- عضویت
- 6/2/20
- ارسال ها
- 7,624
- امتیاز واکنش
- 13,279
- امتیاز
- 428
- زمان حضور
- 82 روز 4 ساعت 42 دقیقه
بشر برای چندین دهه به دنبال نشانه‌های حیات فرازمینی(ET) بوده است. ما به دقت به سیگنال‌های رادیویی عجیب گوش فرا دادیم، به دنبال اثراتی از تغییر سطحی ستارگان بودیم و صخره‌های روی سیارۀ مریخ را حفاری کردیم. اما افسوس که تاکنون هیچ چیزی پیدا نکردیم. تا جاییکه می‌دانیم ما تنهاییم. اما شاید در جاهای اشتباهی مشغول جستجو بودیم!
می‌دانیم که حیات می‌تواند در اطراف ستارگانی مثل خورشید، شکل بگیرد و می‌دانیم که ستارگانی مثل خورشید در پایان عمرشان به «کوتوله سفید» تبدیل می‌شوند (ستاره‌های کوچک و متراکمی که بقایای هستۀ ستاره‌ای آنها تقریبأ به اندازه سیارات است). پس شاید باید در اطراف کوتوله‌های سفید به جستجو بپردازیم.
پایان نزدیک است
علی‌رغم چندین دهه شکار درون منظومه شمسی و در میزبانی سامانه‌های ستاره‌ای دیگر، حتی یک موجود نیز یافت نکردیم. تا جاییکه می‌دانیم، ما خودمان یک کهکشان – و احتمالأ یک کیهان – داریم. هنوز شکار ادامه دارد؛ زیرا تمام گوشه و کنار کهکشان راه شیری را نگشته‌ایم. و در حالیکه سیگنال‌های رادیویی را ارسال کردیم، فقط چند دهه است که به پیام‌های رادیویی فرازمینی گوش می‌دهیم. با توجه به وسعت زیاد کهکشان ما و سرعت آهسته نور، این اصلأ زمان زیادی محسوب نمی‌شود.
اما در جستجوی حیات فرازمینی دقیقأ به دنبال چه هستیم؟ نسخه‌ی زمینیِ حیات هوشمند را می‌شناسیم: این حیات بر روی سطح یک سیارۀ سنگی با آب مایع فراوان و جو آرام که به دور یک ستاره در حال چرخش است، آغاز شد. ما واقعأ نمی‌دانیم که حیات بیگانه چگونه به نظر می‌رسد، اما با توجه به دانشمان دربارۀ حیات بر روی زمین، می‌توانیم فرض کنیم که حیات فرازمینی ممکن است تحت شرایط مشابهی ظهور پیدا کرده باشد. بنابراین، می‌توانیم به دنبال سیاراتی بگردیم که شبیه سیارۀ ما هستند.
اما ستارگان حتی آنهایی که شبیه خورشید ما هستند نیز برای همیشه باقی نمی‌مانند. طی ۴ میلیارد سال ِ آینده، خورشید تلاطم نابودی‌اش را آغاز می‌کند و با انباشته شدن هلیوم در مرکزش، به یک غول خیلی بزرگ، سرخ و خشمگین‌تر تبدیل می‌شود. خورشید در نهایت پس از متورم شدن به مدار زمین می‌رسد و عطارد و ناهید را نیز محو می‌کند. از اینجا، خورشید با یک سری تکان‌های پایان عمر به یک سحابی سیارهنما تبدیل می‌شود تا کل منظومه شمسی را پر کند.
پس از آن چه می‌شود؟ بازنشستگی طولانی مدت. خورشید در این دوران که یک کوتوله سفید است و هسته‌ی نسوخته‌ی کربنی و اکسیژنی خورشید محسوب می‌شود، طی چند تریلیون سال به آرامی خنک می‌شود. برخی از سیارات اگر در برابر مرگ خشن خورشید ما زنده بمانند ممکن است چرخششان به دور این بقایای خنک شده را ادامه دهند. به عبارت دیگر، سرنوشت طولانی مدت ما – و سرنوشت طولانی مدت بیگانگان بر روی سیاراتی همانند سیاره‌ی ما – نسبتأ ترسناک است.
انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98
می‌دانیم که حیات می‌تواند در اطراف ستارگانی مثل خورشید، شکل بگیرد و می‌دانیم که ستارگانی مثل خورشید در پایان عمرشان به «کوتوله سفید» تبدیل می‌شوند (ستاره‌های کوچک و متراکمی که بقایای هستۀ ستاره‌ای آنها تقریبأ به اندازه سیارات است). پس شاید باید در اطراف کوتوله‌های سفید به جستجو بپردازیم.
پایان نزدیک است
علی‌رغم چندین دهه شکار درون منظومه شمسی و در میزبانی سامانه‌های ستاره‌ای دیگر، حتی یک موجود نیز یافت نکردیم. تا جاییکه می‌دانیم، ما خودمان یک کهکشان – و احتمالأ یک کیهان – داریم. هنوز شکار ادامه دارد؛ زیرا تمام گوشه و کنار کهکشان راه شیری را نگشته‌ایم. و در حالیکه سیگنال‌های رادیویی را ارسال کردیم، فقط چند دهه است که به پیام‌های رادیویی فرازمینی گوش می‌دهیم. با توجه به وسعت زیاد کهکشان ما و سرعت آهسته نور، این اصلأ زمان زیادی محسوب نمی‌شود.
اما در جستجوی حیات فرازمینی دقیقأ به دنبال چه هستیم؟ نسخه‌ی زمینیِ حیات هوشمند را می‌شناسیم: این حیات بر روی سطح یک سیارۀ سنگی با آب مایع فراوان و جو آرام که به دور یک ستاره در حال چرخش است، آغاز شد. ما واقعأ نمی‌دانیم که حیات بیگانه چگونه به نظر می‌رسد، اما با توجه به دانشمان دربارۀ حیات بر روی زمین، می‌توانیم فرض کنیم که حیات فرازمینی ممکن است تحت شرایط مشابهی ظهور پیدا کرده باشد. بنابراین، می‌توانیم به دنبال سیاراتی بگردیم که شبیه سیارۀ ما هستند.
اما ستارگان حتی آنهایی که شبیه خورشید ما هستند نیز برای همیشه باقی نمی‌مانند. طی ۴ میلیارد سال ِ آینده، خورشید تلاطم نابودی‌اش را آغاز می‌کند و با انباشته شدن هلیوم در مرکزش، به یک غول خیلی بزرگ، سرخ و خشمگین‌تر تبدیل می‌شود. خورشید در نهایت پس از متورم شدن به مدار زمین می‌رسد و عطارد و ناهید را نیز محو می‌کند. از اینجا، خورشید با یک سری تکان‌های پایان عمر به یک سحابی سیارهنما تبدیل می‌شود تا کل منظومه شمسی را پر کند.
پس از آن چه می‌شود؟ بازنشستگی طولانی مدت. خورشید در این دوران که یک کوتوله سفید است و هسته‌ی نسوخته‌ی کربنی و اکسیژنی خورشید محسوب می‌شود، طی چند تریلیون سال به آرامی خنک می‌شود. برخی از سیارات اگر در برابر مرگ خشن خورشید ما زنده بمانند ممکن است چرخششان به دور این بقایای خنک شده را ادامه دهند. به عبارت دیگر، سرنوشت طولانی مدت ما – و سرنوشت طولانی مدت بیگانگان بر روی سیاراتی همانند سیاره‌ی ما – نسبتأ ترسناک است.
انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98
برای یافتن حیات بیگانه باید بر ستاره‌های کوتوله سفید تمرکز کنیم
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
