اشعار ناظم حکمت

Ghazaleh.A · 24/11/20

حسرت
صد سال می‌شود که چهره‌اش ندیده‌ام
دست در کمرش نیانداخته‌ام
در نی‌نی چشمانش خیره نشده‌ام
از فکر روشنش سوال ها نکرده‌ام
صد سال است که انتظار مرا می‌کشد
زنی در شهر.
هر دو بر یک شاخه بودیم، بر یک شاخه
از یک شاخه فروافتادیم و از هم جدا شدیم.
زمانی صد ساله در میان ماست
راهی صد ساله
صد سال است که در تاریکی روشنی
به دنبال تو می‌دوم.
ناظم حکمت

Ghazaleh.A · 24/11/20

پسرم
پسرم
ستاره‌ها را به خوبی بنگر
شاید دیگر نبینیشان.
شاید دیگر
در نور ستار‌ه‌ها نتوانی آ*غو*شت را به بی‌انتهایی افق باز کنی
پسرم
افکارت به اندازه‌ی تاریکی‌های روشن شده با ستاره‌ها
زیبا، دهشتناک، قدرتمند و خوب است.
ستاره‌ها و افکارت
کامل‌ترین کائنات‌ند.
پسرم
شاید سر کوچه‌ای همچنان که از ابرویت خون می‌چکد بمیری،
یا با چوبه‌ی دار جان دهی.
خوب ستاره‌ها را نگاه کن
شاید دیگر نتوانی به آن‌ها بنگری.
ناظم حکمت

Ghazaleh.A · 24/11/20

درخت گردو
سرم ابری پاره پاره،
ظاهر و باطنم دریا،
من درخت گردکانی‌ام در پارک گلخانه،
جوانه جوانه، شاخه شاخه، گردویی کهنسال.
نه تو این را میدانی، نه پلیس می‌داند.
من درخت گردکانی‌ام در پارک گلخانه،
برگ‌هایم در آب، چون ماهی غوطه ور.
برگ‌هایم چون دستمال ابریشم، در اهتزاز.
برچین و اشکت را، ای شکوفه من، پاک کن.
برگ‌هایم دستانم‌اند، صدهزار دست دارم،
با صدهزار دست تو را لمس می‌کنم، و استانبول را.
برگ‌هایم چشمانم‌اند. با حیرت می‌نگرم.
با صد هزار چشم تو را نظاره می‌کنم، و استانبول را.
همچون صد هزار قلب می‌تپند، می‌تپند برگ‌هایم.
من درخت گردکانی‌ام در پارک گلخانه؛
نه تو این را میدانی، نه پلیس می‌داند.

ناظم حکمت

Ghazaleh.A · 24/11/20

اسیرمان کردند
اسیرمان کردند
به زندان‌مان افکندند
من میان حصارها
تو بیرون‌ آن
بی‌آنکه کاری از دستم برآید
تنها کار این است که انسان
دانسته یا ندانسته
زندان را در خودش تاب بیاورد.
با انسان‌های بسیاری چنین کرده‌اند
انسان‌هایی شریف، زحمتکش، خوب
و همان قدر که تو را دوست دارم، لایق دوست داشته شدن.
ناظم حکمت

Ghazaleh.A · 24/11/20

میهنم را دوست دارم
بر درختانِ چناراش تاب خوردم ،
در زندان‌هایش خوابیدم
هیچ چیز نمی‌تواند احساسِ فلاکت و نکبت مرا بکاهد
جز ترانه‌ها و توتونِ مملکت‌ام
میهنم :
شیخ بدرالدین ،سینان،یونس امره و ذکریا،
گنبدهای سُربی و دودکش کارخانه‌هایش،
جایی که من خویشتنِ خود را
حتا از خود پنهان می‌ساختم.
خنده‌ی مردم ، زیرِ سبیل‌های آویخته،
دست آوردِ خلق ماست.
میهنم :
چه پهناوری!
انسان در تو که سفر می‌کند ،
بنظر می‌رسد که بی‌پایان و انتهایی.
ادرنه ، ازمیر ، اولوکیشلا ، ماراس ، ترابوزان، ارزُروم ،
فلاتِ ارزروم را از ترانه‌هایش می‌شناسم.
و از خودم خجالت می‌کشم،
که برای دیدن پنبه‌کارانش ،حتا یکبار هم
از بلندی‌های توروس* عبور نکردم

میهنم :
شترها ،راه آهن ، خودروهای فُورد و الاغ های بیمار
صنوبرها ، بیدها و خاکِ سرخ .

میهنم :
جنگل‌های کاج ، خوش طعم‌ترین آب و در چشمه‌های بالای کوه ،
قزل‌آلا‌های نیم کیلویی‌اش ، با پوست براقِ نقره‌ای که
در دریاچه‌ی بولو* شنا می‌کند

میهنم :
بزها ،در دشتِ آنکارا
برقِ ابریشمیِ خرمایی رنگِ پشمِ بلندشان
فندوق‌های درشت و چربِ شهرِ «گرهسون *»
سیبِ « آماسیه* » ،با عطر دلپذیرِ گونه‌های سرخ‌اش
زیتون، انجیر، خربزه و خوشه خوشه انگور رنگین‌اش
و هم گاو‌آهن های چوبی‌اش ،
گاو سیاه .
همه چیز‌اش
دلباز ، زیبا ، خوب
و مردمِ سخت کوش، شریف، بی‌باکِ من آماده‌اند،
تا
همه‌ی پیشرفت‌ها ،
زیبایی و خوبی را با شادیِ یک کودکِ بوجد آمده بپذیرند.
نیمی گرسنه ، نیمی سیر،
نیمی اسیر.
ناظم حکمت

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

اشعار ناظم حکمت

Ghazaleh.A

کاربر حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazaleh.A

کاربر حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazaleh.A

کاربر حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazaleh.A

کاربر حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazaleh.A

کاربر حرفه‌ای

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر حرفه‌ای

کاربر حرفه‌ای

کاربر حرفه‌ای

کاربر حرفه‌ای

کاربر حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین