شکست منطق ها | ستاره لطفی کاربر انجمن رمان ۹۸

SETAREH LOTFI · 1/9/20

وارد حیاط سرسبز می‌شوم و خود را بر روی چمن‌ها می‌کوبم. تمام تصوراتم، تمام خیال‌بافی‌هایم دود هوا شدند و قلبم شکست خورد؛ حتی روح و روانمم بازیچه شد. نفسم را با سختی بیرون می‌دهم و به بغض لانه کرده در گلویم، لعنتی می‌فرستم. معده‌م پیچ می‌خورد، به گمانم عصبی شده‌است که این‌طور همراه بغضم می‌سوزد. با دستی که بر روی شانه‌ام می‌نشیند،...

SETAREH LOTFI · 20/9/20

سنگ هم باشد می‌ترکد. حال من جای خود دارم. منی که قلبم روز به روز کندتر می‌شود و حال دلم پریشان‌تر. یعنی باید مقصر این گریزانی را سام بدانم؟!
حتی تصورش هم سخت است. چطور به عزیزترین جانم بگویم مقصر بی‌زاری‌هایم، نمی‌شود سخت است!
تا مقصد هیچ نگفتم و به خود لرزیدم. می‌دانستم عسل در حال عذاب کشیدن است. چه کسی با تیمار سهمگین خواهرش...

SETAREH LOTFI · 30/9/20

با بی‌حالی کوله‌ی مشکی‌ام را بر روی شانه‌ام می‌اندازم و از در آشپزخانه خارج می‌شوم. عسل را می‌بینم که جلو روی آینه و شمعدان مشغول بررسی چهره‌ی آرایش کرده‌اش است. لبخندی به تصویرش می‌زنم و می‌گویم:
- بدو بریم، بابا منتظره.
چشم‌هایش را می‌بندد و باز می‌کند؛ به طرفم باز می‌گردد. پالتوی زرد کم‌رنگ و شلوار مشکی‌ای پوشیده‌است که هیکل...

SETAREH LOTFI · 7/10/20

چیزیم نیست، اما حوصله‌ام بدجور سر آمده و دلم می‌خواهد با خواهر دردانه‌ام حرف بزنم.
- هیچی. عسل، می‌گم بیا از گذشته حرف بزنیم.
چشمانش را در حدقه می‌چرخاند و می‌گوید:
- باز دیوونه شدی؟! دارم چت می‌کنم، بذار بعدا.
بق کرده رویم را برمی‌گردنم و جلو رویم را نگاه می‌کنم که نگاهم با نگاه پدر گره می‌خورد. چشم‌‌های مشکی و خوش‌حالتش را با...

SETAREH LOTFI · 21/10/20

تک خنده‌ی بلندی سر می‌دهم.
- چشم و دلم روشن زن‌عموجان، دیگه این‌جوریاست؟!
با لـ*ـب‌هایی کش آمده و چشمانی خندان، جلو می‌آید و مرا در حصار دستان تپل و نرمش می‌فشارد. در همان حال، می‌گوید:
- عزیزدلم... خوبی دریا جان؟ خیلی وقته خبری از ما نمیگیری بی‌وفا!
شرمنده نوازشی به صورت گرمش می‌کنم و چشم در چشمان قهوه‌ای‌اش می‌دوزم.
- شما خوب باشین...

SETAREH LOTFI · 27/11/20

آه اسف‌بارم را با شتاب بیرون می‌دهم و سرم را به ستون تکیه می‌دهم. پلک‌هایم بر روی هم می‌افتند و نمی‌دانم چه‌قدر در این تاریکی غوطه‌ور می‌شوم و از دنیای حال، غافل. گویی کالبد خسته‌ام در این‌جا نیست. غرق می‌شوم در خاطرات گذشته و آن شیرینی‌هایی که هیچ‌‌وقت به دل نمی‌زند.
***
(گذشته)
چشم غره‌ای به نگار می‌روم و صورتم را به سمت قفسه‌ٔ...

SETAREH LOTFI · 10/1/21

هوا تقریباً گرم است و گاهی هم یک باد خنک می‌وزد، ناسلامتی زمستان، فصل یخبندان نزدیک است و گه‌گاهی نسیم خنکش را می‌وزد. آرام‌آرام از کوچه‌ٔ عریض عبور می‌‌کنم و بی‌اعتنا به عابران در حال گذشت، جلو روی خود غر می‌زنم و از رفتارهای این دو دختر؛ یعنی نگار و نیلوفر شکایت می‌کنم. چند روز است مغزم را خورده‌اند و تکه‌پاره کرده‌اند. اوایل به...

SETAREH LOTFI · 10/1/21

این‌بار نگار ریز‌ریز می‌خندد و با شوخی دستی به شانه‌ام می‌زند که با در ماشین برخورد می‌کنم. دندان‌هایش را نشان می‌دهد و می‌گوید:
- چی‌کار کنم که راضی نشدی... مجبور شدیم بدزدیمت!
و قاه‌قاه‌ به حرفش می‌خندد و دستانش را در هوا تکان می‌دهد. دو پسر هم لبخندی بر روی لـ*ـب‌هایشان نشسته و گاهی از آینه نگاه می‌کنند. رو به راننده که جوانی خوش...

SETAREH LOTFI · 10/1/21

شب می‌شود و حال من و عسل، در اتاق نشسته‌ایم و همه‌جا تاریک است. به باریکه نوری که از فانوس آویزان به دیوار کاهگلی می‌تابد، خیره می‌شوم. اتاق در خاموشی فرو رفته‌است و جز صدای شرشر باران، چیزی به گوش نمی‌رسد. قطرات باران با پنجره‌ی دو تیکه‌ی قدیمی برخورد می‌کنند و طنینی آرامش‌بخش در اتاق پدیدار می‌کنند. بیشتر زیر پتوی پشمی فرو می‌روم...

SETAREH LOTFI · 10/1/21

مادربزرگ هم خوب راه افتاده‌است و می‌دانم این شاهکارِ عسل است!
تسلیمش می‌شوم و کنار تشت آبی رنگی که پر از میگو است می‌نشینم. راستش طرز پاک کردنش را بلدم، اما امان از تنبلی!
چاقویی در دست می‌گیرم و با نام خدا شروع می‌کنم. اول پوست‌ها را جدا می‌کنم و پس از آن برشی ایجاد می‌کنم و رگ‌های مضر درون بدن میگوها را می‌گیرم و میگوها را در تشت...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین