- عضویت
- 6/2/20
- ارسال ها
- 7,644
- امتیاز واکنش
- 13,283
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 82 روز 4 ساعت 42 دقیقه
اشاره
ترجمه، بر اصول و مهارت‌هایی استوار است و آشنایی با هر دو زبان (مبدأ و مقصد) در ترجمه ضروری است. به‌علاوه، ترجمه به تمرین و ممارست فراوان و دامنه لغت نیاز دارد. یعنی مترجم نه‌تنها یک متن، بلکه متون بسیاری را ترجمه کرده تا مترجمی ماهر و زبردست شده است. علاوه بر این موارد، شناخت زمان فعل‌ها، اصطلاحات و حروف تأثیرگذار و توجه به جزئیات (معنی اسم‌های مفرد، مثنی و جمع بودن آنها)، ضمایر و ... از ضروریات ترجمه است.
ماضی:
عبارت‌های عربی گاهی دارای دو یا چند جمله هستند. چنانچه در جمله اول «فعل ماضی» و در جمله دوم بعد از آن نیز «فعل ماضی» بیاید، فعل ماضی دوم در ترجمه فارسی به صورت «ماضی بعید» خواهد آمد؛ البته اکثراً فعل دوم همراه با «قد» است.
•اشتریت کتابا قد رایته فی مکتبه المدرسه: «کتابی خریدم که آن را در کتابخانه مدرسه دیده بودم.»
مضارع:
بر انجام کار در زمان حال دلالت دارد و معادل «حال ساده فارسی» است.
•یهاجر سرب من الطیور فی الشتاء الی المناطق الحارّه: «دسته‌ای از پرندگان در زمستان به مناطق گرمسیری مهاجرت می‌کنند.»
مضارع التزامی:
فعل در ترجمه فارسی با حرف «بـ + بن مضارع» می‌آید؛ هرچند در بعضی از فعل‌ها، «ب» هنگام ترجمه در معنا نهفته است. مواضعی برای ترجمه مضارع به صورت التزامی وجود دارد که در زیر می‌آیند:
1. «أن، حتّی، کی (لکی)، اذن- ل ناصبه و لَن» که از حروف ناصبه فعل مضارع هستند، قبل از فعل مضارع می‌آیند، آخر آن را منصوب می‌کنند، معنا و ترجمه فعل را به «مضارع التزامی فارسی» تغییر خواهند داد. البته لن آینده منفی می‌سازد.
•یجب علی‌الانسانِ أن یحاول للاستفاده من النّعم الالهیه فی حرکته نحو الکمال: انسان باید برای استفاده از نعمت‌های الهی در حرکتش به سویکمال تلاش کند.
2. «ان، من، ما، أینما و ...» حروف شرط و از عامل‌های جزم دو فعل هستند. فعل مضارع یا ماضی را که بلافاصله بعد از این حروف می‌آید و مجزوم است، فعل شرط گویند. به فعل دوم نیز که مضارع یا ماضی است و بلافاصله یا با فاصله بعد از آن می‌آید، جواب شرط گویند.
فعل شرط یا همان فعل اول، ماضییا مضارع، در ترجمه فارسی به صورت «مضارع التزامی» می‌آید:
•من ینظر فی عیوب الأخرین ینس عیوب نفسه: هر کس در عیب‌های دیگران بنگرد، عیب‌های خویش را فراموش می‌کند.
3. «لو» به معنی«اگر» حرف شرط غیرجازم است، یعنی آخر فعل مضارع را تغییر نمی‌دهد و مجزوم نمی‌کند. ولی معنی مضارع بعد از آن به صورت مضارع التزامی خواهد آمد.
•لو تنظرین الی الکائنات حولک بدقئ .... : اگر به دقت به موجودات اطراف خود بنگری ....
•- ولو-، -و ان- در وسط جمله به معنی «اگرچه، هر چند که» ترجمه می‌شود.
•قولوا الحق و لو علی انفسکم: حق را بگوئید، هر چند که به ضررتان باشد.
4. خبر لعل، اگر فعل مضارع باشد نیز به صورت مضارع التزامی ترجمه می‌شود.
•لیت الانسان یتامّل فی جمیع الکائنات المسخره له و یدرک سر جمالها. کاش انسان در تمام موجودات که برای او مسخر شده دقت نماید و راز زیبایی آنها را درک کند.
منبع: رشد آموزش قرآن و معارف
ترجمه، بر اصول و مهارت‌هایی استوار است و آشنایی با هر دو زبان (مبدأ و مقصد) در ترجمه ضروری است. به‌علاوه، ترجمه به تمرین و ممارست فراوان و دامنه لغت نیاز دارد. یعنی مترجم نه‌تنها یک متن، بلکه متون بسیاری را ترجمه کرده تا مترجمی ماهر و زبردست شده است. علاوه بر این موارد، شناخت زمان فعل‌ها، اصطلاحات و حروف تأثیرگذار و توجه به جزئیات (معنی اسم‌های مفرد، مثنی و جمع بودن آنها)، ضمایر و ... از ضروریات ترجمه است.
ماضی:
عبارت‌های عربی گاهی دارای دو یا چند جمله هستند. چنانچه در جمله اول «فعل ماضی» و در جمله دوم بعد از آن نیز «فعل ماضی» بیاید، فعل ماضی دوم در ترجمه فارسی به صورت «ماضی بعید» خواهد آمد؛ البته اکثراً فعل دوم همراه با «قد» است.
•اشتریت کتابا قد رایته فی مکتبه المدرسه: «کتابی خریدم که آن را در کتابخانه مدرسه دیده بودم.»
مضارع:
بر انجام کار در زمان حال دلالت دارد و معادل «حال ساده فارسی» است.
•یهاجر سرب من الطیور فی الشتاء الی المناطق الحارّه: «دسته‌ای از پرندگان در زمستان به مناطق گرمسیری مهاجرت می‌کنند.»
مضارع التزامی:
فعل در ترجمه فارسی با حرف «بـ + بن مضارع» می‌آید؛ هرچند در بعضی از فعل‌ها، «ب» هنگام ترجمه در معنا نهفته است. مواضعی برای ترجمه مضارع به صورت التزامی وجود دارد که در زیر می‌آیند:
1. «أن، حتّی، کی (لکی)، اذن- ل ناصبه و لَن» که از حروف ناصبه فعل مضارع هستند، قبل از فعل مضارع می‌آیند، آخر آن را منصوب می‌کنند، معنا و ترجمه فعل را به «مضارع التزامی فارسی» تغییر خواهند داد. البته لن آینده منفی می‌سازد.
•یجب علی‌الانسانِ أن یحاول للاستفاده من النّعم الالهیه فی حرکته نحو الکمال: انسان باید برای استفاده از نعمت‌های الهی در حرکتش به سویکمال تلاش کند.
2. «ان، من، ما، أینما و ...» حروف شرط و از عامل‌های جزم دو فعل هستند. فعل مضارع یا ماضی را که بلافاصله بعد از این حروف می‌آید و مجزوم است، فعل شرط گویند. به فعل دوم نیز که مضارع یا ماضی است و بلافاصله یا با فاصله بعد از آن می‌آید، جواب شرط گویند.
فعل شرط یا همان فعل اول، ماضییا مضارع، در ترجمه فارسی به صورت «مضارع التزامی» می‌آید:
•من ینظر فی عیوب الأخرین ینس عیوب نفسه: هر کس در عیب‌های دیگران بنگرد، عیب‌های خویش را فراموش می‌کند.
3. «لو» به معنی«اگر» حرف شرط غیرجازم است، یعنی آخر فعل مضارع را تغییر نمی‌دهد و مجزوم نمی‌کند. ولی معنی مضارع بعد از آن به صورت مضارع التزامی خواهد آمد.
•لو تنظرین الی الکائنات حولک بدقئ .... : اگر به دقت به موجودات اطراف خود بنگری ....
•- ولو-، -و ان- در وسط جمله به معنی «اگرچه، هر چند که» ترجمه می‌شود.
•قولوا الحق و لو علی انفسکم: حق را بگوئید، هر چند که به ضررتان باشد.
4. خبر لعل، اگر فعل مضارع باشد نیز به صورت مضارع التزامی ترجمه می‌شود.
•لیت الانسان یتامّل فی جمیع الکائنات المسخره له و یدرک سر جمالها. کاش انسان در تمام موجودات که برای او مسخر شده دقت نماید و راز زیبایی آنها را درک کند.
منبع: رشد آموزش قرآن و معارف
فنون و مهارت های ترجمه در زبان عربی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
