- عضویت
- 6/2/20
- ارسال ها
- 7,624
- امتیاز واکنش
- 13,279
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 82 روز 4 ساعت 42 دقیقه
به مجرد اینکه آسمان شگفت‌انگیز زمین را ترک کنید، واژه «ابر» مفهوم دیگری پیدا کرده و دیگر بعنوان ساختارهای سفید و پُف‌کرده‌ای که باران تولید می‌کنند، شناخته نمی‌شوند. ابرهایی که در سایر نقاط جهان پهناور وجود دارند، مناطقی فشرده با تراکم بالا نسبت به پیرامون‌شان هستند.
در تصویر بالا، یک اختروش را مشاهده می‌کنید. اختروش به نوعی یک “هسته کهکشانی فعال” است که یک ساختار غبارآلودِ دونات‌شِکل به نام «ابر» آن را احاطه کرده است. این ابرها در ابتدا اندازۀ کوچکی دارند، اما گستردگی‌شان می‌تواند به بیش از ۳.۳ سال نوری افزایش پیدا کند. اعتبار عکس: نیما آب‌کنار
اخترشناسان این ابرهای کیهانی در مجاورت سیاهچاله‌های غول‌پیکر را با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی مورد مشاهده قرار داده‌اند. سیاهچاله‌ها اجرام متراکم و اسرارآمیزی به شمار می‌روند که حتی نور نیز توان گریز از چنگال خشمگین‌شان را ندارد؛ جرم این اجرام غول‌پیکر به بیش از ۱۰۰ هزار برابر خورشید می‌رسد. تقریباً در مرکز همه کهکشان‌ها یک سیاهچاله کلان جرم وجود دارد.
اگر این سیاهچاله مقدار زیادی گاز و گردوغبار از محیط پیرامونش جذب کند، آن را هسته کهکشانیِ فعال نامگذاری می‌کنند. پرنورترین نوع هسته کهکشانی فعال، اختروش نام دارد. اگرچه خود سیاهچاله را نمی‌توان دید، اما بخش‌های مجاور آن در هنگام فروپاشی ماده در نزدیکی “افق رویداد” به روشنی می‌درخشد. افق رویداد بعنوان نقطه بدون بازگشت شناخته می‌شود. اما سیاهچاله‌ها واقعاً مثل جاروبرقی نیستند؛ آنها هر چیزی را که در نزدیک‌شان پرسه بزند، نمی‌بلعند.
اگرچه برخی مواد در اطراف سیاهچاله به صورت مستقیم به درون آن سقوط کنند، دیگر هرگز دیده نمی‌شوند، اما قسمتی از گازهای اطراف به بیرون پرتاب می‌شوند. نتیجۀ آن، ایجاد پوسته‌ای است که در طول هزاران سال گسترش پیدا می‌کند. به همین دلیل است که منطقه نزدیک افق رویداد سیاهچاله از انرژی بسیار بالایی برخوردار است؛ این تابش پرانرژی حاصل از ذرات پرسرعت در اطراف سیاهچاله می‌تواند مقدار قابل توجهی گاز به درون فضا منتشر کند.
دانشمندان شاید انتظار داشته باشند که این جریان بیرونیِ گاز یکنواخت و آرام باشد. اما این جریان ۳.۳ سال نوری از سیاهچاله گستردگی پیدا می‌کند. ابرهای گازی در ابتدا ابعاد کوچکی دارند، اما به تدریج گسترش پیدا کرده و حتی می‌توانند فاصلۀ میان زمین و نزدیک‌ترین ستاره در آن سوی خورشید، یعنی پروکسیما قنطورس را پوشش دهند. یک اخترفیزیکدان به نام «دنیل پروگا» در دانشگاه نِوادا در لاس‌وگاس این توده‌ها را به گروهی از اتومبیل‌ها تشبیه می‌کند که در بزرگراه منتظر هستند و جریان ورودیِ ترافیک جدید را کنترل می‌کنند.
انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98
در تصویر بالا، یک اختروش را مشاهده می‌کنید. اختروش به نوعی یک “هسته کهکشانی فعال” است که یک ساختار غبارآلودِ دونات‌شِکل به نام «ابر» آن را احاطه کرده است. این ابرها در ابتدا اندازۀ کوچکی دارند، اما گستردگی‌شان می‌تواند به بیش از ۳.۳ سال نوری افزایش پیدا کند. اعتبار عکس: نیما آب‌کنار
اخترشناسان این ابرهای کیهانی در مجاورت سیاهچاله‌های غول‌پیکر را با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی مورد مشاهده قرار داده‌اند. سیاهچاله‌ها اجرام متراکم و اسرارآمیزی به شمار می‌روند که حتی نور نیز توان گریز از چنگال خشمگین‌شان را ندارد؛ جرم این اجرام غول‌پیکر به بیش از ۱۰۰ هزار برابر خورشید می‌رسد. تقریباً در مرکز همه کهکشان‌ها یک سیاهچاله کلان جرم وجود دارد.
اگر این سیاهچاله مقدار زیادی گاز و گردوغبار از محیط پیرامونش جذب کند، آن را هسته کهکشانیِ فعال نامگذاری می‌کنند. پرنورترین نوع هسته کهکشانی فعال، اختروش نام دارد. اگرچه خود سیاهچاله را نمی‌توان دید، اما بخش‌های مجاور آن در هنگام فروپاشی ماده در نزدیکی “افق رویداد” به روشنی می‌درخشد. افق رویداد بعنوان نقطه بدون بازگشت شناخته می‌شود. اما سیاهچاله‌ها واقعاً مثل جاروبرقی نیستند؛ آنها هر چیزی را که در نزدیک‌شان پرسه بزند، نمی‌بلعند.
اگرچه برخی مواد در اطراف سیاهچاله به صورت مستقیم به درون آن سقوط کنند، دیگر هرگز دیده نمی‌شوند، اما قسمتی از گازهای اطراف به بیرون پرتاب می‌شوند. نتیجۀ آن، ایجاد پوسته‌ای است که در طول هزاران سال گسترش پیدا می‌کند. به همین دلیل است که منطقه نزدیک افق رویداد سیاهچاله از انرژی بسیار بالایی برخوردار است؛ این تابش پرانرژی حاصل از ذرات پرسرعت در اطراف سیاهچاله می‌تواند مقدار قابل توجهی گاز به درون فضا منتشر کند.
دانشمندان شاید انتظار داشته باشند که این جریان بیرونیِ گاز یکنواخت و آرام باشد. اما این جریان ۳.۳ سال نوری از سیاهچاله گستردگی پیدا می‌کند. ابرهای گازی در ابتدا ابعاد کوچکی دارند، اما به تدریج گسترش پیدا کرده و حتی می‌توانند فاصلۀ میان زمین و نزدیک‌ترین ستاره در آن سوی خورشید، یعنی پروکسیما قنطورس را پوشش دهند. یک اخترفیزیکدان به نام «دنیل پروگا» در دانشگاه نِوادا در لاس‌وگاس این توده‌ها را به گروهی از اتومبیل‌ها تشبیه می‌کند که در بزرگراه منتظر هستند و جریان ورودیِ ترافیک جدید را کنترل می‌کنند.
انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98
چرا ابرها در اطراف “سیاهچاله” به وجود می‌آیند؟
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
