صفی آباد

fatemeh.AB79 · 22/9/20

موقعیت:
شهر صفی آباد مرکز بخش بام صفی آباد (شهرستان اسفراین) در ۶۵ کیلومتری جنوب شرق شهر اسفراین بین ۳۹ ۵۷ تا ۰۶ ۵۸ طول جغرافیای و ۳۵ ۳۶ تا ۵۵ ۳۶ عرض جغرافیای قرار گرفته‌است. این شهر از شمال به دهستان بام از شرق دهستان دره یام (خوشاب) از جنوب به دهستانهای رباط جز و حکم آباد و از غرب به دهستان آذریمحدود می‌گردد.
تاریخچه شهر صفی آباد:
در زمانهای قدیم قبل از نادرشاه نام اصلی آن راونیز بوده در قرن پنجم هجری که همزمان با روی کار آمدن سلجوقیان درایران می‌باشد عبدالغافر فارسی که یکی از مورخین مشهور این دوره‌است او در کتاب «السیاق» از راونیر نام می‌برد که از قرای ارغیان می‌باشد.[۴] که آثار آن امروزه در یک کیلومتری شمال شهر کنونی به صورت یک مجموعه‌ای از نوروز تپه و رباط راونیزومحوطه سنگو باقی‌مانده‌است. .[۵] تاریخ صفی آباد فعلی بیشتر به دوره نادرشاه و پس از آن بر می‌گردد این دهستان که امروزه به شهر مبدل گشته به سال ۱۱۴۰–۱۱۴۵ هجری به دست صفی خان بغایری احداث شد دردوره قاجاریه در زمان محمد خان قاجار در سال ۱۲۱۱حاکم آن لطفعلی خان بغایری بود پس از او در سال ۱۲۱۵حکمت صفی آباد به لطفعلی خان بغایری رسید. صفی آباد در دوره قاجاریه درحدود ۵۰۰ خانوار بوده که نژاد آنها از ترکان بغایری از تیره گرایلی می‌باشند.نام این شهر به صورت ارغیان که بقایای آن در یک کیلومتری شمال شهر صفی آباد موجود بوده که به صورت مجموعه بنا و محوطه در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. موسی خورنی جغرافیدان ارمنی معاصر ساسانیان در معرفی قلمرو جغرافیایی ساسانیان می‌نویسد : سرزمین ایران در دوره ساسانی به چهار کوست (ناحیه) تقسیم می‌شد خراسان یکی از این کوست‌ها بود که بیست و شش ایالات داشت. یکی از این ایالات‌ها، اپرشهر یا همان نیوشاهپور بود [۵]. نیشابور نیز به نوبه خود دارای ١٣ رستاق ( شهرک ) و ۴ تسوگ ( طسوج یا بخش ) بوده‌است و ارغیان، اسفراین، جوین و بیهق در زمره رستاق‌های سیزده گانه نیشابور بوده‌اند.
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

نیشابور نیز به نوبه خود دارای ١٣ رستاق ( شهرک ) و ۴ تسوگ ( طسوج یا بخش ) بوده‌است و ارغیان، اسفراین، جوین و بیهق در زمره رستاق‌های سیزده گانه نیشابور بوده‌اند [۶]. در اواخر دوره ساسانی با ورود اسلام به ایران، روانیر مرکز ولایت ارغیان که از توابع نیشابور ذکر شده‌است. ولایت ارغیان در سال ٣١ هجری در زمان حکومت عثمان بن عفان به دست عبدالله بن عامر فتح می‌شود[۷]. در قرن سوم هجری ابن رسته(٢٩٠ ه.ق) ارغیان را یکی از ١٣ رستاق تابع نیشابور دانسته [۸] کمی بعد از ابن رسته در قرون سوم و چهارم هجری و ابوعبدالله حاکم نیشابوری تعداد ولایت‌های نیشابور را ١٢ عدد دانسته که عبارتند از: ولایت بیهق، ولایت جوین، ولایت اسفراین، ولایت خبوشان، ولایت ارغیان، ولایت پشت ،ولایت رخ، ولایت زوزن، ولایت خواف ،ولایت ازقند ،ولایت جام، ولایت باخرز و ولایت جاجرم [۹] و از ارغیان به صورت یک ولایت که به کثرت علما و کبار مشهورمی باشد یاد کرده‌است [۱۰]. به اذعان اکثر منابع یکی از مهم‌ترین مراکز تربیت مشاهیر و دانشمندان جهان اسلام در سده‌های سوم و چهارم هجری ولایت ارغیان بوده که از جمله آن‌ها می‌توان به ابو عمرو محمد بن احمد بن جعفر بن احمد بن سیار موذن ارغیانی، ابو عمره بن مسیب بن ابی عبدلله محمد بن مسیب بن اسحاق بن عبدلله بن اسماعیل بن ادریس ارغیان، ابواحمد ارغیانی و محمد بن المسیب اشاره کرد [۱۱]. در مورد موقعیت ولایت ارغیان در این دوره (سده‌های سوم و چهارم ه.ق) با استناد به نقشه ابن حوقل اینگونه برداشت می‌شود که روانیچ (راونیز) مرکز ارغیان بوده و حدود آن از شرق به نیشابور، از غرب به اسفراین، از جنوب به سبزوار و از شمال به نوقان می‌رسیده است. در همین دوره راه تجاری و ارتباطی اسفراین نیشابور از ارغیان می‌گذشته؛ و در مسیر عبور آن از سرزمین ارغیان،منابع به دو ایستگاه معقلی و راونیز اشاره کرده‌اند بطوریکه جیهانی در نیمه دوم سده چهارم هجری قمری نخستین ایستگاه راه اسفراین- ارغیان- نیشابور را منزلگاه معقلی ذکر کرده که در غرب منزلگاه دوم یعنی راونیز قرار داشته‌است.
#تالار_گردشگری_ایران
منبع: ویکی پدیا

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

با به حکومت رسیدن ملک شاه سلجوقی شهرهای خراسان به ویژه نیشابور با تأسیس مدارس نظامیه توسط خواجه نظام الملک به صورت یکی از مراکز پررونق علمی جهان اسلام در آمد و در این زمان ولایت ارغیان هم که یکی از توابع نیشابور محسوب می‌شد از رونق و شکوفایی خاصی به ویژه در زمینه تعلیم و تربیت اهل دانش برخوردار بوده‌است. از مشاهیر ولایت ارغیان در این دوره می‌توان به ابوالفتح ارغیانی اشاره کرد؛ بنا به نقل عبدالغافر فارسی در کتاب السیاق؛ ابوالفتح ارغیانی مدتی قضاوت در منطقه ارغیان را برعهده داشته‌است [۱۳]. و همچنین می‌نویسد ؛ اسفنج، بان و راونیر از قرای ارغیان‌اند.[۱۴] ابوسعد سمعانی (۶١۶-۵۶٢ هـ) نیز در توصیف ارغیان می‌نویسد:
ارغیان ناحیه ای از نواحی نیشابور می باشد که مشتمل بر چندین قریه مانند سبنج، بان، راونیر و غیره است که روستاهای آن به دلیل جماعتی از اهل علم که به آنجا نسبت میدهند شناخته شده است.
[۱۵]. یاقوت حموی در کتابش معجم البلدان دربارهٔ ارغیان می‌نویسد:
ارغیان کوره ای از نواحی نیشابور و مشتمل بر هفتادویک قریه که قصبه آن راونیر است.
[۱۶].

در سال ۶٣٠ هجری حکمرانی خراسان به جنتیمور از سوی اوکتای قان داده می‌شود و ملک اسفراین، جوین، بیهق، جاجرم، خورند، و ارغیان هریک به پایزده یرلیغ به ملک بهاالدین واگذار می‌شود [۱۷]. در حدود سال ٧٨٢ هـجری زمانی که تیمور به اسفراین حمله می‌کند چنین به نظر می‌رسد که ارغیان رونق و اعتبار قبلی خود را از دست داده است. تیمور لنگ پس از تصرف ولایت جهان و ارغیان مردم و حاکمان این ولایت را از بین می‌برد. (نطنزی، 1373، ص240)نام صفی آباد فعلی بیشتر به دوره نادرشاه و پس از آن بر می‌گردد.این دهستان که امروزه به شهر مبدل گشته به سال ۱۱۴۰–۱۱۴۵ هجری به دست صفی خان بغایری احداث شد.در دوره قاجاریه در زمان محمد خان قاجار در سال ۱۲۱۱حاکم آن لطفعلی خان بغایری بود پس از او در سال ۱۲۱۵حکمت صفی آباد به لطفعلی خان بغایری رسید. صفی آباد در دوره قاجاریه در حدود ۵۰۰ خانوار بوده که نژاد آن‌ها از ترکان بغایری از تیره گرایلی می‌باشند.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

الف – دشت ها: اگر چه در بخش صفی آباد دشت به معنای واقعی کلمه وجود ندارد، اما با توجه به پستی و بلندی ناحیه یک بخش کم ارتفاع و تقریباً هموار وجود دارد که می‌توان از آن به عنوان دشت نام برد: دشت صفی آباد – گراتی : این دشت با جهت و شيب جنوب شرقي- شمال غربي در قسمت جنوبي شهرستان اسفراين و در دامنه‌های شمالي هرده جوين (رشته اسفراين) در غرب و جنوب صفی آباد قرار دارد و به دشت چارم معروف و از اهمیت ویژه ای برخوردار است .[۲۰] اين دشت از شمال غرب به دشت اسفراين متصل می‌گردد و رود قره سو (كال شور) در اين دشت جريان دارد (فدايي،1373: 14). این دشت به صورت یک آمفی¬تئاتر بزرگی است که در داخل ان چاله‌های پست آهکی فراوان است، از سمت غرب توسط رودخانه سرخ آب که سه شاخه اصلی رودخانه کال شور اسفراین محسوب می‌شود زهکشی می‌گردد. به علت شستشوی مواد نرم و ریز توسط آب و باد در قسمت دشت،سرزمین پوشیده از شن و ریگ با پوشش گیاهی استپی پراکنده است. بنابراین دشت صفی آباد بی شباهت به یک دشت ریگی نیست که هنوز به صورت زره یا سنگ فرش در نیامده است و قابل ذکر است که پست-ترین منطقه بخش در محل کلاته حاج علیخان در این دشت است و بیشترین وسعت دهستان صفی آباد را این دشت در بر گرفته‌است.[۲۱] دشت به دليل كمي بارندگي و نامناسب بودن تشكيلات زمين شناسي (وجود مارن و گچ نمك دار) از يك طرف و بالا بودن آب‌های زيرزميني و كيفيت پست آن و تبخير از طرف ديگر،دشت شوره زار می‌باشد و محوطه‌های باستاني بيشتر در حاشيه شمالي دشت قرار داشته و بيشتر روستاها آب مورد نياز خود را از قنات تأمین می‌کرده‌اند كه گاهي طول اين قنات‌ها به چندين كيلومتر می‌رسیده است [۲۲].خاک،محل تقاطع، تماس و تأثیر عوامل مهم اکولوژیکی سطح خارجی زمین است. این عوامل عبارتند از اقلیم یا آب و هوا، سنگ‌ها عوامل بیولوژیکی و عوامل جغرافیایی، به عبارت دیگر خاک در اثر فرایندهایی توسط آب وهوا و عوامل بیولوژیکی در روی سنگ‌ها حاصل می‌گردد.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

منشا مواد معدنی آن متعلق به سنگ‌ها و منشا مواد آلی آن وابسته به پوشش زنده آن و موجودات ریز و درشت است. خاک به اصطلاح دیگر مرز ممات و حیات است[۲۳]. با یک دید کلی در منطقه ملاحظه می‌شود که ارتفاعات در بخش شمالی و اراضی پست در قسمت جنوبی واقع اند که دشت‌ها را شامل می‌شوند و شیب کلی از شمال به جنوب و از شرق به غرب منطقه می‌باشد . حال آن که خاک‌هایی که دامنه شمالی را تشکیل داده‌اند دارای بافتی خیلی سبک و گاهی سنگریزه‌های تشکیل شده که دارای ساختمان مشخص نمی باشند و به تدریج که به طرف جنوب نزدیک می‌شویم از ارتفاع نقاط کاسته شده و خاک‌ها سنگینتر می‌شوند. دامنه کوه‌ها بیشتر از سنگریزه‌های حاصله از تخریب سنگ‌ها به وجود آمده که ابعاد آن‌ها به تدریج کم می‌شود در پایین دست این طبقه بافت خاک لیمونی است که بر روی یک طبقه شن قرار دارد. در دشت،بافت خاک مطبق و طبقه سطحی رسی لیمونی و طبقه زیر آن از رس تشکیل شده‌است و در قسمت جنوبی دشت خاک یکنواخت تر بوده و درصد رس آن زیادتر شده‌است.[۲۴] سازنده‌های مارنی و رسی که حاوی گچ و نمک می‌باشند قسمت وسیعی از حوزه به خصوص قسمت‌های جنوبی (صفی¬آباد) را در بر گرفته از طرفی مانع فرو رفتن آب‌ها گردیده و از طرفی به دلیل پایداری کم در مقابل فرسایش باعث انحلال در آب‌ها گردیده و باعث کیفیت نامطلوب آب‌های منطقه از نظر شرب و کشاورزی می‌شود و به عنوان یک عامل مضر و محدودکننده باید از آن نام برد. وجود کال شور در حوضه صفی¬آباد بیانگر این ارتباط است[۲۵]. کوه‌های شهر صفی آباد:
کوه‌ یاریمجا این کوه باارتفاع 2293متر در فاصله‌های 11کیلومتری شمال شرق.
کوه کمرسیاه این کوه باارتفاع 1570متر در 3 کیلومتری شمال شرق.
کوه هزاردره این کوه باارتفاع 1887 متر در 14 کیلومتری شمال شرق.
کوه آهم نرد این کوه باارتفاع 2081متر در 11 کیلومتری شمال شرق.
کوه شاه حسن این کوه باارتفاع 2221 متر در 50 کیلومتری شمال شرق.
کوه پشت بره این کوه باارتفاع 1719متر در 20کیلومتری شمال شرق.[۲۶]
منبع:ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

بخش صفی آباد یکی از حوزه‌های شمالی حوزه آبریز کویر مرکزی می‌باشد که رودخانه‌های دائمی و فصلی آن با پیوستن به شاخه‌های دیگر رودخانه قرسو از طریق کویر خارتوران به کویر مرکزی می‌رسند. منبع اصلی تأمین‌کننده آب‌ها بخش بارندگی است و به ویژه از ذوب برف دامنه‌های جنوبی ارتفاعات شاه جهان ناشی می‌شود که با توجه به ویژگی بارش‌ها، آب‌های جاری غالبا به صورت سیلاب‌های فصلی و اتفاقی ظاهر می‌شوند و شبکه‌های دایمی به قسمت‌های شمالی محدود می شوند. ذوب برف در ارتفاعات شمالی و نفوذ تدریجی آن در خلل و فرج و شکستگی¬های تشکیلات زمین‌شناسی سفره آب‌های زیر زمینی را تغذیه می کند. با توجه به مطالب مذکور در مجموع می‌توان منابع آب این بخش را به دو دسته آب‌های زیر زمینی و آب‌های سطحی تقسیم‌بندی کرد، آب‌های زیر زمینی شامل، چشمه، قنات و چاه می گردند.
آبهای سطحی شهر صفی آباد:
رودخانه گرماب:
از مهم‌ترین رودخانه‌های منطقه صفي آباد است كه يك رودخانه فصلي است و نقش تعيين كننده اي در شكل گيري محوطه‌ها و آبياري زمین‌های مسير خود ايفا می‌کند. اين رودخانه از دامنه‌های باختري قوچ خوار واقع در 58 كيلومتري جنوب شرقي اسفراين سرچشمه می‌گیرد و شاخه‌های اوليه آن در دهكده عباس آباد به هم پيوسته و با جهت شمال شرقي-جنوب غربي اسفراين عبور كرده و باعث تغذيه منابع آب‌های سطحي می‌شود. وسعت حوضه آبگير اين رودخانه تا محدوده ورود به دشت 270 كيلومتر محاسبه شده‌است (هوشیار، 1379: 120). این رودخانه نقش مهمی در ایجاد و شکوفایی استقرارهای دوره اسلامی داشته‌است (نیک گفتار، 1387: 180-174). شاید بتوان گفت قریه راونیر که در منابع ذکری از آن شده و مرکز ارغیان بوده، هدیه این رودخانه باشد که احتمال می‌رود بقایای آن همان نوروز تپه باشد[۴].
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

رودخانه سرخاب (کال شور یا قره سو) ویرایش
این رودخانه كه در حقيقت زهكش دشت صفي آباد به حساب می‌آید اصلی‌ترین رودخانه اسفراين است. اين رودخانه كه از ارتفاعات قوچ خوار و دشت صفي آباد واقع در جنوب شرق حوضه آغاز و در جهت شمال غرب جريان می‌یابد. رودخانه پس از عبور از پايين منگلي و كلاته الو وارد سد باهره (بند مهار) می‌شود.[۴]. اين رودخانه پس از آمیختن با آب گراتی به دهستان زرق آباد در جنوب غرب اسفراین وارد می‌شود و دامنه شمالی رشته کوه‌های جوین را رو به شمال غربی طی می‌کند و مناطق میاندشت و شورلق را پشت سر نهاده و در اینجا کال بکوری و کال جلوگیر را دریافت می‌کند و به شهرستان جاجرم وارد می‌شود. پس از آن رودخانه به سمت جنوب غربی تغییر جهت می‌دهد و در این مسیر با ریزابه‌هایی چون کال چهل بوقور، کال حمزه چاه و کال قلعه چه در هم می‌آمیزد و پس از عبور از دامنه شمالی و غربی هرده سیاه گچی تغییر مسیر می‌دهد و به سمت جنوب جاری می‌شود. در پلی که در 4 کیلومتری غرب ایستگاه جاجرم برای عبور راه‌آهن ساخته شده و به پل ابریشم معروف است با رودخانه جوین و کال شور غربی در هم می‌آمیزد و از غرب روستاهای حسین آباد و محمدآباد عبور می‌کند و از استان خراسان به سمنان وارد می‌شود. در این استان راه اتومبیل روی شاهرود و سبزوار را قطع می‌کند و پس از آمیختن با کال شور سبزوار به نام کال شور خارتوران تغییر نام می‌دهد و پس از مخلوط شدن با کال‌های بز رنگ، چاه خشک، گذر ذوقدی، گذر گرماب، شوراب، پنج چاهی، چاه معدن، سرخ تول، چاه وکیل، گرماب و غریبه در 175 کیلومتری جنوب غربی سبزوار به شن زارهای کویر مركزي می‌ریزد. طول کلی این رودخانه 360 کیلومتر و ارتفاع آن در سرچشمه 1150 متر و در ریزشگاه 680 متر است. شیب متوسط این رودخانه 1/0 است و میزان آبدهی سالانه آن حدود 20 میلیون مترمکعب محاسبه شده‌است [۲۷].
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

با توجه به اینکه ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهان واقع است و اکثر رودخانه‌های ایران در ماه‌های سرد جاری است لذا در فصل گرم سال در آب رودخانه‌ها قطع یا کم می‌شود، نیاز به تأمین آب از زیر زمین بسیار شدید می‌شود که با این انگیزه کشاورز ایرانی از دوران بسیار قدیمی با استفاده از آب‌های زیر زمینی آشناست که علاوه بر استفاده از آب چشمه‌ها، هزاره ای بیشتر است که دست به حفر چشمه‌های مصنوعی یا به قولی قنات زده است و چون بازدهی آن‌ها کم بوده و یا قابل دسترس در هر مکانی نبوده، قرنی می‌شود که روی به استفاده از چاه‌های عمیق و نیمه عمیق آورده‌است حوزهٔ آب‌های زیر زمینی دشت صفی آباد، دشت‌های نیشابور،جوین در ارتباط است، در دشت صفی آباد سطح آب زیر زمینی از سطح تپوگرافی طبعیت می‌کند. آبرفت این دشتها از پتانسیل آب دهی نسبتا مناسبی برخوردار می‌باشند. ولی از نظر کیفیت، سفره های آب شیرین در دشت صفی آباد محدود بوده و بیشتر به قسمت ابتدایی عامل در تغییر کیفیت و گرایش به شوری آب هاست و از نظر شرب مناسب نمی‌باشد[۲۸] البته قابل ذکر است که از نظر کشاورزی محدودیت‌هایی نه تنها در قسمت غربی دشت بلکه در انتهای قسمت شرقی نیز وجود دارد و بر اساس طبقه‌بندی آب‌های دهستان 16% آب‌ها نسبتا مناسب و84% نامناسب برای کشاورزی و 8% آب‌های خوب 28% متوسط و 64% بقیه غیرقابل آشامیدن است که علل شوری آب وجود رسوبات تبخیری با گسترش وسیع در ارتفاعات شمالی و جنوبی این دشت می‌باشد. [۲۹] به‌طور کلی این شهر دارای 22 رشته قنات، 14دهنه چشمه و 35 حلقه چاه عمیق است.[۳۰]پوشش گیاهی منطقه را می توان با توجه به موقعیت جغرافیایی آن به دو بخش کوهستانی و دشتی طبقه‌بندی کرد:
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

پوشش گیاهی بخش کوهستانی شهر صفی آباد بیشتر از درختچه و گیاهانی از قبیل : خارشتر( Alhagi)،ختمی(Alcea، گل گاو زبان [۲۶](Anchusa Italica)، قان تپر(DC multifida Biebersteinia )، باریجه یا قسنی (Ferula gummosa) ،کنگر( Gundellia tournifoti )،شیرین بیان( Glycyrrhiza glabra)، پونه ( Mentha pulegium )،کاکوتی کوهی ( lam Ziziphora cliniopodiodes) ،خاکشیر( sisymbrium irio)،بذرالبنج یابنگ دانه(Hyoscyamus niger)،گون زرد( Astragalus gummifer)،زرشک( Berberis integrrima Bunge)، شکر تیغال ،چول کده یاکَبَر( Capparis spinosa)، قزل اواچکن، بادام کوهی، ورک، انجیروحشی، بومادران، استاقدوس، کتیرا و … تشکیل شده‌است.پوشش گیاهی بخش دشتی:
این بخش به دلیل قرار گرفتن در شرایط آب و هوایی گرم و داشتن زمین‌های رسی از گیاهانی چون پیاز کوهی، درمنه، خارشتر، بارهنگ، اسپند، قارچ، پونه، تلخه، پوشیده شده است.پوشش جانوری:
بز کوهی
یوزپلنگ ایرانی
گرگ
روباه خاکستری
شغال
کفتار
جاذبه ها:
شهر صفی آباد یکی از شهرهای کهن و داری پیشینه غنی است.این شهر با توجه به موقعیت قرارگیری در جاده ابریشم و از سویی داشتن منابع طبیعی قوی دارای جاذبه‌های فرهنگی -تاریخی و طبیعی است.
جاذبه های طبیعی:
جاذبه های تاریخی شهر صفی آباد:
نقوش صخره ای:
در طی تحقیقاتی باستان شناختی که در تیرماه سال ۱۳۹۱ به سرپرستی احمد نیک گفتار[۳۲] جهت شناسایی استقرارهای پیش از تاریخ و تاریخی در بخش بام و صفی‌آباد صورت گرفت در محدوده یک غار قدیمی بقایای از نقوش کنده بر روی تکه سنگ‌های بزرگ شناسایی گردید که این نقش‌ها احتمالاً به وسیله شکارچیان دوران باستان بر روی این سنگ‌ها ایجاد شده‌است.[۳۳] احتمال می‌رود مربوط به دوره مس سنگ یا عصر مفرغ باشند. این نقوش شامل بزکوهی و نقوش نمادین به شکل دایره و…می باشد .
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 8/5/21

