بررسی بازی Destroy All Humans

Melika Kakou · 3/8/20

استودیو Black Forest Games در بازسازی کامل بازی Destroy All Humans، محصول سال ۲۰۰۵ موفق به بهتر کردن انکارناپذیر آن از برخی جوانب شده است. ولی بعضی از بخش‌های این بازی حتی در نسخه‌ی ریمیک هیچ کششی برای گیمر امروز ندارند.

بازی Destroy All Humans که برای برخی افراد تبدیل به یک بازی کالت شد، به اشکال مختلف برای کنسول‌های متفاوت ریمستر شده است. ولی حقیقتش را بخواهید، هیچ‌کدام از نسخه‌های این بازی تفاوت خاصی با نسخه‌های نسل ۶ روی پلی‌استیشن 2 و اولین ایکس‌باکس ندارند. پس چه‌قدر خوب که اکنون دیگر از این اخبار نیست و باید بپذیریم استودیو بلک فارست گیمز (Black Forest Games) انصافا بازی را به‌صورت اساسی بازسازی کرده است.
نسخه‌ی جدید Destroy All Humans اکثر نقاط قوت و ضعف بازی اصلی را دست‌نخورده نگه می‌دارد و همزمان چند نکته‌ی مثبت و یک نکته‌ی منفی را هم به آن‌ها اضافه می‌کند. این ریمیک را افرادی ساخته‌اند که آن‌چنان با سبک اکشن-ادونچر سوم‌شخص آشنایی طولانی‌مدتی ندارند. اما این موضوع باعث افت بازی نشده است و خوش‌بختانه Destroy All Humans سال ۲۰۲۰، کم‌باگ، روان و با پیشرفت‌های فنی واضح نسبت به محصول اصلی اجرا می‌شود.

میزان تاثیرگذاری و محبوبیت یک بازی در زمانه‌ای به‌خصوص، متاسفانه تضمین‌کننده‌ی جذابیت و ارزشمندی آن برای مخاطب امروز نیست. همان‌گونه که در جهان سینما هم فیلم‌های زیادی پیدا می‌شوند که بسیاری از تماشاگرهای جدید تقریبا هیچ‌وقت با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند و حتی اگر به‌شدت منصف باشند، صرفا میزان اثرگذاری آن‌ها در فلان سال را لایق توجه می‌دانند. تازه از آن‌جایی که دنیای بازی‌های ویدیویی پرشده از مکانیزم‌های متفاوت و در حال پیشرفت مداوم است، این اتفاق برای تعداد بیشتری از بازی‌ها رخ می‌دهد و سبب می‌شود که به اصطلاح، خوب عمر نکنند. مسئله هم فقط بر سر به چشم آمدن ایرادهای بیشتر با گذر زمان نیست. بلکه ممکن است در طول ۱۵ سال، صرفا ۴۰ بازی عرضه شوند که همان کارهای انجام‌شده توسط آن بازی را به شکلی جذب‌کننده‌تر و هیجان‌انگیزتر انجام داده‌اند. حالا مخاطبی که اسمی از بازی ۱۵ سال قبل نشنیده است و سابقه‌ی تجربه بیشتر از نیمی از آن ۴۰ بازی را دارد، طبیعتا به سختی با محصول قدیمی ارتباط می‌گیرد.

به همین خاطر نحوه‌ی قضاوت بازی Destroy All Humans از شرکت تی اچ کیو نوردیک برای دو گروه از مخاطبان فرق اساسی دارد. زیرا اگر سابقه‌ی تجربه‌ی آن در همان زمان عرضه را داشته باشید، احتمالا از یک بار تجربه‌ی این بازی جدید با همه‌ی ایرادهای آن لـ*ـذت می‌برید و اگر اصلا Destroy All Humans را نمی‌شناسید، باید با دقت و سخت‌گیری بیشتری برای رفتن به سراغ ساخته‌ی بلک فارست گیمز تصمیم‌گیری کنید. زیرا این بازی انقدر نسبت به نسخه‌ی اصلی پیشرفت دارد که دقیقا برای مخاطب قدیمی، همان احساس تجربه‌ی نسخه‌ی سال ۲۰۰۵ در سال ۲۰۰۵ را زنده می‌کند.

سازندگان صرفا به اعمال گرافیک فنی بهتر بسنده نکرده‌اند و به بازی اجازه‌ی پیشرفت از جهات مختلف را دادند. مثلا UI و طراحی منوها در نسخه‌ی ریمیک بازی Destroy All Humans، تمام ایرادات حاضر در بازی اصلی را برطرف می‌کند و با چینش منظم‌تر تک‌تک عناصر تصویری، دیگر چشم مخاطب را خسته نخواهند کرد. در حقیقت سازندگان با رعایت اصول جدید هم دنیای بازی را زیباتر کرده‌اند و هم نگاه انداختن به این جهان را تبدیل به کار جذاب‌تری می‌کنند.

در همین حین سیستم کنترل شخصیت هم روان‌تر از گذشته، وظیفه‌ی حرکت و حمله با کاراکتری را به شما می‌دهد که به شکلی باورپذیرتر به دستورهای شما واکنش نشان می‌دهد. کریپتو یعنی شخصیت اصلی بازی این‌جا متحرک‌تر از گذشته است و واکنش بسیار بهتری نسبت به جهت‌گیری‌ها و دکمه‌زنی‌های مخاطب روی کنترلر دارد. این موارد صرفا بازی را زیباتر و به‌روز نمی‌کنند. بلکه تجربه‌ی آن رابه معنی واقعی کلمه بهبود می‌بخشند.