نقد و بررسی دلنوشته آرزو مطار | Hannaneh کاربر انجمن رمان ۹۸

حنانه سادات میرباقری · 24/8/20

انجمن رمان نویسی | سایت انجمن رمان 98

نام اثر:
آرزو مطار
*مطار: پرواز

نام نگارشگر:
Hnnaneh

ژانر:
عاشقانه، اجتماعی

مقدمه:
سوگند به عشقی که همچو شراره‌ای آتشین در دلم رخنه کرده است...
من آماده‌ام تا همچو عقابی، پرواز را آغاز کنم. آغاز پروازی پرشور که با مهری ناگسستنی در آسمان‌ها شروع می‌شود. اوج گرفتن آسان است، لیک شروع سخت است. اما می‌دانی، ذوق رسیدن به آرزو‌هایم، سوقم می‌دهد به سوی پرواز.
من حاضرم تا بی‌کران‌ها حتی بی‌بال پرواز کنم و عین فسانه‌ ققنوس از بین بروم!

دلنوشته آرزو مطار | Hnnaneh کاربر انجمن رمان ۹۸

نام اثر: آرزو مطار * سطح: متوسط نام نگارشگر: Hannaneh ویراستار: Asal_Zinati ژانر: عاشقانه، اجتماعی مقدمه: سوگند به عشقی که همچو شراره‌ای آتشین در دلم رخنه کرده است؛ من آماده‌ام تا همچو عقابی، پرواز را آغاز کنم. آغاز پروازی پرشور که با مهری ناگسستنی در آسمان‌ها شروع می‌شود! اوج گرفتن آسان است،...

forum.roman98.com

~HadeS~ · 7/11/20

به نام ایزد یکتا
نقد و برسی دلنوشته آرزو مطار

سوگند به عشقی که همچو شراره‌ای آتشین در دلم رخنه کرده است...
من آماده‌ام تا همچو عقابی، پرواز را آغاز کنم. آغاز پروازی پرشور که با مهری ناگسستنی در آسمان‌ها شروع می‌شود.
اوج گرفتن آسان است، لیک شروع سخت است. اما می‌دانی، ذوق رسیدن به آرزو‌هایم، سوقم می‌دهد به سوی پرواز.
من حاضرم تا بی‌کران‌ها حتی بی‌بال پرواز کنم و عین فسانه‌ ققنوس از بین بروم!
در دلنوشته‌ها همانند کتب شروع اثر اهمیت زیادی دارد! شروع باید درخشان‌ترین بخش دلنوشته باشد و چیزی که در یاد خواننده می‌ماند. این شروع شاید در یاد خواننده جاویدان نباشد اما زیبا است! البته نکاتی قابل توجه هم هست:
گرچه شروع، فضاسازی خوبی دارد اما متن از نظر آوا، وزن و انتخاب کلمات مشکل دارد!
این کلمات را تک به تک برسی کنیم. اول از ادات تشبیه می‌خواهم شروع کنم یعنی "عین" و "همچو" کلمه عین آمیانه است و در متنی ادبی مانند متن شما جایگاهی ندارد! باید جایگزین با اداتی دیگر شود.
کلمه همچو هم دوبار تکرار شده و با متن وزن خوبی ندارد. می‌شود برای مثال گفت:
سوگند به شراره آتشین عشق که در دلم رخنه کرده...
آماده پرواز بسان عقاب!
کلمات قرمز دیگر هم وزن جالبی ندارند، ترجیحا جایگزین کنید!

***

گاه شده، می‌گوییم پر و بالم را شکسته‌اند.
گاه شده، می‌گوییم دست و بالم را بسته‌اند.
اما؛ این‌ها همه در دنیای واقعیست.
این بخش ایده تکراری دارد و بسیار ساده بیان شده!
احساس خاصی هم به خواننده نمی‌دهد.
گاه هم باید، وال پرواز خود را خود در دنیای خود سازی.
کلمه وال وزن خوبی ندارد.
پس جوری ساز که توانی تا فراز فلک اوج بگیری.
عجیب و از نظر جمله بندی نامفهوم است!
اوج گرفتن کار یاکریم نیست، کار عقاب است!
همان پرنده‌ای هنگام باران، بالاتر از ابر پرواز می‌کند.
اما؛ یادت باشد، پرواز فقط مخصوص پر داران نیست!
پرواز یعنی آزادی مطلق ذهنی که می‌تواند دنیایی بسازد بی هیچ نقصی!
لحن این دلنوشته حالتی نصیحت گونه دارد، طوری که باید خواننده را ترغیب و راهنمایی می‌کرد اما شیوه و طرز بیان جملات برای این کار کافی نیست یعنی درواقع؛ فضاسازی ندارد!
فضاسازی چیست؟ منظورمان از فضاسازی زیاده گویی نیست! یعنی درک جدید نگارشگر از موضوع و باز نمایی احساسی که ناگهان خواننده را تحت تاثیر موقعیت در محیط قرار می دهد.
چگونه فضاسازی را قویتر کنیم؟ با آرایه! به همین سادگی!
مثلا من اگر بگویم "ناراحت شدم" حس خاصی به خواننده القا نمی‌شود! اما اگر بگویم "این روزها حال درختی را دارم که فصل‌ها را نفهمیده" قابل درکتر و زیباتر است برای دلنوشته!

***

پرنده را که می‌بینم، بیش از پیش آرزوی مطارم رو پیش خود بزرگ می‌کنم.
رو؟ برای متن ادبی را درست است.
کلمه پیش خود حذف شود بهتر است.
هـ*ـوس چرخیدن روی سحاب سفید و پاک را بیش از پیش می‌پرستم.
اوج گرفتن در فراز قله ابر کوه را تصور می‌کنم و آرام می‌گیرم.
شاید نتوانم پرواز کنم، اما با آرزوی پرواز اوج خواهم گرفت!
تقریبا می‌شود گفت نسبت به متن قبل، این متن فضاسازی خوبی دارد.

***

شوق پار، تمنای عروج، رجای پرواز...
همه و همه به معنای آرزوی پرواز است اما؛
هیچ‌کدام معنا نمی‌کند، اشتیاق پریدن را.
هیچ‌ کلمه و آوایی نیست که بی اغراق شرح دهد، شوق پرواز را.
تا اینجا بسیار عالی!
شوق و اشتیاق پریدن برای پرواز را فقط زمانی درک می‌کنی که پر و بالت را چنان در منتهای گردون (گردون؟ گردان!) باز کنی که فراموش کنی تو یک آدم هستی!
کات! می‌توانست فضاسازی بهتری داشته باشد. در دلنوشته چیزی را مستقیم نگویید! برای مثال:
پرواز را به خاطر بسپار، پرنده مردنی است!

***

پرنده اگر در قفس باشد، مگر می‌برد ز یادش پرواز را؟
ار دور از آسمان باشد، مگر یادش می‌رود آزادیش؟
توجه کنید شما دلنوشتتان حالت شعری ندارد!
مخفف کردن کلمات مثل ز، ار و... جالب نیست.
نمی‌رود به ولله جانا!
آمیانه گویی نکنید.
همان طور که او شوق و امید دوباره دارد، من هم دارم.
می‌دانم روزی می‌رسد با بال هایی به رنگ شادی و خوشی از قفس دوری آزاد می‌شوم. روزی که آن روز تا نفس دارم در آسمان قلبت پرواز خواهم کرد. آنقدر می‌گردم و می‌چرخم که نباشد دیگر در جهان کس دیوانه تر ز من.

***

گفته بودم روزی، راهی برای پرواز جسمم پیدا خواهم کرد.
پیدا کردم!
شاید خودم نتوانم بال در بیاورم اما؛
می‌توانم قدرتمندترین بال های تاریخ را در دست بگیرم.
با در دست داشتن دسته های هواپیما می‌توانم هم‌جهت با دستان رقصان خدا پرواز کنم.
همیشه راهی برای بالا رفتن هست.
اگر بخواهی راهش را و اگر نخواهی، بهانه‌اش را میابی!

آخرین متن شما هم زیبا بود اما می‌توانستید زینت بیشتری به آن ببخشید.
درکل دلنوشته شما، پیامد زیبایی دارد و موضوع انگیزشی را بیان می‌کند. اما همچین هدف زیبایی را روی یک ایده تکراری پیاده کردید! عنوان "پرواز" خیلی در اشعار و دلنوشته‌ها استفاده می‌شود و همچنین در دلنوشته شما بیشترین تکرار را داشت!
روی فضاسازی، وزن و قافیه باید بشدت کار کنید! کلمات سخت قرار نیست صرفا آوای قشنگی هم داشته باشد!
اما نسبت به دلنوشته قبلی شما که بنده نقد کرده بودم، پیشرفت قابل توجهی داشتید! فقط باید سعی کنید مطالعتان را افزایش بدید! هر نوع شعر و دلنوشته خوب را سعی کنید بخوانید!

سپاس بابت انتقاد پذیری شما
Hades
کادر نقد رمان 98

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

نقد و بررسی دلنوشته آرزو مطار | Hannaneh کاربر انجمن رمان ۹۸

حنانه سادات میرباقری

کاربر نیمه حرفه‌ای

دلنوشته آرزو مطار | Hnnaneh کاربر انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~HadeS~

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین