- عضویت
- 10/7/20
- ارسال ها
- 1,918
- امتیاز واکنش
- 23,591
- امتیاز
- 368
- محل سکونت
- ~OVEN~
- زمان حضور
- 104 روز 16 ساعت 52 دقیقه
نویسنده این موضوع
حوزه/ کربلا صحنۀ تقابل حقمداران عقلگرا بود. حرّ بن یزید ریاحی در روز عاشورا میان دو بینهایت خیر و شر قرار گرفت و در پرتو تدبیر و عقل سلیم، رحمانیت و نور را برگزید و سعید و شهید شد و از حوزۀ ولایت شیطانی به حوزۀ ولایت رحمانی راه یافت.
به گزارش خبرگزاری «حوزه»، معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، در کتاب «ره توشه راهیان نور» ویژه محرم الحرام 1440، به ارائه مقالات در موضوعات گوناگون پرداخته که در شماره های گوناگون تقدیم حضور علاقه مندان می گردد.
* معیارهای تشخیص حق از باطل
- اشاره
انسان به طور طبیعی و فطری، حقطلب است و گرایش به حق دارد؛ زیرا کمالگرایی و نقصگریزی در انسان، فطری و طبیعی است و از آنجا که سعادت و کمال، تنها در حق یافت میشود و باطل چیزی جز نقص نیست، او به حق گرایش داشته، از باطل گریزان است. از این رو، انسان با توجه به ماهیت و ساختار فطریاش باید جویای حق و پیرو حقیقت باشد، راه درست را برگزیند و همیشه با حقیقت همراه و همدم باشد. بنابراین، برای زندگی سعادتمندانه نیازمند تشخیص درست و نادرست، صلاح و فساد و به طور کلی حقّ و باطل است و برای رسیدن به این تشخیص، به معیارهایی نیاز دارد تا بتواند با استفاده از آنها و سنجیدن افکار و عقاید و عملکرد خود، نسبت به آن معیارها، راه حق را برگزیند و به سعادت و رستگاری نایل شود.
مفهومشناسی حق و باطل
الف) مفهوم حق
برای «حق» معانی گوناگونی ذکر شده است. در مفردات راغب اصفهانى آمده: «اصل حق به معناى مطابقت و موافقت است».[1]همچنین گفته شده: «حق» به معنای ضد «باطل»، صدق، وجود ثابت و... است».[2]بنابراین، حق، نقیض باطل و به معنای وجوب و ثبوت[3] و در اصل به معنای مطابقت و موافقت است. البته بیشتر اوقات، مراد از «حق» همان مطابقت و موافقت با امری است که بر اساس حکمت الهی ایجاد شده است.
ب) مفهوم باطل
معمولاً از معناى حق، ضد آن یعنى باطل نیز فهمیده میشود؛ صاحب مفردات میگوید: «باطل چیزى است كه در مقام فحص، ثبات ندارد و در فعل و قول هر دو به كار میرود».[4]همچنین گفته شده است: «باطل مقابل حق است و آن را فاسد و بىاثر و ضایع میسازد».[5] صاحب قاموس قرآن میگوید: «باطل آن است كه در قضاوت عمومى پذیرفته نمیشود و بشر در عین ابتلا به باطل، به ضرر و ناحق بودن آن حكم میكند».[6] بنابراین، امور ثابت و پایدار، حق و آنچه متغیر و ناپایدار است، باطل خواهد بود؛ چنانکه در قرآن کریم واژۀ «حقّ» و مشتقات آن، به معنای ثابت و حتمی به کار رفته است.[7] «و لكن [ما بر كفر و عناد خود اصرار كردیم تا] وعدۀ عذاب [الهى] بر كافران ثابت گردید».[8]
همچنین در قرآن کریم، واژۀ حق در برابر واژۀ باطل[9] و ضلال[10] به کار رفته است؛ و حق، به آب و باطل، به کف روی آب تشبیه شده است[11]؛ زیرا باطل آن چیزی است که ثبوت و واقعیتی ندارد و ضلال، انحراف و خروج از برنامۀ حق و راه صحیح است.[12]
فخر رازی دربارۀ حق میگوید:
واژۀ «حق»، اگر بر ذات چیزی اطلاق شود، بدین معناست که آن ذات به خودی خود، موجودی حقیقی است. مصداق حقیقی آن، خداوند است؛ چراکه زوال و عدم در وی راه ندارد. اگر واژۀ «حق» بر امور اعتقادی اطلاق شود، مراد آن است که آن اعتقاد، درست و مطابق با واقع است و اگر واژۀ «حق» بر قول و خبر اطلاق شود، منظور آن است که آن خبر، صادق و مطابق با واقع است.[13]
به گزارش خبرگزاری «حوزه»، معاونت فرهنگی و تبلیغی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، در کتاب «ره توشه راهیان نور» ویژه محرم الحرام 1440، به ارائه مقالات در موضوعات گوناگون پرداخته که در شماره های گوناگون تقدیم حضور علاقه مندان می گردد.
* معیارهای تشخیص حق از باطل
- اشاره
انسان به طور طبیعی و فطری، حقطلب است و گرایش به حق دارد؛ زیرا کمالگرایی و نقصگریزی در انسان، فطری و طبیعی است و از آنجا که سعادت و کمال، تنها در حق یافت میشود و باطل چیزی جز نقص نیست، او به حق گرایش داشته، از باطل گریزان است. از این رو، انسان با توجه به ماهیت و ساختار فطریاش باید جویای حق و پیرو حقیقت باشد، راه درست را برگزیند و همیشه با حقیقت همراه و همدم باشد. بنابراین، برای زندگی سعادتمندانه نیازمند تشخیص درست و نادرست، صلاح و فساد و به طور کلی حقّ و باطل است و برای رسیدن به این تشخیص، به معیارهایی نیاز دارد تا بتواند با استفاده از آنها و سنجیدن افکار و عقاید و عملکرد خود، نسبت به آن معیارها، راه حق را برگزیند و به سعادت و رستگاری نایل شود.
مفهومشناسی حق و باطل
الف) مفهوم حق
برای «حق» معانی گوناگونی ذکر شده است. در مفردات راغب اصفهانى آمده: «اصل حق به معناى مطابقت و موافقت است».[1]همچنین گفته شده: «حق» به معنای ضد «باطل»، صدق، وجود ثابت و... است».[2]بنابراین، حق، نقیض باطل و به معنای وجوب و ثبوت[3] و در اصل به معنای مطابقت و موافقت است. البته بیشتر اوقات، مراد از «حق» همان مطابقت و موافقت با امری است که بر اساس حکمت الهی ایجاد شده است.
ب) مفهوم باطل
معمولاً از معناى حق، ضد آن یعنى باطل نیز فهمیده میشود؛ صاحب مفردات میگوید: «باطل چیزى است كه در مقام فحص، ثبات ندارد و در فعل و قول هر دو به كار میرود».[4]همچنین گفته شده است: «باطل مقابل حق است و آن را فاسد و بىاثر و ضایع میسازد».[5] صاحب قاموس قرآن میگوید: «باطل آن است كه در قضاوت عمومى پذیرفته نمیشود و بشر در عین ابتلا به باطل، به ضرر و ناحق بودن آن حكم میكند».[6] بنابراین، امور ثابت و پایدار، حق و آنچه متغیر و ناپایدار است، باطل خواهد بود؛ چنانکه در قرآن کریم واژۀ «حقّ» و مشتقات آن، به معنای ثابت و حتمی به کار رفته است.[7] «و لكن [ما بر كفر و عناد خود اصرار كردیم تا] وعدۀ عذاب [الهى] بر كافران ثابت گردید».[8]
همچنین در قرآن کریم، واژۀ حق در برابر واژۀ باطل[9] و ضلال[10] به کار رفته است؛ و حق، به آب و باطل، به کف روی آب تشبیه شده است[11]؛ زیرا باطل آن چیزی است که ثبوت و واقعیتی ندارد و ضلال، انحراف و خروج از برنامۀ حق و راه صحیح است.[12]
فخر رازی دربارۀ حق میگوید:
واژۀ «حق»، اگر بر ذات چیزی اطلاق شود، بدین معناست که آن ذات به خودی خود، موجودی حقیقی است. مصداق حقیقی آن، خداوند است؛ چراکه زوال و عدم در وی راه ندارد. اگر واژۀ «حق» بر امور اعتقادی اطلاق شود، مراد آن است که آن اعتقاد، درست و مطابق با واقع است و اگر واژۀ «حق» بر قول و خبر اطلاق شود، منظور آن است که آن خبر، صادق و مطابق با واقع است.[13]
معیارهای تشخیص حق از باطل
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com