خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

*KhatKhati*

مدیر بازنشسته رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
16/7/20
ارسال ها
2,693
امتیاز واکنش
9,215
امتیاز
233
محل سکونت
گلنمکستان
زمان حضور
63 روز 21 ساعت 58 دقیقه
نویسنده این موضوع
امام حسن مجتبی(ع) از پدر بزرگوارش حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) روایت می کند که فرمود: خداوند در آخر الزمان، در روزگار سخت و در عین نادانی مردم، مردی را برمی انگیزد و او را با فرشتگان خویش تأیید می نماید و یارانش را حفظ می کند. وی را با آیات خود پیروز می گرداند و بر پهنهِ زمین چیره می سازد، تا همهِ مردم خواسته یا ناخواسته به او تن دهند. او زمین را از عدل و قسط، نور و برهان پر می کند و سر تا سر شهرها او را می پذیرند. کافری نمی ماند، جز آن که مؤمن می شود و بدکاری نیست جز آن که صالح و شایسته می گردد. در زمان حکومت وی، درندگان با هم آشتی و سازش می کنند و زمین گیاهان خود را می رویاند و آسمان برکت خویش را فرو می ریزد و گنج ها همه برای وی آشکار می گردد. او مشرق و مغرب عالم را چهل سال در سایه حکومت خویش می گیرد. خوشا آنان که زمان او را درک کنند و سخن وی را بشنوند و بپذیرند.

ایشان در ذیل این روایت می نویسد:

"در مرسله کتاب احتجاج آمده است: کافری نمی ماند جز این که مؤمن می شود و بدکاری نیست مگر این که صالح و شایسته می شود. و در زمان حکومتِ حضرت درندگان با هم آشتی می کنند. "

سپس ایشان دربارهِ مفاد این حدیث این گونه داوری می کند:

"اگر این روایت درست باشد، محمول بر غالب است (یعنی غالب مردم ایمان می آورند) و اما این که عموم مردم اصلاح شوند این به طور قطع به حقیقت نخواهد پیوست. آن گونه که از زمان حضرت آدم(ع) تا به امروز تجربه کرده ایم؛ چون تا زمانی که اختیار باشد، به طور قطع برابر طبیعت بشر خلاف هم هست و اما آشتی کردن درندگان اگر کنایه از چیز دیگری باشد (مثلاً کنایه از صلح و صفای بین مردم) که حرفی نیست، وگرنه آشتی بین درندگان چیزی نیست که احتمال آن برود. "

کسی که با روش و ذوق ائمه(ع) در سخن گفتن آشنا باشد، و مجموع روایات وارد شده در این زمینه را در نظر بگیرد، فهم روایت دشوار نخواهد بود. از جمله این که در روایات فراوانی، عدالت پس از ظهور به ظلم قبل از ظهور تشبیه شده است:

"یملأ الارض عدلاً وقسطاً کما ملئت جوراً وظلماً."20

بنابراین، همان گونه که عدالت در عصرِ قبل از ظهور، خاموش نشده و به طور کامل از بین نرفته و بارقه هایی از آن، گاه و بی گاه، به چشم می خورد، ظلم نیز در عصر پس از ظهور، به طول کامل از بین نمی رود، و به صورت نیمه جان به حیات خود ادامه می دهد. یا همان گونه که در پاره ای از روایات آمده است که دینداری در آخر الزمان مانند روشن نگه داشتن شمعی در هوای طوفانی است! با این حال، ما شاهدیم که بسیاری از مردمان، دین خود را، گرچه با سختی حفظ می کنند. پس قابل فرض است که بی دینی و کفر نیز در عصر حکومت حضرت مهدی(عج) در شرایطی دشوار به حیات خود ادامه دهد و کسانی، گرچه کم، در کفر و فسق زندگی کنند و چه بسا ناگزیر باشند، کفر خود را پنهان بدارند و یا فسق خود را آشکار نکنند. اما این که از بین رفتن فسق و کفر با ادات حصر آمده است، ناسازگاری با آن چه گفتیم، ندارد؛ زیرا این نوع ادبیات در روایات فراوان به کار می رود و دلالت بر حصر عرفی می کند، نه حصر عقلی که هیچ تخلفی را نمی پذیرد.

انجمن رمان‌نویسی

رمان۹۸


مشرعه بحار الانوار

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: MĀŘÝM و SAEEDEH.T

*KhatKhati*

مدیر بازنشسته رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
16/7/20
ارسال ها
2,693
امتیاز واکنش
9,215
امتیاز
233
محل سکونت
گلنمکستان
زمان حضور
63 روز 21 ساعت 58 دقیقه
نویسنده این موضوع
اگر ادبیات رمزی ائمه(ع) را درباره مسائل آخرالزمان در نظر بگیریم، یا آن چه که درباره مسائل بهداشتی مانند زاد و ولد شیطان وارد شده، در نظر داشته باشیم، حمل کردن "صلح میان حیوانات درنده" بر کنایه از اوج صفا و محبت در میان خود انسانها، انسان و طبیعت، انسان و حیوانات، قابل قبول خواهد بود. و نیز می توان آن را به زندگی آرام حیوانات هم معنی کرد؛ زیرا در شرایطی که انسان با گنـ*ـاه خود، نظام هستی را تا حدود زیادی درهم ریخته و از هم گسیخته و باعث کم شدن نزول رحمتهای خداوند شده است، حیوانات نیز در چنین شرایطی، درنده تر می شوند. اما در صورت وفور نعمت، آنها نیز آرام تر می گردند.

البته ما استبعادهای نویسنده محترم را به صرف این که چون تاکنون نبوده پس از این نیز نخواهد بود، نمی پذیری؛ بلکه آن چه را که گفتیم، بادر نظر گرفتن سیره ائمه(ع) در بیان معارف و جمع میان روایات است.



نتیجه گیری

خلاصه سخن این که، حدیث شناسی چه از نظر اعتبار سندی و چه از نظر فقه الحدیثی، یکی از ضرورتهای اسلام شناسی در تمام حوزه های آن است. ما امروزه کسانی را می بینیم که با این که سالها عمر خود را در تحصیل دانشهای دینی گذرانده اند، اما در بیان معنای احادیث معصومان(ع) در سطحی بسیار عوامانه سیر می کنند.

و یا هر روایتی را به راحتی و آسودگی به معصوم(ع) نسبت می دهند و این خطر بزرگی است.

و یا کسانی را می بینیم که به خاطر عظمت شخصیت نویسنده کتاب حدیثی، به تمام احادیث آن اعتماد می کنند و هر آن چه را که نقل کرده است، اخذ به قبول می کنند و....

همه اینها نشان گر، دور بودن چنین کسانی از فضای علمی و تفکر اجتهادی است. بنابراین، نگارش کتابهایی مانند "مشرعة بحارالانوار" امروزه ضروری و ارزش مند است. و از این جهت باید به خواست و تلاش و آرمان نویسنده محترم آن، احترام گذاشت و قدردان بود. اگر این کتاب، تنها همین ثمره را داشته باشد که افراد ساده اندیش را به شک در سیره خود بیندازد، برای اهمیت دادن و ارزش مند دانستن آن کافی است!

با این حال، نباید از نظر دور داشت که نویسنده محترم، روش مشهور فقهای شیعه را که برابر با سیره اصحاب ائمه(ع) و سیره عقلاست، ترک کرده و براساس "وثوق سندی" به نقد روایات پرداخته است. به گمان ما این روش به جایگاه مذهب آسیب وارد می سازد؛ زیرا دینی که روایت آن تا این اندازه سست باشد و فضای حدیثی آن تا این اندازه آلوده باشد، به هیچ چیز آن نمی توان اعتماد کرد، حتی به روایاتی که از نظر سندی، معتبر هستند. زیرا اگر پذیرفتیم که روایات شیعه تا این اندازه آلوده اند، باید بپذیریم که روایات مستند و معتبر نیز می تواند دست ساز همین افراد باشد، تا با استفاده از اعتبار افراد بزرگواری چون زراره، محمد بن مسلم، ابوبصیر و... جعل حدیث کنند. چنانچه نویسنده محترم در پاره ای موارد، در روایاتی که سند آنها را معتبر دانسته، از نظر محتوا و مضمون تشکیک کرده و نتوانسته بپذیرد.

از نظر ما، در بحار، روایات معتبر بسیار است و قرائن فراوانی از کتاب، سنت قطعیه، عقل و روایاتی که اعتبارشان ثابت است، عمل مشهور علما و...، می توان بر درستی آنها اقامه کرد. و نیز نباید مطالب خرافی، باطل، دون شأن ائمه(ع) را که در آن یافت می شود، از نظر دور داشت و از کنار آنها گذشت، بویژه در عرصه هایی که زمینه ها و انگیزه های جعل فراوان بوده است. مانند روایات غلوآمیز و فضیلت تراشیهای غیرمبنایی و غیراصولی برای بدنام کردن ائمه اطهار و به انزوا کشاندن آنان از جمع مسلمانان.

انجمن رمان‌نویسی

رمان۹۸


مشرعه بحار الانوار

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: MĀŘÝM و SAEEDEH.T
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا