بیماری مشخص میشود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار نشانه اصلی را تشکیل میدهند.
در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اعضای ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان میکند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست میگیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزشهای شدید انـ*ـدام به ویژه به هنگامی که میخواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.
چهار نشانه شایع بیماری: ۱) ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت) ۲) آرام شدن حرکت (برادیکینزیا / Bradykinesia) ۳) سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن و ۴) تعادل بد (تعادل ضعیف) هستند.
در حالی که دو یا بیشتر از این نشانهها در بیمار دیده شود، مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود تشخیص پارکینسون داده میشود. مگر اینکه نشانههای دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.
بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) با سرواژه PD برای نخستین بار توسط دانشمند بریتانیایی جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.
این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که همهگیری آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده میشود. همهگیری آن در همه مناطق جهان یکسان است. بهطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلولهای ترشحکننده مادهای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی است) و تجمع آلفا-سینوکلئین رخ میدهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غدههای قاعدهای مغز موجب نشانههای لرزش، سفتی عضلات، و کندی حرکات میشود.
اگرچه علت بروز این بیماری کاملا مشخص نیست، اما مشخص شده که، هردو فاکتورهای ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. از این میان میتوان به فاکتورهایی مانند افزایش سن، پیشینه خانوادگی ابتلا به بیماری پارکینسون،جهشهای ژنتیکی، جنسیت، قرار گرفتن در معرض سموم دفع آفات، برخی داروها و پیشینه آسیب و جراحت مغز به عنوان عوامل بروز این بیماری اشاره کرد.
پژوهشهای پیشین نشان میدهند که ۱۵ درصد بیماران دارای پیشینه خانوادگی ابتلا به این بیماری هستند. همچنین حدود ۵ تا ۱۰ درصد مبتلایان به پارکینسون دارای جهش ژنتیکی در یکی از جایگاههای ژنی دخیل در بروز این بیماری هستند.
از رایج ترین جهشهای ژنتیکی شناخته شده در بیماران مبتلا به پارکینسون با پیشینه خانوادگی، جهش در پروتئین Leucine-rich repeat kinase 2) LRRK2) است.
پروتئین LRRK2:
پروتئین بزرگ چند دومینی شامل دومین GTPase و کینازی است که در بافتهای گوناگون به ویژه کلیه و مغز بیان میشود. این پروتئین به دلیل داشتن دمینهای گوناگون عملکردهای متعددی را در سلول برعهده دارد. پژوهشهای فراگیر نشان میدهد که ٪۴ بیماران میتلا با وراثت آتوزوم غالب دارای جهش در ژن LRRK2 هستند. از زمانی که ژن LRRK2 کشف شده، دانشمندان همواره به دنبال آن بودند که دریابند چگونه جهش در این ژن میتواند به بروز پارکینسون منجر شود. در پژوهشی روی موشها، پژوهشگران دریافتهاند که ژن LRRk2 برای زنده ماندن نورونهای حاوی دوپامین که در بیماری پارکینسون بیشترین آسیب را میبینند، ضروری است.
LRRK2 به همراه پروتئین LRRK1 در مغز یافت میشود. جهش در LRRK2 به تنهایی، میتواند همگام با افزایش سن، نشانههای بروز پارکینسون و آسیبهای مغزی را در انسان ایجاد کند. اما در موشها،به دلیل نقش جبرانی یا مکمل پروتئین LRRK1، جهش و یا نبود LRRK2 به مرگ این موشها نمیانجامد. بنابراین پژوهشهای روی موشها نشان میدهد که جهش در LRRK2، از طریق افزایش تجمع آلفا- سینوکلئین براثر اختلال در مسیرهای هموستاز پروتئین میتواند در بروز بیماری پارکینسون نقش داشته باشد.
پارکینسون بر پایه دو نشانه یا بیشتر از چهار نشانه اصلی بیماری مشخص میشود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار نشانه اصلی را تشکیل میدهند.
در مراحل اولیه بیماری، ارتعاش اعضای ملایم و معمولاً در یک طرف بدن وجود دارد و احتیاجی نیز به درمان ندارد اما با پیشرفت بیماری فردی که دست لرزان خود را در جیب یا پشت خود پنهان میکند یا چیزی را برای کنترل ارتعاش مدام در دست میگیرد، دیگر قادر به پنهان کردن لرزشهای شدید انـ*ـدام به ویژه به هنگامی که میخواهد تمرکز بیشتری به خود دهد نیست.
چهار نشانه شایع بیماری: ۱) ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت) ۲) آرام شدن حرکت (برادیکینزیا / Bradykinesia) ۳) سختی حرکت (و خشک شدن) دست و پا یا بدن و ۴) تعادل بد (تعادل ضعیف) هستند.
در حالی که دو یا بیشتر از این نشانهها در بیمار دیده شود، مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود تشخیص پارکینسون داده میشود. مگر اینکه نشانههای دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند.
بیماری پارکینسون
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر: