رمان در پس یک پایان | روشنک.ا نویسنده افتخاری انجمن رمان ۹۸

روشنک.ا · 22/2/21

-استاد هستی دیگه. خب بگو ببینیم از دانشگاه چه خبر؟ بالاخره چه روزی ما مفتخریم با گل و شیرینی بیایم جلسه‌ی دفاع ارشد شما؟
سرم را به‌سمت بچه‌ها چرخاندم و در حالی‌که به آن دو که با شوق زیادی ورزش می‌کردند و با همدیگر از مدرسه‌هایشان حرف می‌زدند نگاه می‌کردم، گفتم:
-آه آرمان، نبودی ببینی که چطور حاصل زحمت سه ماهم رو ریختم توی سطل آشغال...

روشنک.ا · 22/2/21

دلشوره‌ام شدیدتر شد ولی سعی کردم خوب فکر کنم و گفتم:
-اون بالاخره که تا شب برمی‌گرده خونه‌شون، بهتره فکر بد نکنیم.
آرمان در پاسخ به من حرفی نزد ولی حس کردم به فکر فرو رفته است.
هر چند هلنا گاهی زیاد با خودش خلوت می‌کرد ولی در مورد مدت زمان دور بودنش از خانه، حق با آرمان بود. من حتی به یاد دارم زمانی که فهمید برادرش فوت شده بود، حدوداً...

روشنک.ا · 22/2/21

***
کنار پنجره‌ی پذیرایی ایستاده بودم و از پشت شیشه‌اش به آسمان تاریک شب نگاه می‌کردم.
سه روز از گم شدن هلنا می‌گذشت ولی هنوز هیچ اثری از او پیدا نکرده بودیم. تمام بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و هتل‌های اطراف خانه‌ی کیومرث و هلنا و خانه‌های آشناهای نزدیکشان و حتی اطراف خانه‌ی خودمان را زیر و رو کرده بودیم ولی هیچ خبری از هلنا نبود. تا...

روشنک.ا · 22/2/21

***
با حس سوزش دستم به خاطر تیزی نوک سوزن سِرُمی که کیومرث در خانه به من زده بود، از خواب بیدار شدم.
طی دو روزی که خبر قتل برنامه ریزی شده‌ی هلنا به گوشم رسیده بود، این سومین بار بود که از هوش می‌رفتم.
به سقف اتاق خودم و آرمان که در روشنی صبح با نور آفتاب از همیشه روشن‌تر به نظر می‌رسید، خیره شدم و به این فکر کردم که هنوز هیچ کدام از...

روشنک.ا · 22/2/21

سرش را چرخاند و در حالی‌که نگاهش را به پنجره دوخته بود و صورتش زیر نور پر تراکم آفتاب از همیشه روشن‌تر به نظر می‌رسید، گفت:
-سخت‌ترین نوعِ از دست دادن، از دست دادنِ غیر منتظره‌ست. با این‌که فکر کردن به از دست دادن مهم‌های عزیزِ زندگی زجر آوره، آدم رو برای از دست دادنشون آماده می‌کنه، اما وقتی هیچ فکر و پیش بینی برای از دست دادنی...

روشنک.ا · 22/2/21

دوباره چشم بست و به قطره‌های اشک بیشتری اجازه داد در سکوت از چشمانش فرو بریزند. من هم با پهلوهای دستانم، اشک‌هایی را که از چشمانم سرچشمه گرفته و بر روی صورتم پخش شده بودند، پاک کردم و با کشیدن چندین نفس عمیق، کمی جلوی بزرگ‌تر شدن اندازه‌ی بغض درون گلویم را گرفتم. سپس بدنم را از سمت مخالف آن دستم که به سِرُم وصل بود، به او نزدیک کردم و...

روشنک.ا · 22/2/21

بی ربط به سوالش، گفتم:
-تو می‌تونی باور کنی هلنا به این راحتی کشته شده؟
بی آن‌که تغییری در حالت صورتش ایجاد کند، گفت:
-هلنا؛ خواهر کوچولوی احمق و سرکشِ من، اگر این‌قدر سرپیچی و سرکشی نمی‌کرد، این‌طوری کار دست خودش نمی‌داد. نه تو و نه هیچ کس دیگه‌ای نمی‌تونه تصور کنه این خبر چقدر من رو زجر داده. با همه‌ی این‌ها، خودم رو مجبور کردم که...

روشنک.ا · 22/2/21

***
بالاخره هواپیما فرود آمد و به هنگام توقفش، مردم با شور و شوق، مشغول برداشتن چمدان‌های کوچک و دیگر وسایلشان از کمدهای بالای صندلی‌ها شدند. من هم که از شدت سردرد به خاطر گریه‌های بی وقفه‌ی این چند روز در تمام مدت پرواز چشم بسته بودم، پلک‌های سنگین و پف کرده‌ام را از هم فاصله دادم و به آرمان که کنار پنجره نشسته بود و هنوز از شیشه‌ی...

روشنک.ا · 22/2/21

وقتی به خانه‌ی مادربزرگ هلنا رسیدیم، تمام گریه کردن‌ها از نو آغاز شد.
می‌خواستم بگویم شاید گریه برای مادربزرگ هلنا که اکنون زنی بسیار پیر و سالخورده بود که از آخرین باری که او را دیدم هم بسیار شکسته‌تر شده است، باید کم‌تر بشود؛ ولی خودم هم وقتی او را به آ*غو*ش کشیدم و بی وقفه اشک ریختم. به طرز وحشتناکی، هنوز هم نمی‌توانستم باور کنم...

روشنک.ا · 22/2/21

با صدایی که به خاطر بغض بزرگ درون گلویم می‌لرزید، گفتم:
-هلنا بود!
بی آن‌که سرش را بالا بیاورد و یا در نگاهش تغییر مسیر ایجاد کند، گفت:
-آره! هلنا هم برای این‌که جونِ هیچ کدوم از نزدیک‌هاش توی ایران به خطر نیفته، بلافاصله بعد از این‌که اون مدارک رو گرفت، دو شب رفت یک هتل خیلی دور از خونه‌ی خودش و همه‌ی آشناهای نزدیکش. برای روز بعدش هم...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

نویسنده افتخاری

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین