نویسنده این موضوع
به نام خدا
شهرستان خداافرین شهرستانی در شمال شرقی استان اذربایجان شرقی است . این شهرستان از شمال با کشور اذربایجان ، از شرق با شهرستان کلیبر ، از جنوب با شهرستان ورزقان و از غرب با شهرستان جلفا مرز کشوری و مرز شهرستانی دارد . مرکز این شهرستان ، شهر خمارلو است . این شهرستان 3 بخش به نامهای مرکزی ، گرمادوز و منجوان دارد . این شهرستان با وسعت 1525 حدود سه درصد و سه دهم درصد استان اذربایجان شرقی را تشکیل می دهد . در سال 1385 جمعیت حدودا 36000 نفر است . این شهرستان دومین شهرستان کم جمعیت استان است . ازاین جمعیت 11000 نفر در بخش مرکزی 13000 نفر در بخش گرمادوز و 12000 نفر در بخش منجوان زندگی میکنند . اکثریت مردم پیرو اسلام و شیعه ی دوازده امامی هستند . مردم شهرستان اذربایجانی هستند و به زبان ترکی اذربایجانی صحبت میکنند . در سال 1355 اخرین نفر ارمنی این شهرستان درگذشت . قصر وینق ، پل خداافرین وقصر اینالو از اماکن دیدنی این شهر هست . همچنین این شهرستان ییلاق ها و زیارتگاه های بسیار قشنگی دارد . موسیقی عاشقی ، موسیقی سنتی و قدیمی بومیان این شهرستان است .
نخستین بار حمدالله مستوفی در نیمه قرن هشتم هجری به نام خدا آفرین اشاره میکند، زنگیان چند پاره ده است و اکنون داخل مردانقم، پل خدا آفرین بر آب ارس در آن حدود است. بکر ابن عبدالله صاحب رسولالله سالی الله علیه و سلم ساخت در سنه خمس عشر هجری.[۲] در زمانجنگهای ایران و روسیه بخش مهمی از مردم شهرستان زندگی عشایری داشتند. عشایر ارسباران قسمت عمدهای از جنگاوران قشون ایران را تأمین میکردند[۳] و به همان نسبت نیز صدمات جنگ را متحمل میشدند.
شهرستان خداآفرین، بعلت قرار گرفتن در خت مقدم، بشدت آسیب دید. برای نمایش بیچارگی اهالی شهرستان در اوایل قرن نوزدهم گزارشی از یک دیپلمات انگلیسی را در اینجا میآوریم: رابرت میگان خمارلو را چنین توصیف میکند،... روستای خمارلو، در دامنه کوههای شیبدار قرار گرفتهاست. منازل ساکنین در شیب کنده شدهاند به نحوی که خانهها فقط یک دیوار گلی دارند که در آن دریچهای ۳–۴ فوت مربعی نقش پنجره را دارد و چند تکه تخته پاره شکسته به جای در نصب شدهاست… ساکنین فقیرترین مردمی بودند که تاکنون دیدهام. مردان و زنان کهنهای به تن کرده بودند و کودکان تا هفت ساله بیپوشش بودند. آنها تعداد کمی گوسفند و بز، و ذخیرهای کافی انگور داشتند که به خوبی تا زمستان نگاه داشته بودند…[۴]
طبق نوشته لغتنامه دهخدا، به نقل از جلد چهارم فرهنگ جغرافیایی ایران،[۵] در اواخر دهه بیست خداآفرین یکی از بخشهای ششگانهٔ شهرستان تبریز بود. بخش خداآفرین از دو دهستان بشرح زیر تشکیل شده بود: دهستان کیوان شامل ۴۰ آبادی و دارای ۴۹۶۹ تن سکنه و دهستان منجوان حاوی ۶۳ آبادی و دارای ۸۴۶۴ تن سکنه.[۶] محل بخشداری خداآفرین در آبادی عربشاه خان و ادارهٔ مرزبانی و نمایندهٔ آمار در آبادی خمارلو قرار داشتند.[۷] بعد از آن، تا سال ۱۳۴۵ خدا آفرین یکی از بخشهای اهر ارسباران بود. با وجود استقرار پاسگاه ژاندارمری در خمارلو، مرکزیت غیررسمی منطقه روستای عباسآباد بود چرا که هم روحانی سرشناس و سر دفتر اسناد رسمی و هم عاشق رسول قربانی آنجا ساکن بودند. کشیدن جاده شوسه در امتداد ارس و تأسیس شهرستان کلیبر درست بعد از انقلابٔ بر اهمیت خمارلوافزود.
شهرستان خداافرین شهرستانی در شمال شرقی استان اذربایجان شرقی است . این شهرستان از شمال با کشور اذربایجان ، از شرق با شهرستان کلیبر ، از جنوب با شهرستان ورزقان و از غرب با شهرستان جلفا مرز کشوری و مرز شهرستانی دارد . مرکز این شهرستان ، شهر خمارلو است . این شهرستان 3 بخش به نامهای مرکزی ، گرمادوز و منجوان دارد . این شهرستان با وسعت 1525 حدود سه درصد و سه دهم درصد استان اذربایجان شرقی را تشکیل می دهد . در سال 1385 جمعیت حدودا 36000 نفر است . این شهرستان دومین شهرستان کم جمعیت استان است . ازاین جمعیت 11000 نفر در بخش مرکزی 13000 نفر در بخش گرمادوز و 12000 نفر در بخش منجوان زندگی میکنند . اکثریت مردم پیرو اسلام و شیعه ی دوازده امامی هستند . مردم شهرستان اذربایجانی هستند و به زبان ترکی اذربایجانی صحبت میکنند . در سال 1355 اخرین نفر ارمنی این شهرستان درگذشت . قصر وینق ، پل خداافرین وقصر اینالو از اماکن دیدنی این شهر هست . همچنین این شهرستان ییلاق ها و زیارتگاه های بسیار قشنگی دارد . موسیقی عاشقی ، موسیقی سنتی و قدیمی بومیان این شهرستان است .
نخستین بار حمدالله مستوفی در نیمه قرن هشتم هجری به نام خدا آفرین اشاره میکند، زنگیان چند پاره ده است و اکنون داخل مردانقم، پل خدا آفرین بر آب ارس در آن حدود است. بکر ابن عبدالله صاحب رسولالله سالی الله علیه و سلم ساخت در سنه خمس عشر هجری.[۲] در زمانجنگهای ایران و روسیه بخش مهمی از مردم شهرستان زندگی عشایری داشتند. عشایر ارسباران قسمت عمدهای از جنگاوران قشون ایران را تأمین میکردند[۳] و به همان نسبت نیز صدمات جنگ را متحمل میشدند.
شهرستان خداآفرین، بعلت قرار گرفتن در خت مقدم، بشدت آسیب دید. برای نمایش بیچارگی اهالی شهرستان در اوایل قرن نوزدهم گزارشی از یک دیپلمات انگلیسی را در اینجا میآوریم: رابرت میگان خمارلو را چنین توصیف میکند،... روستای خمارلو، در دامنه کوههای شیبدار قرار گرفتهاست. منازل ساکنین در شیب کنده شدهاند به نحوی که خانهها فقط یک دیوار گلی دارند که در آن دریچهای ۳–۴ فوت مربعی نقش پنجره را دارد و چند تکه تخته پاره شکسته به جای در نصب شدهاست… ساکنین فقیرترین مردمی بودند که تاکنون دیدهام. مردان و زنان کهنهای به تن کرده بودند و کودکان تا هفت ساله بیپوشش بودند. آنها تعداد کمی گوسفند و بز، و ذخیرهای کافی انگور داشتند که به خوبی تا زمستان نگاه داشته بودند…[۴]
طبق نوشته لغتنامه دهخدا، به نقل از جلد چهارم فرهنگ جغرافیایی ایران،[۵] در اواخر دهه بیست خداآفرین یکی از بخشهای ششگانهٔ شهرستان تبریز بود. بخش خداآفرین از دو دهستان بشرح زیر تشکیل شده بود: دهستان کیوان شامل ۴۰ آبادی و دارای ۴۹۶۹ تن سکنه و دهستان منجوان حاوی ۶۳ آبادی و دارای ۸۴۶۴ تن سکنه.[۶] محل بخشداری خداآفرین در آبادی عربشاه خان و ادارهٔ مرزبانی و نمایندهٔ آمار در آبادی خمارلو قرار داشتند.[۷] بعد از آن، تا سال ۱۳۴۵ خدا آفرین یکی از بخشهای اهر ارسباران بود. با وجود استقرار پاسگاه ژاندارمری در خمارلو، مرکزیت غیررسمی منطقه روستای عباسآباد بود چرا که هم روحانی سرشناس و سر دفتر اسناد رسمی و هم عاشق رسول قربانی آنجا ساکن بودند. کشیدن جاده شوسه در امتداد ارس و تأسیس شهرستان کلیبر درست بعد از انقلابٔ بر اهمیت خمارلوافزود.
معرفی شهرستان خدا آفرین
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش: