ارزشمند دیس | ozan کاربر انجمن رمان ۹۸

ozan♪ · 27/5/21

سپیده‌‌دم آغاز می‌شود با رنجش بسیار، من فقط پاره‌ای دلخوشی، برای ادامه‌ی زندگی می‌خواهم
مرور روزمرگی ها و کوفتگی های ناپایان، التهاب می‌آورد روح مرا...
من همچو شیری گرسنه برگشته از شکارام‌، که منزوی‌است از این همه تکرار!
می‌خواهم کمی به سادگی، همچو مراد دل کودکی سهل انگار باشم.
لیکن مانده‌ام، در موج های پر پیچ و خم...

ozan♪ · 29/5/21

مادامی که گذر عمر را درك می‌کنی، به خوبی میدانی چشم دوختن به پای کسی که نیست،
مانند سوختن شمعی‌ست؛ که می‌ریزد اشك در خلوتش بی‌همنشین...
یا همچو ریختن آب روی زمین تشنه، همین گونه تماما بیهوده...
می‌خواهم شانه‌‌ای برای گریستن، تا از ازدهام این انرژیِ پلید که گسترش یافته در من و نامش تنهایی ‌است رها شوم!
لبریز‌ام بی‌تو، از یاس و...

ozan♪ · 7/6/21

بوی نجاست آمد با کلام کنایه آلودت
ناگه به هوش آمدی که افشانید بر سیرتت!
چنین کاویدن مرو با اعصاب من
آزرده شود دل بی‌نوایِ من
افسرده‌ تن ز محراب عزای، برخاستم!
بیمِ بقا را تا به فنای، در سر داشتم
کمال اندیشه‌ام سختی ایام و پیچ و خم اذهان بود
بدین‌سان نیك پنداشتم؛
فلانی به ره راست و رستگاری شتافت، کز جامه‌ی فقر معنوی رها یافت...

ozan♪ · 12/6/21

نااهلم، اما به ولیعهدی برگزیده! سرپوشیده از جهلم، اما در اندیشه‌ی ظالمان به سر برده.
ولی ‌توهمی بیش نمی‌بینم!
راهی را هموار، و دردی را به دربار می‌دهم!
آری من در برزخ خویش، دوزخ را به اشکالات متضادی ترسیم کرده و دنیای وارونه‌‌ام را به دور از منطق پیاده می‌سازم!
بدگمانی برای آنان مجاز است و برای ما مجازات؟
عجب جزایِ تباهی! :/
حال که...

ozan♪ · 17/6/21

با اتلاف وقت در کنجی غریبانه‌ نشسته‌ام.
سوزِ دل که همان جوهری فریاد مانند از بغض شکسته و
شور چشمانم است،
با طنازی از گونه‌ام می‌چکد.
شرح حال بدین گونه‌است که؛
بازه‌یِ زمانی بدی شده
آدمی از انرژی های منفی تغذیه می‌کند.
و با قلب های تهی از نیکی و کفش هایِ مملو از ریا، روانه‌ی‌ مسجد می‌شود.
شهامت بیان حقیقت را ندارد و در توهم شجاعت به سر...

ozan♪ · 7/9/21

به صعبی رنجیده ولی به سهلی بخشیدم هر بار...
در خود فرورفتم همچو روحی مردم
ولی حیاتی بخشیدم هربار...
سمی را چشیده ولی پادزهری شدم هر بار...
نیك در سرای خود به چوخ رفتیم و سرخوش رخ عقاب را حفظ نمودیم ...

#اوزان_نویس

ozan♪ · 20/9/21

در هزارتویِ افکار من آتشی گداخته شده از چشمه‌ی پرخاشگری جاریست.
نمیدهد گل عمر ما شکوفا گر به بیان آورم آن را جایی برای ماندن من نیست.
بدین سان به کوریِ چشمان گویم كه همچنان فلسفه‌ی دیس باقیست!
از کج شناسی داعیِ به دعوت آمده تا ادعایی که مملو از تهی‌ست گرفته
تا ظاهر‌نمایی که گستره‌ی قلب خود را نیك فعل می‌دهد
شرحی کامل از ریاکاریست...

ozan♪ · 8/11/21

در دنیای ماورایی برای من
همانند خورشیدی هستی
در پشت کوه و نمی تابی بر دل من
به گونه‌ای که گل سر زنده روحم پژمرده می‌شود...
اکنون که در مرداب قلب تو گیره کرده و طعم دلتنگی را می‌چشم هر دم
میدانم تو رهگذری هستی که رد می‌شوی از پل زندگی ام....
مرا پشت گوش انداختی و با قلبی تهی ادعای...

ozan♪ · 1/1/22

پاک دامنی که با افکاری نجس آلوده شده!
حجابی که بی پوشش مانده از چشمی نجیب!
زهری که روی قبضه‌ای از روزگار پاشیده شده!
هیبتی که برانگیخته شده از صحتی برین!
زبانی که مُهر سکوت در آن حک شده!
نبضی که احاطه کرده استرسی عجیب!
با خود کلنجار می‌روم که آیا
این تیرگی ها عوامل درونی دارند؟
براستی که حق بیان نمود آن دوست مخالف
بی‌پروا با چشمی کور...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین