مشاعره با اشعار ملک‌ الشعرای‌ بهار

moh@mad · 3/1/23

paeez81 گفت:
دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌هاست

تو شنیدی که منم برخی شب‌
آری اما نه چنان ابراندود
بی‌فروغ مه و نور کوکب
چون یکی زنگی انگشت‌آلود

POURIA · 11/3/23

moh@mad گفت:
تو شنیدی که منم برخی شب‌
آری اما نه چنان ابراندود
بی‌فروغ مه و نور کوکب
چون یکی زنگی انگشت‌آلود

دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌ هاست

moh@mad · 11/3/23

POURIA گفت:
دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌ هاست

تا به کنج لـ*ـبت آن خال سیه‌رنگ افتاد
نافه را صدگره از خون به دل تنگ افتاد

آن نه خط است برآن عارض پرنقش و نگار
رنگ محویست که در دفتر ارژنگ افتاد

POURIA · 11/3/23

moh@mad گفت:
تا به کنج لـ*ـبت آن خال سیه‌رنگ افتاد
نافه را صدگره از خون به دل تنگ افتاد

آن نه خط است برآن عارض پرنقش و نگار
رنگ محویست که در دفتر ارژنگ افتاد

در هر مژه من به ره خسرو عشق
نیروی هزار تیشه کوهکن است

moh@mad · 12/3/23

POURIA گفت:
در هر مژه من به ره خسرو عشق
نیروی هزار تیشه کوهکن است

تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست

نیست از «‌عشق‌» فزون تر مهری
آن که‌بسته است به موی و چهری

Delvin22 · 19/9/23

moh@mad گفت:
تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست

نیست از «‌عشق‌» فزون تر مهری
آن که‌بسته است به موی و چهری

یک روز وطن رشک گلستان جنان بود

اقبال من از طالع مشروطه جوان بود

moh@mad · 20/9/23

Delvin22 گفت:
یک روز وطن رشک گلستان جنان بود

اقبال من از طالع مشروطه جوان بود

در زلف تو آشوب زمن می‌بینم
بیگانه نبیند آنچه من می‌بینم

او پیچ و خم و تاب و گره می‌نگرد
من بخت سیاه خوبشتن می‌بینم

-FãTéMęH- · 23/9/23

معطر بود و خوب و دلپذیری
بدو گفتم که مشکی یا عبیری

که از بوی دلاویز تو مستم

همه گِل های عالم آزمودم
ندیدم چون تو و عبرت نمودم

پو گِل بشنید این گفت و شنودم
بگفتا من گِلی ناچیز بودم

و لیکن مدتی با گُل نشستم

گُل اندر زیر پا گسترده پر کرد
مرا با همنشینی مفتخر کرد

Delvin22 · 23/9/23

~ f@tii ~ گفت:
معطر بود و خوب و دلپذیری
بدو گفتم که مشکی یا عبیری

که از بوی دلاویز تو مستم

همه گِل های عالم آزمودم
ندیدم چون تو و عبرت نمودم

پو گِل بشنید این گفت و شنودم
بگفتا من گِلی ناچیز بودم

و لیکن مدتی با گُل نشستم

گُل اندر زیر پا گسترده پر کرد
مرا با همنشینی مفتخر کرد

دعوی چه کنی داعیه‌داران همه رفتند
شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

آن گرد شتابنده که در دامن صحراست
گوید چه نشینی که سواران همه رفتند

-FãTéMęH- · 23/9/23

دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌هاست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

حامی انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

حامی انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

مدیر آزمایشی تالار موسیقی

کاربر ممتاز

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر آزمایشی تالار موسیقی

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین