خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

!MeŁłКa ƝasłƦłaƝ!

مدیر بازنشسته رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
3/10/19
ارسال ها
1,150
امتیاز واکنش
10,424
امتیاز
323
زمان حضور
73 روز 8 ساعت 4 دقیقه
نویسنده این موضوع
واقعیت درمانی
واقعیت درمانی چیست و چه تاثیری می‌تواند در زندگی داشته باشد
نظریه‌ی واقعیت درمانی را اولین بار ویلیام گلاسر مطرح کرد. گلاسر به این اعتقاد داشت که افراد از توانایی خود به درستی استفاده نمی‌کنند و مشکلاتی که برای آن‌ها پیش می‌آید نتیجه‌ی نداشتن پیوند عاطفی با خودشان می‌باشد. او معتقد بود خود ما هستیم که تمام اعمال‌مان را انتخاب می‌کنیم و دیگران نه می‌توانند ما را خوشبخت کنند و نه می‌توانند ما را بدبخت کنند.
در این مقاله مطالعه می‌کنید:
  • تاریخچه واقعیت درمانی
  • نظریه‌ی واقعیت درمانی
  • واقعیت درمانی و انتخاب‌ها
  • مسئولیت پذیری
تاریخچه واقعیت درمانی
واقعیت درمانی مجموعه ای از اصول نظری و عملی که در دهه ۵۰ میلادی به وسیله ویلیام گلاسر مطرح شد. منطق گلاسر برای بیان این نظریه درک از واقعیت و آن چیزی که به نام حقیقت وجود دارد.
نظریه‌ی واقعیت درمانی
از دیدگاه گلاسر واقعیت یعنی حقیقت، یعنی انسان توانایی این را داشته باشد تا بتواند درست را از غلط تشخیص دهد. واقعیت درمانی این منطق را عنوان می‌کند که انسان‌ها در برابر رفتاری که از خود ارائه می‌دهند مسئول می‌باشند. علت آن هم این است که تمامی مشکلات ما در زمان حال وجود دارد و ما در زمان حال با آن درگیر هستیم. پس تنها چیزی که می‌توانیم آن را کنترل کنیم رفتار حال حاضرمان می‌باشد.
در واقعیت درمانی، هنگام مواجه شدن با مشکلات باید با قبول و پذیرش اتفاق رخ داده، قبول مسئولیت و انتخاب درست روش‌هایی که برای برطرف سازی مشکل وجود دارد تلاش می‌کنند تا با کنترل زندگی خود برای برآورده شدن نیازهای‌شان تلاش کنند.
واقعیت درمانی و انتخاب‌ها
اساس این نظریه طبق نادیده گرفته شدن گذشته بیان شده است. به این معنا که ما تنها توانایی تغییر حال را داریم و نه اتفاقاتی که در گذشته رخ داده است. ممکن است گذشته در حال حاضر ما نقش داشته باشد اما مهم‌ترین مشکل ما نخواهد بود. اگر اتفاق ناخوشایندی در کودکی برای ما رخ داده باشد فارغ از اینکه چه کسی مقصر است باید این واقعیت را بپذیرید که قادر به تغییر آن اتفاق نخواهید بود.
انتخاب در واقعیت درمانی
ما توانایی تغییر گذشته را نداریم و تنها توانایی تغییر شرایط موجود را داریم
هنگامی که افراد از موضوعی که باعث رنج آن‌ها شده گله‌مند هستند واقعیت درمانی معتقد است افراد نباید در این هنگام دنبال مقصر باشند. این نظریه به افراد می‌آموزد که صحبت کردن از چیزی که خارج از کنترل آنان می‌باشد بی‌فایده است. واقعیت درمانی کمک می‌کند تا بر اساس انتخاب‌هایی که افراد می‌کند دید منفی را به دید مثبت، رفتارهای ناکارآمد را به رفتار کارآمد تبدیل کند.
مسئولیت پذیری
مسئولیت پذیری یکی از ویژگی‌های واقعیت درمانی می‌باشد. هنگامی که افراد یا حتی خودمان کار اشتباهی انجام می‌دهیم طبق عادتی که ممکن است وجود داشته باشد دیگران را سرزنش می‌کنیم و همه‌ی اتفاقات را به گردن دیگران می‌اندازیم و یا حتی عوامل‌هایی جز خودمان را مقصر می‌دانیم.
مسئولیت پذیر بودن باعث می‌شود اتفاقی که رخ داده است را بپذیرید و این یعنی اصل و منطق واقعیت درمانی. کنترل شرایط یکی از ویژگی‌های مسئولیت پذیر بودن می‌باشد که باعث می‌شود بهتر بتوانید بر آن چیزی که از دست رفته یا انجام نشده برنامه‌ریزی مجدد انجام دهید.
انجمن رمان نویسی | رمان۹۸


واقعیت درمانی چیست؟

 

!MeŁłКa ƝasłƦłaƝ!

مدیر بازنشسته رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
3/10/19
ارسال ها
1,150
امتیاز واکنش
10,424
امتیاز
323
زمان حضور
73 روز 8 ساعت 4 دقیقه
نویسنده این موضوع
چطور مسئولیت پذیری رو به فرزندمون آموزش بدیم؟
۱- خودتون الگوی خوبی باشید

خودتون الگوی خوبی باشید


والدینی که مسئولیت پذیر نیستن نمی‌تونن بچه‌ها مسئولیت پذیر تربیت کنن



والدین اولین الگوی فرزندان در زندگی هستند. اگه والدین توقعاتی که از فرزندشون دارند رو خودشون به صورت عملی انجام بدن، کودک اون‌ها به صورت خودکار اون رفتار رو یاد می‌گیره. پس برای اینکه فرزند مسئولیت پذیری داشته باشید خودتون باید مسئولیت پذیر باشید. مثلا اگه می‌خواید فرزندتون وسایلش رو سر جاش بذاره، در اولین قدم خودتون باید وسایل‌تون رو سر جاش بذارید.

۲- کارهاش رو اصلاح نکنید

اکثر پدر و مادرها تمایل دارند فرزندشون هر کاری رو بدون عیب و ایراد انجام بدن. بنابراین خیلی سریع سعی می‌کنن هر اشتباهی رو اصلاح کنن. وقتی شما تلاش می‌کنید اشتباه فرزندتون رو اصلاح کنید، دارید این پیام رو بهش می‌رسونید که تلاشت کافی نبوده. همین اعتماد به نفس بچه رو کم می‌کنه و برای مسئولیت پذیر بودن، نیاز به اعتماد به نفس بالا هست.

از طرفی وقتی مدام اشتباهات فرزندتون رو اصلاح کنید، اون به طور غیر مستقیم یاد می‌گیره که می‌تونه اشتباه کنه و همیشه یکی هست که اشتباهش رو درست کنه. همین تصور مانع مسئولیت پذیری کودک میشه. علاوه براین کسی که مسئولیت پذیر هست باید بتونه کاری که مسئولیت انجامش رو قبول کرده تا انتها و به درستی انجام بده.

وقتی شما اشتباه فرزندتون رو اصلاح می‌کنید، هم مانع این میشید که کار رو خودش به تنهایی تموم کنه، هم مانع این میشید که درست تموم کردن کار رو یاد بگیره. پس لطفا به جای اینکه کارهای فرزندتون رو اصلاح کنید، بهش فرصت اشتباه کردن بدید و برای اصلاح کارش راهنماییش کنید تا خودش اون کار رو تموم کنه.

۳- توقع‌تون متناسب با توان کودک باشه

انجام خیلی از کارها برای ما ساده و بدیهی هست. اما برای کودکان این طور نیست. پس باید دقت کنیم کاری که به عهده فرزندمون میذاریم براش قابل درک و در حد توانش باشه. البته فرزند شما باید یاد بگیره مسئولیت‌های بزرگ‌تر رو هم بپذیره. اما به این نکته توجه داشته باشید که اگه مسئولیت‌هایی که در حد توان فرزندمون نیست بهش واگذار کنیم، اون رو دلزده می‌کنیم. یعنی دقیقا کاری می‌کنیم که از مسئولیت پذیری فرار کنه.

برای اینکه فرزندمون مسئولیت پذیر بشه باید کاری کنیم که از انجام مسئولیتی که بهش سپرده شده لـ*ـذت ببره.

۴- تقسیم کارهای بزرگ به کارهای کوچک

تقسیم کارهای بزرگ به کارهای کوچک


اجازه بدید فرزندتون کم کم کارهای بزرگ‌تر رو انجام بده



باید به مرور تلاش کنیم فرزندمون رو با مسئولیت‌های بزرگ‌تر هم آشنا بکنیم. بنابراین می‌تونیم مسئولیتی که شامل کارهای بزرگی میشه رو به کارهای کوچک‌تر تقسیم کنیم تا انجامش برای فرزندمون امکان‌پذیر باشه. مثلا اگه می‌خوایم مسئولیت آماده کردن میز غذا رو به فرزندمون محول کنیم، می‌تونیم این کار رو به بخش‌های کوچک‌تر مثل بردن و چیدن ظرف‌ها و… تقسیم کنیم.

البته ما فقط باید تقسیم‌بندی کارها رو انجام بدیم و روش انجام کار رو به عهده خود کودک بذاریم. مطمئن باشید فرزند شما از خلاقیتش استفاده می‌کنه و شما با دیدن این خلاقیت شاد میشید.

۵- اشتباه پیش میاد اما…

هیچکسی نیست که همه کارها رو بدون اشتباه انجام بده. اشتباه پیش میاد اما فرزند شما باید یاد بگیره مسئولیت اشتباهش رو خودش قبول کنه. شما هم به عنوان والدین نباید با خشونت و پرخاشگری باهاش رفتار کنید. مثلا اگه فرزند شما یک لیوان شیر رو ریخت کف آشپزخونه، به خودش یک دستمال برای تمیز کردن اون جا بدید. اینطوری فرزند شما متوجه میشه این خودش هست که باید اشتباهاتش رو درست کنه.

۶- از کلمات و جملات مثبت استفاده کنید

سعی کنید به جای استفاده از جملات منفی، از جملات مثبت استفاده کنید. مثلا به جای اینکه بگید: «اگه لباست رو عوض نکنی اجازه بازی کردن نداری» می‌تونید بگید: «اگه می‌خوای بازی کنی اول باید لباسات رو عوض کنی». وقتی از جملات مثبت استفاده می‌کنید، دارید مکانیزم تشویق رو جایگزین تنبیه می‌کنید که قطعا اثرگذاری بیشتری داره.

۷- بهشون اعتماد کنید

اگه مدام به بچه‌تون بگید: «تو نمی‌تونی این کارو انجام بدی، تو از پسش برنمیای»، چطوری توقع دارید فرزندتون مسئولیت پذیر بشه؟ معمولا جملات این طوری رو زمانی می‌گیم که یا به فرزند خودمون اعتماد نداریم، یا توقع بیش از حد ازش داریم و خودمون هم می‌دونیم نمی‌تونه از پس انجام کار بربیاد.

در حالت اول باید بدونید اگه شما به فرزند خودتون اعتماد نکنید، توان مسئولیت پذیری رو از اون می‌گیرید. پس بهش اجازه اشتباه کردن بدید تا بتونید رشدش رو ببینید. در حالت دوم همونطور که در مورد ۳ گفتیم باید توقع‌تون متناسب با توانایی فرزندتون باشه تا مانع مسئولیت پذیری اون نشید.

۸- پیگیر باشید

باید اجازه بدید فرزندتون کارش رو خودش انجام بده، اما در کنارش باشید و کارش رو پیگیری کنید. سعی کنید به صورت یک حامی اینکار رو انجام بدید. این باعث میشه فرزندتون اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنه. وقتی می‌خواید پیگیر کار فرزندتون باشید باید به ۲ نکته توجه کنید. یکی اینکه حس وابستگی در فرزندتون ایجاد نکنید. یکی هم اینکه پیگیری شما جنبه دخالت کردن نداشته باشه.

۹- به فرزندتون حق انتخاب بدید

برای اینکه فرزندتون مسئولیت پذیر بشه، به جای اینکه یک کار مشخص رو به عهده‌اش بذارید می‌تونید بهش حق انتخاب بدید. مثلا می‌تونید بگید: «امروز به کمکت نیاز دارم، تو شستن ظرف‌ها کمکم میکنی یا جمع کردن سفره؟»

۱۰- فرزندتون رو دست کم نگیرید

همونطور که گفتیم نباید توقع شما بیشتر از توان فرزندتون باشه، نباید فرزندتون رو دست کم بگیرید. گاهی اوقات والدین کارهایی رو برای فرزندشون انجام میدن که از عهده خود کودک برمیاد. پس برای مسئولیت پذیر شدن فرزندتون سعی کنید توانایی‌هایی که داره رو به خوبی بشناسید و بهش اجازه بدید کارهاش رو خودش انجام بده.

۱۱- گذر از بازی به مسئولیت پذیری

بازی می‌تونه عامل مهمی در مسئولیت پذیری بچه‌ها باشه. اما باید به مرور مسئولیت پذیری از حالت بازی عبور کنه و به یکی از ویژگی‌های فرزندمون تبدیل بشه. ممکنه ابتدا فرزندمون رو به عنوان بازی هدایت کنیم که اسباب بازی‌هاش رو خودش جمع کنه. بعدها ممکنه فرزند ما این کار رو چون بزرگ‌ترها میگن انجام بده، اما باید در نهایت به جایی برسه که چون خودش مسئول مرتب کردن وسایلش هست، اسباب بازی‌هاش رو جمع کنه.

پرورش حس مسئولیت پذیری در کودکان چه نتایج مثبتی داره؟

کودک می‌تونه بین کاری که انجام میده و نتیجه‌ای که بدست میاد ارتباط منطقی برقرار کنه. همین باعث میشه برای گرفتن نتیجه‌ی مثبت درونش انگیزه بوجود بیاد. وقتی مسئولیتی به فرزندمون واگذار می‌کنیم، می‌تونیم توانایی‌هاش رو بهتر بشناسیم و با نقاظ ضعف و قوتش بیشتر آشنا بشیم.

وقتی کودک داره مسئولیتی رو انجام میده، بعضی از ویژگی‌های شخصیتش مثل صبر، صداقت، انعطاف‌پذیری و… مشخص میشه. همین باعث میشه والدین بتونن صفاتی که لازم هست رو در کودکشون تقویت کنن. وقتی مسئولیتی رو به کودکمون واگذار می‌کنیم، کودکمون رو از مصرف کنندگی به سمت موثر بودن هدایت می‌کنیم. همین مسئله می‌تونه کمک زیادی به فرزندمون بکنه تا آینده‌ی درخشانی داشته باشه.
امیدواریم با توجه به نکات بالا بتونید فرزندان مسئولیت پذیری رو تربیت کنید تا آينده‌ی درخشانی داشته باشن.
انجمن رمان نویسی


واقعیت درمانی چیست؟

 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا