خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

PARIA-M

اخراج شده
کاربر اخراج شده
کاربر رمان ۹۸
عضویت
31/7/18
ارسال ها
310
امتیاز واکنش
7,160
امتیاز
263
زمان حضور
58 روز 9 ساعت 7 دقیقه
نویسنده این موضوع
چکیده

نقد کتاب، نوعی نقد ادبی است که آثار را بر ‌اساس محتوا، روش کار و نیک و بدی‌های آن و همچنین طبق نظر، مهارت و قدرت تحلیل منتقد ارزیابی می‌کند. منتقد، عوامل مختلفی را برای تحلیل اثر در نظر می‌گیرد که از آن جمله است: موقعیت و اعتبار نویسندۀ کتاب، تحلیل موضوعی اثر، سطح نگارش، شیوۀ پردازش متن، درستی و نادرستی معانی، اعتبار و ارزش استنادها، رویکردها، روش فصلبندی، جامع‌نگری متن، اعتبار و برخی عوامل دیگر. صائب، نمایندۀ سبک هندی است. مفاهیم در این سبک به ‌سبب تلاش شاعران در یافتن معنی بیگانه و دیریاب، مضمونهای متفاوت و متنوّع و برقراری ارتباط‌های ظریف میان محسوسات و غیر محسوسات، بسیار مبهم و پیچیده هستند. از این ‌رو، اشعار در این سبک به شرح و بررسی دقیق نیازمند است و شرح آنها بسیار ضروری است. چند نویسنده به‌ سبب این ضرورت، برخی از غزلیات صائب را شرح کرده‌اند. هدف این پژوهش، شناخت منسجم‌ترین و بهترین گزیدة غزلیات صائب و همچنین معرّفی کاستیها و معایب هر یک از آنهاست. این پژوهش با روش توصیفی‌ ـ تحلیلی انجام شده است و در آن شرحهای موجود از نظر اعتبار و شخصیت نویسندگان، مقدّمه‌ها و فهرست‌ها، شیوۀ پردازش، استنادها، شیوۀ نگارش، فواید و نقصان آن و درستی و نادرستی معانی، نقد و بررسی شده است؛ در نتیجه، مشخّص شد اگرچه هنوز، نگارش شرح‌های گستردهتر و دقیق‌تر کاملاً ضروری و لازم به نظر میرسد، هر یک از شرحهای موجود به‌ گونه‌ای در رفع دشواری‌های شعر صائب مفید و مناسب است. از نظر محتوایی و دقّت در بیان نکات خاص و مهمّ شعر صائب، شرح معدن‌کن، قهرمان و کریمی از بهترین شرحها هستند؛ اما با وجود برخی کاستی‌های این شروح، می‌توان گفت در صورت تفصیلِ بیشتر بر کیفیت آنها نیز افزوده خواهد شد.
نویسندگان معتبر خارجی و داخلی، کتابهای بسیاری در زمینۀ نقد ادبی نوشته‌اند و همین موضوع، جایگاه و اهمّیت نقد را برای همه آشکار کرده است. منتقدان با بیان علل تمایز یک اثر و گاهی ذکر معایب آن، معیارهای مناسبی به مخاطب ارائه می‌دهند تا از طریق آن، ارزش آثار برتر، دریافته و ضعف و سستی آثار کمارزش نیز مشخّص شود. در سایة نقد، مخاطب می‌تواند میان آثار برتر و ضعیف‌تر تمایز بگذارد. نقد همچنین به کتابها و آثاری نقدشونده، ارزش دوباره‌ای می‌بخشد. برخی از منتقدان معاصر، مانند رولان بارت، نقد را هم‌شأن اثر ادبی دانسته‌اند. این سخن، ارزش و اهمّیت نقد ادبی آثار را آشکار می‌کند
ضرورت شرح اشعار صائب و همچنین اشعار شاعران دیگر سبک هندی بر مخاطبان ادب فارسی آشکار است. سبک هندی، تداعی‌کنندة باریک‌خیالی، موشکافی، دقّت در مضامین روزمره، جستجوی مضامین و معانی تازه و بیگانه است. این موضوع، مخاطب را در دریافت معنی منظور شاعر به سختی می‌اندازد.
«گویندگان سبک هندی میخواهند مضمون تازه‌ای بیاورند یا تخیّل بسیار دقیق و ظریفی را در قالب لفظ بریزند و چون گنجایش الفاظ محدود است به استعاره رو میآورند. همۀ اینها کار را دشوار میکند و دیگر فرصتی برای جستجوی کلمات مناسب و مجالی برای دقّت در جملهبندی برایشان باقی نمیگذارد. این مطلب، دلیل دیگر دشواری ابیات در سبک هندی است.
شعر سبک هندی، سرشار از تمثیل است و شاعران برای بیان ملموس‌تر و عینی‌تر سخن خود از تمثیل بهره می‌جویند. صائب نیز در زمینۀ تمثیل، ممتاز است؛ چنان ‌که بسیاری از منتقدان، مانند شبلی نعمانی و ذبیح‌الله صفا بزرگ‌ترین هنر او را در تمثیل‌پردازی دانسته‌اند و معتقدند که معجزه و هنر واقعی صائب را باید در تمثیل جستجو کرد؛ زیرا قدرت قریحۀ صائب به تمثیل، کیفیت خاصی داده است (شبلی نعمانی. به همین سبب برای رفع دشواریهای شعر صائب، باید در درک و دریافت تمثیلها، دقّت و توجّه زیادی داشت؛ به‌ طوری که می‌توان گفت «دریافتن رابطۀ میان مصرع اول و دوم یا بیت تمثیل و بیت دیگر، لازمۀ رسیدن به بهترین معنی شعر صائب است
دلیل دیگر دشواری رفع ابهام در این اشعار، «گسیختگی معانی و پریشانی اندیشه‌های سرایندگان آن است که هر بیتی از عالمی ویژۀ خویش سخن می‌گوید و حتّی گاهی معانی متضاد با یکدیگر در کنار هم قرار می‌گیرند» شاعران و منتقدان آن عصر مضامین غریب را می‌پسندند و این دلیل دیگر پیچیدگی و ابهام شعر سبک هندی و صائب است. در دورۀ صفوی، سادگی از عیوب اصلی کلام بود؛ در نتیجه شعر ساده، روان و خالی از کنایه، استعاره‌های بعید، مضامین غریب و خیال‌بافیهای عجیب، مطلوب نبود و سخن پیچیدهتر و دقیق‌تر، شیرین‌تر و مقبول‌تر بود. در مجموع، پایههای شعر سبک هندی بر ویژگی غریب‌پسندی استوار شده است (کریمی، 1369: 23) و پیچیدگی شعر، ویژگی برجسته و مهم شعر دورۀ صفویه است. شعر باید به‌ گونه‌ای باشد که به‌آسانی و با یکی‌ دو بار خواندن، مقصود آن دریافت نشود و اگر چنین نباشد آن شعر به طرز قدما سروده‏ شده است و شاعر آن گدا‌شاعر است


گزیده‌ها و شرح‌های اشعار صائب در ترازوی نقد ادبی

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: دونه انار

PARIA-M

اخراج شده
کاربر اخراج شده
کاربر رمان ۹۸
عضویت
31/7/18
ارسال ها
310
امتیاز واکنش
7,160
امتیاز
263
زمان حضور
58 روز 9 ساعت 7 دقیقه
نویسنده این موضوع
1ـ1 پیشینة پژوهش: پیش از این تحقیق، مقالاتی در زمینة نقد شرح در زبان فارسی انجام شده است که از آن جمله است: «آسیبشناسی ساختار شرح‌نویسی در حوزة فهم ادبی» از مهیار علوی ‌مقدّم (1389) در مجلّة فنون ادبی، «مقایسه و تطبیق چهار شرح از مثنوی» از علی‌اکبر احمدی دارانی و مرتضی رشیدی آشجردی (1389) در مجلّة متن‌شناسی ادب فارسی و «نقد و بررسی کتاب شرح دیوان حکیم ناصرخسرو قبادیانی» از ناصر نیکوبخت در پژوهشنامۀ متون و برنامه‌های علوم انسانی

2ـ دویست و یک غزل صائب از امیربانو کریمی(1368)
2ـ1 اعتبار و شخصیت علمی پدیدآورنده
امیربانو کریمی نخستین فرزند کریم امیری فیروزکوهی است. او با پایان تحصیلات متوسّطه، کار تدریس را آغاز کرد و تحصیلات خود را نیز تا مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ادامه داد. سپس در همان دانشگاه به تدریس ادبیات مشغول شد. امیربانو کریمی در زمینۀ سبک هندی و صائب‌شناسی، متخصّص است و در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۳، چهرۀ ماندگار زبان و ادبیات فارسی شد.

2ـ2 فهرست و مقدّمۀ کتاب
متأسّفانه فهرستی برای این کتاب تهیّه نشده است. بهتر بود که نویسنده در آغاز کتاب، بخشی را به این مطلب اختصاص میداد. او در پیشگفتار از پدر خویش یاد میکند و میگوید این کتاب را به یاد دوران همراهی با پدر و تلاشهای او برای رونق‌بخشیدن به شعر صائب و سبک هندی نوشته است؛ آن ‌هم در زمانی که استادان ادبیات نیز به سبک هندی بی‌توجّه بودند: «در دورهای که صائب و شعر او در دانشگاه راه نداشت و اساتید ادب آن زمان با تسلیم به حکم ظالمانه و مغرضانۀ آذربیگدلی و پیروان او، نه ‌تنها شخص صائب و شعر او، بلکه ادبیات دو قرن مملکت را شایستۀ توجّه و تحقیق نمیدانستند» (کریمی، 1369: 5).
همان طور که از عنوان کتاب برمی‌آید، شارح دویست و یک غزل را از صائب، انتخاب و شرح کرده است. این شرح، مقدّمۀ گویا و رسایی دارد و در آن با نگاه دقیق و موشکافانه، توضیحاتی دربارۀ شعر صائب ارائه شده است که نمایانگر تخصّص و تعمّق نویسنده در این زمینه است. مقدّمة بسیار مختصر اما مفید این اثر دربردارندۀ شرح حال، آثار، خلق‌ و ‌خو، وضع زمان، شیوۀ بیان و محتوای اشعار صائب و نظر معاصران دربارۀ او است. نویسنده در این کتاب با دقّت در عمق و نه در سطح، مطالب را بیان می‌کند.
مقدّمۀ کتاب در ‌مجموع، سی صفحه است. هر بخش آن، صفحات کوتاهی را دربرمیگیرد که حدود یک تا سه صفحه است و مطالب به ‌صورت موجز و مفید بیان می‌شود. نویسنده، مقدّمه را با شرح حال صائب شروع و در آن مطالب متنوّعی را بیان می‌کند. نمونۀ آن زندگینامۀ کامل، تاریخ تولّد، سفر حج، آستان‌بـ*ـو*سی حضرت رضا(ع) و اطّلاعات کلّی دربارۀ زندگی صائب است. سپس در بخش تحقیق در شیوۀ بیان، کلّیاتی را از شیوۀ سخن صائب بیان میکند.
در مقدّمه به یک نکتۀ ضروری اشاره شده است و آن لزوم دراختیارداشتن دیوان کامل صائب، همراه با تصحیح انتقادی آن و استخراج همة لغات، ترکیبات، اصطلاحات و صور خیال آن است. نویسنده با استدلال، سعی می‌کند به این سؤال پاسخ دهد که چرا صائب نماینده و بارزترین شاعر سبک هندی است. همچنین با بررسی تضاد در اشعار صائب، دلیل تضاد و عکس مضمون را در شعر او توضیح میدهد. در توضیح عرفان در شعر صائب به این نکته توجّه دارد که عرفان او از نوع درسی و اصطلاحی نیست، بلکه عرفانی دربردارندۀ این موارد است: «نکتههای فلسفی، انتباه و عبرت، نکته‌های اجتماعی، انتقادهای تند از دکانداران شریعت و طریقت و اخلاق» (امیربانوکریمی، 1369: 27). او پایه و اساس شعر صائب را معنییابی میداند و به این مطلب توجّه دارد که لزومی ندارد عشق و شیدایی سعدی و مولانا را در آن بیابیم؛ زیرا شعر صائب ارزش و مرتبۀ خاص خود را دارد (همان: 27). او سستی شعر صائب را نادیده نگرفته است و علّت آن را ورود لغات عامیانه به شعر او بیان می‌کند. گفتنی است که امیربانو کریمی، جانبداری و تعصّب نسبت به اشعار صائب را کنار گذاشته است (همان: 33).
پس از آن نویسنده، روش کار خود و منابع را شرح می‌دهد. سپس اشعار، معنی و شرح ابیات را ذکر می‌کند، اما مخاطب از نویسنده انتظار تفصیل بیشتری دارد؛ زیرا با توجّه ‌به دانش و تخصّص نویسنده در سبک هندی و شعر صائب، گزارش و شرح بیشتر ابیات همراه با ضرورت نیاز دانشجویان به کسب اطّلاعات بیشتر در این زمینه، بی‌تردید بر رونق کار می‌افزود

2ـ3 شیوۀ نگارش
ضعف این کتاب، بیتوجّهی به رعایت نکات نگارشی در متن است. این اهمال، گاهی در نشانه‌گذاری مانند ویرگول، نقطه‌ویرگول و گاهی در پیوند جملههای ناقص دیده میشود (ر.ک: همان: 23 و 24). این اشکال در نقل‌ قول‌ها بیشتر است (ر.ک: همان:31). بی‌دقّتی در گذاشتن خطّ فاصله برای جملۀ بدل (ر.ک: همان: 142) و همچنین رعایت‌نکردن فاصلهگذاری، مانند «مدرسایی و لالۀ بیداغ»، از کاستیهای این شرح است (ر.ک: 155، 154). به طور کلّی، این کتاب، شرحی به دور از حاشیهروی با جملههای رسا و تأثیرگذار است. همچنین بیان بلیغ، جمله‌های کوتاه، بدون تعقید و فشرده از مزایای نثر نویسنده است. برجستهسازی لغات و ترکیبات شرح‌شده در پانویس، استفاده از نشانههای اختصاری مانند «غ: غزل» و «ب: بیت» از محاسن دیگر این شرح است. از سوی دیگر، نویسنده در مقدّمه به تصحیح و تصرّف خویش در متن نیز اشاره کرده اس

2ـ4 شیوۀ پردازش و جامع‌نگری متن
نویسنده در این اثر از چهار نسخه، دویست و یک غزل صائب را انتخاب و شرح کرده است. پس از مقدّمه، متن غزلها با حذف برخی ابیات ذکر می‌شود. حذف بعضی از ابیات و همچنین شرح تعدادی از آنها از اشکالات این شرح است که خود نویسنده نیز به آن آگاه است، البتّه همة ابیات به شرح نیازمند نیست.
نویسنده، شرح ابیات را در پانویس می‌آورد و به این صورت دسترسی همزمان مخاطب را به شعر و شرح، میسّر می‌کند. همچنین غزلیاتی که صائب به استقبال از شاعران گذشته و معاصر (ر.ک: همان: 168 و 25) سروده است و ابیات مشابه شاعران متقدّم صائب را مثل ناصرخسرو، حافظ، مولوی، کلیم و سعدی نیز ذکر می‌کند. علاوه بر این، ابیات مشابه شاعران دیگر مانند سعدی، حافظ و مولانا را در نظر قرار می‌دهد. گاهی به غیر از ذکر ابیات مشابه در ادامة یک بیت به شواهد عکس مضمون نیز اشاره می‌کند (ر.ک: همان: 71)، اما متأسّفانه، نشانی اشعار (مانند شمارۀ صفحه و بیت) شاعرانی مثل ناصرخسرو، سنایی و سعدی را در پانویس ثبت نمیکند.
از ویژگی‌های مهم دیگر این شرح آن است که مباحثی دربارۀ مفهوم کلّی غزل ذکر می‌شود، مثلاً در غزل دوم نویسنده چنین مینویسد: «معنی کلّی غزل، هشدار است به نفس سالک در تأنّی و دقّت در طی طریق و درک هر مرحله و مقام» (همان: 40). این سخن، مخاطب را در درک ارتباط کلّی ابیات غزل یاری می‌کند.


گزیده‌ها و شرح‌های اشعار صائب در ترازوی نقد ادبی

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: دونه انار

PARIA-M

اخراج شده
کاربر اخراج شده
کاربر رمان ۹۸
عضویت
31/7/18
ارسال ها
310
امتیاز واکنش
7,160
امتیاز
263
زمان حضور
58 روز 9 ساعت 7 دقیقه
نویسنده این موضوع
نتیجه‌گیری

از میان شرح‌های موجود، برترین شرحها از ‌نظر دقّت در محتوا و موشکافی در معنی لغات، شرحهای قهرمان و کریمی است. نویسندگان این شرحها با تبحّر و تخصّص، اطّلاعات و اندیشههای خود را دربارة بعضی از ابیات غزلهای صائب بیان کرده‌اند. اطّلاعاتی که اگرچه گاه محدود و موجز به نظر میرسد، اما گرهگشای اشعار سبک هندی به ‌طور کلّی و شعر صائب به ‌طور خاص است. متأسّفانه این دو اثر به‌ویژه شرح کریمی در زمینۀ نگارش، اشکالاتی دارد و به بازنگری نیازمند است. شرح قهرمان با رعایت برخی نکات در زیباسازی ظاهر متن و مرتّب‌کردن آن، بی‌تردید، بسیار مقبول‌تر است. علاوه‌ بر این، بهتر بود که در شرح قهرمان با‌ توجّه ‌به مهارت و دانایی نویسنده در زمینۀ سبک هندی و شعر صائب، ابیات با تفصیل بیشتری شرح شوند تا درک مشترکی میان نویسنده و خوانندة متن ایجاد شود و فهم معانی ابیات برای مخاطب آسان‌تر شود. از ویژگیهای بسیار مفید، سودمند و اثرگذار شرح قهرمان، ذکر واژه‌ها همراه با معنی آنها در آخر کتاب است. در این قسمت نویسنده با دقّت معنی لغات را ثبت کرده است.
در زمینة آرایه‌های ادبی، این دو اثر نسبت به آثار دیگر، دقّت بیشتری دارند، اگرچه ممکن است بعضی آرایهها را چندان در نظر نگرفته باشند. در زمینة تلمیحات نیز شرح قهرمان، احتمالاً برای موجزشدن کتاب، آنها را فقط ارجاع داده است و کریمی نیز در این باره چندان به تفصیل سخن نگفته است. در مورد آوردن شاهد و مثال، قهرمان، این بخش را رها کرده است، ولی کریمی نمونه‌های خوبی دارد که میتوانست بیشتر از این نیز باشد؛ به طوری که اگر این دو کتاب چنین نمونه‌هایی را لحاظ میکردند، اگرچه حجم کتاب افزایش می‌یافت، اما منبع بسیار مفید و موثّقی برای شرح اشعار صائب در اختیار خوانندگان قرار می‌گرفت.
پس از این دو کتاب، شرح معدن‌کن شایستة توجّه است. این برتری هم از نظر ظاهری و نگارشی متن است که دقّت نویسنده در این زمینه به متن مرتّب و آراسته‌ای انجامیده است و هم در شرح بعضی از ابیات و ذکر تلمیحات و گاهی معانی اصطلاحات عرفانی است. همچنین به ‌سبب ذکر شواهد و مثال از دیوان صائب و پیشینیان او، کتاب ستودنی و مطلوبی است.
شرح شعار و مؤتمن با وجود آنکه نویسندگان متخصّصی دارد، به‌ویژه مؤتمن که در زمینۀ سبک هندی دانشمند است، از اطّلاعات سودمند و تخصّصی خالی است و بسیاری از ابیات و تعبیرات دشوار، رها شده است. بیتوجّهی به مباحث زیباشناختی شعر صائب، نادیده‌گرفتن تأثیرپذیری صائب از مضامین گذشتگان و ذکرنکردن ابیات مشابه در دیوان او از کاستیهای دیگر این شرح است. همان طور که نویسندگان، خود بیان کردهاند، هدف کتاب، ایجاد گزیدهای برای دانشجویان کارشناسی بوده است، با وجود این نسبت به سطح دانش نویسندگان و همین طور نیاز دانشجویان به نظر میرسد که برای دشواری‌های ابیات صائب، اطّلاعاتی بیش از این لازم بود؛ زیرا کافی‌دانستن توصیف و معنی واژه‌های ساده و غیرضروری، بدون ژرفنگری در شرح ابیات دشوار، سطحی‌نگری مخاطبان را موجب می‌شود و به آشنایی مخاطب با ذهن و اندیشة صائب نمی‌انجامد.
در مرتبۀ آخر، شرح برزی، معنی ابیات، تلمیحات، لغات عرفانی را مفصّل بیان کرده است که این از امتیازات آن است، اما تلاش نویسنده در انتخاب غزلهای زیبا و ساده است و این گزینش به‌ گونهای نیست که مخاطب با خواندن این شرح، دشواریهای سبک صائب را دریابد و برطرف کند.


گزیده‌ها و شرح‌های اشعار صائب در ترازوی نقد ادبی

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: دونه انار
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا