رمان روجیار | Arti کاربر انجمن رمان ۹۸

Arti · 2/6/22

با حرص خندید و ادامه داد:
- با اون اضاع روحیش، قطعاً دیوونه می‌شد و اون‌‌وقت سرپرستی اموالش به پدرش می‌رسید و با یکم پول و چرب زبونی، میشد به نصف قیمت بخرمشون!
کسری دست به جیب به سمت آرمین رفت و با نوک کفش به رونش...

Arti · 2/6/22

همراه با چشم غره‌ای گفتم:
- احساس نمی‌کنید لحنتون زیادی خودمونیه؟
آرنج‌هاش رو روی تـ*ـخت گذاشت و مشت دست‌هاش رو تکیه‌‌گاه سرش کرد. با تفریح به چشم‌هام خیره شد و گفت:
- حداقل مثل تو مُتقلب‌الحال نیستم مادمازل...

Arti · 2/6/22

فاصله‌ی بینمون یک میز فلزی با مساحت سطح یک متر بود.
با یه لبخند کج گفت:
- فکر نمی‌کردم کشکی‌کشکی گیر بیوفتم؛ انگار که...

Arti · 2/6/22

نفس عمیقی کشیدم.
نزدیک ناهار به خونه‌ی عمو برگشتیم. همه دور هم جمع بودیم؛ حتی فرناز و شوهرش هم بودن.
گذشته رو پشت سر گذاشتیم و لبخند زدیم. هر کدوم از ما درد خاص خودش رو داشت. چه کم، چه زیاد...