- عضویت
- 20/8/18
- ارسال ها
- 8,710
- امتیاز واکنش
- 29,620
- امتیاز
- 473
- سن
- 23
- محل سکونت
- کویِ دوست
- زمان حضور
- 207 روز 9 ساعت 43 دقیقه
نویسنده این موضوع
دستگاه اداری و کارمندان- قوانین- وزیر- فرعون
شاهان و اشراف شهرستانها با استفاده از این منشیها نظم و تسلط قانون را در مملکت محفوظ نگاه میداشتند. بعضی از لوحهای قدیمی منشیهایی را نشان میدهد که مشغول سرشماری هستند و حساب مالیات بردرآمدی را میکنند که به خزانه وارد میشود؛ یا حساب بالاآمدن آب نیل را میکنند تا از محصول پیشبینی نمایند و تخمینی از درآمد دولت برای سال آینده بزنند و سهم هر یک از دستگاهها را از این درآمد تعیین کنند؛ این منشیها بر امور صناعت و بازرگانی نیز نظارت داشتند و، تقریباً در آغاز تاریخ، توانستند طرح یک سازمان اقتصادیی را بریزند که در زیر رهبری دولت و حکومت باشد.
قوانین مدنی و جنایی بسیار ترقی کرده بود؛ از زمان سلسله پنجم، برای مالکیت خصوصی و تقسیم ارث، قوانین مفصل و دقیقی، وجود داشت. مردم، در آن زمان نیز مانند امروز، همه در برابر قانون با یکدیگر مساوی بودند، البته به این شرط که هر دو طرف نزاع از حیث ثروت و نفوذ با یکدیگر مساوی باشند. قدیمترین سند قانونی جهان، که اکنون در موزه بریتانیا نگاهداری میشود، اظهارنامهای است که درباره قضیهای از قضایای پیچیده ارث به محکمه تسلیم شده است. قضات از طرفین دعوی میخواستند که مرافعه و استدلال و محاجه به صورت نطق و خطابه نباشد، بلکه طرفین باید هر چه را میخواهند بگویند به صورت کتبی به محکمه تقدیم کنند، که البته بر محاکمات شفاهی زمان ما ترجیح داشته است. جزای سوگند دروغ کشتن بود. مصریان محاکم منظمی به درجات مختلف داشتند که از محکمه محلی شهرستانها آغاز میشد و به محاکم عالی ممفیس یا طیوه یا عین شمس پایان مییافت گاهی متهم و مجرم را شکنجه میدادند تا به حق اعتراف کند. زدن با چوب از کیفرهای رایج بود، و پارهای از اوقات گوش یا بینی یا زبان یا دست تباهکار را میبریدند، یا او را به محل استخراج معادن تبعید میکردند، یا با دارزدن و خفه کردن و سربریدن و برچهارمیخ سوزاندن کیفر میدادند. سختترین نوع شکنجه آن بود
که گناهکار را زنده زنده مومیایی میکردند، یا بدن او را با قشری از نترون سوزاننده میپوشانیدند که تن وی را خرده خرده بخورد و او را از پا درآورد. اگر تباهکاران از طبقات بالا بودند و از اعدام در برابر مردم ننگ داشتند، به ایشان اجازه داده میشد که خود را به دست خویش هلاک کنند؛ همانگونه که هم اکنون در ژاپن نسبت به طبقه سامورای چنین قاعدهای اجرا میشود. نشانهای به دست نیامده است تا از آن رو معلوم شود که دستگاه پلیس در مصر قدیم وجود داشته است؛ چنان به نظر میرسد که از قشون دایمی ـ که به واسطه جدا ماندن مصر به وسیله صحراها و دریا از باقی جهان، ضرورت نداشته چندان زیاد باشدـ کمتر برای برقرار کردن نظم و امنیت در داخل کشور استفاده میشد. احترام زندگی افراد و مالکیت و حفظ نظم و استقرار حکومت تقریباً تنها بر هیبت و عظمت فرعون تکیه داشته و مدارس و معابد برای تقویت و نگاهداری همین عظمت میکوشیدهاند. از چین که بگذریم، هیچ ملتی در جهان، جز مصر، نیست که در حفظ امنیت کشور تکیه کرده باشد.
شاهان و اشراف شهرستانها با استفاده از این منشیها نظم و تسلط قانون را در مملکت محفوظ نگاه میداشتند. بعضی از لوحهای قدیمی منشیهایی را نشان میدهد که مشغول سرشماری هستند و حساب مالیات بردرآمدی را میکنند که به خزانه وارد میشود؛ یا حساب بالاآمدن آب نیل را میکنند تا از محصول پیشبینی نمایند و تخمینی از درآمد دولت برای سال آینده بزنند و سهم هر یک از دستگاهها را از این درآمد تعیین کنند؛ این منشیها بر امور صناعت و بازرگانی نیز نظارت داشتند و، تقریباً در آغاز تاریخ، توانستند طرح یک سازمان اقتصادیی را بریزند که در زیر رهبری دولت و حکومت باشد.
قوانین مدنی و جنایی بسیار ترقی کرده بود؛ از زمان سلسله پنجم، برای مالکیت خصوصی و تقسیم ارث، قوانین مفصل و دقیقی، وجود داشت. مردم، در آن زمان نیز مانند امروز، همه در برابر قانون با یکدیگر مساوی بودند، البته به این شرط که هر دو طرف نزاع از حیث ثروت و نفوذ با یکدیگر مساوی باشند. قدیمترین سند قانونی جهان، که اکنون در موزه بریتانیا نگاهداری میشود، اظهارنامهای است که درباره قضیهای از قضایای پیچیده ارث به محکمه تسلیم شده است. قضات از طرفین دعوی میخواستند که مرافعه و استدلال و محاجه به صورت نطق و خطابه نباشد، بلکه طرفین باید هر چه را میخواهند بگویند به صورت کتبی به محکمه تقدیم کنند، که البته بر محاکمات شفاهی زمان ما ترجیح داشته است. جزای سوگند دروغ کشتن بود. مصریان محاکم منظمی به درجات مختلف داشتند که از محکمه محلی شهرستانها آغاز میشد و به محاکم عالی ممفیس یا طیوه یا عین شمس پایان مییافت گاهی متهم و مجرم را شکنجه میدادند تا به حق اعتراف کند. زدن با چوب از کیفرهای رایج بود، و پارهای از اوقات گوش یا بینی یا زبان یا دست تباهکار را میبریدند، یا او را به محل استخراج معادن تبعید میکردند، یا با دارزدن و خفه کردن و سربریدن و برچهارمیخ سوزاندن کیفر میدادند. سختترین نوع شکنجه آن بود
که گناهکار را زنده زنده مومیایی میکردند، یا بدن او را با قشری از نترون سوزاننده میپوشانیدند که تن وی را خرده خرده بخورد و او را از پا درآورد. اگر تباهکاران از طبقات بالا بودند و از اعدام در برابر مردم ننگ داشتند، به ایشان اجازه داده میشد که خود را به دست خویش هلاک کنند؛ همانگونه که هم اکنون در ژاپن نسبت به طبقه سامورای چنین قاعدهای اجرا میشود. نشانهای به دست نیامده است تا از آن رو معلوم شود که دستگاه پلیس در مصر قدیم وجود داشته است؛ چنان به نظر میرسد که از قشون دایمی ـ که به واسطه جدا ماندن مصر به وسیله صحراها و دریا از باقی جهان، ضرورت نداشته چندان زیاد باشدـ کمتر برای برقرار کردن نظم و امنیت در داخل کشور استفاده میشد. احترام زندگی افراد و مالکیت و حفظ نظم و استقرار حکومت تقریباً تنها بر هیبت و عظمت فرعون تکیه داشته و مدارس و معابد برای تقویت و نگاهداری همین عظمت میکوشیدهاند. از چین که بگذریم، هیچ ملتی در جهان، جز مصر، نیست که در حفظ امنیت کشور تکیه کرده باشد.
دستگاه دولت در مصر باستان
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com