- عضویت
- 25/10/20
- ارسال ها
- 1,158
- امتیاز واکنش
- 17,924
- امتیاز
- 323
- محل سکونت
- رمان ۹۸
- زمان حضور
- 59 روز 6 ساعت 34 دقیقه
تاریخچه
بین قرون ۶ و ۸ ام، آنچه که هم اکنون به نام بلاروس نامیده می‌شود تحت سکونت اسلاوها قرار داشت، که هنوز هم بر آن کشور سیطره دارند. کم‌کم اسلاوهای قدیمی شرق شروع به برقراری ارتباط با ورنجیان‌ها نمودند و کشوری را تحت عنوان روسیه تشکیل دادند، که عمدتاً نواحی اطراف پولاتسک نوین امروزی در بخش شمالی آن کشور در بر می‌گیرد . در قرن ۱۳ ام، این کشور به نحو ناهنجاری تحت تاثیر حمله مغولها قرار گرفت، و نهایتاً بخش‌هایی از روسیه توسط دوک نشین بزرگ لیتوانی بلعیده (تصرف) شد. سرزمین‌های اصلی این دوک نشین شامل نواحی اطراف شهرهای کرناوه، تراکای، ویلنیوس، بودند، اما خود دوک نشین اغلب در حال نبرد بود و فتوحات مشهوری را علیه مغولها در شرق، ترکها در جنوب و سرداران تیوتونیک در غرب داشتند . تا قرن ۱۵ ام، دوک نشین بزرگ لیتوانی تا بخش عمده‌ای از اروپای باختری، از دریای بالتیک تا دریای سیاه گسترش یافت
در ۲ فوریه ۱۳۸۶، دوک بزرگ لیتوانی، ولادسلاو دوم جوگایلا، پادشاه لهستان شد، و دوک نشین بزرگ را با لهستان در یک اتحادیه شخصی تحت کنترل یک حکومت درآورد. این اتحادیه شخصی نهایتاً به ایجاد همسود لهستان-لیتوانی، یک کشور جدید در سال ۱۵۶۹، منجر گردید. اما، تا سال ۱۷۹۵، این کشور تقسیم شد و بر مبنای تقسیمات همسود لهستان-لیتوانی از طریق الحاق روسیه امپراتوری، پروسیا و اتریش به هم پیوست. مناطق بلاروس تا زمان اشغال آن به وسیله آلمان طی جنگ جهانی اول به عنوان بخشی از قلمرو روسیه باقی ماند.
نخستین بار بلاروس استقلال خود را در ۲۵مارس ۱۹۱۸ با تشکیل جمهوری خلق بلاروس اعلام نمود. اما این جمهوری، عمر کوتاهی داشت، و حکومت آن به زودی پس از خروج آلمان سرنگون شد. در سال۱۹۱۹، بلاروس به بلاروسیه( SSR) جمهوری سوسیالیست بلاروسیه شوروی (BSSR) تبدیل شد، و پس از اشغال لیتوانی شرقی از سوی روسیه، در جمهوری سوسیالیست لیتوانی-بلاروسیه شوروی ادغام شد. پس از پایان جنگ لهستان-شوروی در سال ۱۹۲۱، سرزمین‌های بلاروس میان لهستان و بلاروسیه تازه تاسیس SSR تقسیم گردید، که یک عضو بنیادی اتحاد شوروی جمهوری‌های سوسیالیست اتحاد شوروی در سال ۱۹۲۲ شد. در سپتامبر ۱۹۳۹، اتحاد شوروی در نتیجه معاهده مولوتف-ریبنتروپ، به سرزمین بلاروس تحت کنترل لهستان پیوست شد.
در سال۱۹۴۱، آلمان نازی عملیات بارباروسا را با حمله به اتحاد شوروی انجام داد. بلاروس به زودی پس از آن تسخیر شد، و اشغال بلاروس توسط آلمان نازی باقیمانده در دست نازی‌ها تا سال ۱۹۴۴ ادامه یافت. بیشتر زیرساخت‌های کشور نابود شد و بخش عمده‌ای از جمعیت آن در حمله آلمان کشته شدند. مردم یهودی بلاروس نیز طی واقعه هولوکاست دچار فاجعه شدند. این موضوع تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت تا این که جمعیت مردم بلاروس به سطح پیش از جنگ رسید. اما جمعیت یهودیان هرگز ترمیم نشد.
پس از پایان جنگ، بلاروسیه، یکی از ۵۱ امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود . بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه‌ای را به دنبال داشت. در طی این زمان، بلاروس به مرکز اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد . افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری سوسیالیست فدراتیو روسیه شوروی به این کشور گردید.
طی دوران ژوزف استالین، سـ*ـیاست روسی کردن برای " حفاظت " SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد.این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین شد. این سـ*ـیاست شامل اعزام روس‌ها از نقاط گوناگون اتحاد شوروی و قرار دادن آن‌ها در نقاط کلیدی داخل حکومت SSR بلاروسیه بود. استفاده رسمی از زبان بلروسی و دیگر جنبه‌های فرهنگی نیز به سـ*ـیاست‌های اتحاد شوروی مسکو محدود می‌شد. پس از مرگ استالین در سال۱۹۵۳، جانشین او، نیکیتا خروشچف به برنامه روسی سازی ادامه داد، پایتخت SSR بلاروسیه را شهر مینسک قرار داد که هرچه همه ما زودتر به روسی صحبت کنیم، باید زودتر کمونسیم را برقرار نماییم.
در سال۱۹۸۶، بخشی از بلاروس تحت تاثیر انفجار نیروگاه چرنوبیل قرار گرفت که حادثه در همسایگی اوکراین رخ داد . زمانی که نخست وزیر شوروی میخائیل گورباچف شروع به اجرای برنامه پرستوریکای خود نمود، مردم بلاروس با فرستادن نامه‌ای به وی در دسامبر۱۹۸۶، درباره نزول فرهنگ خود شرح دادند. این رخداد از سوی مورخین ، "چرنوبیل فرهنگی ۱ " نام گذاری شده است.
در ژوئن۱۹۸۸، گورهای دسته جمعی در شهر کوراپاتی کشف گردید. بنا به ادعا آن‌ها، این گورها در حدود ۲۵۰هزار نفر از قربانیان (دوره) استالین را در خود جای می‌داد. برخی اظهار می‌نمایند که این کشف گواهی بر این مسئله است که دولت شوروی تلاش می‌نموده که مردم بلاروسی را از بین ببرد و همین موجب شده تا برخی از آن‌ها خواهان استقلال شوند.
بلاروس در ۲۷ ژوئیه ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام نمود، و در ۲۵اوت ۱۹۹۱، BSSR با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسماً به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس درمقام رهبری بلندپایه بلاروس گردید. ششکویچ، در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در ۸ دسامبر۱۹۹۱ در بلاوژسکایا پوشچا در همایشی رسماً انحلال اتحاد شوروی و تشکیل همسود کشورهای مستقل را اعلام نمودند. تا سال ۱۹۹۴، کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می‌شد، که مورد انتقاد دولت‌های غربی، (گروه) ناظر حقوق بشر، و دیگر سازمان‌های غیردولتی غربی به خاطر سـ*ـیاست‌های داخلی خود به سبک اتحاد شوروی پیشین، واقع شد. از سال ۲۰۰۵، به نظر می‌رسد که جنبشی در بلاروس به سوی اتحاد دوباره با روسیه صورت گرفته باشد. در نوامبر۲۰۰۵، یک پیش نویس از قانون اساسی برای تصویب به هردو (رئیس جمهور) ولادیمیر پوتین و لوکاشنکو تسلیم شده است.
این حرکت، در کنار دیگر موارد، بخشی از طرح ۱۹۹۶ بود که توسط لوکاشنکو و رئیس جمهور پیشین روسیه، بوریس یلتسین برای ایجاد اتحادیه روسیه و بلاروس انجام گرفت.
موقعیت جغرافیایی
جمهوری بلاروس، اروپائی ترین بخش شوروی سابق، از شمال شرقی و شرق به روسیه، از شمال و شمال غربی به جمهوری های لیتوانی و لتونی، از جنوب به اوکراین و از غرب به لهستان محدود می باشد. مساحت سرزمين بلاروس 207600 کيلومتر مربع بوده که سه برابر مجموع خاک بلژيک و هلند مي‌باشد. اين کشور در 160 مايلي درياي بالتيک قرار دارد. بلاروس سرزمين همواري است که تقريبا يک سوم از خاک آن پوشيده از جنگل مي باشد. سرزمين هموار بلاروس در ارتفاع 180 متري سطح دريا قرار دارد و بلندترين نقطه اين کشور (کوه دزیارژینسکایا) در ارتقاع 370 متري بالاي سطح دريا واقع شده است. جنگل‌ها ٪۳۴ کل مناظر اين کشور را پوشانده اند و محصولات جنگلی را يکی از پر رونق‌ترين منابع طبيعی برای اين سرزمين می‌کنند. ديگر منابع طبيعی که می‌توان در بلاروس يافت شامل ذخاير ذغال سنگ نارس، مقادير اندکی نفت و گاز طبيعی، گرانيت، دولوميت، سنگ آهک، خاک رسوبی (آهک دار)، گل سفيد، ماسه، شن و خاک رس می‌شود.
جمهوري بلاروس از جايگاه ژئوپوليتيکي و جفرافيايي ممتازي در شرق اروپا برخوردار است و در مسير عبور راه آهن، جاده هاي اتومبيل رو، خطوط لوله نفت و گاز و سيستم هاي ارتباطي بين غرب و شرق اروپا و کشورهاي آسيايي قرار دارد.
سرزمين بلاروس به وسيله يکي از مهمترين بزرگراه هاي اروپا که کوتاه ترين مسير اتصال مناطق شرقي و مرکزي بلاروس به غرب اروپا است، تقسيم شده است.
فاصله بين مينسک تا ويلنيوس(ليتواني) 184 کيلومتر، تا ريگا(لتوني) 468 کيلومتر، تا ورشو(لهستان) 558 کيلومتر، تا کي‌يف(اکراين) 545 کيلومتر، تا مسکو 706 کيلومتر و تا برلين 1060 کيلومتر مي باشد. فاصله غرب تا شرق بلاروس 650 و از شمال تا جنوب اين کشور 560 کيلومتر مي باشد.
آبراه هاي بلاروس قبل از هر چيز بيانگر تاريخ اين کشور مي باشند. تعداد 10800 درياچه بلاروس، مهاجرين اوليه را به خود جلب کرده اند. رود دنيپر بازرگانان دوران باستان و وايکينگ هاي ماجراجو را قادر مي‌ساخت تا به سمت جنوب يعني به کينسا و بيزانس حرکت نمايند و رود دوينا نيز دسترسي به مناطق درياي بالتيک را ميسر مي ساخت. نواحي بالاي رودهاي دنيپر و دوينا موجبات ارتباط اين بخش با رود ولگا و در نهايت با درياي خزر، ايران و جهان عرب را فراهم مي‌نمود. رود پريپيات در جنوب بلاروس به عنوان پل بين دنيپر و ويستولاي لهستان عمل مي کرد.
نيامان يکي ديگر از رودهاي مهم بلاروس است. همچنين شبکه‌اي مرکب از 20000 رود و نهرهاي کوچک، سرزمين بلاروس را پوشانده اند که طول مجموع آن ها به 92 هزار کيلومتر مي رسد. 48 مورد از رودهاي فوق حداقل 100 کيلومتر طول دارند.
در حدود يک پنجم اين سرزمين، بيشتر در ايالت هاي جنوب شرقي و هوميل و ماهيليو، هنوز تحت تاثير فاجعه انفجار سال ۱۹۸۶ نيروگاه هسته‌ای چرنوبيل اوکراين قرار دارد. با اين که مقدار پرتو افکنی از زمان فاجعه تاکنون تا يک درصد کاهش يافته، اما بيشتر اين ناحيه ها به عنوان نواحی غير قابل سکونت درنظر گرفته شده.
آب و هوا بلاروس
بلاروس به دلیل نزدیکی به دریای بالتیک، از آب و هوايي معتدل برخوردار است
تابستان هاي آن بيش از 150 روز در سال مي باشد. ميانگين دماي هواي شهر مينسک، پايتخت بلاروس، در ماه ژانويه 5 درجه سانتي گراد زير صفر و ميانگين دماي هواي آن در ماه ژوئيه 19 درجه سانتي گراد بالاي صفر مي باشد. با اين حال دماي هوا در زمستان براي مدت کوتاهي به 25 درجه سانتي گراد زير صفر نيز مي رسد. زمستان های بلاروس بسیار معتدل تر از زمستان های بخش اروپایی روسیه در شرق است. ميانگين بارندگي سالانه نيز بين 560 تا 660 ميلي متر در نوسان مي باشد.
به طور کلي آب و هوای بلاروس از زمستان‌های بسيار سرد (دمای متوسط در ژانويه بين ۸- درجه سلسيوس تا ۲- درجه سلسيوس) تا تابستان‌های خنک و بارانی (ميانگين دمای ۱۵ درجه سلسيوس تا ۲۰درجه سلسيوس) در نوسان است.
فرهنگ مردم بلاروس
جنبه‌های خاص فرهنگ بلاروس به دلیل روسی شدن آن، در طول زمان از دست رفته است. دولت روسیه بسیاری از جشنواره‌های فرهنگی سالانه را برگزار می‌نماید: بازار اسلاویانتسکی در ویتبسک، چشمه مینسک، همایش‌های تئاتری اسلاوونیک، جشنواره ملی دروگری، هنر برای کودکان و جوانان، مسابقه هنرهای نمایشی گروه جوانان، مشاعره‌های نیزویژ، قصر صلح و جشنواره ملی ترانه و شعر بلاروس. در این جشنواره‌ها، جوایز گوناگونی تحت عنوان قهرمانان شوروی و بلاروسی به خاطر مهارت آن‌ها در موسیقی یا هنر اعطا می‌شود.
بلاروس دارای چهار مکان میراث فرهنگی جهانی است که دو تای آن ها بین این کشور و کشورهای همسایه مشترک هستند. این چهار مورد عبارتند از: مجموعه قصر صلح، قصر نیازویژ، بلووژسکایا پوشاچا (مشترک با لهستان) و طاق زمین پیمای استروو (که با کشورهای استونی، فنلاند، لیتوانی، لتونی، نروژ، مولداوی، روسیه، سوئد و اوکراین سهیم می‌باشد).
تاریخچه لباس سنتی بلاروس به زمان روسیه کییفی بر می‌گردد و در طول زمان تحت تاثیر فرهنگ‌های همسایه از جمله لهستانی‌ها، لیتوانیایی‌ها، تویان‌ها، روس‌ها و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است.
زبان
زبان بلاروسی یکی از دو زبان رسمی کشور بلاروس (به همراه روسی) است. زبان بلاروسی هم مانند زبان روسی با خط سیریلیک نوشته و خوانده می‌شود. بلاروسی به همراه زبان‌های روسی و اوکراینی به گروه زبان‌های اسلاوی شرقی تعلق دارد. استرس در کلمات، همانند روسی متحرک است.
