منتخب دو خطی! | Noushin_salmanvandi نگارشگر انجمن رمان ۹۸

Noushin_salmanvandi · 6/7/20

به نام خُدا
نام دلنوشته: دو خطی!
ژانر: اجتماعی_تراژدی
نویسنده: نوشین سلمانوندی
سطح؛ منتخب
خلاصه:
به سانِ انبوهی اندوه، در میان رخنه‌های درد و سوزِ نفسی تلخ، سخت محزونم!

Noushin_salmanvandi · 6/7/20

من از سرایِ واژه‌ها، آمده‌ام!
از میانِ بغرنج دو خطی‌هایِ اذهان دلم زاده شدم و خیزاب تو را چون مجنونی دوره‌گرد؛
بر سرِ نیِ ذوق دلم زده‌ام.
***
تلهف دارد، لوم خوردن از رعیت شبی که لونگِ ننگش نقش بیندازد بر پیکر اندوهناکم!
***
به فزع می‌افتد شب، و منهوک می‌شود نگاهِ مهتاب به روی واژه‌های تر شده از خیال ابهام آمیزم!
***
نگاهت، به استنباطِ آفاقی دگر می‌کشاندم!
آن چِنانی می‌شوم که جزء مستغرقیت در روحت، چاره‌ا‌ی دگر ‌نجویم.

Noushin_salmanvandi · 7/7/20

خوف، پژواکی می‌شود در استخوان‌های پوسیده‌ی تنم.
تا غسلم دهی و نجاتِ زندگی‌ام ‌شوی!
***
خط می‌خورم، آنگاهی که مرگ، بدزدد روحم را و لاشه‌ام را بین کلاغ‌های پاییزی رها کند!
***
خطِ نگاهت، بارقه‌ای زد به صحرای ضمیرم؛ تو نبودی و بسی شعله زدم در وهم وجودت!
***
در صحرگاهی که پرستوهای شمالی، بر پیکر غرب به خوابِ مرگ رفته‌اند؛ من از ملامتی خردسال، آبستن می‌شوم.

Noushin_salmanvandi · 21/7/20

از من، تا برای تو، اندکی هیچ باقی مانده است و سَری ویران!
***
اندرون من، در بی‌هوایی غوطه‌ور است...
بر ضد تو است این جان؛ گر نیایی!
***
مرا به خاک بسپارید...
آن هنگام که کودکی جامه دریده،
سبابه‌اش، مرا از پشت آجرهای
لچر زندگانی‌ام هدف می‌گیرد!
***
به گمانم، همگی آمده‌ایم که بمانیم.
یک بارش برای تو،
بارِ دگرش برای من!
اما نگاه،
عقل را به شهودیت می‌رساند که عزیزی،
قرار است قلابش را
به قعر دریا بیندازد و
صیدنوازی بکند!

Noushin_salmanvandi · 19/3/21

گاهی وقت‌ها چه زود دیر می‌شود.
گاهی وقت‌ها چه صبورانه منتظر به آمدن می‌مانیم!
اما همین گاهی انتظارها، چه نامردانه برای باورهای پوچمان طناب دار می‌بافد.
****
و اگر می‌دانستیم همین تعصب‌ها محکوم به بودنمان می‌کند و در کنار هم زیستن‌ها، رویداد جدیدی است برای خط به خط زندگی‌مان؛ رها می‌‌شدیم و رها می‌‌کردیم!

Noushin_salmanvandi · 19/3/21

پنجره صدا می‌دهد و دلتنگی، پرسه‌هایش را در این حوالی از سر می‌گیرد.
***
پنجره‌ات بشوم، رسم آسمان بودن بلدی؟
***
با تکیه بر بازوان سبزت؛
می‌خواهم قلم بر دست، واژه‌های تلخ زندگی‌ام را
کمی رنگ و لعاب بدهم!
***
معنای رسیدن؛
همان انتهای ماجرا‌ی
گرمِ روزی گفتن‌:
"-ای کاش بشود"هایمان است!

Noushin_salmanvandi · 14/6/21

کسی چه می‌داند! شاید هم که من، آخرین بازمنده از سرخیِ آرزوهای خاموش شده‌ی زنِ نابینایی باشم... آخر، اگر که بینا بودم؛ لکه به دامان خوشحالی‌هایم نمی‌انداختم.

《چکیده‌ای از رمان فاطوش》

Noushin_salmanvandi · 28/7/21

آخرین یادداشت:
"من هم روزی پر بودم از سرخی آرزوهایم"
نمی‌دانم با کدامین باد دل به رفتن داد!

Noushin_salmanvandi · 28/7/21

من، پنجره را گشودم و تاسف تنهایی را پَس زدم.
دست کشیدم خشت و گل واپسین روزهایم را.
پشت نگاه تر گرفته‌ی شهر، کز نشین حجره‌ی تنگ و تاریک قضاوت‌ها شدم.
اینجا، در این لحظات تب گرفته به غم، شاید که امیدی باشد به پرواز دوباره‌ی پرستوها!

Noushin_salmanvandi · 28/7/21

من، از بی‌راهه‌ها یک "خدانگهدار" طلبکارم!
****
من، از هر آنچه که بود برایم حس خوب، یک "منتظرت می‌مانم" طلبکارم!
****
رنگ بدهیم به ضیافت‌های شبانه‌ای که تنها مهمانش، "اندوه" است.
به طور مثال:
این بار مشکلات را هم دعوت کنیم.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین