- عضویت
- 20/8/18
- ارسال ها
- 8,710
- امتیاز واکنش
- 29,620
- امتیاز
- 473
- سن
- 23
- محل سکونت
- کویِ دوست
- زمان حضور
- 207 روز 9 ساعت 43 دقیقه
جامعه در مصر باستان خانواده های کوچک و بزرگ وابسته به نظام پدر سالاری را در بر می گرفت.
پسر بزرگ خانواده بعد از پدر شخصیت ارشد به شمار می آمد وارث اصلی بود . چنین ضابطه ای در میان اتروسک ها[۱] معتبر بوده و در واقع همین پسر بزرگ آنچه از پدر به جای می ماند یا بخش عمده و قابل ملاحظۀ آن را به ارث می برد. پدر یا پسر به عنوان رئیس خانواده حق داشت اموال خود را به غیر واگذار کند و یا بخشی از آن را برای هر مدتی که بخواهد به هر کسی واگذار کند و پس از مدتی از وی پس بگیرد. مادر خانواده که در واقع رئیسۀ آن جمع خانوادگی به شمار می آمد، از اختیارات ، اعتبار و امتیازات عمده ای برخوردار بود. در این مقطع زمانی مصریان همانند قبطیان قدیم که نیاکانشان بودند، خود را فرزندان مادرانشان می خواندند، نه پدرانشان. این امر نشانۀ همان نظام مادرسالاری[۲] دوران بسیار کهن مصر است که به این طریق تظاهر می کرد و از قبطیان به مصریان رسیده است بود. به سخن دیگر زن از اختیارات سـ*ـیاسی نیز برخوردار بود و می توانست ارکان سـ*ـیاسی را هدایت کند و حتی بر کشور فرمانروا شود . در این صورت اگر زنی به حکومت می رسید، تاج و تـ*ـخت مصر رسماً از این مادر به دختر او انتقال می یافت. در مزارع کشاورزی ، مراکز دامپروری، کارگاه های تولیدی و تأسیسات صنعتی و اقتصادی ، زمام داران (فراعنه- شاهان) ، کاهنان متولیان معابد و اشراف ، نه تنها بردگان و اسیران، بلکه مردان آزاد را نیز به کار می گرفته اند. در پاره ای از متون تاریخی مصریان از این دسته از نیروی کار به نام «مِرتو»[۳] یاد شده است. این دسته از نیروهای مولد در مراکز تولیدی ، معمولاً گروه هایی را سازمان می دادند که دارای رئیسی بود. این گروه ها یا سرکرده ها در تصاویر و کنده کاری های مقابر بزرگان به صورت کسانی که بر بالای سر اعضای گروه با شلاق و چوبدستی ایستاده اند مجسم شده اند. در دست داشتن تازیانه یا چوبدستی به معنای تلقی دیگران یعنی سایر اعضای گروه به عنوان زیردستان، بردگان یا فرمانبرداران است. گروهی از تحلیل گران مرتوها را بردگان و سرکردگان آنها را صاحبان این بردگان دانسته اند.
پسر بزرگ خانواده بعد از پدر شخصیت ارشد به شمار می آمد وارث اصلی بود . چنین ضابطه ای در میان اتروسک ها[۱] معتبر بوده و در واقع همین پسر بزرگ آنچه از پدر به جای می ماند یا بخش عمده و قابل ملاحظۀ آن را به ارث می برد. پدر یا پسر به عنوان رئیس خانواده حق داشت اموال خود را به غیر واگذار کند و یا بخشی از آن را برای هر مدتی که بخواهد به هر کسی واگذار کند و پس از مدتی از وی پس بگیرد. مادر خانواده که در واقع رئیسۀ آن جمع خانوادگی به شمار می آمد، از اختیارات ، اعتبار و امتیازات عمده ای برخوردار بود. در این مقطع زمانی مصریان همانند قبطیان قدیم که نیاکانشان بودند، خود را فرزندان مادرانشان می خواندند، نه پدرانشان. این امر نشانۀ همان نظام مادرسالاری[۲] دوران بسیار کهن مصر است که به این طریق تظاهر می کرد و از قبطیان به مصریان رسیده است بود. به سخن دیگر زن از اختیارات سـ*ـیاسی نیز برخوردار بود و می توانست ارکان سـ*ـیاسی را هدایت کند و حتی بر کشور فرمانروا شود . در این صورت اگر زنی به حکومت می رسید، تاج و تـ*ـخت مصر رسماً از این مادر به دختر او انتقال می یافت. در مزارع کشاورزی ، مراکز دامپروری، کارگاه های تولیدی و تأسیسات صنعتی و اقتصادی ، زمام داران (فراعنه- شاهان) ، کاهنان متولیان معابد و اشراف ، نه تنها بردگان و اسیران، بلکه مردان آزاد را نیز به کار می گرفته اند. در پاره ای از متون تاریخی مصریان از این دسته از نیروی کار به نام «مِرتو»[۳] یاد شده است. این دسته از نیروهای مولد در مراکز تولیدی ، معمولاً گروه هایی را سازمان می دادند که دارای رئیسی بود. این گروه ها یا سرکرده ها در تصاویر و کنده کاری های مقابر بزرگان به صورت کسانی که بر بالای سر اعضای گروه با شلاق و چوبدستی ایستاده اند مجسم شده اند. در دست داشتن تازیانه یا چوبدستی به معنای تلقی دیگران یعنی سایر اعضای گروه به عنوان زیردستان، بردگان یا فرمانبرداران است. گروهی از تحلیل گران مرتوها را بردگان و سرکردگان آنها را صاحبان این بردگان دانسته اند.
تحولات اجتماعی مصر باستان
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