شهرهای مهم بلاروس
کشور بلاروس دارای 6 ایالت و 1 ناحیه ی خودگردان ( * ) می باشد
1 - برستزسکایا - Brestskaya
2 - هومیلسکایا - Homyel'skaya
3 - هوراد مینسک - Horad Minsk*
4 - هرودزیینسکایا Hrodzyenskaya -
5 - ماهیلیووسکایا Mahilyowskaya
6 - مینسکایا - Minskaya
7 - ویتسیبسکایا - Vitsyebskaya
منبع:واسانا
بین قرون ۶ و ۸ ام، آنچه که هم اکنون به نام بلاروس نامیده می‌شود تحت سکونت اسلاوها قرار داشت، که هنوز هم بر آن کشور سیطره دارند. کم‌کم اسلاوهای قدیمی شرق شروع به برقراری ارتباط با ورنجیان‌ها نمودند و کشوری را تحت عنوان روسیه تشکیل دادند، که عمدتاً نواحی اطراف پولاتسک نوین امروزی در بخش شمالی آن کشور در بر می‌گیرد . در قرن ۱۳ ام، این کشور به نحو ناهنجاری تحت تاثیر حمله مغولها قرار گرفت، و نهایتاً بخش‌هایی از روسیه توسط دوک نشین بزرگ لیتوانی بلعیده (تصرف) شد. سرزمین‌های اصلی این دوک نشین شامل نواحی اطراف شهرهای کرناوه، تراکای، ویلنیوس، بودند، اما خود دوک نشین اغلب در حال نبرد بود و فتوحات مشهوری را علیه مغولها در شرق، ترکها در جنوب و سرداران تیوتونیک در غرب داشتند . تا قرن ۱۵ ام، دوک نشین بزرگ لیتوانی تا بخش عمده‌ای از اروپای باختری، از دریای بالتیک تا دریای سیاه گسترش یافت
در ۲ فوریه ۱۳۸۶، دوک بزرگ لیتوانی، ولادسلاو دوم جوگایلا، پادشاه لهستان شد، و دوک نشین بزرگ را با لهستان در یک اتحادیه شخصی تحت کنترل یک حکومت درآورد. این اتحادیه شخصی نهایتاً به ایجاد همسود لهستان-لیتوانی، یک کشور جدید در سال ۱۵۶۹، منجر گردید. اما، تا سال ۱۷۹۵، این کشور تقسیم شد و بر مبنای تقسیمات همسود لهستان-لیتوانی از طریق الحاق روسیه امپراتوری، پروسیا و اتریش به هم پیوست. مناطق بلاروس تا زمان اشغال آن به وسیله آلمان طی جنگ جهانی اول به عنوان بخشی از قلمرو روسیه باقی ماند.
نخستین بار بلاروس استقلال خود را در ۲۵مارس ۱۹۱۸ با تشکیل جمهوری خلق بلاروس اعلام نمود. اما این جمهوری، عمر کوتاهی داشت، و حکومت آن به زودی پس از خروج آلمان سرنگون شد. در سال۱۹۱۹، بلاروس به بلاروسیه( SSR) جمهوری سوسیالیست بلاروسیه شوروی (BSSR) تبدیل شد، و پس از اشغال لیتوانی شرقی از سوی روسیه، در جمهوری سوسیالیست لیتوانی-بلاروسیه شوروی ادغام شد. پس از پایان جنگ لهستان-شوروی در سال ۱۹۲۱، سرزمین‌های بلاروس میان لهستان و بلاروسیه تازه تاسیس SSR تقسیم گردید، که یک عضو بنیادی اتحاد شوروی جمهوری‌های سوسیالیست اتحاد شوروی در سال ۱۹۲۲ شد. در سپتامبر ۱۹۳۹، اتحاد شوروی در نتیجه معاهده مولوتف-ریبنتروپ، به سرزمین بلاروس تحت کنترل لهستان پیوست شد.
در سال۱۹۴۱، آلمان نازی عملیات بارباروسا را با حمله به اتحاد شوروی انجام داد. بلاروس به زودی پس از آن تسخیر شد، و اشغال بلاروس توسط آلمان نازی باقیمانده در دست نازی‌ها تا سال ۱۹۴۴ ادامه یافت. بیشتر زیرساخت‌های کشور نابود شد و بخش عمده‌ای از جمعیت آن در حمله آلمان کشته شدند. مردم یهودی بلاروس نیز طی واقعه هولوکاست دچار فاجعه شدند. این موضوع تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت تا این که جمعیت مردم بلاروس به سطح پیش از جنگ رسید. اما جمعیت یهودیان هرگز ترمیم نشد.
پس از پایان جنگ، بلاروسیه، یکی از ۵۱ امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود . بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه‌ای را به دنبال داشت. در طی این زمان، بلاروس به مرکز اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد . افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری سوسیالیست فدراتیو روسیه شوروی به این کشور گردید.
طی دوران ژوزف استالین، سـ*ـیاست روسی کردن برای " حفاظت " SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد.این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین شد. این سـ*ـیاست شامل اعزام روس‌ها از نقاط گوناگون اتحاد شوروی و قرار دادن آن‌ها در نقاط کلیدی داخل حکومت SSR بلاروسیه بود. استفاده رسمی از زبان بلروسی و دیگر جنبه‌های فرهنگی نیز به سـ*ـیاست‌های اتحاد شوروی مسکو محدود می‌شد. پس از مرگ استالین در سال۱۹۵۳، جانشین او، نیکیتا خروشچف به برنامه روسی سازی ادامه داد، پایتخت SSR بلاروسیه را شهر مینسک قرار داد که هرچه همه ما زودتر به روسی صحبت کنیم، باید زودتر کمونسیم را برقرار نماییم.
در سال۱۹۸۶، بخشی از بلاروس تحت تاثیر انفجار نیروگاه چرنوبیل قرار گرفت که حادثه در همسایگی اوکراین رخ داد . زمانی که نخست وزیر شوروی میخائیل گورباچف شروع به اجرای برنامه پرستوریکای خود نمود، مردم بلاروس با فرستادن نامه‌ای به وی در دسامبر۱۹۸۶، درباره نزول فرهنگ خود شرح دادند. این رخداد از سوی مورخین ، "چرنوبیل فرهنگی ۱ " نام گذاری شده است.
در ژوئن۱۹۸۸، گورهای دسته جمعی در شهر کوراپاتی کشف گردید. بنا به ادعا آن‌ها، این گورها در حدود ۲۵۰هزار نفر از قربانیان (دوره) استالین را در خود جای می‌داد. برخی اظهار می‌نمایند که این کشف گواهی بر این مسئله است که دولت شوروی تلاش می‌نموده که مردم بلاروسی را از بین ببرد و همین موجب شده تا برخی از آن‌ها خواهان استقلال شوند.
بلاروس در ۲۷ ژوئیه ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام نمود، و در ۲۵اوت ۱۹۹۱، BSSR با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسماً به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس درمقام رهبری بلندپایه بلاروس گردید. ششکویچ، در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در ۸ دسامبر۱۹۹۱ در بلاوژسکایا پوشچا در همایشی رسماً انحلال اتحاد شوروی و تشکیل همسود کشورهای مستقل را اعلام نمودند. تا سال ۱۹۹۴، کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می‌شد، که مورد انتقاد دولت‌های غربی، (گروه) ناظر حقوق بشر، و دیگر سازمان‌های غیردولتی غربی به خاطر سـ*ـیاست‌های داخلی خود به سبک اتحاد شوروی پیشین، واقع شد. از سال ۲۰۰۵، به نظر می‌رسد که جنبشی در بلاروس به سوی اتحاد دوباره با روسیه صورت گرفته باشد. در نوامبر۲۰۰۵، یک پیش نویس از قانون اساسی برای تصویب به هردو (رئیس جمهور) ولادیمیر پوتین و لوکاشنکو تسلیم شده است.
این حرکت، در کنار دیگر موارد، بخشی از طرح ۱۹۹۶ بود که توسط لوکاشنکو و رئیس جمهور پیشین روسیه، بوریس یلتسین برای ایجاد اتحادیه روسیه و بلاروس انجام گرفت.
موقعیت جغرافیایی
جمهوری بلاروس، اروپائی ترین بخش شوروی سابق، از شمال شرقی و شرق به روسیه، از شمال و شمال غربی به جمهوری های لیتوانی و لتونی، از جنوب به اوکراین و از غرب به لهستان محدود می باشد. مساحت سرزمين بلاروس 207600 کيلومتر مربع بوده که سه برابر مجموع خاک بلژيک و هلند مي‌باشد. اين کشور در 160 مايلي درياي بالتيک قرار دارد. بلاروس سرزمين همواري است که تقريبا يک سوم از خاک آن پوشيده از جنگل مي باشد. سرزمين هموار بلاروس در ارتفاع 180 متري سطح دريا قرار دارد و بلندترين نقطه اين کشور (کوه دزیارژینسکایا) در ارتقاع 370 متري بالاي سطح دريا واقع شده است. جنگل‌ها ٪۳۴ کل مناظر اين کشور را پوشانده اند و محصولات جنگلی را يکی از پر رونق‌ترين منابع طبيعی برای اين سرزمين می‌کنند. ديگر منابع طبيعی که می‌توان در بلاروس يافت شامل ذخاير ذغال سنگ نارس، مقادير اندکی نفت و گاز طبيعی، گرانيت، دولوميت، سنگ آهک، خاک رسوبی (آهک دار)، گل سفيد، ماسه، شن و خاک رس می‌شود.
جمهوري بلاروس از جايگاه ژئوپوليتيکي و جفرافيايي ممتازي در شرق اروپا برخوردار است و در مسير عبور راه آهن، جاده هاي اتومبيل رو، خطوط لوله نفت و گاز و سيستم هاي ارتباطي بين غرب و شرق اروپا و کشورهاي آسيايي قرار دارد.
سرزمين بلاروس به وسيله يکي از مهمترين بزرگراه هاي اروپا که کوتاه ترين مسير اتصال مناطق شرقي و مرکزي بلاروس به غرب اروپا است، تقسيم شده است.
فاصله بين مينسک تا ويلنيوس(ليتواني) 184 کيلومتر، تا ريگا(لتوني) 468 کيلومتر، تا ورشو(لهستان) 558 کيلومتر، تا کي‌يف(اکراين) 545 کيلومتر، تا مسکو 706 کيلومتر و تا برلين 1060 کيلومتر مي باشد. فاصله غرب تا شرق بلاروس 650 و از شمال تا جنوب اين کشور 560 کيلومتر مي باشد.
آبراه هاي بلاروس قبل از هر چيز بيانگر تاريخ اين کشور مي باشند. تعداد 10800 درياچه بلاروس، مهاجرين اوليه را به خود جلب کرده اند. رود دنيپر بازرگانان دوران باستان و وايکينگ هاي ماجراجو را قادر مي‌ساخت تا به سمت جنوب يعني به کينسا و بيزانس حرکت نمايند و رود دوينا نيز دسترسي به مناطق درياي بالتيک را ميسر مي ساخت. نواحي بالاي رودهاي دنيپر و دوينا موجبات ارتباط اين بخش با رود ولگا و در نهايت با درياي خزر، ايران و جهان عرب را فراهم مي‌نمود. رود پريپيات در جنوب بلاروس به عنوان پل بين دنيپر و ويستولاي لهستان عمل مي کرد.
نيامان يکي ديگر از رودهاي مهم بلاروس است. همچنين شبکه‌اي مرکب از 20000 رود و نهرهاي کوچک، سرزمين بلاروس را پوشانده اند که طول مجموع آن ها به 92 هزار کيلومتر مي رسد. 48 مورد از رودهاي فوق حداقل 100 کيلومتر طول دارند.
در حدود يک پنجم اين سرزمين، بيشتر در ايالت هاي جنوب شرقي و هوميل و ماهيليو، هنوز تحت تاثير فاجعه انفجار سال ۱۹۸۶ نيروگاه هسته‌ای چرنوبيل اوکراين قرار دارد. با اين که مقدار پرتو افکنی از زمان فاجعه تاکنون تا يک درصد کاهش يافته، اما بيشتر اين ناحيه ها به عنوان نواحی غير قابل سکونت درنظر گرفته شده.
آب و هوا بلاروس
بلاروس به دلیل نزدیکی به دریای بالتیک، از آب و هوايي معتدل برخوردار است
تابستان هاي آن بيش از 150 روز در سال مي باشد. ميانگين دماي هواي شهر مينسک، پايتخت بلاروس، در ماه ژانويه 5 درجه سانتي گراد زير صفر و ميانگين دماي هواي آن در ماه ژوئيه 19 درجه سانتي گراد بالاي صفر مي باشد. با اين حال دماي هوا در زمستان براي مدت کوتاهي به 25 درجه سانتي گراد زير صفر نيز مي رسد. زمستان های بلاروس بسیار معتدل تر از زمستان های بخش اروپایی روسیه در شرق است. ميانگين بارندگي سالانه نيز بين 560 تا 660 ميلي متر در نوسان مي باشد.
به طور کلي آب و هوای بلاروس از زمستان‌های بسيار سرد (دمای متوسط در ژانويه بين ۸- درجه سلسيوس تا ۲- درجه سلسيوس) تا تابستان‌های خنک و بارانی (ميانگين دمای ۱۵ درجه سلسيوس تا ۲۰درجه سلسيوس) در نوسان است.
فرهنگ مردم بلاروس
جنبه‌های خاص فرهنگ بلاروس به دلیل روسی شدن آن، در طول زمان از دست رفته است. دولت روسیه بسیاری از جشنواره‌های فرهنگی سالانه را برگزار می‌نماید: بازار اسلاویانتسکی در ویتبسک، چشمه مینسک، همایش‌های تئاتری اسلاوونیک، جشنواره ملی دروگری، هنر برای کودکان و جوانان، مسابقه هنرهای نمایشی گروه جوانان، مشاعره‌های نیزویژ، قصر صلح و جشنواره ملی ترانه و شعر بلاروس. در این جشنواره‌ها، جوایز گوناگونی تحت عنوان قهرمانان شوروی و بلاروسی به خاطر مهارت آن‌ها در موسیقی یا هنر اعطا می‌شود.
بلاروس دارای چهار مکان میراث فرهنگی جهانی است که دو تای آن ها بین این کشور و کشورهای همسایه مشترک هستند. این چهار مورد عبارتند از: مجموعه قصر صلح، قصر نیازویژ، بلووژسکایا پوشاچا (مشترک با لهستان) و طاق زمین پیمای استروو (که با کشورهای استونی، فنلاند، لیتوانی، لتونی، نروژ، مولداوی، روسیه، سوئد و اوکراین سهیم می‌باشد).
تاریخچه لباس سنتی بلاروس به زمان روسیه کییفی بر می‌گردد و در طول زمان تحت تاثیر فرهنگ‌های همسایه از جمله لهستانی‌ها، لیتوانیایی‌ها، تویان‌ها، روس‌ها و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است.
زبان
زبان بلاروسی یکی از دو زبان رسمی کشور بلاروس (به همراه روسی) است. زبان بلاروسی هم مانند زبان روسی با خط سیریلیک نوشته و خوانده می‌شود. بلاروسی به همراه زبان‌های روسی و اوکراینی به گروه زبان‌های اسلاوی شرقی تعلق دارد. استرس در کلمات، همانند روسی متحرک است.
شهرهای مهم بلاروس
کشور بلاروس دارای 6 ایالت و 1 ناحیه ی خودگردان ( * ) می باشد
1 - برستزسکایا - Brestskaya
2 - هومیلسکایا - Homyel'skaya
3 - هوراد مینسک - Horad Minsk*
4 - هرودزیینسکایا Hrodzyenskaya -
5 - ماهیلیووسکایا Mahilyowskaya
6 - مینسکایا - Minskaya
7 - ویتسیبسکایا - Vitsyebskaya
منبع:واسانا
فرهنگ مردم بلاروس
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