انبار:
آب انباری صفي آباد: این اثر در مركز شهر كنوني صفي آباد واقع شده‌است كه با توجه به نوع معماري ومنابعي كه به آن اشاره شده است متعلق به دوره نادر افشار مي باشد كه توسط صفي خان در بيرون از ارگ ساخته شده‌است كه بعد از آن مرمت هايي در آن صورت گرفته و امروزه بر اثر ساخت و ساز خانه هاي مسكوني در حال تخريب مي باشد.[۳۴] وجه تسميه : اين بنا با توجه به نوع معماري و منابع تاريخي كه به آن اشاره شده در زمان نادر افشار توسط شخصي به نام صفي خان بغايري در سال‌هاي 1140 تا 1145 ساخته شده و در دوره هاي بعدي توسط حاج عبدالله گرايلي در سال 1344 شمسي تعمير شد. دربارهٔ وجه تسميه آن با توجه به منابعي كه اشاره شده به آب انباري معروف است . اين آب انباري با توجه به تقسيم بندي آب انبارها از نوع آب انباري همگاني يا عمومي است كه قسمت هاي عمده آن : 1- سردر تزئيني 2 – راه پله و پاشير 3– هواكش و بادگير 4 - پوشش منبع ذخيره آب می باشد. اين آب انباري داراي يك سردر ورودي بوده كه امروزه به علت ريختن زباله و ساخت وساز خانه هاي مسكوني سردر ورودي آن مسدود شده و بخش مياني آب انبار را بريده‌اند كه نشان مي دهد سقف بنا داراي قوس جناغي بوده و در گذشته بر سردر آب انبار اشعاري به شرح زير نوشته بوده‌اند كه به شرح زیر می‌باشد .[۳۵]
صفی خان بغایری کرد بنیاد دهی نامش صفی آباد بنیاد
دوآب‌انباردر ده او پی انداخت یکی بیرون یکی دراندرونساخت
که از این هر دو آب‌انبار عالی ببردند بهره مردم چند سالی
یکی مخروبه و متروکه گردید دگر ویرانه جای غوک و قورباغه گردید
مرا افسوس در دل بد به دوران که گردد زنده آثار بزرگان
یک آب‌انبار از آن آباد مردم روان خان صفی را شاد کردم
اگر تاریخ این گفتار پرسی هزارو سیصد و چهل چهار شمسی
کنم این گفته‌ها رانقش بر سنگ کنم بر چهره آب‌انبار آونگ
پس از سردر ورودي يك دالان مستطيلي به طول 8 متر و عرض 3 متر درست شده كه داراي سقف جناغي از آجر ساخته شده كه ابعاد آجرها 5*22*22سانتي متر مي باشد.
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین