- عضویت
- 21/4/19
- ارسال ها
- 5,684
- امتیاز واکنش
- 25,043
- امتیاز
- 473
- زمان حضور
- 82 روز 12 ساعت 24 دقیقه
نویسنده این موضوع
در وصف فیلم Black Swan دارن آرنوفسکی همین بس که ساختهای است که اوج ترس را در روشنایی کورکنندهی تصویر تقدیم مخاطب میکند.
(این متن، قسمتهایی از داستانِ فیلم را فاش میکند)
اصولا در میان بزرگترین ساختههای بزرگترین کارگردانان و فیلمسازان تاریخ سینما، میتوان آثاری را دید که مفهوم «ترس» را در جلوههایی گوناگون که تا به آن روز مثل و مانندش را ندیدهایم به تصویر میکشند. فیلمهایی که در اوج پردازش مفاهیمشان، تبدیل به ساختههای دهشتناکی میشوند که بدون بهرهبرداری از عناصر پیش پا افتادهی فیلمهای به ظاهر ترسناک، مغز مخاطب را به بازی میگیرند و وی را به شکلی انکارناپذیر تحت تاثیر قرار میدهند؛ آثاری مانند «پرندگان» (The Birds) آلفرد هیچکاک بزرگ و «درخشش» (The Shining) مریض و ساختارشکنی که استنلی کوبریک دوستداشتنی، تقدیم مخاطبان سینما در تمام دورهها کرده است. با این حال، حتی مخاطبی که با تمامی این آثار آشنایی کامل دارد و چنین ساختارشکنیهایی در تاریخ سینما را به خوبی میشناسد، ممکن نیست که پس از تماشای شاهکار بی چون و چرای دارن آرنوفسکی یا همان «قوی سیاه» (Black Swan)، از شدت ضربات دردناک فیلم و ترس زیرپوستی و دیوانهوارش، برای مدتی طولانی به فکر فرو نرود و سیلی حرفهای عمیق فیلمساز اثر را بر وجودش احساس نکند. علت این ماجرا هم چیزی نیست جز آن که حتی «پرندگان» آلفرد هیچکاک هم ترسناکترین لحظاتش را پشت در اتاقی تاریک و با یک موسیقی ترسناک رقم زده است، اما دارن آرنوفسکی نقطهی اوج ترسهای اثرش را در میان تشویق همگان و نور سفید تمامناشدنی سالن، بر صورت مخاطب میزند و قطعا چنین ضربهای، برای مدتی طولانیتر سرخیاش را بر گونهی بیننده باقی میگذارد.
انجمن رمان نویسی
(این متن، قسمتهایی از داستانِ فیلم را فاش میکند)
اصولا در میان بزرگترین ساختههای بزرگترین کارگردانان و فیلمسازان تاریخ سینما، میتوان آثاری را دید که مفهوم «ترس» را در جلوههایی گوناگون که تا به آن روز مثل و مانندش را ندیدهایم به تصویر میکشند. فیلمهایی که در اوج پردازش مفاهیمشان، تبدیل به ساختههای دهشتناکی میشوند که بدون بهرهبرداری از عناصر پیش پا افتادهی فیلمهای به ظاهر ترسناک، مغز مخاطب را به بازی میگیرند و وی را به شکلی انکارناپذیر تحت تاثیر قرار میدهند؛ آثاری مانند «پرندگان» (The Birds) آلفرد هیچکاک بزرگ و «درخشش» (The Shining) مریض و ساختارشکنی که استنلی کوبریک دوستداشتنی، تقدیم مخاطبان سینما در تمام دورهها کرده است. با این حال، حتی مخاطبی که با تمامی این آثار آشنایی کامل دارد و چنین ساختارشکنیهایی در تاریخ سینما را به خوبی میشناسد، ممکن نیست که پس از تماشای شاهکار بی چون و چرای دارن آرنوفسکی یا همان «قوی سیاه» (Black Swan)، از شدت ضربات دردناک فیلم و ترس زیرپوستی و دیوانهوارش، برای مدتی طولانی به فکر فرو نرود و سیلی حرفهای عمیق فیلمساز اثر را بر وجودش احساس نکند. علت این ماجرا هم چیزی نیست جز آن که حتی «پرندگان» آلفرد هیچکاک هم ترسناکترین لحظاتش را پشت در اتاقی تاریک و با یک موسیقی ترسناک رقم زده است، اما دارن آرنوفسکی نقطهی اوج ترسهای اثرش را در میان تشویق همگان و نور سفید تمامناشدنی سالن، بر صورت مخاطب میزند و قطعا چنین ضربهای، برای مدتی طولانیتر سرخیاش را بر گونهی بیننده باقی میگذارد.
انجمن رمان نویسی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
نقد و بررسی فیلم قوی سیاه ( Black sawn )
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com