کوه بینالود

فاطمـ♡ـه · 20/12/20

رشته‌کوه بینالود به طول تقریبیِ 144 کیلومتر، واقع در شمال شرقی ایران، در امتداد شرق رشته‌کوه‌های البرز و در استان خراسان رضوی به‌ صورت شمال‌غرب به جنوب‌شرق قرار گرفته‌اند. این رشته‌ کوه‌ها به‌مانند مرزی بین دو دشت قرار گرفته که یکی نیشابور و دیگری مشهد و چناران است. بینالود به معنی کوهی است که بین دو دشت قرار گرفته و آنها را از هم جدا کرده که این دو دشت یکی دشت مشهد و دیگری دشت نیشابور است.افراد محلی به آن بینالوت یا بنلی نیز می گویند .
رشته کوه بینالود، واسطه‌ای است میان کوه‌های پاروپامیسوس (متعلق به هندوکش) و کوه‌های البرز، و از این لحاظ اهمیت ویژه‌ای دارد. این منطقه(رشته کوه بینالود و آلاداغ و پشت کوه) زلزله‌خیز، و در معرض فعالیت‌های زمین‌ساختی است. از رشته‌کوه بینالود، به‌ویژه در آبادی معدن (در دهستان بارمعدن)، سنگ فیروزه استخراج می‌شود. منابع فلز کرومیت نیز در این کوه‌ها یافت می‌شود.
بلندترین نقطهٔ رشته‌کوه بینالود، قلهٔ شیرباد با بلندی ۳۳۳۹ متر است که در شمال روستای بوژان (شمال شرقی شهر نیشابور) قرار گرفته است. ولی قلهٔ بینالود، با وجود ارتفاعِ کمتر از آن، 3211 متر، معروفیت بیشتری دارد.قله قوچگر با ارتفاع 2890 متر از از سطح دریا، فلسکه با ارتفاع 3150 متر، زشک با ارتفاع ۲۵۱۵ متر، چمن با ارتفاع 2523 متر و قله زرگران با ارتفاع حدود 3100 متر از سطح دریا از دیگر قله‌های مهم رشته‌کوه بینالود است.
سه رودخانهٔ دائمیِ کشف‌رود، اترک و کال شور از این رشته‌کوه سرچشمه می‌گیرند.
افزون بر این، رودخانه‌های نسبتاً کم‌آبی همچون رودخانه‌های میرآباد، زشک و طرقبه، اخلمد، گرینه، بوژان، خرو علیا، بار، درود و دیزباد علیا در دره‌های خرم این منطقه جریان دارند که بخش اعظم آب آن‌ها صرف آبیاری باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی می‌شود. به‌دلیل آب و هوای خوش و معتدل، منطقه از پوشش گیاهی مناسبی برخوردار است و گیاهان خودروی زیادی در منطقه وجود دارند، از قبیل: گون، ریواس، آویشن، زرشک کوهی، تمشک دم گاو، زیره کوهی، گلپر و موسیر. به‌دلیل وجود همین تنوع گیاهی، منطقه دارای پوشش جانوری مناسبی نیز هست، و از جمله حیواناتی مانند قوچ، میش، عقاب، پلنگ، گرگ، شغال و روباه را می توان در این ناحیه مشاهده کرد. ریواس از معروف‌ترین و مرغوب‌ترین گیاهان خودروی این رشته‌کوه به‌شمار می‌رود. در بخش شمال غربی رشته‌کوه بینالود، پوشش درختچه‌های ارس به‌شکل تنگ دیده می‌شود. برف و یخِ حاصل از بارش‌های زمستانه و بهاره، غالباً تا اوایل فصل تابستان در قله‌ها باقی می‌مانَد. روستاها و تابستان‌گاه‌های زیبایی همچون دررود، بوژان، اخلمد، زشک و طرقبه، خرو، بار و دیزباد در دامنهٔ این رشته‌کوه از چشم‌اندازهای بی‌مانند و بدیعی برخوردارند.

#تالار_گردشگری_ایران